However, putting research efforts i

However, putting research efforts into
local areas, such as mangrove forests, would concentrate available and limited funding in subjects that are more
relevant to the country’s interests. Table 4 clearly illustrates the great preference among more developed
countries to research Antarctica instead of mangrove ecosystems; the only exceptions among the top 15 countries
are China, India, Brazil, Mexico, Thailand and Malaysia. These data in Table 4 confirm that the majority of these
15 countries, which are some of the most developed countries in the world and among the world’s most
productive in science and technology in general (Almeida & Guimarães, 2013), are not focusing as much
attention as they could to study the individuality of mangrove ecosystems. Advanced research by these countries
would contribute to a better understanding of the uniqueness of mangrove biodiversity and its potentially
valuable capabilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ทำให้ความพยายามในการวิจัยเป็นพื้นที่เฉพาะ เช่นป่าชายเลน จะเข้มข้นพร้อมใช้งาน และจำกัดทุนในหัวข้อที่เพิ่มเติมเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของประเทศ ตาราง 4 แสดงความดีระหว่างขึ้นพัฒนาอย่างชัดเจนประเทศเพื่อวิจัยแอนตาร์กติกาแทนระบบนิเวศป่าชายเลน ข้อยกเว้นเพียงประเทศครั้งมีจีน อินเดีย บราซิล เม็กซิโก ไทย และมาเลเซีย ข้อมูลเหล่านี้ในตาราง 4 ยืนยันว่า ส่วนใหญ่เหล่านี้15 ประเทศ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของประเทศที่พัฒนามากที่สุด ในโลก และโลก ของประสิทธิผลในวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยทั่วไป (Almeida & Guimarães, 2013), จะไม่มุ่งเน้นมากที่สุดสนใจ พวกเขาได้ศึกษาบุคลิกลักษณะของระบบนิเวศป่าชายเลน การวิจัยขั้นสูง โดยประเทศเหล่านี้จะนำไปสู่ความเข้าใจของของความหลากหลายทางชีวภาพของป่าชายเลนและอาจความมีคุณค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ใส่ความพยายามของการวิจัยในพื้นที่ท้องถิ่นเช่นป่าโกงกางจะมีสมาธิในการระดมทุนที่มีอยู่และที่ จำกัด ในวิชาที่มีมากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของประเทศ ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนการตั้งค่ามากในหมู่พัฒนาประเทศเพื่อการวิจัยทวีปแอนตาร์กติกาแทนของระบบนิเวศป่าชายเลน; ยกเว้นเพียงในด้านบน 15 ประเทศได้แก่ จีน, อินเดีย, บราซิล, เม็กซิโก, ไทยและมาเลเซีย ข้อมูลเหล่านี้ในตารางที่ 4 ยืนยันว่าส่วนใหญ่เหล่านี้15 ประเทศที่มีบางส่วนของประเทศที่พัฒนามากที่สุดในโลกและในหมู่มากที่สุดในโลกที่มีประสิทธิผลในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในการทั่วไป(ไมย์และGuimarães 2013) จะไม่ได้มุ่งเน้นเป็นอย่างมากความสนใจเท่าที่จะทำได้เพื่อศึกษาความแตกต่างของระบบนิเวศป่าชายเลน การวิจัยขั้นสูงจากประเทศเหล่านี้จะนำไปสู่ความเข้าใจที่ดีขึ้นของเอกลักษณ์ของความหลากหลายทางชีวภาพและอาจป่าชายเลนของความสามารถที่มีคุณค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม การวางความพยายามวิจัย
พื้นที่ท้องถิ่น เช่น ป่าชายเลน จะข้นใช้ได้และทุนจำกัดในระดับที่มากขึ้น
ที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของประเทศ . ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นถึงความต้องการของการพัฒนาชัดเจนดี
ประเทศมากขึ้นวิจัยขั้วโลกใต้แทนของระบบนิเวศป่าชายเลน ; เพียงข้อยกเว้นของ
15 ประเทศสูงสุดคือจีน อินเดีย บราซิลเม็กซิโก , ไทยและมาเลเซีย ข้อมูลเหล่านี้ในตารางที่ 4 ยืนยันว่าส่วนใหญ่ของเหล่านี้
15 ประเทศ ซึ่งบางประเทศที่พัฒนามากที่สุดในโลก และของโลกมากที่สุด
มีประสิทธิภาพในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในทั่วไป ( อัลเมด้า&กีมาไรช์ , 2013 ) จะไม่เน้นมากสนใจ
เป็นพวกเขาสามารถศึกษาบุคลิกลักษณะระบบนิเวศของป่าชายเลน .วิจัยขั้นสูง โดยประเทศเหล่านี้
จะส่งผลให้ความเข้าใจที่ดีขึ้นของเอกลักษณ์ของความหลากหลายทางชีวภาพป่าชายเลนและซ่อนเร้น
ที่มีความสามารถ