“Yeah……” Wan Er answered with a sof

“Yeah……” Wan Er answered with a soft smile.

Tang Qi’s face turned ashen, “Why do I feel as if I am really unnecessary here? I have a feeling that I have already become the back-up plan. I……I suddenly miss my hometown……”

Wan Er glanced at him and said, “You only understand that now? Too late……the people of Sichuan won’t miss you….”

Tang Qi was speechless as tears flowed, “I have a feeling that the whole world has abandoned me. Allow me to go wipe my tears. You guys eat first……”
……

It was already very late by the time we finished the late-night snacks. After sending the two ladies back to the girl’s dorm, I went back to the boy’s dorm with Tang Qi. As we were walking on the small pathway through campus, he seemed to have something to say, but hesitated a few times.

I couldn’t help but ask, “What do you want to say? Just come out with it.”

Tang Qi coughed, “Xiao Yao, I would like to ask how you manage to……to get Wan Er to like you so much and yet not feel jealous when Dong Cheng also likes you very much?”

I paused for a moment and answered softly, “I didn’t do anything intentionally. I know it’s not that Wan Er doesn’t get jealous but that she just withholds herself from saying anything. Therefore, I shall act appropriately. I only have Wan Er alone in my heart and I won’t give a response to Dong Cheng. I, Li Xiao Yao, have a small heart that can only keep one person with no space for another.”

“Then…….” Tang Qi asked, “can I pursue Dong Cheng?”

I casted a glance at him and said, “As long as Dong Cheng is happy, you can do whatever you want. However, if you ever make her unhappy, I will beat you up!”

“Okay, alright……”
……

I returned to the dorm and slept until the next morning. The next day, I hastily ate my lunch after class and went online to prepare for the City War!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ใช่..." Er วานตอบ ด้วยรอยยิ้มอ่อนถังหน้าของชี่ที่เปิดมณโฑหน้าขาว ที่ "ทำไมไม่รู้สึกว่าฉันไม่จำเป็นจริง ๆ ที่นี่ ฉันมีความรู้สึกว่า ฉันได้กลายเป็นแผนสำรองแล้ว ฉัน... ก็คิดถึงบ้านเกิดของฉัน..."Wan Er glanced ที่เขา และกล่าวว่า "คุณเท่านั้น เข้าใจว่าตอนนี้หรือไม่ สายเกินไป...ชาวเสฉวนจะไม่คิดถึง... "ถังฉีได้พูดน้ำตาไหล "แล้วความรู้สึกว่า โลกทั้งโลกได้ถูกทอดทิ้งฉัน อนุญาตให้ฉันไปเช็ดน้ำตาของฉัน พวกคุณกินก่อน..."……ได้แล้ว โดยเวลาเราเสร็จอาหารดึกดึกมาก หลังจากส่งสาว ๆ สองกลับไปหอพักของสาว ไปหอพักของเด็กกับถังฉี ขณะที่เรากำลังเดินบนทางเดินเล็ก ๆ ผ่านวิทยาเขต เขาดูเหมือนจะ มีสิ่งที่จะพูด แต่ hesitated กี่ครั้งฉันไม่สามารถช่วย แต่ ถาม "อะไรคุณต้องการพูดหรือไม่ เพียงออกด้วย"ถังฉีไอ, "เสี่ยวยาว อยากถามว่า คุณจัดการ...ไป Er หวานชอบคุณมาก และยัง ไม่รู้สึกอิจฉาเมื่อตงเฉิงยังชอบคุณมาก? "ฉันหยุดชั่วครู่ และตอบเบา ๆ "ฉันไม่ได้ทำสิ่งที่ตั้งใจ รู้ไม่ว่า Wan Er ไม่ได้อิจฉา แต่ว่า เธอเพียง withholds ตัวเองจากการพูดอะไร ดังนั้น ฉันต้องทำอย่างเหมาะสม เพียงแค่ Wan Er คนเดียวในหัวใจของฉัน และฉันจะไม่ให้การตอบรับตงเฉิง ฉัน หลี่เสี่ยวยาว มีหัวใจขนาดเล็กที่สามารถให้คนพื้นที่ไม่อื่นเท่านั้น""แล้ว..." ถังฉีถาม "สามารถฉันไล่ตงเฉิง"ผมหล่อเขา และกล่าวว่า "ตราบเท่า ที่เฉิงตงมีความสุข คุณสามารถทำสิ่งที่คุณต้องการ อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณเคยทำให้เธอเศร้า ฉันจะชนะคุณขึ้น""ถูก ครับ..."……กลับไปหอพัก และนอนหลับจนถึงเช้าวันถัดไป ในวันถัดไป ฉันรีบกินอาหารกลางวันของหลังเลิกเรียน และไปออนไลน์เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับสงครามเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ใช่ ...... " Wan Er ตอบด้วยรอยยิ้มอ่อน. ใบหน้าถังฉีหันซีด "ทำไมผมรู้สึกว่าผมไม่จำเป็นจริงๆที่นี่? ฉันมีความรู้สึกที่ฉันได้อยู่แล้วกลายเป็นแผนสำรอง ผม ...... ผมก็คิดถึงบ้านเกิดของฉัน ...... "Wan Er เหลือบมองไปที่เขาและกล่าวว่า" คุณจะเข้าใจว่าตอนนี้หรือไม่ สายเกินไป ...... คนของมณฑลเสฉวนจะไม่คิดถึงคุณ ... . "ฉุนฉีเป็นพูดเป็นน้ำตาไหลว่า" ผมมีความรู้สึกว่าโลกทั้งโลกได้ละทิ้งฉัน ให้ผมไปเช็ดน้ำตา พวกคุณกินครั้งแรก ...... "...... มันก็ดึกมากแล้วตามเวลาที่เราจบอาหารว่างตอนดึกของคืนที่ หลังจากที่ส่งผู้หญิงสองคนกลับไปที่หอพักของผู้หญิงที่ฉันเดินกลับไปที่หอพักของเด็กที่มีถังฉี ขณะที่เรากำลังเดินอยู่บนทางเดินขนาดเล็กผ่านมหาวิทยาลัยเขาดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างที่จะพูด แต่ลังเลไม่กี่ครั้ง. ฉันไม่สามารถช่วย แต่ถามว่า "สิ่งที่คุณต้องการที่จะพูด? เพียงแค่ออกมาพร้อมกับมัน. "ฉุนฉีไอ" Xiao Yao, ผมอยากจะถามว่าคุณจัดการเพื่อที่จะได้รับ ...... วาน Er จะชอบมากและยังไม่รู้สึกอิจฉาเมื่อดงเฉิงยังชอบมาก? " ฉันหยุดสักครู่และตอบเบา ๆ ว่า "ผมไม่ได้ทำอะไรโดยเจตนา ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ว่าวัน Er ไม่ได้อิจฉา แต่เธอก็ยึดตัวเองจากการพูดอะไร ดังนั้นผมจะทำหน้าที่อย่างเหมาะสม ฉันมีเพียงแค่วัน Er คนเดียวในหัวใจของฉันและฉันจะไม่ให้การตอบสนองต่อตังสิน ฉันหลี่เสี่ยวยาวมีหัวใจขนาดเล็กที่สามารถให้คนคนหนึ่งที่มีพื้นที่อีกไม่. "" แล้ว ...... . "ฉุนฉีถามว่า" ผมสามารถติดตามตังสิน? "ผมหล่อได้อย่างรวดเร็วที่เขาและกล่าวว่า "ตราบใดที่ตังสินมีความสุขที่คุณสามารถทำสิ่งที่คุณต้องการ แต่ถ้าคุณเคยทำให้เธอไม่มีความสุขผมจะชนะคุณขึ้น! "" โอเคครับ ...... "...... ผมกลับไปที่หอพักและนอนจนเช้าวันรุ่งขึ้น วันรุ่งขึ้นผมรีบกินอาหารกลางวันของฉันหลังเลิกเรียนและไปออนไลน์เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับสงครามเมือง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ใช่ . . . . . . . " วาน เอ้อ ตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนใบหน้าของ Tang Qi ทำให้ซีดเผือด , " ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าฉันจริงๆเลยที่นี่ ผมมีความรู้สึกว่า ผมมีแล้ว เป็นแผนสำรอง ฉัน . . . ฉันคิดถึง . . . . . . . บ้านเกิดของฉัน "วาน เอ้อมองที่เขาและกล่าวว่า " คุณจะเข้าใจตอนนี้ สายเกินไป . . . . . . . ชาวเสฉวนจะไม่คิดถึงเธอ . . . . . . . "Tang Qi พูดไม่ออกเมื่อน้ำตาไหล " ผมรู้สึกว่าโลกทั้งใบทอดทิ้งฉัน ให้ข้าไปเช็ดน้ำตาของฉัน พวกเธอกินก่อน " . . . . . . .. . . . . . .มันดึกมากแล้ว โดยเวลาเราเสร็จตอนดึก . หลังจากส่งสองสาวกลับไปเป็นสาวหอ ฉันกลับไปเป็นเด็กที่หอพักกับ Tang Qi ขณะที่เรากำลังเดินบนเส้นทางเล็ก ๆผ่านมหาวิทยาลัย ดูเหมือนเขามีอะไรจะพูด แต่ลังเลอยู่ไม่กี่ครั้งผมไม่สามารถช่วย แต่ถามว่า " คุณต้องการจะบอกอะไร ออกมากับมัน " .Tang Qi ไอ " เสี่ยวเหยา ผมอยากจะถามว่าคุณจัดการ . . . . . . . ต้องวานเอ้อชอบคุณมากและยังไม่ได้รู้สึกอิจฉาเมื่อตังสินก็ชอบคุณมาก "ฉันหยุดสักครู่แล้วตอบเบาๆ " ชั้นไม่ได้ทำอะไรหรอก ผมรู้ว่ามันไม่วาน เอ้อ ไม่ได้หึง แต่ที่เธอปกปิดตัวเองจากพูดอะไร ดังนั้น ผมจะทำตัวให้เหมาะสมหน่อย ฉันแค่วานเอ้อคนเดียวอยู่ในใจฉัน และ ฉัน จะ ไม่ ให้ สอดคล้องกับ ตงเฉิง ฉัน ลี เซียวเหยา มีหัวใจเล็กๆ ที่สามารถทำให้คนๆ หนึ่งที่ไม่มีพื้นที่อื่น ." แล้ว . . . . . . . " ถังฉีถาม " ฉันสามารถไล่ตงเฉิง "ผมได้เหลือบมองที่เขาและกล่าวว่า " ตราบใดที่ดงเฉิงมีความสุข คุณสามารถทำสิ่งที่คุณต้องการ อย่างไรก็ตาม , ถ้าคุณเคยทำให้เธอไม่สบายใจ ฉันจะตีเธอ ! "" โอเค โอเค . . . . . . . ". . . . . . .ผมกลับมาถึงหอหลับจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น วันต่อมา ผมรีบกินอาหารกลางวันของฉันหลังเลิกเรียนและไปออนไลน์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงครามเมือง