“And there's that,” Karyn said fina

“And there's that,” Karyn said finally. “Boss, like I told you, this person really knew what they were doing. It's
almost like a professional job.”
Without saying a word, Gorman limped across the room and – ignoring the pain in his right hip – he knelt in front
of the safe. Inside, assorted documents were all laid out more or less as he remembered them from the previous time he'd
opened the thick metal door. With a growing sense of fear in his gut, however, he reached down to the bottom shelf and
began to cautiously sort through the various envelopes and files. His hands were shaking, and finally he got to the bottom of
the little stack and checked one more time, just to be certain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"และไม่มีที่ คารินถ้วยกล่าวว่า ในที่สุด "หัวหน้า เช่นฉันบอกคุณ คนนี้จริง ๆ รู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำ มีเช่นงาน"ไม่ มีคำพูด Gorman limped ห้อง และ –ละเลยอาการปวดสะโพกขวาของเขา – เขาทำหน้าความปลอดภัย ภายใน คละเอกสารทั้งหมดที่จัดมากหรือน้อย ตามที่เขาจำได้จากครั้งก่อนที่เขาจะเปิดประตูเหล็กหนา พร้อมเพิ่มความกลัวในลำไส้ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาถึงลงชั้นล่าง และเริ่มการระมัดระวังจัดเรียงซองจดหมายและแฟ้มต่าง ๆ มือของเขาถูกสั่น และในที่สุด เขาได้ที่ด้านล่างของน้อยกองซ้อน และตรวจสอบอีกครั้งหนึ่ง เพียงเพื่อให้แน่ใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"และมีว่า" คารินกล่าวในที่สุด "เจ้านายเช่นผมบอกคุณคนนี้จริงๆรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำ มัน
เกือบจะเหมือนงานมืออาชีพ ".
โดยไม่พูดอะไรสักคำ, กอร์แมนเดินกะโผลกกะเผลกทั่วห้องและ - ละเลยอาการปวดสะโพกขวาของเขา - เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
ของความปลอดภัย ภายในเอกสารสารพันถูกวางทั้งหมดออกมากหรือน้อยในขณะที่เขาจำได้จากครั้งก่อนหน้านี้เขาจะ
เปิดประตูโลหะหนา ด้วยความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความกลัวในลำไส้ของเขา แต่เขาเอื้อมมือลงไปที่ชั้นล่างและ
เริ่มที่จะระมัดระวังการจัดเรียงผ่านซองจดหมายและไฟล์ต่างๆ มือของเขาถูกสั่นและในที่สุดเขาได้ที่ด้านล่างของ
กองเล็ก ๆ น้อย ๆ และการตรวจสอบอีกครั้งหนึ่งเพียงเพื่อให้แน่ใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" และมันคือ " karyn กล่าวในที่สุด " เจ้านาย อย่างที่ผมบอกคุณว่า คนๆนี้จริงๆรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำ มันคือเกือบเหมือนงานมืออาชีพ”โดยไม่พูดอะไรสักคำ กอร์แมน limped ทั่วห้องและ–เมินความเจ็บปวดในด้านขวาของเขา เขาคุกเข่าลงและสะโพกของปลอดภัย ภายในเอกสารสารพันถูกวางทั้งหมดออกมากกว่าหรือน้อยกว่าที่เขาจำได้จากครั้งก่อนหน้าเขาเปิด ประตูโลหะหนา กับการความรู้สึกของความกลัวในความกล้าหาญของเขา อย่างไรก็ตาม เขาเอื้อมมือลงไปชั้นล่าง และเริ่มระมัดระวังเรียงผ่านซองจดหมายต่างๆ และไฟล์ มือของเขาสั่นไปหมด และสุดท้าย เขาได้ด้านล่างกองเล็ก ๆน้อย ๆและตรวจสอบอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจ