[…….you won’t let her hear my voice

[…….you won’t let her hear my voice yet?]

“Well, I’m not sure how much I should trust her.”

I do trust her well.

As a person that is.

But, I don’t know the circumstances of the noble called Francesca Barton yet.

It’s normal for something unexpected to happen during monster subjugation.

But even then, is it really not weird for schools to let students gamble with their lives like this in this world?

I haven’t heard anything like this but……..in the first place, I’m not sure how schools are like in this world.

“I really don’t want any more trouble.”

[Then you should have just abandoned her.]

“haah…..you say that as if it’s so easy.”

[I have a slight understanding of what kind of human Renji is after all.]

Stop it, it’s embarrassing.

I flicked the medal with a *ping*.

“Well, in any case, it’s only till the Magic City.”

Tails.

I sighed, once again.

[Even though you hate trouble you can’t abandon even strangers. That’s why, Renji is a Hero.]

I have no intention to be one though.

“I’m not a Hero. That’s why, I want to live peacefully in a rural village.”

To become able to fight only when someone gets into danger.

A Hero like that doesn’t exist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[... .you จะไม่ปล่อยให้เธอได้ยินเสียงของฉันได้อย่างไร]"ดี ฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรไว้ใจเธอ"ฉันจะใจดีของเธอเป็นบุคคลที่มีแต่ ยังไม่รู้สถานการณ์ของบาร์ตัน Francesca ที่เรียกว่าโนเบิลเป็นเรื่องปกติสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นในระหว่างสัตว์ประหลาดเข้าแต่แม้แล้ว มันไม่ได้เป็นจริง ๆ แปลกสำหรับโรงเรียนเพื่อให้นักศึกษาที่เล่นพนันกับชีวิตแบบนี้ในโลกนี้ผมยังไม่ได้ยินอะไรเช่นนี้ แต่...ที่แรก ไม่แน่ใจว่าโรงเรียนเป็นเหมือนในโลกนี้"ผมไม่ต้องการปัญหามากกว่านี้"[แล้วคุณควรมีเพียงทิ้งเธอ]" haah...คุณบอกว่า ว่ามันง่ายขึ้น"[ฉันมีความเข้าใจเล็กน้อยเพิลส์มนุษย์ประเภทใดที่หลังจากทั้งหมด]หยุด มันน่าอายฉัน flicked เหรียญกับการ * ปิง *"ดี ในกรณีใด ๆ มันมีเท่านั้นจนถึงเมืองเวทมนตร์"หางฉัน sighed อีกครั้ง[ถึงแม้ว่าคุณไม่ชอบปัญหาที่คุณไม่สามารถละทิ้งแม้แต่คนแปลกหน้า จึง เพิลส์เป็นพระเอก]ความตั้งใจเป็นหนึ่งก็ได้"ฉันไม่เป็นพระเอก จึง ฉันต้องการอยู่อย่างสงบสุขในหมู่บ้านชนบท"จะได้ต่อสู้เมื่อบุคคลได้รับเป็นอันตรายพระเอกนั้นที่ไม่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[ ...... เตอร์คุณจะไม่ปล่อยให้เธอได้ยินเสียงของเราหรือยัง] "ดีฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรจะไว้วางใจเธอ." ฉันไม่ไว้ใจเธอกัน. ในฐานะที่เป็นคนที่อยู่ก. แต่ฉันทำไม่ได้ รู้ว่าสถานการณ์ของขุนนางที่เรียกว่าฟรานเชสบาร์ตันยัง. เป็นปกติสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นในช่วงมอนสเตอร์ปราบปราม. แต่ถึงอย่างนั้นก็คือมันไม่แปลกสำหรับโรงเรียนที่จะให้นักเรียนเดิมพันด้วยชีวิตของพวกเขาเช่นนี้ในโลกนี้หรือไม่? ฉันไม่ได้ ได้ยินอะไรเช่นนี้ แต่ ...... ..in สถานที่แรกที่ผมไม่แน่ใจว่าโรงเรียนเป็นเหมือนในโลกนี้. "ผมไม่ต้องการให้ปัญหาใด ๆ เพิ่มเติม." [แล้วคุณควรจะได้ทอดทิ้งเพียงเธอ.] " haah ... ..you บอกว่าถ้ามันเป็นเรื่องง่ายดังนั้น. " [ผมมีความเข้าใจเล็กน้อยของสิ่งที่ชนิดของมนุษย์ Renji คือหลังจากที่ทั้งหมด.] หยุดมันก็น่าอาย. ฉันสะบัดเหรียญที่มีปิง * * * * * * * *. " ดี ในกรณีใด ๆ ก็เพียงจนถึงเมืองเวทมนตร์. " ก้อย. ผมถอนใจอีกครั้งหนึ่ง. [ถึงแม้ว่าคุณจะเกลียดปัญหาคุณไม่สามารถละทิ้งแม้แต่คนแปลกหน้า นั่นเป็นเหตุผลที่ Renji เป็นพระเอก.] ผมมีความตั้งใจที่จะเป็นหนึ่งแม้ว่าจะไม่มี. "ผมไม่ได้เป็นวีรบุรุษ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสงบในหมู่บ้านชนบท. " ที่จะกลายเป็นสามารถที่จะต่อสู้เฉพาะเมื่อมีคนได้รับในอันตราย. ฮีโร่เช่นนั้นไม่ได้อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ . . . . . . . คุณจะไม่ปล่อยให้เธอได้ยินเสียงของฉันหรือยัง ]" อืม ฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรจะไว้ใจเธอ " .ฉันเชื่อใจเธอในฐานะที่เป็นแต่ ผมไม่รู้สถานการณ์ของขุนนางชื่อ ฟรานเชสกา บาร์ตันเลยมันเป็นเรื่องปกติสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นระหว่างมอนสเตอร์ การปราบปรามแต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ได้แปลกอะไรสำหรับโรงเรียน เพื่อให้นักเรียนไปเสี่ยงกับชีวิตแบบนี้ในโลกด้วยเหรอผมไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้ แต่ . . . . . ในสถานที่แรก , ผมไม่แน่ใจว่า โรงเรียนเป็นเหมือนในโลกนี้" จริงๆ ผมไม่อยากมีปัญหาอีก "[ แล้วคุณน่าจะทิ้งเธอ ]" ฮ้าาา . . . . . พูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายดังนั้น .[ ฉันมีความเข้าใจน้อยของชนิดของมนุษย์ เร็นจิเป็นหลังจากทั้งหมด ]หยุดเถอะ มันน่าอายออกผมดีดเหรียญกับ * ปิ้ง * ." อืม ในกรณีใด ๆมันเป็นเพียงจนถึงเมืองเวทมนตร์”หางผมถอนหายใจอีกครั้ง[ ทั้งๆที่เกลียดปัญหาคุณไม่สามารถทิ้งแม้กระทั่งคนแปลกหน้า . นั่นเป็นเหตุผลที่เร็นจิเป็นพระเอก . . . ]ผมไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นหนึ่งแม้ว่า" ผมไม่ใช่ฮีโร่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบในหมู่บ้านชนบท”เพื่อให้สามารถต่อสู้เมื่อมีคนได้รับอันตรายพระเอกแบบนั้นไม่มีอยู่จริง