No one has ever decided what it was

No one has ever decided what it was. But it called itself a mongoose. And it lived on the Isle of Man in a lonely farmhouse looking out on the Irish Sea. The house, a very old one, was called Doarlish Cashen. It was bought in 1917 by a Mr. James Irving.
In 1931 Mr. and Mrs. Irving began to hear strange noises behind the walls. There were taps, hisses, growls, squeaks, and other animal sound. Then one day Mr. Irving heard a gurgle. It sounded like a baby Iearning to talk. Mr. Irving thought he would answer the sounds. He barked like a dog. He meowed like a cat. To his surprise, his sounds were repeated in a shrill, high voice. Mr. Irving made the sound again. This time he followed each one with the name of the animal he was imitating. The voice behind the wall repeated every word he said.
Within a few weeks, Mr. Irving had taught the thing-whatever it was-to speak well. He asked it what it was and where it had come from. At first it answered that it was a ghost in the form of a weasel. Later it said it was a mongoose. It said its name was Jeff. So the Irvings began to speak of their mysterious guest as "he" instead of "it".
Jeff didn't let the Irvings see him at first. Once in a while he would show his paws and let the family touch him. After some time Jeff let the Irvings' daughter photograph him. But the pictures did not come out well.
Once they got used to him, the Ivrings liked Jeff. Since Doarlish Cashen was a farm, he proved to be quite useful. He vid the farm of mice and rats by throwing stores at them or by meowing like a cat. If he had to, he killed them. When the farm's goats stayed away too long, Jeff would go after them. He would bark at them like a dog and herd them home. He even caught rabbits for the dinner table.
Jeff did not confine himself to Doarlish Cashen. He made visits to nearby houese and farms. And he loved to go to horse and cattle shows. Jeff would tell the Irvings what he had observed on his trips. His reports were later found to be quite true.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เคยได้ตัดสินใจอะไรที่มันเป็น แต่มันเรียกว่าตัวเองเป็นพังพอน และมันอาศัยอยู่ในแมนในคุณภาพโดดเดี่ยวที่มองเห็นทะเลไอริช บ้าน หนึ่งเก่ามาก ถูกเรียกว่า Doarlish Cashen มันถูกซื้อใน 1917 โดยมีนายเจมส์เออร์วิง
ในปี 1931 นายและเออร์วิงนางเริ่มได้ยินเสียงแปลก ๆ อยู่หลังกำแพง มีก๊อก hisses, growls ระยิบระยับ และเสียงสัตว์อื่น ๆ แล้ว วันหนึ่งนายเออร์วิงได้ยินเป็น gurgle ได้แต่เพียงแห่งเช่นทารก Iearning พูดคุย เออร์วิงนายคิดว่า เขาจะตอบเสียง เขาเห่าเหมือนสุนัข เขา meowed เช่นแมว ให้เขาแปลกใจ เสียงของเขาได้ถูกทำซ้ำในเสียงใด ๆ สูง เออร์วิงนายทำเสียงอีกครั้ง เวลานี้เขาตามแต่ละคน ด้วยชื่อของสัตว์ที่เขาถูกเลียนแบบ เสียงเบื้องหลังกำแพงซ้ำทุกคำที่เขากล่าวว่า
ภายในกี่สัปดาห์ นายเออร์วิงมีสอนสิ่ง whatever มันถูกให้พูดดี เขาถามว่า อะไรที่มันเป็นและที่มันมาจาก ตอนแรก จะตอบว่า เป็นผีในแบบฟอร์มเป็นเพียงพอน ในภายหลังดังกล่าวเป็นพังพอน มันบอกชื่อเจฟ ดังนั้น Irvings เริ่มพูดของแขกลึกลับของพวกเขาเป็น "เขา" แทน "มัน"
เจฟไม่ให้ Irvings เห็นเขาครั้งแรก นาน ๆ เขาจะแสดง paws ของเขา และปล่อยให้ครอบครัวสัมผัสเขา หลังจากเวลา เจฟให้ลูกสาวของ Irvings ที่ถ่ายรูปเขา แต่ภาพได้ออกมาดี
เมื่อพวกเขาได้ใช้กับเขา Ivrings ที่ชอบเจฟ ตั้งแต่ Doarlish Cashen ถูกฟาร์ม เขาพิสูจน์ให้เป็นประโยชน์มาก Vid เขาฟาร์มของหนูและหนู โดยร้านค้าที่พวกเขาขว้างปา หรือ meowing ชอบแมว ถ้าเขาต้อง เขาฆ่าพวกเขา เมื่อแพะฟาร์มอยู่ห่างเกินไปยาว เจฟจะไปพวกเขา เขาจะเปลือกพวกเขาเช่นสุนัข และกวาดต้อนไปบ้าน เขาจะจับกระต่ายโต๊ะอาหาร
เจฟได้ไม่รวมตัวเอง Doarlish Cashen เขาได้ชมฟาร์มและบริเวณใกล้เคียง houese และรักไปแสดงม้าและวัว เจฟจะบอก Irvings เขาได้พบในการเดินทางของเขา ภายหลังพบรายงานของเขาเป็นจริงค่อนข้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีใครได้เคยตัดสินใจว่ามันคืออะไร แต่มันเรียกว่าตัวเองพังพอน และมันก็อาศัยอยู่บนเกาะของมนุษย์ในบ้านไร่เหงามองออกไปในทะเลไอริช บ้านเก่ามากถูกเรียก Doarlish Cashen มันถูกซื้อในปี 1917 โดยนายเจมส์เออร์วิง
ใน 1,931 นายและนางเออร์วิงเริ่มที่จะได้ยินเสียงแปลกหลังกำแพง มีก๊อกถูกขู่ฟ่อ, คำราม, squeaks และเสียงสัตว์อื่น ๆ แล้ววันหนึ่งนายเออร์วิงได้ยินไหลโครก มันฟังเหมือนเด็ก Iearning ที่จะพูดคุย นายเออร์วิงคิดว่าเขาจะตอบเสียง เขาเห่าเหมือนสุนัข เขา meowed เหมือนแมว ที่แปลกใจของเขาเสียงของเขาถูกทำซ้ำในแหลมเสียงสูง นายเออร์วิงทำเสียงอีกครั้ง เวลาที่เขาตามมาแต่ละคนมีชื่อของสัตว์ที่เขาได้รับการเลียนแบบนี้ เสียงหลังกำแพงซ้ำคำที่เขากล่าวว่าทุกคน
ภายในไม่กี่สัปดาห์นายเออร์วิงได้สอนสิ่งสิ่งที่มันได้รับการพูดถึงเป็นอย่างดี เขาถามมันว่ามันคืออะไรและสถานที่ที่ได้มาจาก ตอนแรกก็ตอบว่ามันเป็นผีในรูปแบบของพังพอน ต่อมามันก็บอกว่ามันเป็นพังพอน มันบอกว่าชื่อของมันเป็นเจฟฟ์ ดังนั้น Irvings เริ่มที่จะพูดถึงแขกลึกลับของพวกเขาเป็น "เขา" แทน "มัน"
