The benefits of ecotourism being at

The benefits of ecotourism being at the center of the wider system of tourism should be put forward in the development planning and management. GIS appears to be a significant tool for planning, assessment and monitoring of natural resources. Limiting ecotourism, (which has within it the potential to become mass tourism on a small scale), to such areas where the region's characteristics are most suited for ecotourism, will to an extent reduce impacts compared to areas which are more fragile in nature (Boyd et al, 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศศูนย์กลางของระบบการท่องเที่ยวกว้างควรจะย้ายไปข้างหน้าในการวางแผนพัฒนาและการจัดการ GIS เป็น เครื่องมือสำคัญสำหรับการวาง แผน การประเมิน และตรวจสอบทรัพยากรธรรมชาติแล้ว จำกัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ, (ซึ่งอยู่ภายในนั้นได้กลายเป็นการ ท่องเที่ยวโดยรวมในระดับขนาดเล็ก), พื้นที่ดังกล่าวเหมาะสมที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลักษณะของภูมิภาค ขอบเขตการลดผลกระทบเมื่อเทียบกับพื้นที่ที่มีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ (Boyd et al, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่เป็นศูนย์กลางของระบบที่กว้างขึ้นของการท่องเที่ยวควรจะใส่ไปข้างหน้าในการวางแผนการพัฒนาและการจัดการ ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ที่ดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการวางแผนการประเมินและการตรวจสอบของทรัพยากรธรรมชาติ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ จำกัด (ซึ่งมีอยู่ภายในศักยภาพที่จะกลายท่องเที่ยวมวลในระดับเล็ก ๆ ) ไปยังพื้นที่ดังกล่าวที่มีลักษณะของภูมิภาคท​​ี่มีความเหมาะสมมากที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะ​​มีขอบเขตลดผลกระทบเมื่อเทียบกับพื้นที่ที่มีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ (บอยด์ et al, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ที่ศูนย์ของระบบที่กว้างขึ้นของการท่องเที่ยว ควรใส่ไปข้างหน้าในการพัฒนาการวางแผนและการจัดการ ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ปรากฏเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการวางแผน การประเมินผล และการตรวจสอบของทรัพยากรธรรมชาติ จำกัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ( ซึ่งได้ภายในศักยภาพที่จะกลายเป็นมวลการท่องเที่ยวในขนาดเล็ก )ในพื้นที่ดังกล่าว ซึ่งลักษณะของพื้นที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ จะให้ขอบเขตการลดผลกระทบกับพื้นที่ซึ่งมีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ ( บอยด์ et al , 1995 )