Formulating policies for the touris

Formulating policies for the tourism industry is the usual and conventional role of Southeast Asian government. This traditional focuses need a change because of changing priorities or the materialization of niche consumer interests to facilitate international tourism. Therefore, the task of national governments is to be integrated by not limiting it only by formulating policies for the tourism sector but also providing deliberate facilities to the local enterprises as well as enforcing policies to develop infrastructure in order to assist tourism development. All of these efforts are to be taken for the benefit not just for tourism but for the whole economy. Financing tourism infrastructure through devising feasible and effective options is the last policy issue needed to be linked for greater interest of tourism. There are also some other aspects of policy needed to refocus covering length of stay and repeat visit intention of tourists to extending entrepreneurship development initiatives. Eventually, it is also inevitable to distinguish and devise the appropriate approaches so that the gains from tourism are spread more uniformly throughout the economy.
Essentially, tourism is now considered as an export-oriented international economic activity. The view of Ong Keng Yong, the Secretary-General of ASEAN, is instructive this regard. He emphasized that “Tourism is an important sector of our economies…tourism provides employment, helps to improve the quality of lives and promotes friendship, to create networking and widening of the perspectives among nations. This sector is important not only in generating valuable foreign exchange revenues but also in assisting to showcase the diversity and richness of the various cultures and peoples in Southeast Asia.” This paper thus identifies and analyses some factors of those strategies that are consistent to achieve the long-term sustainable tourism development in the context of Southeast Asian economies. Due diligence is to be paid to these facts due to their importance in organizing, and shaping tourism industry in Southeast Asia in order to realize a coordinated and supportive tourism development policy in practice.
First, When tourism industry develops, the nature of it becomes complex. Therefore, a framework of strategic management requires – the absence of which may jeopardize the objective of developing tourism industry. This strategic management process should be delineated to mitigate and minimize the adverse impacts to ensure that tourism development is supporting national policy objectives, thus, the aim of maximizing the benefits is realized. In addition, the tourism development should be backed by marked influx of foreign financial and personnel resources. But governments need to be conscientious regarding foreign injections. This is because too much foreign involvement may have an adverse impact on the host country government’s decision-making sovereignty. This may lead to intimidating the long-term sustainability and economic viability of the tourism sector. Correspondingly, it is hoped that the function of government organizations and policymakers may not create any trouble in advancing tourism sector so that the economic impacts of tourism are to be felt at all levels of the economy.
Secondly, considering the anticipated future of international tourism in Southeast Asia, it is important for the corresponding government to ensure that the industry is not treated trivially than it warrant while it should not be delicately kept apart. In spite of the rising concern on the adverse impacts of developing tourism in a region, there is rising evidence that the positive developmental aspects of tourism have influenced strongly to Southeast Asian governments to promote this industry as part of their economic development strategy. Hence, merits of tourism have been included in the national economic development plans of most of the Southeast Asian nations.
The previous two points creates the raise of third point of tourism development perspective, the scenario explicitly revealing that it should not be viewed separately from other aspects of the economy. It is inevitable that there is a need to create institutions at regional, sub-regional and national level for the planning purposes. The lack of political reconciliation, enough resources and proper allocation of these resources in the tourism industry will eventually make the formation of those institutions ineffective. Specifically, many difficulties that arise from developing tourism in the region are the result of unsuccessful mandated policies. The potential advancement of tourism in the region is largely depending on this issue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีบทบาทปกติ และธรรมดาของรัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โฟกัสแบบนี้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงระดับความสำคัญหรือ materialization ความสนใจผู้บริโภคเฉพาะกลุ่มเพื่อความสะดวกในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้น ในงานของรัฐบาลแห่งชาติคือการรวม โดยไม่จำกัดเฉพาะโดยการกำหนดนโยบายภาคการท่องเที่ยว แต่ยังให้ความสะดวกสบายในองค์กรท้องถิ่นกระทำ ตลอดจนบังคับใช้นโยบายการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะถูกนำมาเป็นประโยชน์ สำหรับการท่องเที่ยวไม่เพียง แต่เศรษฐกิจทั้ง จัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการทบทวนเลือกกระทำ และมีผลบังคับใช้เป็นปัญหานโยบายครั้งสุดท้ายที่จำเป็นในการเชื่อมโยงสำหรับความสนใจของการท่องเที่ยว ยังมีบางแง่มุมของนโยบายต้องละแวกครอบคลุมระยะเวลาการ และทำซ้ำชมความตั้งใจของนักท่องเที่ยวเพื่อขยายโครงการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุด ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะแยกวิธีการที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวมีแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งเศรษฐกิจ หลัก ท่องเที่ยวตอนนี้ถือว่าเป็นการส่งออกนานาชาติกิจกรรมทางเศรษฐกิจ มุมมองของอ๋ององ Yong เลขาธิการอาเซียน เป็น instructive เรื่องนี้ เขาเน้นย้ำว่า "การท่องเที่ยวเป็นภาคสำคัญของประเทศของเรา...การท่องเที่ยวให้การจ้างงาน ช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิต และส่งเสริมมิตรภาพ การสร้างเครือข่าย และการขยับมุมมองระหว่างประเทศ ภาคนี้ความสำคัญไม่เพียงแต่ ในการแลกเปลี่ยนคุณค่าสร้างรายได้แต่ยัง ในช่วยแสดงความหลากหลายและความร่ำรวยของวัฒนธรรมต่าง ๆ และคนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้" กระดาษนี้ดังนั้นในการระบุ และวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์เหล่านั้นให้สอดคล้องการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนระยะยาวในบริบทของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ครบกำหนดเบี้ยขยันจะต้องชำระกับข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญในการจัดระเบียบ และการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อให้ทราบถึงนโยบายการพัฒนาประสานงาน และสนับสนุนในการปฏิบัติงาน ครั้งแรก เมื่อพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ธรรมชาติของมันจะซับซ้อน ดังนั้น ต้องมีกรอบของการจัดการเชิงกลยุทธ์-การขาดงานซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อวัตถุประสงค์ของการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว กระบวนการจัดการเชิงกลยุทธ์นี้ควร delineated ได้บรรเทา และลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์เพื่อให้แน่ใจว่า การพัฒนาการท่องเที่ยวจะสนับสนุนวัตถุประสงค์ของนโยบายแห่งชาติ ดังนั้น การรับรู้จุดมุ่งหมายของการเพิ่มประโยชน์ พัฒนาการท่องเที่ยวควรสำรอง โดยหมายราษฎรต่างประเทศทางการเงินและทรัพยากรมนุษย์ แต่รัฐบาลต้องเป็นคุณธรรมเกี่ยวกับต่างประเทศฉีด นี้เป็น เพราะการมีส่วนร่วมต่างประเทศมากเกินไปอาจมีการกระทบอธิปไตยตัดสินใจของรัฐบาลประเทศโฮสต์ ซึ่งอาจจะข่มความยั่งยืนระยะยาวและชีวิตทางเศรษฐกิจของภาคการท่องเที่ยว ตามลำดับ ก็หวังว่า การทำงานของรัฐบาลและผู้กำหนดนโยบายอาจสร้างปัญหาในภาคท่องเที่ยวที่ก้าวหน้าเพื่อให้ผลกระทบต่อเศรษฐกิจการท่องเที่ยวจะสัมผัสได้ในทุกระดับของเศรษฐกิจ ประการที่สอง พิจารณาอนาคตคาดว่าการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐบาลที่สอดคล้องกันเพื่อให้มั่นใจว่า อุตสาหกรรมไม่ถือว่า trivially กว่าจะรับรองในขณะที่มันควรไม่ประณีตเก็บไว้กัน ทั้ง ๆ ที่ มีความกังวลเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบต่อการพัฒนาท่องเที่ยวในภูมิภาค จะเพิ่มหลักฐานที่ว่า ด้านพัฒนาการเชิงบวกของการท่องเที่ยวมีผลต่อการขอให้รัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อส่งเสริมอุตสาหกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การพัฒนาเศรษฐกิจขึ้น ดังนั้น ได้รวมข้อดีของการท่องเที่ยวในแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จุดที่สองก่อนหน้านี้สร้างเพิ่มของสามจุดของมุมมองการพัฒนาท่องเที่ยว สถานการณ์ชัดเจนเปิดเผยว่า มันจะไม่ดูแยกต่างหากจากด้านอื่น ๆ ของเศรษฐกิจ มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่มีความต้องการสร้างสถาบันระดับภูมิภาค ภูมิภาค และระดับชาติเพื่อวัตถุประสงค์ในการวางแผน ขาดทางการเมือง ทรัพยากร และการจัดสรรทรัพยากรเหล่านี้ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่เหมาะสมเพียงพอจะในที่สุดทำให้การก่อตัวของสถาบันเหล่านั้นไม่ได้ผล เฉพาะ ความยากลำบากมากที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาท่องเที่ยวในภูมิภาคเป็นผลจากนโยบายบังคับสำเร็จ พัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวในภูมิภาคส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปัญหานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นบทบาทตามปกติและธรรมดาของรัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นี้จะเน้นแบบดั้งเดิมจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงลำดับความสำคัญหรือเป็นตัวเป็นตนของผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มผู้บริโภคที่จะอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้นการทำงานของรัฐบาลแห่งชาติที่จะบูรณาการโดยไม่ จำกัด เพียงโดยการกำหนดนโยบายสำหรับภาคการท่องเที่ยว แต่ยังให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกโดยเจตนาที่จะองค์กรท้องถิ่นเช่นเดียวกับการบังคับใช้นโยบายในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะต้องดำเนินการเพื่อประโยชน์ไม่เพียง แต่สำหรับการท่องเที่ยว แต่สำหรับเศรษฐกิจทั้ง การจัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการณ์ตัวเลือกที่เป็นไปได้และมีประสิทธิภาพเป็นปัญหานโยบายที่ผ่านมาจะต้องมีการเชื่อมโยงที่ให้ความสนใจมากขึ้นของการท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีบางแง่มุมอื่น ๆ ของนโยบายที่จำเป็นในการพุ่งความสนใจไปที่ครอบคลุมระยะเวลาในการเข้าพักและเยี่ยมชมซ้ำตั้งใจของนักท่องเที่ยวที่จะขยายการริเริ่มการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุดมันก็ยังเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่จะแยกแยะและประดิษฐ์แนวทางที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวที่มีการแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอทั่วเศรษฐกิจ.
เป็นหลัก, การท่องเที่ยวขณะนี้ถือว่าเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เน้นการส่งออกต่างประเทศ มุมมองขององค์ Keng ยงเลขาธิการอาเซียนเป็นบทเรียนเรื่องนี้ เขาย้ำว่า "การท่องเที่ยวเป็นภาคที่สำคัญของเศรษฐกิจของเรา ... การท่องเที่ยวให้การจ้างงาน, ช่วยในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตและส่งเสริมมิตรภาพเพื่อสร้างเครือข่ายและการขยับขยายของมุมมองในหมู่ประชาชาติ ภาคนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ไม่เพียง แต่ในการสร้างรายได้จากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่มีคุณค่า แต่ยังอยู่ในการให้ความช่วยเหลือในการแสดงความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของวัฒนธรรมที่หลากหลายและประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. "บทความนี้จึงระบุและวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์ผู้ที่มีความสอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุบาง การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระยะยาวในบริบทของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เนื่องจากความขยันที่จะต้องจ่ายให้กับข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญของพวกเขาในการจัดระเบียบและการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อให้ตระหนักถึงนโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวการประสานงานและให้การสนับสนุนในการปฏิบัติ.