เจฟฟ์ไม่ให้ Irvings เห็นเขาในตอนแรก เมื่อในขณะที่เขาจะแสดงให้เห็นอุ้งเท้าของเขาและปล่อยให้ครอบครัวสัมผัสเขา หลังจากที่บางครั้งเจฟฟ์ให้ลูกสาว Irvings 'ถ่ายภาพเขา แต่ภาพไม่ได้ออกมาดี
เมื่อพวกเขาได้ใช้เขา Ivrings ชอบเจฟฟ์ ตั้งแต่ Doarlish Cashen เป็นฟาร์มเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าจะมีประโยชน์มาก เขา Vid ฟาร์มของหนูและหนูโดยการขว้างปาร้านค้าที่พวกเขาหรือโดย meowing เหมือนแมว ถ้าเขามีให้เขาฆ่าพวกเขา เมื่อแพะฟาร์มอยู่ห่างนานเกินไปเจฟฟ์จะไปหลังจากที่พวกเขา เขาจะเห่าไปที่พวกเขาเหมือนสุนัขต้อนและพวกเขากลับบ้าน เขายังจับกระต่ายโต๊ะอาหารค่ำ
เจฟฟ์ไม่ได้ จำกัด ตัวเองให้ Doarlish Cashen เขาได้เข้าชม houese ใกล้เคียงและฟาร์ม และเขารักที่จะไปกับม้าและวัวควายที่แสดงให้เห็น เจฟฟ์จะบอก Irvings สิ่งที่เขาได้พบในการเดินทางของเขา รายงานของเขาถูกพบในภายหลังจะเป็นจริงมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีใครเคยตัดสินใจอะไร แต่จะเรียกว่าตัวเองเป็นพังพอน และอาศัยอยู่บนเกาะของมนุษย์บนไร่มองออกไปในทะเลไอริช บ้าน เก่ามาก เรียกว่า doarlish แคเชิ่น . มันถูกซื้อในปี 1917 โดย เจมส์ เออร์วิ่ง
ในปี 1931 และนางวิง ก็เริ่มได้ยินเสียงแปลกๆ อยู่หลังกำแพง มีก๊อก , เสียงฟ่อ . . , squeaks และเสียงสัตว์อื่น ๆแล้ววันหนึ่งคุณวิง ได้ยินเลื่อยลอย . เหมือนจะเป็นเด็กเรียน พูด นายวิง คิดว่าเขาจะตอบเสียง เค้าเห่าเหมือนหมา เขา meowed เหมือนแมว ที่แปลกใจของเขา เสียงของเขา ซ้ำในแหลมสูงเสียง นายวิง ทำเสียงอีก คราวนี้เขาตามแต่ละคน ที่มีชื่อของสัตว์ที่เขาเลียนแบบ .เสียงหลังกำแพงซ้ำ ทุกคำที่เขาพูด
ภายในไม่กี่สัปดาห์ คุณวิง ได้สอนเรื่องอะไรก็ตาม มันก็พูดดี เขาถามว่ามันคือที่ไหน มัน มา จาก ตอนแรก มันตอบว่า มันเป็นผีในรูปแบบของ วีเซิ่ล ต่อมามันบอกว่ามันเป็นพังพอน มันบอกว่ามันชื่อ เจฟ ดังนั้น irvings เริ่มพูดแขกลึกลับของพวกเขาเป็น " เขา " แทน " มัน "
เจฟฟ์ไม่ได้ให้ irvings เห็นเค้าในตอนแรก นานๆครั้งเขาจะให้อุ้งเท้าของเขาและปล่อยให้ครอบครัวเขาสัมผัส หลังจากเวลาเจฟให้ irvings ' ลูกสาวถ่ายรูปเขา แต่ภาพที่ได้ออกมาดี
เมื่อพวกเขาได้ใช้กับเขา ivrings ชอบเจฟ ตั้งแต่ doarlish แคเชิ่นเป็นฟาร์ม เขาพิสูจน์แล้วว่าเป็นประโยชน์ทีเดียวเขาโดยฟาร์มของหนู และหนู โดยโยนร้านค้าที่พวกเขาหรือโดย meowing เหมือนแมว ถ้าเขามี เขาเป็นคนฆ่าพวกเขา เมื่อแพะในฟาร์มอยู่ห่างนานเกินไป เจฟจะตามพวกเขาไป เขาจะเห่าได้เหมือนหมา และตัวบ้าน เขาจับกระต่าย สำหรับอาหารมื้อค่ำ
เจฟฟ์ไม่ได้ จำกัด ตัวเองเพื่อ doarlish แคเชิ่น . เขาได้เข้าชม เพื่อ houese ใกล้เคียงและฟาร์มและเขาชอบที่จะไป ม้า และโค แสดงให้เห็นถึง เจฟจะบอก irvings สิ่งที่เขาได้พบในการเดินทางของเขา รายงานของเขาถูกพบในภายหลังจะค่อนข้างจริง