3 The scaling up of agroecologyThe

3 The scaling up of agroecology
The analysis of dozens of farmer-led and NGO-led agroecological
projects show convincingly that agroecological
systems are not limited to producing low outputs, as some
critics have asserted. Increases in production of 50–100%
are fairly common with most alternative production methods.
In some of these systems, yields for crops that the poor
rely on most—rice, beans, maize, cassava, potatoes, and
barley—have been increased by several-fold, relying on
labor and know-how more than on expensive purchased
inputs, and capitalizing on processes of intensification and
synergy (Uphoff 2002). In a study of 208 agroecologically
based projects and/or initiatives throughout the developing
world, Pretty et al. (2003) documented clear increases in
food production over some 29 million ha, with nearly nine
million households benefiting from increased food diversity
and security. Promoted sustainable agriculture practices led
to 50–100% increases in per hectare food production (about
1.7 Mg/year/household) in rain-fed areas typical of small
farmers living in marginal environments; that is an area of
about 3.58 million ha, cultivated by some 4.42 million
farmers. Such yield enhancements are a true breakthrough
for achieving food security among farmers isolated from
mainstream agricultural institutions.
What started as localized efforts in several isolated rural
areas promoted by NGO personnel and community leaders
has now expanded to hundreds of peasant communities
throughout many countries. Success in scaling up has not
only depended on the use of a variety of agroecological
improvements that in addition to farm diversification favoring
a better use of local resources, but also on human capital
enhancement and community empowerment through training
and participatory methods as well as higher access to
local–regional markets, government support such as credit,
seeds, and agroecological technologies. In Latin America, a
key factor in agroecological expansion was the Campesino a
Campesino (CAC) movement which a “peasant pedagogic
method” promoting a horizontal process of exchange of
ideas and innovations among farmers. It was via the CAC
method that soil conservation practices were introduced in
Honduras, and hillside farmers adopting the various techniques
tripled or quadrupled their yields from 400 kg/ha to
1,200–1,600 kg. This tripling in per-hectare grain production
has ensured that the 1,200 families that participated in
the program have ample grain supplies for the ensuing year.
The adoption of velvet bean (Mucuna pruriens) which can
fix up to 150 kg of nitrogen per ha as well as produce 35 t of
organic matter per year, helped tripled maize yields to
2,500 kg/ha. Labor requirements for weeding were cut by
75% and herbicides eliminated entirely Later organized
social rural movements such as the Vía Campesina, the
Landless Workers Movement (MST) in Brazil, Asociación
Nacional de Agricultores Pequeños (ANAP) of Cuba, and
others massively adopted agroecology as a banner underlying
their food production approach to food sovereignty. As a
science, agroecology is compatible with the struggle and
vision of rural movements because it does not question
peasant rationale but rather builds upon it, it does not attempt
to radically modify local farming systems, instead
optimizes their design and uses local resources and skills.
Also agroecology is socially activating as it requires community
participation and horizontal methods of knowledge
exchange to work (Altieri and Toledo 2011).
4 Cuba
During the last two decades, Cuba has experimented a
unique process of social, technological, energetic and food
system transformation as a response to the crisis prompted
by the collapse of the Soviet Union. Since the beginning of
the revolution and especially since the special period at the
beginning of 1990s, the Cuban people have been involved
in heroic attempts to reach food sovereignty in the midst of
an inhumane US trade embargo, and after the collapse of
imports of petroleum, agrochemicals and machinery from
the Soviet bloc. Top agricultural Cuban researchers (Funes
et al. 2002) reported in the book Sustainable Agriculture and
Resistance: Transforming Food Production in Cuba how the
island was unable to import either food or materials needed
for conventional agriculture and thus turned inward to selfreliance.
Sustainable agriculture, organic farming, urban
gardens, smaller farms, animal traction, and biological pest
control all became part of the new Cuban agriculture.
The growth of the agroecological movement can be partly
linked to the training, extension, and research activities of the
Asociación Cubana de Técnicos Agrícolas y Forestales
(ACTAF) in its goals to promote agroecology throughout the
island. But what has constituted a true agroecological revolution
have been the efforts of about 100,000 families—almost
half the population of independent small farmers in Cuba—
who are members of ANAP (National Association of Small
Farmers), practice agroecological diversification methods in
their farms producing much more food per hectare than any
commercial, industrial agriculture farm. These family farmers,
many of whom are part of the Campesino a Campesino
(Farmer-to-Farmer) movement, produce over 65% of the country’s food, on only 25% of the land (Rosset et al.
2011). The recent study of Machin-Sosa et al. (2010)
revealed that in less than a decade, the active participation of
small farmers in the process of technological innovation and
dissemination through Farmer-to-Farmer models that focus on
sharing experiences, strengthening local research and
problem-solving capacities has produced a major impact. It
is estimated that depending on the region, agroecological
practices are used in 46–72% of the peasant farms producing
over 70% of the domestic food production, e.g., 67% of roots
and tubers, 94% of small livestock, 73% of rice, 80% of fruits
and most of the honey, beans, cocoa, maize, tobacco, milk,
and meat production (Varela Pérez 2011).
Another study conducted by Funes-Monzote et al. (2009)
shown that small farmers using integrated crop–livestock
farming systems were able to achieve a three-fold increase
in milk production per unit of forage area (3.6 t/ha/year) as
well as a seven-fold increase in energy efficiency (Fig. 2).
Energy output (21.3 GJ/ha/year) was tripled and protein
output doubled (141.5 kg/ha/year) via diversification strategies
of specialized livestock farms.
Given the economic, energy and climatic conditions of
the island, the Cuban peasantry supported by agroecological
strategies exhibits today the highest indexes of productivity,
sustainability, and resiliency. Agroecology, as being promoted
by Campesino a Campesino movement is demonstrating to be
the most efficient, cheap, and stable way of producing food
per unit of land, input, and labor. As this process advances,
more small farmers join this agroecological revolution (the
government now is giving up to 13.5 ha to families interested
in becoming farmers): so far, there are 110,000 new farmers
cultivating in usufruct more than 1 million ha of land left
abandoned by the monoculture-industrial system prevailing
in the island before 1990. The goal is to reach 1.5 million ha
under agroecological management, enough to make the island
food sovereign. Cuba’s achievements in urban agriculture
have also grown and are truly remarkable: 383,000 urban
farmers farm more than 50,000 ha of otherwise unused land
and producing around 4 million tons of vegetables (top urban
farms reach a yearly yield of 20 kg/m2 of edible plant material
using no synthetic chemicals) enough to supply 40–60% or
more of all the fresh vegetables in cities such as Havana,
Villa Clara, and others (Koont 2009). No other country in
the world has achieved this level of success with an extremely
low dependence on fossil fuels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3 การปรับค่าของ agroecologyการวิเคราะห์ของ agroecological นำชาวนา และ นำ NGOโครงการแสดง convincingly ที่ agroecologicalระบบจะไม่ผลิตเอาท์พุตต่ำ เป็นบางส่วนนักวิจารณ์ได้คน เพิ่มในการผลิต 50 – 100%เป็นธรรมทั่วไปวิธีผลิตอื่นส่วนใหญ่ในบางระบบเหล่านี้ อัตราผลตอบแทนการขยายที่ยากจนอาศัยส่วนใหญ่เช่นข้าว ถั่ว ข้าวโพด มันสำปะหลัง มัน ฝรั่ง และข้าวบาร์เลย์ซึ่งได้ถูกเพิ่มขึ้น several-fold พึ่งพาแรงงานและความรู้มากกว่าในราคาแพงซื้ออินพุต และทำกระบวนการของแรง และsynergy (Uphoff 2002) ในการศึกษาของ 208 agroecologicallyตามโครงการ/ แผนงานตลอดทั้งการพัฒนาโลก สวยและ al. (2003) จัดทำเอกสารเพิ่มขึ้นชัดเจนผลิตอาหารมากกว่า 29 ล้านบางฮา กับเกือบเก้าล้านครัวเรือนเกียรติยศจากความหลากหลายของอาหารเพิ่มขึ้นและความปลอดภัย ส่งเสริมแนวทางเกษตรยั่งยืนนำ50 – 100% สร้างต่อ hectare ผลิตอาหารเกี่ยวกับ1.7 มิลลิกรัม/ปี/ครัวเรือน) ในฝนเลี้ยงพื้นที่ทั่วไปของเล็กเกษตรกรที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมกำไร ที่เป็นพื้นที่ของประมาณ 3.58 ล้านฮา cultivated โดยบาง 4.42 ล้านเกษตรกร การปรับปรุงผลตอบแทนดังกล่าวมีความก้าวหน้าจริงเพื่อให้บรรลุความปลอดภัยอาหารในหมู่เกษตรกรที่โดดเดี่ยวสถาบันเกษตรหลักที่เริ่มเป็นความพยายามที่แปลในแยกต่างหากชนบทพื้นที่โดยผู้นำชุมชนและบุคลากรของ NGOขยายเป็นหลายร้อยชุมชนชาวนาทั่วประเทศ ความสำเร็จในการปรับค่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับการใช้ของ agroecological เท่านั้นปรับปรุงที่นอกจากนี้ฟาร์มวิสาหกิจนความใช้ดี ของทรัพยากรท้องถิ่น แต่ยังอยู่ ในทุนมนุษย์ชุมชนและการเสริมอำนาจผ่านการฝึกอบรมและวิธีการมีส่วนร่วมตลอดจนสูงถึงตลาดท้องถิ่นภูมิภาค สนับสนุนรัฐบาลเช่นสินเชื่อเมล็ด และเทคโนโลยี agroecological ในสหรัฐอเมริกา การปัจจัยสำคัญในการขยาย agroecological เป็น Campesino เป็นการเคลื่อนไหว campesino (CAC) ซึ่ง "ชาวนา pedagogicวิธี"การส่งเสริมกระบวนการแลกเปลี่ยนเป็นแนวนอนความคิดและนวัตกรรมระหว่างเกษตรกร ก็ผ่านการ CACวิธีที่ปฏิบัติการอนุรักษ์ดินได้แนะนำในฮอนดูรัส และเกษตรกรเขาใช้เทคนิคต่าง ๆสามเท่า หรือ quadrupled ของอัตราผลตอบแทน จาก 400 กก./ฮา ไป1200 – 1600 กิโลกรัม นี้ tripling ในการผลิตข้าวต่อ hectareจึงสั่งห้ามที่ 1200 ครอบครัวที่เข้าร่วมโปรแกรมมีเมล็ดกว้างขวางอุปกรณ์ปีเพราะของถั่วกำมะหยี่ (Mucuna pruriens) ซึ่งสามารถแก้ไขถึง 150 กิโลกรัมมีไนโตรเจนต่อฮา และผลิต 35 t ของอินทรีย์ต่อปี ช่วยสามเท่าผลผลิตข้าวโพดเลี้ยงสัตว์เพื่อ2500 กิโลกรัม/ฮา ความต้องการแรงงานสำหรับ weeding ถูกตัดโดยจัด 75% และสารเคมีกำจัดวัชพืชที่ตัดออกทั้งหมดในภายหลังไหวชนบทสังคม Vía Campesina การเคลื่อนย้ายแรงงาน landless (MST) ในบราซิล ชำระPequeños Nacional de Agricultores (ANAP) ของคิวบา และอื่น ๆ อย่างหนาแน่นถึง agroecology เป็นแบนเนอร์เป็นต้นการวิธีผลิตอาหารเพื่ออาหารอำนาจอธิปไตย เป็นการวิทยาศาสตร์ agroecology จะเข้ากันได้กับการต่อสู้ และวิสัยทัศน์ของชนบทย้ายเนื่องจากคำถามไม่ชาวนาผลแต่แทนที่จะสร้างไว้ จะไม่พยายามก็ปรับเปลี่ยนระบบการทำฟาร์มท้องถิ่น แทนเพิ่มประสิทธิภาพการออกแบบ และใช้ทรัพยากรท้องถิ่นและทักษะยัง agroecology เป็นสังคมเปิด ตามที่มันต้องการชุมชนมีส่วนร่วมและวิธีการแนวความรู้แลกเปลี่ยนการทำงาน (Altieri และโทเลโด 2011)คิวบา 4ในช่วงสองทศวรรษ คิวบามีเบื้องการกระบวนการสังคม เทคโนโลยี มีพลังและอาหารเฉพาะการแปลงระบบเป็นการตอบสนองต่อภาวะวิกฤตที่ได้รับการพร้อมท์ด้วยการล่มสลายของสหภาพโซเวียต ตั้งแต่ต้นการปฏิวัติและโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับ ตั้งแต่รอบระยะเวลาพิเศษในการจุดเริ่มต้นของปี 1990 ชาวคิวบาได้มีส่วนร่วมในความพยายามงานกล้าถึงอธิปไตยอาหารท่ามกลางการ inhumane สหรัฐค้า embargo และหลัง จากการล่มสลายของนำเข้าปิโตรเลียม สูบ และเครื่องจักรจากค่ายโซเวียต คิวบาวิจัยด้านเกษตร (Funesร้อยเอ็ด al. 2002) รายงานในหนังสือเกษตรยั่งยืน และต้านทาน: แปลงผลิตอาหารในประเทศคิวบาว่าเกาะไม่สามารถนำเข้าอาหารหรือวัสดุที่จำเป็นการเกษตรแบบดั้งเดิม และจึง เปิดเข้าด้านในเพื่อ selfrelianceเกษตรยั่งยืนเกษตร เกษตรอินทรีย์ การเมืองสวน ฟาร์มขนาดเล็ก ลากสัตว์ และพืชทางชีวภาพควบคุมทั้งหมดเป็น ส่วนหนึ่งของเกษตรคิวบาใหม่การเติบโตของการเคลื่อนไหว agroecological ดำเนินได้บางส่วนเชื่อมโยงกับการฝึกอบรม นามสกุล และงานของการชำระ Cubana de Técnicos Agrícolas y Forestales(ACTAF) ในวัตถุประสงค์และเป้าหมายเพื่อส่งเสริม agroecology ตลอดการแหล่งท่องเที่ยว แต่สิ่งมีทะลักปฏิวัติจริง agroecologicalมีความพยายามของครอบครัวประมาณ 100000 – เกือบประชากรครึ่งหนึ่งของเกษตรกรอิสระในคิวบา —สมาชิกของ ANAP (ชาติสมาคมของเล็กคือใครAgroecological วิสาหกิจวิธีปฏิบัติของเกษตรกร),ฟาร์มการผลิตอาหารมากต่อ hectare กว่าใด ๆฟาร์มเกษตรอุตสาหกรรม พาณิชย์การ เหล่านี้เกษตรกรครอบครัวหลายคนเป็นส่วนหนึ่งของ Campesino เป็น Campesinoการย้าย (เกษตรกรเพื่อเกษตรกร) ผลิตกว่า 65% ของประเทศอาหาร เพียง 25% ของแผ่นดิน (Rosset et al2011) . การศึกษาล่าสุดของโซซ่า Machin et al. (2010)เปิดเผยที่น้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา การเข้าร่วมงานของเกษตรกรกำลังนวัตกรรมเทคโนโลยี และเผยแพร่ โดยเกษตรกรเพื่อเกษตรกรรุ่นโฟกัสบนประสบการณ์ การเสริมสร้างงานวิจัยท้องถิ่น และการแก้ปัญหากำลังการผลิตได้ผลิตผลกระทบที่สำคัญ มันคือประมาณว่าขึ้นต่อในภูมิภาค agroecologicalปฏิบัติใช้ใน 46-72% ของฟาร์มของชาวนาที่ผลิตกว่า 70% ของการผลิตอาหารในประเทศ เช่น 67% ของรากและ tubers, 94% ของปศุสัตว์ขนาดเล็ก 73% ของข้าว 80% ของผลไม้และส่วนใหญ่ของผึ้ง ถั่ว โกโก้ ข้าวโพด ยา สูบ นมและผลิตเนื้อสัตว์ (Varela Pérez 2011)ศึกษาอื่นที่ดำเนินการโดย Funes Monzote et al. (2009)แสดงขนาดเล็กที่เกษตรกรใช้พืช – ปศุสัตว์ครบวงจรระบบการทำฟาร์มก็สามารถให้เพิ่ม three-foldในการผลิตน้ำนมต่อหน่วยของอาหารสัตว์พื้นที่ (3.6 t/ฮา/ปี)รวมทั้งเพิ่ม seven-fold ในพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ (Fig. 2)ผลผลิตพลังงาน (21.3 GJ/ฮา/ปี) เป็นสามเท่า และโปรตีนผลผลิตสองเท่า (141.5 กิโลกรัม/ฮา/ปี) ผ่านกลยุทธ์วิสาหกิจของฟาร์มปศุสัตว์ที่เฉพาะกำหนดทางเศรษฐกิจ พลังงานและเงื่อนไข climatic ของเกาะ กันคิวบาที่ได้รับการสนับสนุน โดย agroecologicalกลยุทธ์การจัดแสดงวันนี้ดัชนีสูงสุดของประสิทธิภาพความยั่งยืน และความ Agroecology เป็นการส่งเสริมโดย Campesino Campesino การ เคลื่อนไหวจะเห็นเป็นมากที่สุดมีประสิทธิภาพ ประหยัด และมีความมั่นคงทางการผลิตอาหารต่อหน่วยของแผ่นดิน ป้อนข้อมูล และแรงงาน เป็นกระบวนการนี้ความก้าวหน้านี้ agroecological ปฏิวัติ(รวมเกษตรกรเพิ่มเติมรัฐบาลนี้จะให้ถึง 13.5 ฮา ครอบครัวสนใจในการเป็น เกษตรกร): เพื่อห่างไกล มีเกษตรกรใหม่ 110000เพาะปลูกในสิทธิเก็บกินในกว่า 1 ล้านฮา ที่ดินซ้ายยกเลิกระบบเรื่องอุตสาหกรรมขึ้นโดยในเกาะก่อนปี 1990 เป้าหมายคือไป ถึง 1.5 ล้านฮาภายใต้การ agroecological จัดการ พอให้เกาะโซเวอเรนอาหาร ความสำเร็จของคิวบาในเมืองเกษตรได้เติบโตขึ้น และโดดเด่นอย่างแท้จริง: 383,000 เมืองเกษตรกรฟาร์มมากกว่า 50000 หา ของอย่างอื่นไม่ได้ใช้ที่ดินและผลิตผัก (เมืองด้านบนประมาณ 4 ล้านตันฟาร์มถึงผลตอบแทนประจำปีของ 20 kg/m2 กินพืชวัสดุใช้สารเคมีสังเคราะห์ไม่) เพียงพอที่จะใส่ 40-60% หรือผักสดทั้งหมดในเมืองเช่นฮาวานา เพิ่มเติมคลาราวิลล่า และคนอื่น ๆ (Koont 2009) ไม่มีในประเทศอื่น ๆโลกได้รับความสำเร็จด้วยระดับนี้เป็นอย่างมากต่ำพึ่งเชื้อเพลิงฟอสซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3 การปรับขึ้นของ Agroecology
วิเคราะห์หลายสิบเกษตรกรนำและองค์กรพัฒนาเอกชนที่นำ Agroecological
โครงการแสดง convincingly ที่ Agroecological
ระบบไม่ จำกัด เฉพาะการผลิตเอาท์พุทต่ำขณะที่บางคน
วิจารณ์ได้กล่าวหา เพิ่มขึ้นในการผลิต 50-100%
เป็นธรรมร่วมกันกับทางเลือกที่มากที่สุดวิธีการผลิต.
ในบางส่วนของระบบเหล่านี้อัตราผลตอบแทนสำหรับพืชที่น่าสงสาร
มากที่สุดพึ่งพาข้าว, ถั่ว, ข้าวโพด, มันสำปะหลัง, มันฝรั่งและ
ข้าวบาร์เลย์ได้รับการเพิ่มขึ้น หลายเท่าอาศัย
แรงงานและความรู้ที่มากกว่าในราคาแพงซื้อ
ปัจจัยการผลิตและพะวงอยู่กับกระบวนการของแรงและ
การทำงานร่วมกัน (Uphoff 2002) ในการศึกษา 208 agroecologically
ตามโครงการและ / หรือความคิดริเริ่มในการพัฒนาทั่ว
โลก, พริตตี้และคณะ (2003) เอกสารที่เพิ่มขึ้นชัดเจนใน
การผลิตอาหารบางกว่า 29 ล้านเฮกเตอร์ที่มีเกือบเก้า
ล้านครัวเรือนได้รับประโยชน์จากความหลากหลายของอาหารที่เพิ่มขึ้น
และการรักษาความปลอดภัย ได้รับการส่งเสริมการปฏิบัติทางการเกษตรที่ยั่งยืนนำ
การเพิ่มขึ้น 50-100% ในการผลิตอาหารต่อเฮกตาร์ (ประมาณ
1.7 mg / ปี / ครัวเรือน) ในพื้นที่ฝนเลี้ยงเล็ก ๆ ตามแบบฉบับของ
เกษตรกรที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ร่อแร่; ที่เป็นพื้นที่ของ
เกี่ยวกับ 3,580,000 ฮ่าปลูกโดยบาง 4420000
เกษตรกร การปรับปรุงอัตราผลตอบแทนดังกล่าวเป็นความก้าวหน้าที่แท้จริง
เพื่อให้บรรลุความมั่นคงทางอาหารในหมู่เกษตรกรที่แยกได้จาก
สถาบันการเกษตรที่สำคัญ.
สิ่งที่เริ่มเป็นความพยายามของท้องถิ่นในชนบทหลายแยก
พื้นที่การเลื่อนตำแหน่งโดยบุคลากรที่องค์กรพัฒนาเอกชนและผู้นำชุมชน
ได้ขยายไปหลายร้อยของชุมชนชาวนา
ตลอดหลายประเทศ ความสำเร็จในการปรับขึ้นยังไม่ได้
เพียง แต่ขึ้นอยู่กับการใช้งานของความหลากหลายของ Agroecological
ปรับปรุงที่นอกเหนือไปจากการกระจายการลงทุนฟาร์มนิยม
ใช้ดีกว่าของทรัพยากรในท้องถิ่น แต่ยังอยู่ในทุนมนุษย์
และการเพิ่มประสิทธิภาพของการสร้างพลังชุมชนผ่านการฝึกอบรม
วิธีการและการมีส่วนร่วมรวมทั้งการเข้าถึงที่สูงขึ้น การ
ตลาดท้องถิ่นภูมิภาคการสนับสนุนจากรัฐบาลเช่นเครดิต
เมล็ดและเทคโนโลยี Agroecological ในละตินอเมริกา
ปัจจัยสำคัญในการขยายตัว Agroecological เป็น Campesino
Campesino (CAC) การเคลื่อนไหวที่ "ชาวนาสอน
วิธีการ "ส่งเสริมกระบวนการแนวนอนของการแลกเปลี่ยน
ความคิดและนวัตกรรมในหมู่เกษตรกร มันก็ผ่าน CAC
วิธีการที่การปฏิบัติอนุรักษ์ดินเป็นที่รู้จักใน
ฮอนดูรัสและเกษตรกรเนินเขาการนำเทคนิคต่างๆ
เท่าตัวหรือปากต่อปากอัตราผลตอบแทนของพวกเขาจาก 400 กก. / ไร่เพื่อ
1,200-1,600 กก. นี้สามในการผลิตข้าวต่อเฮกตาร์
ได้มั่นใจว่า 1,200 ครอบครัวที่เข้าร่วมใน
โปรแกรมมีอุปกรณ์ข้าวเพียงพอสำหรับปีต่อมา.
การยอมรับของถั่วกำมะหยี่ (Mucuna pruriens) ซึ่งสามารถ
แก้ไขได้ถึง 150 กก. ไนโตรเจนต่อฮ่าได้เป็นอย่างดี เป็นผลิต 35 ตัน
สารอินทรีย์ต่อปีช่วยเท่าตัวอัตราผลตอบแทนข้าวโพดไป
2,500 กก. / ไร่ ความต้องการแรงงานในการกำจัดวัชพืชที่ถูกตัดโดย
75% และสารเคมีกำจัดวัชพืชตัดออกทั้งหมดต่อมาจัด
ชนบทการเคลื่อนไหวทางสังคมเช่นVía Campesina,
ขบวนการแรงงานเอาเทอร์ (MST) ในประเทศบราซิลAsociación
นัลเดอ Agricultores Pequeños (ANAP) ของคิวบาและ
คนอื่น ๆ ที่นำมาใช้อย่างหนาแน่น Agroecology เป็นแบนเนอร์พื้นฐาน
วิธีการผลิตอาหารของพวกเขาเพื่ออธิปไตยทางอาหาร ในฐานะที่เป็น
วิทยาศาสตร์ Agroecology เข้ากันได้กับการต่อสู้และ
วิสัยทัศน์ของการเคลื่อนไหวในชนบทเพราะไม่ได้ถาม
เหตุผลชาวนา แต่สร้างเมื่อมันไม่พยายาม
ที่จะปรับเปลี่ยนอย่างรุนแรงระบบการทำฟาร์มในท้องถิ่นแทน
การเพิ่มประสิทธิภาพการออกแบบของพวกเขาและการใช้ทรัพยากรในท้องถิ่นและทักษะ
นอกจากนี้ Agroecology เป็นสังคมที่เปิดใช้งานตามที่ต้องการชุมชน
มีส่วนร่วมและวิธีการแนวนอนของความรู้
แลกเปลี่ยนการทำงาน (Altieri และ Toledo 2011).
4 คิวบา
ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา, คิวบาได้ทดลอง
กระบวนการที่เป็นเอกลักษณ์ของสังคมเทคโนโลยีพลังและอาหาร
การเปลี่ยนแปลงระบบ การตอบสนองต่อวิกฤตได้รับแจ้ง
จากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของ
การปฏิวัติและโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่สมัยพิเศษที่
จุดเริ่มต้นของทศวรรษที่ 1990 ชาวคิวบาได้มีส่วนร่วม
ในความพยายามที่กล้าหาญที่จะไปถึงอธิปไตยทางอาหารในท่ามกลางการ
คว่ำบาตรการค้าไร้มนุษยธรรมสหรัฐและหลังจากการล่มสลายของ
การนำเข้าน้ำมันปิโตรเลียม สารเคมีทางการเกษตรและเครื่องจักรจาก
โซเวียต (Funes นักวิจัยคิวบา Top การเกษตร
et al. 2002) รายงานในหนังสือการเกษตรที่ยั่งยืนและ
ความต้านทาน: การปฏิรูปการผลิตอาหารในประเทศคิวบาวิธี
เกาะก็ไม่สามารถที่จะนำเข้าทั้งอาหารหรือวัสดุที่จำเป็น
. เพื่อการเกษตรทั่วไปและหันเข้าด้านในจึงจะ selfreliance
การเกษตรที่ยั่งยืน เกษตรอินทรีย์ในเมือง
สวนฟาร์มขนาดเล็กฉุดสัตว์และศัตรูพืชทางชีวภาพ
ควบคุมทั้งหมดกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเกษตรคิวบาใหม่.
การเจริญเติบโตของการเคลื่อนไหว Agroecological สามารถบางส่วน
เชื่อมโยงกับการฝึกอบรมการขยายและกิจกรรมการวิจัยของ
Asociación Cubana เดTécnicos Agrícolasและ Forestales
(ACTAF) ในเป้าหมายที่จะส่งเสริม Agroecology ทั่ว
เกาะ แต่สิ่งที่ได้มีการปฏิวัติ Agroecological จริง
ได้รับความพยายามของประมาณ 100,000 ครอบครัวเกือบ
ครึ่งหนึ่งของประชากรของเกษตรกรรายย่อยอิสระใน Cuba-
ที่เป็นสมาชิกของ ANAP (สมาคมแห่งชาติของขนาดเล็ก
เกษตรกร) ใช้วิธีการกระจายการลงทุน Agroecological ใน
ฟาร์มของพวกเขาผลิตมาก อาหารมากขึ้นต่อเฮกตาร์กว่าใด ๆ
ในเชิงพาณิชย์, ฟาร์มเกษตรอุตสาหกรรม เหล่านี้เกษตรกรในครอบครัว
หลายคนเป็นส่วนหนึ่งของ Campesino Campesino
(เกษตรกรเพื่อเกษตรกร) การเคลื่อนไหวผลิตกว่า 65% ของอาหารของประเทศเพียง 25% ของที่ดิน (Rosset et al.
2011) การศึกษาล่าสุดของ Machin-โสสะและคณะ (2010)
เปิดเผยว่าในเวลาน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมามีส่วนร่วมของ
เกษตรกรรายย่อยในกระบวนการของนวัตกรรมเทคโนโลยีและ
การเผยแพร่ผ่านรูปแบบของเกษตรกรเพื่อเกษตรกรที่มุ่งเน้น
ประสบการณ์ร่วมกันเสริมสร้างความเข้มแข็งการวิจัยท้องถิ่นและ
ขีดความสามารถในการแก้ปัญหาที่มีการผลิตที่สำคัญ ส่งผลกระทบ มัน
เป็นที่คาดกันว่าขึ้นอยู่กับภูมิภาค Agroecological
การปฏิบัติที่จะใช้ใน 46-72% ของฟาร์มชาวนาผลิต
กว่า 70% ของการผลิตอาหารในประเทศเช่น 67% ของราก
และหัว 94% ของสัตว์ขนาดเล็ก 73% ของ ข้าว 80% ของผลไม้
และส่วนใหญ่ของน้ำผึ้งถั่วโกโก้ข้าวโพดยาสูบนม
และการผลิตเนื้อสัตว์ (Varela Pérez 2011).
การศึกษาอื่นดำเนินการโดย Funes-Monzote และคณะ (2009)
แสดงให้เห็นว่าเกษตรกรรายย่อยโดยใช้แบบบูรณาการเพาะปลูกปศุสัตว์
ระบบการทำฟาร์มก็สามารถที่จะประสบความสำเร็จเพิ่มขึ้นสามเท่า
ในการผลิตนมต่อหน่วยของพื้นที่อาหารสัตว์ (3.6 ตัน / เฮกตาร์ / ปี) เป็น
ทั้งการเพิ่มขึ้นเจ็ดเท่าในประสิทธิภาพการใช้พลังงาน (รูปที่ 2)..
เอาท์พุทพลังงาน (21.3 GJ / ไร่ / ปี) ถูกเท่าตัวและโปรตีน
การส่งออกเป็นสองเท่า (141.5 กก. / ไร่ / ปี) ผ่านกลยุทธ์การกระจายความเสี่ยง
ของฟาร์มปศุสัตว์เฉพาะ.
ให้พลังงานเศรษฐกิจและสภาพภูมิอากาศของ
เกาะ ชาวนาคิวบาสนับสนุนโดย Agroecological
กลยุทธ์การจัดแสดงนิทรรศการในวันนี้ดัชนีสูงสุดของการผลิต,
การพัฒนาอย่างยั่งยืนและความยืดหยุ่น Agroecology เช่นได้รับการเลื่อน
โดย Campesino เคลื่อนไหว Campesino จะแสดงให้เห็นว่าเป็นที่
มีประสิทธิภาพมากที่สุด, ราคาถูกและวิธีการที่มั่นคงของการผลิตอาหาร
ต่อหน่วยของที่ดิน, การป้อนข้อมูลและแรงงาน เป็นความก้าวหน้าขั้นตอนนี้
เกษตรกรรายย่อยอื่น ๆ อีกมากมายเข้าร่วมการปฏิวัตินี้ Agroecological (
รัฐบาลในขณะนี้คือการให้ได้ถึง 13.5 ฮ่าเพื่อครอบครัวที่สนใจ
ในการเป็นเกษตรกร): เพื่อให้ห่างไกลมี 110,000 เกษตรกรใหม่
ปลูกฝังในสิทธิเก็บกินมากกว่า 1 ล้านไร่ของที่ดินที่เหลือ
ที่ถูกทิ้งร้าง โดยระบบเชิงเดี่ยวอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้น
ในเกาะก่อนปี 1990 มีเป้าหมายที่จะถึง 1.5 ล้านเฮกแตร์
ภายใต้การบริหาร Agroecological พอที่จะทำให้เกาะ
อธิปไตยอาหาร ความสำเร็จของคิวบาในการเกษตรในเมือง
ที่มีการเติบโตและยังมีความโดดเด่นอย่างแท้จริง: 383,000 เมือง
เกษตรกรฟาร์มมากกว่า 50,000 ไร่ของที่ดินที่ไม่ได้ใช้อย่างอื่น
และการผลิตที่ประมาณ 4 ล้านตันของผัก (เมืองด้านบน
ฟาร์มถึงอัตราผลตอบแทนปีละ 20 กก. / m2 ของวัสดุจากพืชที่กินได้
ไม่มีการใช้สารเคมีสังเคราะห์) เพียงพอที่จะจัดหา 40-60% หรือ
มากกว่าของทุกผักสดในเมืองเช่นคิวบา
Villa Clara และอื่น ๆ (Koont 2009) ไม่มีประเทศอื่น ๆ ใน
โลกได้ประสบความสำเร็จในระดับของความสำเร็จนี้ด้วยมาก
พึ่งพาต่ำเชื้อเพลิงฟอสซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 การปรับขึ้นของ agroecology
การวิเคราะห์หลายสิบของชาวนา LED และ LED แสดงความโง โครงการ agroecological

agroecological ที่ระบบจะไม่ จำกัด การผลิตต่ำ ผลผลิต ขณะที่บาง
วิจารณ์ได้กล่าวหา . เพิ่มขึ้นในการผลิต 50 – 100 %
จะค่อนข้างทั่วไป ด้วยวิธีการผลิตทางเลือกที่สุด
ในบางส่วนของระบบเหล่านี้ , ผลผลิตสำหรับพืชที่คนจน
พึ่งข้าวมากที่สุดถั่ว , ข้าวโพด , มันสำปะหลัง , มันฝรั่ง , และ
ข้าวบาร์เลย์ได้เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า การใช้แรงงานและความรู้มากกว่า

แพงซื้อปัจจัยการผลิตและ capitalizing ในกระบวนการของแรงและ
( uphoff ( 2002 ) ในการศึกษาโครงการ 208 agroecologically
ตามและ / หรือริเริ่มตลอดการพัฒนา
โลกสวย , et al . ( 2003 ) เอกสารที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นใน
การผลิตอาหารจาก 29 ล้านไร่ มีเกือบเก้า
ล้านครัวเรือนได้รับประโยชน์จากความหลากหลายของอาหาร
และการรักษาความปลอดภัย การส่งเสริมเกษตรยั่งยืนการปฏิบัติ LED
50 – 100 % เพิ่มต่อการผลิตอาหารเฮกตาร์ ( ประมาณ
1.7 มิลลิกรัม / ปี / ครัวเรือน ) ในพื้นที่โดยทั่วไปของฝนที่เลี้ยงอยู่ในสภาพแวดล้อมของเกษตรกรขนาดเล็ก
; นั่นคือพื้นที่ของ
ประมาณ 3.58 ล้านฮาปลูกจาก 4.42 ล้าน
ชาวนา การปรับปรุงผลผลิตดังกล่าวจะก้าวหน้าจริงเพื่อให้บรรลุความมั่นคงด้านอาหาร

หลักทางการเกษตร ของเกษตรกรที่แยกจากสถาบัน
สิ่งที่เริ่มต้นเป็นหลายแยกความพยายามในถิ่นชนบท
เลื่อน โดยบุคลากรและผู้นำองค์กรชุมชน
ได้ขยายไปหลายร้อยชุมชนชาวนา
ตลอดหลายประเทศความสำเร็จในการปรับขึ้นไม่ได้
เพียงขึ้นอยู่กับการใช้ความหลากหลายของการปรับปรุง agroecological
ว่านอกจากฟาร์มวิสาหกิจนิยม
ใช้ดีกว่าของทรัพยากรท้องถิ่น แต่ยังทุนมนุษย์
เสริมและชุมชนผ่านการฝึกอบรม
และวิธีการแบบมีส่วนร่วม รวมทั้งการเข้าถึงสูงกว่า
ท้องถิ่น–ตลาดภูมิภาค รัฐบาลสนับสนุน เช่นสินเชื่อ ,
, เมล็ดและเทคโนโลยี agroecological . ในละตินอเมริกา ,
ปัจจัยสําคัญในการขยาย agroecological เป็น campesino เป็น
campesino ( CAC ) การเคลื่อนไหวที่ " ชาวนาอิสระ
วิธีการส่งเสริมกระบวนการแลกเปลี่ยน
แนวนอนของความคิดและนวัตกรรมของเกษตรกร มันผ่าน the
วิธีการอนุรักษ์ดินมีการแนะนำใน
ฮอนดูรัสและเนินเขาที่เกษตรกรใช้
เทคนิคต่าง ๆ3 เท่า หรือปากต่อปากของผลผลิต 400 กก. / เฮกตาร์

1 , 200 – 1 , 600 กิโลกรัม นี้สามชนิดในต่อ
การผลิตเมล็ดข้าวเฮกตาร์ได้มั่นใจว่า 1 , 200 ครอบครัวที่เข้าร่วมโครงการมีวัสดุเม็ด

ตามมาเล่นสำหรับปี บุตรบุญธรรมของกำมะหยี่เมล็ดหมามุ้ย ) ซึ่งสามารถ
แก้ไขได้ถึง 150 กิโลกรัม ไนโตรเจนต่อ ฮา ตลอดจนผลิต 35 T
สารอินทรีย์ต่อปีช่วยเพิ่มผลผลิตข้าวโพดเลี้ยงสัตว์

2 , 500 กิโลกรัม / ไร่ ความต้องการแรงงานกำจัดวัชพืชถูกตัดโดย
75% และสารกำจัดทั้งหมดต่อมาจัด
สังคมชนบทการเคลื่อนไหวเช่น V í a คัมเปซินา ,
ขบวนการแรงงานไร้ที่ดิน ( MST ) ในบราซิล asociaci เลออง
Nacional de agricultores peque 15 OS ( anap ) คิวบา และคนอื่น ๆหลายอย่าง agroecology
เป็นธงประกาศใช้
เป็นต้นแนวทางการผลิตอาหารของพวกเขาเพื่ออธิปไตยทางอาหาร . โดย
วิทยาศาสตร์ agroecology เข้ากันได้กับการต่อสู้และวิสัยทัศน์ของการเคลื่อนไหวในชนบท
เพราะไม่ได้ถาม
ชาวนาเหตุผล แต่เมื่อมันสร้าง มันไม่ได้พยายามที่จะปรับเปลี่ยนระบบเกษตรท้องถิ่นอย่างรุนแรง

แต่งแทนการออกแบบของพวกเขาและใช้ทรัพยากรท้องถิ่นและทักษะ
ยัง agroecology เป็นสังคมที่เปิดใช้งานตามที่ต้องการและวิธีการของการมีส่วนร่วมในชุมชน

งานแลกเปลี่ยนความรู้ ( และอาเทียรี่โตเลโด 2011 )

4 คิวบาในช่วงสองทศวรรษ , คิวบาได้ทดลองเป็น
กระบวนการเฉพาะของสังคม , เทคโนโลยี , ความกระตือรือร้นและอาหาร
ระบบการเป็นตอบสนองต่อวิกฤตแจ้ง
โดย การล่มสลายของสหภาพโซเวียต ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของ
การปฏิวัติและโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ช่วงเวลาพิเศษที่
เริ่มต้นของปี 1990 ประชาชนคิวบาได้มีส่วนร่วม
ในความพยายามที่กล้าหาญถึงอธิปไตยทางอาหารในท่ามกลางการไร้มนุษยธรรมเราห้ามค้า

และหลังจากการล่มสลายของการนำเข้าปิโตรเลียม สารเคมี และเครื่องจักรจาก
โซเวียต . เกษตรกรรมคิวบาด้านบนนักวิจัย ( Funes
et al .2002 ) รายงานในการต่อต้านหนังสือเกษตรยั่งยืนและ
: เปลี่ยนการผลิตอาหารในคิวบาว่า
เกาะไม่สามารถนำเข้าทั้งอาหารหรือวัสดุที่จำเป็นสำหรับการเกษตรแบบดั้งเดิมและดังนั้น

เปิดเข้าด้านในเพื่อการพึ่งพาตนเอง อย่างยั่งยืน เกษตรกรรม , เกษตรอินทรีย์ , เมือง
สวนขนาดเล็กฟาร์มสัตว์ , traction และ
ศัตรูพืชทางชีวภาพควบคุมเป็นส่วนหนึ่งของเกษตรกรรมคิวบาใหม่
การเจริญเติบโตของการเคลื่อนไหว agroecological สามารถฝน
เชื่อมโยงกับการฝึกอบรม ส่งเสริม วิจัย และกิจกรรมต่างๆ ของ
asociaci เลออง cubana de t éí y . cnicos colas forestales
( actaf ) เป้าหมายของการส่งเสริม agroecology ตลอด
เกาะ แต่สิ่งที่ได้บัญญัติ
การปฏิวัติ agroecological จริงมีความพยายามของร้อย000 ครอบครัวเกือบ
ครึ่งหนึ่งของประชากรของอิสระขนาดเล็กเกษตรกรในคิวบา -
ที่เป็นสมาชิกของ anap ( สมาคมชาวนา
แห่งชาติ ) , ฝึก agroecological ความหลากหลายวิธีการ
ของฟาร์มที่ผลิตอาหารมากขึ้นกว่าใด ๆต่อเฮกตาร์
พาณิชย์ , ฟาร์มเกษตรอุตสาหกรรม ชาวนาเหล่านี้
หลายคนเป็นส่วนหนึ่งของ campesino เป็น campesino
( ชาวนาเพื่อชาวนา ) การเคลื่อนไหวผลิตกว่า 65% ของอาหารของประเทศ เพียง 25% ของแผ่นดิน ( Rosset et al .
2011 ) ผลการศึกษาล่าสุดของ Sosa , et al . ( 2010 )
เปิดเผยว่า ในน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา , การมีส่วนร่วมที่ใช้งานของ
เกษตรกรรายย่อยในกระบวนการของนวัตกรรมเทคโนโลยีและเผยแพร่ผ่านชาวนาเพื่อชาวนารุ่น

ประสบการณ์ร่วมกันที่มุ่งเน้นการเสริมสร้างงานวิจัยท้องถิ่นและ
ความสามารถในการแก้ปัญหาได้สร้างผลกระทบที่สำคัญ มัน
คาดว่าขึ้นอยู่กับพื้นที่ agroecological
ปฏิบัติใช้ใน 46 – 72 % ของชาวนาฟาร์มผลิต
กว่า 70% ของการผลิตอาหารในประเทศเช่น 67% ของหัวและราก
94 ปศุสัตว์ขนาดเล็ก และร้อยละ 73 ของข้าว , 80% ของผลไม้
และส่วนใหญ่ของ น้ำผึ้ง ถั่ว โกโก้ ข้าวโพด ยาสูบ นม
และการผลิตเนื้อ ( วาเรลาเปเรซ 2011 ) .
อีกการศึกษาโดย Funes monzote et al . ( 2009 )
แสดงว่า ชาวนาแบบบูรณาการและระบบการทำฟาร์มปศุสัตว์
พืชสามารถที่จะบรรลุสามพับเพิ่ม
ในการผลิตนมต่อหน่วยพื้นที่พืชอาหารสัตว์ ( 3.6 ตัน / เฮกตาร์ / ปี ) ขณะที่
รวมทั้งเจ็ดพับ เพิ่มประสิทธิภาพการใช้พลังงาน ( รูปที่ 2 )
( 21.3 GJ / ส่งออกพลังงาน ไร่ / ปี ) และโปรตีน
เพิ่มขึ้นสามเท่าผลผลิตเพิ่ม ( 141.5 กิโลกรัม / ไร่ / ปี ) ผ่านทางกลยุทธ์การกระจายของฟาร์มปศุสัตว์

ให้เฉพาะ เศรษฐกิจ พลังงาน และสภาพอากาศของ
เกาะคิวบาชาวไร่ได้รับการสนับสนุนโดย agroecological
กลยุทธ์นิทรรศการวันนี้สูงสุดดัชนีผลผลิต ,
) และความยืดหยุ่น . agroecology , เลื่อนตำแหน่ง
โดย campesino การเคลื่อนไหว campesino กำลังสาธิตให้
ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด , ราคาถูก , และวิธีการที่มั่นคงของการผลิตอาหาร
ต่อหน่วยที่ดิน ข้อมูลเข้า และแรงงาน เป็นความก้าวหน้าของกระบวนการนี้
เกษตรกรรายย่อยเพิ่มเติมเข้าร่วมการปฏิวัติ agroecological นี้ (
รัฐบาลตอนนี้ คือให้ถึง 13.5 ฮาครอบครัวสนใจ
เป็นเกษตรกร ) : ดังนั้นไกล มี 110 , 000 เกษตรกรใหม่
การปลูกฝังในเบื้องหลังมากกว่า 1 ล้านไร่ เหลือที่ดิน
ถูกทิ้งโดยผ่านระบบอุตสาหกรรมแลกเปลี่ยน
ในเกาะก่อนปี 1990 เป้าหมายคือไปถึง 1.5 ล้านฮา
ภายใต้การจัดการ agroecological มากพอที่จะทำให้เกาะ
อาหารอธิปไตย ความสำเร็จของคิวบาในการเกษตรเมือง
ยังโตโดดเด่นจริงๆ : 383000 เมือง
ฟาร์มเกษตรกรกว่า 50 , 000 ไร่ ที่ดินที่ไม่ได้ใช้
มิฉะนั้นและผลิตประมาณ 4 ล้านตันของผัก ( ฟาร์มเมือง
ด้านบนถึงผลผลิตประจำปีของ 20 kg / m2 กินพืชวัสดุ
ไม่ใช้สารเคมีสังเคราะห์ ) เพียงพอที่จะจัดหา 40 – 60 %
มากกว่าทุกผักสดในเมืองเช่นเมืองฮาวานา
วิลล่าคลาร่า และอื่น ๆ ( koont 2009 ) ไม่มีประเทศอื่น ๆใน
โลกได้รับระดับของความสำเร็จกับการพึ่งพาเชื้อเพลิงฟอสซิลมาก
ต่ำนี้