ทุกสังคมย่อมมีปัญหาเกิดขึ้นอยู่ภายใน ไม่ว่าจะเป็นสังคมเล็กๆ หรือสังคมใหญ่ สังคมที่เจริญแล้วจะมักไม่ค่อยพบปัญหามากนัก แตกต่างจากสังคมที่ล้าหลังความเจริญมาก ซึ่งปัญหาหลักๆ คือ เรื่องการศึกษา เยาวชนไม่ได้รับการศึกษา ทำให้ไม่รู้ว่าความจริงควรทำอะไร โครงสร้างสังคมที่แย่ทำให้เกิดปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ ความยากจน เมื่อความรู้ก็ไม่มี บางคนเลยต้องจำใจทำอาชีพเพื่อเลี้ยงตนเองและครอบครัว อาชีพที่ผิดกฎหมาย เช่น ค้ายาเสพติด ค้าประเวณี เป็นต้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดีเพราะต้องเสี่ยงถูกจับเข้าคุก ชีวิตก็เป็นทุกข์ ซึ่งในปัจจุบันยังคงมีปัญหาเฉกเช่นนี้อยู่
ความรู้สึกของดิฉันคือ สะเทือนใจและหดหู่มากเมื่อได้ทราบเรื่องจริงว่า ทางภาคเหนือกับภาคอีสานของประเทศไทยที่ยังมองเด็กผู้หญิงมีค่ามาก เพราะสามารถนำไปขายได้ราคา ซึ่งการค้ามนุษย์เป็นสิ่งที่ผิดหลักศาสนาและกฎหมาย แถมยังสร้างค่านิยมที่ผิดๆ ให้กับเด็กหญิงว่าช่วยเหลือครอบครัวทำให้ตนเป็นผู้มีพระคุณต่อบิดาและมารดา เด็กชายไม่ค่อยมีคุณค่า และเรื่องผู้ติดเชื้อ HIV ที่ติดอันดับหนึ่งของโลก ซึ่งน่าตกใจมากว่าประเทศเล็กๆนี้ จะมีชื่อเสียได้ขนาดนี้ รัฐบาลก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้
การแก้ไขปัญหา ควรแก้โดยการให้การศึกษาแก่เยาวชน ปลูกฝังค่านิยมที่ดีงาม สร้างคุณธรรมและจริยธรรมให้กับตัวเด็ก โดยให้ภิกษุ หรือ ภิษษุณีเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ใช้ศาสนาช่วยแก้ไขพัฒนาสังคมไปในทางที่ดียิ่งขึ้น ต้องสร้างชุมชนฐานพุทธ ให้เด็กชายบวชเรียนกับพระภิกษุ และเด็กหญิงให้เรียนกับภิกษุณี เรื่องปัญหาติดเอ็ดส์ ศาสนาสามารถช่วยได้คือให้ถือศีลตั้งแต่ยังอายุน้อย อย่างเช่น เพื่อนของฉันไปบวชชี ที่วัดให้ทำบัตรความบริสุทธิ์และให้ปฏิญาณตนว่าจะไม่มีเพศสัมพันธ์จนกว่าจะอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ เรื่องเพศต้องชัดเจนและมีความยุติธรรม หญิงชายเท่าเทียม รัฐบาลต้องสร้างอาชีพให้กับชาวบ้านทำ หากทุกคนร่วมมือช่วยเหลือกัน ค่อยๆเริ่มจากเล็กไปสู่ใหญ่ ทุกปัญหาจะหมดไป สังคมสงบสุข ชีวิตมีความสุข