ครั้งแรกเมื่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวพัฒนาธรรมชาติของมันจะกลายเป็นความซับซ้อน . ดังนั้นกรอบของการจัดการเชิงกลยุทธ์ต้อง - การขาดซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อวัตถุประสงค์ของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวการพัฒนา กระบวนการการจัดการเชิงกลยุทธ์นี้ควรจะเบี่ยงเพื่อบรรเทาและลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์เพื่อให้มั่นใจว่าการพัฒนาการท่องเที่ยวให้การสนับสนุนวัตถุประสงค์ของนโยบายแห่งชาติจึงมีจุดมุ่งหมายของการเพิ่มผลประโยชน์ที่จะรู้ นอกจากนี้ในการพัฒนาการท่องเที่ยวควรจะได้รับการสนับสนุนโดยการไหลบ่าเข้ามาทำเครื่องหมายของทรัพยากรทางการเงินและบุคลากรต่างประเทศ แต่รัฐบาลจะต้องมีความขยันขันแข็งเกี่ยวกับการฉีดต่างประเทศ เพราะนี่คือการมีส่วนร่วมจากต่างประเทศมากเกินไปอาจมีผลกระทบในทางลบต่อประเทศเจ้าภาพของรัฐบาลอำนาจอธิปไตยในการตัดสินใจ ซึ่งอาจนำไปสู่การข่มขู่การพัฒนาอย่างยั่งยืนในระยะยาวและศักยภาพทางเศรษฐกิจของภาคการท่องเที่ยว ตามลําดับก็หวังว่าการทำงานขององค์กรภาครัฐและผู้กำหนดนโยบายอาจจะไม่สร้างปัญหาใด ๆ ในการก้าวภาคการท่องเที่ยวเพื่อให้ผลกระทบทางเศรษฐกิจของการท่องเที่ยวจะได้รับความรู้สึกในทุกระดับของเศรษฐกิจ.
ประการที่สองพิจารณาในอนาคตที่คาดการณ์ไว้ของการท่องเที่ยวในต่างประเทศ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็เป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐบาลที่สอดคล้องกันเพื่อให้มั่นใจว่าอุตสาหกรรมจะไม่ได้รับนิด ๆ กว่าจะรับประกันในขณะที่มันไม่ควรจะเก็บไว้ประณีตออกจากกัน ทั้งๆที่มีความกังวลที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบของการพัฒนาท่องเที่ยวในภูมิภาคที่มีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่าด้านการพัฒนาในเชิงบวกของการท่องเที่ยวได้รับอิทธิพลอย่างมากให้กับรัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อส่งเสริมอุตสาหกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจของพวกเขา ดังนั้นประโยชน์ของการท่องเที่ยวได้รับการรวมอยู่ในระดับชาติแผนพัฒนาเศรษฐกิจส่วนใหญ่ของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
ก่อนหน้านี้สองจุดสร้างเพิ่มขึ้นของจุดที่สามของมุมมองการพัฒนาท่องเที่ยวสถานการณ์อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่ามันไม่ควรมองแยกจากคนอื่น ๆ แง่มุมของเศรษฐกิจ มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่มีความจำเป็นในการสร้างสถาบันที่ระดับภูมิภาคระดับอนุภูมิภาคและระดับชาติเพื่อวัตถุประสงค์ในการวางแผน การขาดของความปรองดองทางการเมืองทรัพยากรเพียงพอและการจัดสรรทรัพยากรที่เหมาะสมของเหล่านี้ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในที่สุดจะทำให้การก่อตัวของสถาบันเหล่านั้นไม่ได้ผล โดยเฉพาะความยากลำบากหลายอย่างที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาการท่องเที่ยวในภูมิภาคนี้เป็นผลมาจากนโยบายที่ได้รับคำสั่งไม่ประสบความสำเร็จ ความก้าวหน้าที่มีศักยภาพของการท่องเที่ยวในภูมิภาคเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปัญหานี้