ก็ทุกครั้งที่เหงาจนมีน้ำตาก็ทุกครั้

ก็ทุกครั้งที่เหงาจนมีน้ำตา
ก็ทุกครั้งที่ฟ้า กลายเป็นสีเทา
ในคืนที่หนาว ฉันยังอบอุ่นหัวใจ

ก็ในวันที่ช้ำมีเธอช่วยแชร์
ในวันที่แพ้ มีมือที่ยื่นมา
ในคืนที่ล้า มีเธอประคองกอดไว้

หลงทางไป ก็ไม่กลัว
มีเรา โลกนี้ที่ดูเหมือนว่างเปล่า
ก็เปลี่ยนไป เหมือนของขวัญจากฟ้ายิ่งใหญ่

จากนี้ใจจะมีแค่เธอ
เสียงของหัวใจตะโกน ว่าเจอคนที่เฝ้ารอ
อ้อมแขน คล้องได้เพียงแค่เธอคนนี้พอ
แม้หนทางจะไกล แค่สองคนหนึ่งใจไม่มีทิ้งกัน

เดินข้ามถนน จูงมือด้วยกัน
เวลาดูหนัง มีเธอชิดใกล้
กุมมือกันไว้ ในวันที่เราอ่อนแอ

ไม่รู้ว่ารักเธอมากเท่าไร
รู้แค่ว่าเธอ คือรักแท้
รักไม่มีข้อแม้ แค่เธอตลอดไป

หลงทางไป ก็ไม่กลัว
มีเรา โลกนี้ที่ดูเหมือนว่างเปล่า
ก็เปลี่ยนไป จากที่หาอยู่นาน เพิ่งเข้าใจ

จากนี้ใจจะมีแค่เธอ
เสียงของหัวใจตะโกน ว่าเจอคนที่เฝ้ารอ
อ้อมแขน คล้องได้เพียงแค่เธอคนนี้พอ
แม้หนทางจะไกล แค่สองคนหนึ่งใจไม่มีทิ้งกัน

เหมือนดังเมฆฝนคู่กับฟ้า
เหมือนว่าขาคู่กับแขน
เหมือนว่าแสงคู่กับสี
เหมือนโลกนี้คู่กับน้ำ
เหมือนที่ฉันคู่กับเธอ ไม่มีวันห่างหาย

จากนี้ใจจะมีแค่เธอ
เสียงของหัวใจตะโกน ว่าเจอคนที่เฝ้ารอ
อ้อมแขน คล้องได้เพียงแค่เธอคนนี้พอ
แม้หนทางจะไกล แค่สองคนหนึ่งใจไม่มีทิ้งกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลายเป็นสีเทา
ในคืนที่หนาว มีมือที่ยื่นมาในคืนที่ล้ามีเธอประคองกอดไว้หลงทางไปก็ไม่กลัวมีเรา ว่าเจอคนที่เฝ้ารออ้อมแขน จูงมือด้วยกันเวลาดูหนังมีเธอชิดใกล้กุมมือกันไว้ คือรักแท้รักไม่มีข้อแม้แค่เธอตลอดไปหลงทางไปก็ไม่กลัวมีเรา จากที่หาอยู่นาน ว่าเจอคนที่เฝ้ารออ้อมแขน ว่าเจอคนที่เฝ้ารออ้อมแขน แค่สองคนหนึ่งใจไม่มีทิ้งกัน