- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Of the cognitive impairments in sch
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability
in the
absence of sensory cues,
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 2001). The reduced neuropil in the DLPFC
appears to reflect fewer axon terminals, as suggested by findings in
post mortem studies of schizophrenia of lower levels of proteins
present in axon terminals (Glantz & Lewis, 1997), and of fewer
dendritic spines (Garey et al., 1998; Glantz & Lewis, 2000). These
alterations appear to be particularly pronounced in layer 3. For
example, in the DLPFC of subjects with schizophrenia, basilar
dendritic spine density was significantly lower on deep layer 3
pyramidal cells relative to both normal and psychiatrically ill
comparison subjects, but spine density was only modestly lower on
superficial layer 3 pyramidal neurons and unchanged on pyramidal
neurons in layers 5 and 6 (Glantz & Lewis, 2000; Kolluri et al., 2005).
Consistent with these findings, the mean somal volume of layer 3
pyramidal neurons was smaller in subjects with schizophrenia in the
DLPFC and in other cortical regions (Arnold et al., 1995; Rajkowska
et al., 1998; Pierri et al., 2001; Sweet et al., 2003), whereas the
volume of layer 5 pyramidal neurons was unchanged (Sweet et al.,
2004). Importantly, none of these findings appeared to be attributable
to medication use or length of illness (Lewis & Gonzalez-Burgos,
2008).
In addition to these alterations in excitatory pyramidal neurons,
multiple studies have reported alterations in markers of inhibitory caminobutyric
acid (GABA) neurotransmission. For example, lower
levels of the mRNA for the 67-kDa isoform of the GABA synthesizing
enzyme glutamic acid decarboxylase (GAD67) have
been consistently found in the DLPFC of subjects with schizophrenia
(Gonzalez-Burgos et al., 2010). This deficit in GAD67 mRNA
appears to be particularly pronounced in the subset of DLPFC GABA
neurons that express the calcium-binding protein parvalbumin (PV), as
about 50% of PV neurons lacked detectable levels of GAD67 mRNA
in individuals with schizophrenia (Hashimoto et al., 2003). Importantly,
the number of PV neurons in the DLPFC appears to be
unchanged (Lewis et al., 2005), although the expression of PV mRNA
per neuron is decreased (Hashimoto et al., 2003). The latter finding, in
addition to methodological confounds, appears to explain the reports in some studies of a lower density of cortical PV-immunoreactive
neurons in schizophrenia (Stan & Lewis, 2012).
PV neurons can be subdivided into two major classes based on the
principal target of their axon terminals. The axon terminals from the
basket cell class of PV neurons target the cell body and proximal
dendrites of pyramidal neurons. Both pre- and postsynaptic alterations
in PV basket cell–pyramidal cell connectivity in the DLPFC,
especially in layer 3, appear to be present in schizophrenia. First,
the density of PV-labeled axon terminals, presumably from basket
neurons, is reduced in DLPFC layer 3 in schizophrenia (Lewis et al.,
2012). Second, the level of GAD67 protein is markedly lower in these
terminals (Curley et al., 2011), suggesting that basket cells represent
the population of PV neurons with undetectable levels of GAD67
mRNA (Hashimoto et al., 2003). Third, mRNA expression of the
GABAA receptor a1 subunit, which is postsynaptic to PV basket cell
inputs, is preferentially lower in layer 3 in schizophrenia (Beneyto
et al., 2011), and this deficit is selective for pyramidal neurons and is
not present in GABA neurons (Glausier & Lewis, 2011).
The other major class of PV neurons, chandelier cells, gives rise to
axon terminals that form distinctive vertical arrays, termed cartridges,
which exclusively target the axon initial segments (AIS) of pyramidal
neurons. In the DLPFC of subjects with schizophrenia, the density of
cartridges immunoreactive for the GABA membrane transporter
(GAT1) is lower than comparison subjects (Woo et al., 1998),
whereas the density of pyramidal cell AIS immunoreactive for the
GABAA receptor a2 subunit, the dominant GABAA receptor a subunit
present in pyramidal cell AIS in layer 3, is markedly increased (Volk
et al., 2002). In addition, the density of AIS immunoreactive for
ankyrin-G, a protein that plays a key role in the structure and plasticity
of the AIS, is also lower in the DLPFC in schizophrenia (Cruz et al.,
2009). Importantly, both the chandelier and PV basket cell alterations
appear to be specific to the disease process of schizophrenia as they
are not observed in individuals with other psychiatric disorders or in
monkeys
has focused on working memory, typically defined as the ability
in the
absence of sensory cues,
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 2001). The reduced neuropil in the DLPFC
appears to reflect fewer axon terminals, as suggested by findings in
post mortem studies of schizophrenia of lower levels of proteins
present in axon terminals (Glantz & Lewis, 1997), and of fewer
dendritic spines (Garey et al., 1998; Glantz & Lewis, 2000). These
alterations appear to be particularly pronounced in layer 3. For
example, in the DLPFC of subjects with schizophrenia, basilar
dendritic spine density was significantly lower on deep layer 3
pyramidal cells relative to both normal and psychiatrically ill
comparison subjects, but spine density was only modestly lower on
superficial layer 3 pyramidal neurons and unchanged on pyramidal
neurons in layers 5 and 6 (Glantz & Lewis, 2000; Kolluri et al., 2005).
Consistent with these findings, the mean somal volume of layer 3
pyramidal neurons was smaller in subjects with schizophrenia in the
DLPFC and in other cortical regions (Arnold et al., 1995; Rajkowska
et al., 1998; Pierri et al., 2001; Sweet et al., 2003), whereas the
volume of layer 5 pyramidal neurons was unchanged (Sweet et al.,
2004). Importantly, none of these findings appeared to be attributable
to medication use or length of illness (Lewis & Gonzalez-Burgos,
2008).
In addition to these alterations in excitatory pyramidal neurons,
multiple studies have reported alterations in markers of inhibitory caminobutyric
acid (GABA) neurotransmission. For example, lower
levels of the mRNA for the 67-kDa isoform of the GABA synthesizing
enzyme glutamic acid decarboxylase (GAD67) have
been consistently found in the DLPFC of subjects with schizophrenia
(Gonzalez-Burgos et al., 2010). This deficit in GAD67 mRNA
appears to be particularly pronounced in the subset of DLPFC GABA
neurons that express the calcium-binding protein parvalbumin (PV), as
about 50% of PV neurons lacked detectable levels of GAD67 mRNA
in individuals with schizophrenia (Hashimoto et al., 2003). Importantly,
the number of PV neurons in the DLPFC appears to be
unchanged (Lewis et al., 2005), although the expression of PV mRNA
per neuron is decreased (Hashimoto et al., 2003). The latter finding, in
addition to methodological confounds, appears to explain the reports in some studies of a lower density of cortical PV-immunoreactive
neurons in schizophrenia (Stan & Lewis, 2012).
PV neurons can be subdivided into two major classes based on the
principal target of their axon terminals. The axon terminals from the
basket cell class of PV neurons target the cell body and proximal
dendrites of pyramidal neurons. Both pre- and postsynaptic alterations
in PV basket cell–pyramidal cell connectivity in the DLPFC,
especially in layer 3, appear to be present in schizophrenia. First,
the density of PV-labeled axon terminals, presumably from basket
neurons, is reduced in DLPFC layer 3 in schizophrenia (Lewis et al.,
2012). Second, the level of GAD67 protein is markedly lower in these
terminals (Curley et al., 2011), suggesting that basket cells represent
the population of PV neurons with undetectable levels of GAD67
mRNA (Hashimoto et al., 2003). Third, mRNA expression of the
GABAA receptor a1 subunit, which is postsynaptic to PV basket cell
inputs, is preferentially lower in layer 3 in schizophrenia (Beneyto
et al., 2011), and this deficit is selective for pyramidal neurons and is
not present in GABA neurons (Glausier & Lewis, 2011).
The other major class of PV neurons, chandelier cells, gives rise to
axon terminals that form distinctive vertical arrays, termed cartridges,
which exclusively target the axon initial segments (AIS) of pyramidal
neurons. In the DLPFC of subjects with schizophrenia, the density of
cartridges immunoreactive for the GABA membrane transporter
(GAT1) is lower than comparison subjects (Woo et al., 1998),
whereas the density of pyramidal cell AIS immunoreactive for the
GABAA receptor a2 subunit, the dominant GABAA receptor a subunit
present in pyramidal cell AIS in layer 3, is markedly increased (Volk
et al., 2002). In addition, the density of AIS immunoreactive for
ankyrin-G, a protein that plays a key role in the structure and plasticity
of the AIS, is also lower in the DLPFC in schizophrenia (Cruz et al.,
2009). Importantly, both the chandelier and PV basket cell alterations
appear to be specific to the disease process of schizophrenia as they
are not observed in individuals with other psychiatric disorders or in
monkeys
0/5000
ของไหวสามารถรับรู้ในโรคจิตเภท วิจัยพบได้เน้นการทำงานหน่วยความจำ เป็นความสามารถในในของสัญลักษณ์ทางประสาทสัมผัสของไหวสามารถรับรู้ในโรคจิตเภท วิจัยพบได้เน้นการทำงานหน่วยความจำ โดยปกติกำหนดเป็นสามารถ ในการของสัญลักษณ์ทางประสาทสัมผัส transiently รักษา และจัดการกับจำกัดจำนวนข้อมูลเพื่อแนะนำความคิดหรือพฤติกรรม(Barch & Smith, 2008) ประสิทธิภาพการทำงานหน่วยความจำขึ้นอยู่กับ น้อยในส่วน ตามวงจรประสาทของการ dorsolateralคอร์เทกซ์ prefrontal (DLPFC มิลเลอร์และโคเฮน 2001), และโรค จิตเภทการจัดแสดง DLPFC เปิดใช้งานการเปลี่ยนแปลงในระหว่างการทำงานงานหน่วยความจำ (Van Snellenberg และ al., 2006 Deserno et al., 2012)ไหวสามารถเหล่านี้ในการทำงานหน่วยความจำฟังก์ชันและการเรียกใช้ DLPFCมีอยู่ใน unmedicated และจำหน่ายหัวข้อ ทั้งเรื้อรัง และช่วงระยะ ของการเจ็บป่วย และ ในลักษณะที่ไม่บันทึกปัจจัยต่าง ๆ ไม่เฉพาะเจาะจงเช่นขาดความพยายามหรือความสนใจ(Barch & Smith, 2008)ขาดดุลที่รับรู้เป็นคุณลักษณะหลักของโรคจิตเภทหยุดชะงักทำเครื่องหมาย ในการจัดการมนุษยสัมพันธ์ และในนำความท้าทายของชีวิตในสังคมที่พร้อมการทั่วไปเกิดขึ้นของหมอในช่วงวัยรุ่นตอนปลายหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้นได้มักจะนำไปสู่การพบครั้งแรกทางคลินิกและการวินิจฉัยตามมาของโรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม ไหวสามารถทำงานหน่วยความจำและอื่น ๆชนิดของกระบวนการรับรู้อาจจะอยู่ในปีก่อนหน้านี้การวินิจฉัยโรค (Lesh et al., 2011) แน่นอน รับรู้ไหวสามารถพบตลอดช่วงชีวิตของการได้รับผลกระทบบุคคล รวมทั้งใน ระหว่างวัยเด็กและวัยรุ่น และที่เริ่มมีอาการเริ่มต้นของหมอ (Davidson et al., 1999 Cosway et al.,2000) นอกจากนี้ ในการวินิจฉัยกับโรคจิตเภท บุคคลรับรู้การขาดดุลที่เกิดขึ้นกับความถี่สูง จะค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่าเวลา และการมีอิสระของ psychotic อาการ (Keefe และ Fenton2007) แม้ว่า เฉลี่ย บุคคลคะแนนมาตรฐาน 1.5 – 2ความแตกต่างด้านล่างหมายถึง normative เกี่ยวกับการทดสอบของประชาน (Keefe &Fenton, 2007) บางคนวินิจฉัยกับโรคจิตเภท (เช่นผู้ที่ มีคุณสมบัติเด่นระแวง) อาจมีค่อนข้างรักษาฟังก์ชันรับรู้ ทีสำคัญที่สุด ระดับการรับรู้ไหวสามารถ และไม่ความรุนแรงของหมอ คือ จำนวนประตูที่ดีที่สุดของระยะยาวผลการทำงานสำหรับแต่ละบุคคลได้รับผลกระทบ (สีเขียว 1996)ญาติเก็บข้อมูลของบุคคลที่มีโรคจิตเภทยังแสดงคล้าย พะแนง แม้ว่าการขาดดุลที่รับรู้ (Egan et al., 2001),แนะนำว่า รับรู้ผิดปกติสะท้อนความเสี่ยงทางพันธุกรรมสำหรับเจ็บป่วย รวมสิ่งเหล่านี้ได้นำไปดูที่ขาดดุลที่รับรู้มีความผิดปกติหลักของการเจ็บป่วยไว้ขั้นตอนการเกิดขึ้นภายหลังของหมอหลักฐานว่า ไหวสามารถรับรู้อยู่ และในที่สุดบางคนจะก้าวหน้า ก่อนเริ่มของหมอแนะนำว่า พวกเขาอาจแสดงก่อน และต่อเนื่อง pathogenicกระบวนการ ก่อนที่เป็นเกรด 4 ของโรงเรียน บุคคล ตัวอย่างที่จะในภายหลังได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทคะแนน เฉลี่ย,งานมากกว่าเพื่อนของพวกเขาในการทดสอบตามมาตรฐานของ scholasticประสิทธิภาพ และในหลายโดเมน เพียร์การปฏิบัติสัมพันธ์กับworsened ปีโรงเรียน (Keefe & Fenton, 2007) ในทำนองเดียวกันวัยเด็กหมายถึง IQ คะแนนคนที่ต่ำในบุคคลที่เติบโตถึงตามเกณฑ์วินิจฉัยสำหรับโรคจิตเภทสัมพันธ์เปรียบเทียบกลุ่มประกอบด้วยทั้งผู้ที่ถูกวินิจฉัยในภายหลัง ด้วยหลักโรคซึมเศร้าหรือผู้ที่ได้พัฒนาการเจ็บป่วยทางจิตเวช(Reichenberg et al., 2010) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สัมพันธ์ทั้งนี้เปรียบเทียบกลุ่ม บุคคลภายหลังวินิจฉัยกับโรคจิตเภทไม่สามารถแสดงระดับปกติของการปรับปรุงในการทำงานหน่วยความจำระหว่างอายุ 7 และ 13 ปี (Reichenberg et al., 2010)ผลการวิจัยที่ทำงานหน่วยความจำไหวสามารถ คุณลักษณะหลักของโรคจิตเภท ที่ปรากฏอยู่ และก้าวหน้าในวัยเด็ก – วัยรุ่น และที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับ lities ผิดปกติเปลี่ยนแปลงในวงจร DLPFC ในโรคจิตเภทบุคคลที่รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทมีสมองขนาดเล็กทั้งหมดไดรฟ์ในระยะ prodromal ในตอนแรกของหมอ และระยะเรื้อรังเจ็บป่วย (Lawrie & Abukmeil, 1998Steen และ al., 2006 ข่าวร้อยเอ็ด al., 2010) นอกจากนี้ หนุ่มสาวบุคคลที่ อาศัยการมีปฏิบัติสัมพันธ์ first-degree ได้รับผลกระทบการความเสี่ยงทางพันธุกรรมสูงในโรคจิตเภท ได้ลดมากขึ้นเวลา ในปริมาณที่ prefrontal และกลีบขมับ และ ในบางแต่ไม่ศึกษา การลดลงของปริมาตร prefrontal ถูกถูกที่สุดในที่สุดวินิจฉัยกับโรคจิตเภท (Pantelis et al.,2003 Borgwardt et al., 2007 Al. ซันร้อยเอ็ด 2009 แมคอินทอชและ al., 2011Mechelli et al., 2011) สอดคล้องกับการค้นพบเหล่านี้ บุคคลที่มีวัยเด็กเริ่มมีอาการโรคจิตเภทแสดงอัตราการเพิ่มขึ้นของการลดลงของเรื่องสีเทา prefrontal ที่มักเกิดขึ้นในช่วงวัยรุ่น (Giedd& Rapoport, 2010)เรื่องเทา prefrontal ไดรฟ์ข้อมูลที่มีขนาดเล็กในบุคคลการวินิจฉัยด้วยโรคจิตเภทจะ เป็น เพราะ neuropil น้อยเนื้อแน่น (เช่นขนาดเล็กเพลา dendritic, dendritic spines, axons และเทอร์มิ นัลแอกซอน Selemonและโกลด์แมน Rakic, 1999), และไม่น้อยกว่าเนื้อแน่น neurons (Akbarianและ al., 1995 Thune และ al., 2001) Neuropil ลดลงในการ DLPFCดูเหมือนจะ สะท้อนน้อยแอกซอนเทอร์มินัล แนะนำโดยการค้นพบศึกษาโรคจิตเภทของโปรตีนระดับต่ำลงพ้นปัจจุบัน ในแอกซอนการเทอร์มินัล (Glantz และลูอิส 1997), และน้อยspines dendritic (Garey et al., 1998 Glantz & Lewis, 2000) เหล่านี้เปลี่ยนแปลงจะมีการออกเสียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้น 3 สำหรับexample, in the DLPFC of subjects with schizophrenia, basilardendritic spine density was significantly lower on deep layer 3pyramidal cells relative to both normal and psychiatrically illcomparison subjects, but spine density was only modestly lower onsuperficial layer 3 pyramidal neurons and unchanged on pyramidalneurons in layers 5 and 6 (Glantz & Lewis, 2000; Kolluri et al., 2005).Consistent with these findings, the mean somal volume of layer 3pyramidal neurons was smaller in subjects with schizophrenia in theDLPFC and in other cortical regions (Arnold et al., 1995; Rajkowskaet al., 1998; Pierri et al., 2001; Sweet et al., 2003), whereas thevolume of layer 5 pyramidal neurons was unchanged (Sweet et al.,2004). Importantly, none of these findings appeared to be attributableto medication use or length of illness (Lewis & Gonzalez-Burgos,2008).In addition to these alterations in excitatory pyramidal neurons,multiple studies have reported alterations in markers of inhibitory caminobutyricacid (GABA) neurotransmission. For example, lowerlevels of the mRNA for the 67-kDa isoform of the GABA synthesizingenzyme glutamic acid decarboxylase (GAD67) havebeen consistently found in the DLPFC of subjects with schizophrenia(Gonzalez-Burgos et al., 2010). This deficit in GAD67 mRNAappears to be particularly pronounced in the subset of DLPFC GABAneurons that express the calcium-binding protein parvalbumin (PV), asabout 50% of PV neurons lacked detectable levels of GAD67 mRNAin individuals with schizophrenia (Hashimoto et al., 2003). Importantly,the number of PV neurons in the DLPFC appears to beunchanged (Lewis et al., 2005), although the expression of PV mRNAper neuron is decreased (Hashimoto et al., 2003). The latter finding, inaddition to methodological confounds, appears to explain the reports in some studies of a lower density of cortical PV-immunoreactiveneurons in schizophrenia (Stan & Lewis, 2012).PV neurons can be subdivided into two major classes based on theprincipal target of their axon terminals. The axon terminals from thebasket cell class of PV neurons target the cell body and proximaldendrites of pyramidal neurons. Both pre- and postsynaptic alterationsin PV basket cell–pyramidal cell connectivity in the DLPFC,especially in layer 3, appear to be present in schizophrenia. First,the density of PV-labeled axon terminals, presumably from basketneurons, is reduced in DLPFC layer 3 in schizophrenia (Lewis et al.,2012). Second, the level of GAD67 protein is markedly lower in theseterminals (Curley et al., 2011), suggesting that basket cells representthe population of PV neurons with undetectable levels of GAD67mRNA (Hashimoto et al., 2003). Third, mRNA expression of theGABAA receptor a1 subunit, which is postsynaptic to PV basket cellinputs, is preferentially lower in layer 3 in schizophrenia (Beneytoet al., 2011), and this deficit is selective for pyramidal neurons and isnot present in GABA neurons (Glausier & Lewis, 2011).The other major class of PV neurons, chandelier cells, gives rise toaxon terminals that form distinctive vertical arrays, termed cartridges,which exclusively target the axon initial segments (AIS) of pyramidalneurons. In the DLPFC of subjects with schizophrenia, the density ofcartridges immunoreactive for the GABA membrane transporter(GAT1) is lower than comparison subjects (Woo et al., 1998),whereas the density of pyramidal cell AIS immunoreactive for theGABAA receptor a2 subunit, the dominant GABAA receptor a subunitpresent in pyramidal cell AIS in layer 3, is markedly increased (Volket al., 2002). In addition, the density of AIS immunoreactive forankyrin-G, a protein that plays a key role in the structure and plasticityof the AIS, is also lower in the DLPFC in schizophrenia (Cruz et al.,2009). Importantly, both the chandelier and PV basket cell alterationsappear to be specific to the disease process of schizophrenia as theyare not observed in individuals with other psychiatric disorders or inmonkeys
การแปล กรุณารอสักครู่..
จากความบกพร่องทางปัญญาในโรคจิตเภทการวิจัยที่สำคัญได้เน้นการทำงานหน่วยความจำที่กำหนดไว้มักจะเป็นความสามารถในการในกรณีที่ไม่มีการชี้นำทางประสาทสัมผัสของความบกพร่องทางปัญญาในโรคจิตเภทการวิจัยที่สำคัญได้เน้นการทำงานหน่วยความจำที่กำหนดไว้มักจะเป็นความสามารถในกรณีที่ไม่มีการชี้นำทางประสาทสัมผัสเพื่อ transiently รักษาและจัดการจำนวนจำกัด ของข้อมูลเพื่อเป็นแนวทางในการคิดหรือพฤติกรรม(Barch และสมิ ธ , 2008) Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability
in the
absence of sensory cues,
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 2001). The reduced neuropil in the DLPFC
appears to reflect fewer axon terminals, as suggested by findings in
post mortem studies of schizophrenia of lower levels of proteins
present in axon terminals (Glantz & Lewis, 1997), and of fewer
dendritic spines (Garey et al., 1998; Glantz & Lewis, 2000). These
alterations appear to be particularly pronounced in layer 3. For
example, in the DLPFC of subjects with schizophrenia, basilar
dendritic spine density was significantly lower on deep layer 3
pyramidal cells relative to both normal and psychiatrically ill
comparison subjects, but spine density was only modestly lower on
superficial layer 3 pyramidal neurons and unchanged on pyramidal
neurons in layers 5 and 6 (Glantz & Lewis, 2000; Kolluri et al., 2005).
Consistent with these findings, the mean somal volume of layer 3
pyramidal neurons was smaller in subjects with schizophrenia in the
DLPFC and in other cortical regions (Arnold et al., 1995; Rajkowska
et al., 1998; Pierri et al., 2001; Sweet et al., 2003), whereas the
volume of layer 5 pyramidal neurons was unchanged (Sweet et al.,
2004). Importantly, none of these findings appeared to be attributable
to medication use or length of illness (Lewis & Gonzalez-Burgos,
2008).
In addition to these alterations in excitatory pyramidal neurons,
multiple studies have reported alterations in markers of inhibitory caminobutyric
acid (GABA) neurotransmission. For example, lower
levels of the mRNA for the 67-kDa isoform of the GABA synthesizing
enzyme glutamic acid decarboxylase (GAD67) have
been consistently found in the DLPFC of subjects with schizophrenia
(Gonzalez-Burgos et al., 2010). This deficit in GAD67 mRNA
appears to be particularly pronounced in the subset of DLPFC GABA
neurons that express the calcium-binding protein parvalbumin (PV), as
about 50% of PV neurons lacked detectable levels of GAD67 mRNA
in individuals with schizophrenia (Hashimoto et al., 2003). Importantly,
the number of PV neurons in the DLPFC appears to be
unchanged (Lewis et al., 2005), although the expression of PV mRNA
per neuron is decreased (Hashimoto et al., 2003). The latter finding, in
addition to methodological confounds, appears to explain the reports in some studies of a lower density of cortical PV-immunoreactive
neurons in schizophrenia (Stan & Lewis, 2012).
PV neurons can be subdivided into two major classes based on the
principal target of their axon terminals. The axon terminals from the
basket cell class of PV neurons target the cell body and proximal
dendrites of pyramidal neurons. Both pre- and postsynaptic alterations
in PV basket cell–pyramidal cell connectivity in the DLPFC,
especially in layer 3, appear to be present in schizophrenia. First,
the density of PV-labeled axon terminals, presumably from basket
neurons, is reduced in DLPFC layer 3 in schizophrenia (Lewis et al.,
2012). Second, the level of GAD67 protein is markedly lower in these
terminals (Curley et al., 2011), suggesting that basket cells represent
the population of PV neurons with undetectable levels of GAD67
mRNA (Hashimoto et al., 2003). Third, mRNA expression of the
GABAA receptor a1 subunit, which is postsynaptic to PV basket cell
inputs, is preferentially lower in layer 3 in schizophrenia (Beneyto
et al., 2011), and this deficit is selective for pyramidal neurons and is
not present in GABA neurons (Glausier & Lewis, 2011).
The other major class of PV neurons, chandelier cells, gives rise to
axon terminals that form distinctive vertical arrays, termed cartridges,
which exclusively target the axon initial segments (AIS) of pyramidal
neurons. In the DLPFC of subjects with schizophrenia, the density of
cartridges immunoreactive for the GABA membrane transporter
(GAT1) is lower than comparison subjects (Woo et al., 1998),
whereas the density of pyramidal cell AIS immunoreactive for the
GABAA receptor a2 subunit, the dominant GABAA receptor a subunit
present in pyramidal cell AIS in layer 3, is markedly increased (Volk
et al., 2002). In addition, the density of AIS immunoreactive for
ankyrin-G, a protein that plays a key role in the structure and plasticity
of the AIS, is also lower in the DLPFC in schizophrenia (Cruz et al.,
2009). Importantly, both the chandelier and PV basket cell alterations
appear to be specific to the disease process of schizophrenia as they
are not observed in individuals with other psychiatric disorders or in
monkeys
has focused on working memory, typically defined as the ability
in the
absence of sensory cues,
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 2001). The reduced neuropil in the DLPFC
appears to reflect fewer axon terminals, as suggested by findings in
post mortem studies of schizophrenia of lower levels of proteins
present in axon terminals (Glantz & Lewis, 1997), and of fewer
dendritic spines (Garey et al., 1998; Glantz & Lewis, 2000). These
alterations appear to be particularly pronounced in layer 3. For
example, in the DLPFC of subjects with schizophrenia, basilar
dendritic spine density was significantly lower on deep layer 3
pyramidal cells relative to both normal and psychiatrically ill
comparison subjects, but spine density was only modestly lower on
superficial layer 3 pyramidal neurons and unchanged on pyramidal
neurons in layers 5 and 6 (Glantz & Lewis, 2000; Kolluri et al., 2005).
Consistent with these findings, the mean somal volume of layer 3
pyramidal neurons was smaller in subjects with schizophrenia in the
DLPFC and in other cortical regions (Arnold et al., 1995; Rajkowska
et al., 1998; Pierri et al., 2001; Sweet et al., 2003), whereas the
volume of layer 5 pyramidal neurons was unchanged (Sweet et al.,
2004). Importantly, none of these findings appeared to be attributable
to medication use or length of illness (Lewis & Gonzalez-Burgos,
2008).
In addition to these alterations in excitatory pyramidal neurons,
multiple studies have reported alterations in markers of inhibitory caminobutyric
acid (GABA) neurotransmission. For example, lower
levels of the mRNA for the 67-kDa isoform of the GABA synthesizing
enzyme glutamic acid decarboxylase (GAD67) have
been consistently found in the DLPFC of subjects with schizophrenia
(Gonzalez-Burgos et al., 2010). This deficit in GAD67 mRNA
appears to be particularly pronounced in the subset of DLPFC GABA
neurons that express the calcium-binding protein parvalbumin (PV), as
about 50% of PV neurons lacked detectable levels of GAD67 mRNA
in individuals with schizophrenia (Hashimoto et al., 2003). Importantly,
the number of PV neurons in the DLPFC appears to be
unchanged (Lewis et al., 2005), although the expression of PV mRNA
per neuron is decreased (Hashimoto et al., 2003). The latter finding, in
addition to methodological confounds, appears to explain the reports in some studies of a lower density of cortical PV-immunoreactive
neurons in schizophrenia (Stan & Lewis, 2012).
PV neurons can be subdivided into two major classes based on the
principal target of their axon terminals. The axon terminals from the
basket cell class of PV neurons target the cell body and proximal
dendrites of pyramidal neurons. Both pre- and postsynaptic alterations
in PV basket cell–pyramidal cell connectivity in the DLPFC,
especially in layer 3, appear to be present in schizophrenia. First,
the density of PV-labeled axon terminals, presumably from basket
neurons, is reduced in DLPFC layer 3 in schizophrenia (Lewis et al.,
2012). Second, the level of GAD67 protein is markedly lower in these
terminals (Curley et al., 2011), suggesting that basket cells represent
the population of PV neurons with undetectable levels of GAD67
mRNA (Hashimoto et al., 2003). Third, mRNA expression of the
GABAA receptor a1 subunit, which is postsynaptic to PV basket cell
inputs, is preferentially lower in layer 3 in schizophrenia (Beneyto
et al., 2011), and this deficit is selective for pyramidal neurons and is
not present in GABA neurons (Glausier & Lewis, 2011).
The other major class of PV neurons, chandelier cells, gives rise to
axon terminals that form distinctive vertical arrays, termed cartridges,
which exclusively target the axon initial segments (AIS) of pyramidal
neurons. In the DLPFC of subjects with schizophrenia, the density of
cartridges immunoreactive for the GABA membrane transporter
(GAT1) is lower than comparison subjects (Woo et al., 1998),
whereas the density of pyramidal cell AIS immunoreactive for the
GABAA receptor a2 subunit, the dominant GABAA receptor a subunit
present in pyramidal cell AIS in layer 3, is markedly increased (Volk
et al., 2002). In addition, the density of AIS immunoreactive for
ankyrin-G, a protein that plays a key role in the structure and plasticity
of the AIS, is also lower in the DLPFC in schizophrenia (Cruz et al.,
2009). Importantly, both the chandelier and PV basket cell alterations
appear to be specific to the disease process of schizophrenia as they
are not observed in individuals with other psychiatric disorders or in
monkeys
การแปล กรุณารอสักครู่..
ของความบกพร่องทางการรับรู้ในโรคจิตเภท ,
วิจัยมากได้เน้นทำงาน โดยทั่วไป หมายถึง ความสามารถในการรับรู้
ของความบกพร่องในการรับรู้ทางประสาทสัมผัสในโรคจิตเภท ,
วิจัยมากได้เน้นทำงาน โดยทั่วไป หมายถึง ความสามารถในการรับรู้ทางประสาทสัมผัส
, บุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราว รักษา และ จัดการกับ
จำกัดปริมาณของข้อมูล เพื่อนำความคิดหรือพฤติกรรม
( barch & สมิธ , 2008 ) การปฏิบัติงานทำงานงาน
ขึ้นอยู่กับ , อย่างน้อยในส่วนหนึ่งบนวงจรประสาทของเปลือกสมองส่วนหน้า dorsolateral
( dlpfc ; มิลเลอร์&โคเฮน , 2001 ) และในโรคจิตเภท ,
dlpfc จัดแสดงการเปลี่ยนแปลงในงานทำงานหน่วยความจำ
( รถตู้ snellenberg et al . , 2006 ; deserno et al . , 2012 ) .
ความบกพร่องในการทำงานและเหล่านี้ทำงาน dlpfc
มีอยู่ทั้งในการรักษาและวิชา unmedicated ทั้งในช่วงต้นๆ และเรื้อรัง
ของความเจ็บป่วย และในลักษณะที่ไม่สามารถ
ประกอบกับปัจจัยที่ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น ขาดความพยายาม หรือดอกเบี้ย
( barch &สมิ ธ , 2551 ) .
ขาดดุลทางปัญญาเป็นหลักคุณลักษณะของโรคจิตเภท
เครื่องหมายการหยุดชะงักในการจัดการสัมพันธภาพและ
นำทางความท้าทายของชีวิตในสังคมที่เกี่ยวข้องกับการเกิดโดยทั่วไป
ของโรคจิตในช่วงวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้นสาย
มักจะนำไปสู่การเผชิญหน้า และการวินิจฉัยทางคลินิกแรกที่ตามมาของ
โรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม ความบกพร่องในการทำงาน และ อื่นๆ
หน่วยความจำประเภทของกระบวนการทางปัญญาอาจจะนำเสนอสำหรับปีก่อนที่จะ
การวินิจฉัยโรคเจ็บป่วย ( เลช et al . , 2011 ) แน่นอน ความบกพร่องทางปัญญา
ได้รับพบว่าตลอดช่วงชีวิตของผลกระทบ
บุคคล รวมทั้งในช่วงวัยเด็ก และวัยรุ่น รวมทั้งที่
เริ่มมีอาการเริ่มต้นของโรคจิต ( Davidson et al . , 1999 ; cosway et al . ,
2 ) นอกจากนี้ในบุคคลที่เป็นโรคจิตเภท เกิดพุทธิปัญญา
เกิดขึ้นกับความถี่สูง จะค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่า
เวลาและเป็นอิสระของอาการทางจิต ( คีฟ&เฟนตัน
2007 ) แม้ว่า เฉลี่ย บุคคล คะแนน 1.5 – 2 มาตรฐาน ส่วนด้านล่างหมายถึงบรรทัดฐาน
ในการทดสอบความรู้ ( คีฟ&
เฟนตัน , 2007 ) , บางคนเป็นโรคจิตเภท
( เช่นผู้ที่มีคุณสมบัติโดดเด่น หวาดระแวง ) อาจมีค่อนข้างรักษา
รับรู้ฟังก์ชัน บางทีที่สำคัญที่สุดคือระดับของความบกพร่องในการรับรู้
, และความรุนแรงของโรค คือ ตัวที่ดีที่สุดของผลการทำงานระยะยาวผลกระทบบุคคล
( สีเขียว , 1996 ) .
ญาติได้รับผลกระทบของบุคคลที่เป็นโรคจิตเภทมี
คล้ายกันแม้ว่าพะแนงการรับรู้ ( อีแกน et al . , 2001 ) ,
บอกว่าผิดปกติ สะท้อนให้เห็นถึงความเสี่ยงทางพันธุกรรม
ความเจ็บไข้ การรวมกันของการค้นพบเหล่านี้ทำให้มุมมอง
ขาดดุลปัญญาเป็นหลักความผิดปกติของโรคตั้งเวทีสำหรับการเกิดขึ้นทีหลัง
ของโรคจิต หลักฐานที่บกพร่องทางปัญญาที่มีอยู่ ในอย่างน้อย
บางคนมีความก้าวหน้าก่อนเริ่มมีอาการของโรคจิต
ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาอาจสะท้อนให้เห็นถึงเร็วและต่อเนื่อง เชื้อโรค
กระบวนการ ตัวอย่างเช่น เร็ว ป.4 ของโรงเรียน บุคคล
ที่ภายหลังจะได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทคะแนน เฉลี่ย
านมากขึ้นกว่าเพื่อนของพวกเขาในการทดสอบมาตรฐานของการปฏิบัติงานเกี่ยวกับการศึกษา
,และในหลายโดเมนประสิทธิภาพเทียบกับเพื่อน
worsened ผ่านปีโรงเรียนของพวกเขา ( คีฟ&เฟนตัน , 2007 ) โดย
หมายถึงวัยเด็กคะแนนไอคิวต่ำในบุคคลที่เติบโต
เป็นไปตามเกณฑ์วินิจฉัยโรคจิตเภทสัมพัทธ์เปรียบเทียบ
กลุ่มประกอบด้วยทั้งผู้ที่มีอาการซึมเศร้าภายหลังการวินิจฉัยหลัก
หรือผู้ที่ไม่ได้พัฒนา
ความเจ็บป่วยทางจิต( reichenberg et al . , 2010 ) โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับทั้งกลุ่มเปรียบเทียบเหล่านี้
บุคคลภายหลังการวินิจฉัยเป็นโรคจิตเภท
ล้มเหลวที่จะแสดงระดับปกติของการปรับปรุงในหน่วยความจำการทำงาน
ระหว่างอายุ 7 และ 13 ปี ( reichenberg et al . , 2010 ) .
ค้นพบว่า ความบกพร่องทำงานเป็นหลักคุณสมบัติของ
โรคจิตเภทที่พวกเขาปรากฏ เป็นปัจจุบันและการ
วิจัยมากได้เน้นทำงาน โดยทั่วไป หมายถึง ความสามารถในการรับรู้
ของความบกพร่องในการรับรู้ทางประสาทสัมผัสในโรคจิตเภท ,
วิจัยมากได้เน้นทำงาน โดยทั่วไป หมายถึง ความสามารถในการรับรู้ทางประสาทสัมผัส
, บุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราว รักษา และ จัดการกับ
จำกัดปริมาณของข้อมูล เพื่อนำความคิดหรือพฤติกรรม
( barch & สมิธ , 2008 ) การปฏิบัติงานทำงานงาน
ขึ้นอยู่กับ , อย่างน้อยในส่วนหนึ่งบนวงจรประสาทของเปลือกสมองส่วนหน้า dorsolateral
( dlpfc ; มิลเลอร์&โคเฮน , 2001 ) และในโรคจิตเภท ,
dlpfc จัดแสดงการเปลี่ยนแปลงในงานทำงานหน่วยความจำ
( รถตู้ snellenberg et al . , 2006 ; deserno et al . , 2012 ) .
ความบกพร่องในการทำงานและเหล่านี้ทำงาน dlpfc
มีอยู่ทั้งในการรักษาและวิชา unmedicated ทั้งในช่วงต้นๆ และเรื้อรัง
ของความเจ็บป่วย และในลักษณะที่ไม่สามารถ
ประกอบกับปัจจัยที่ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น ขาดความพยายาม หรือดอกเบี้ย
( barch &สมิ ธ , 2551 ) .
ขาดดุลทางปัญญาเป็นหลักคุณลักษณะของโรคจิตเภท
เครื่องหมายการหยุดชะงักในการจัดการสัมพันธภาพและ
นำทางความท้าทายของชีวิตในสังคมที่เกี่ยวข้องกับการเกิดโดยทั่วไป
ของโรคจิตในช่วงวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้นสาย
มักจะนำไปสู่การเผชิญหน้า และการวินิจฉัยทางคลินิกแรกที่ตามมาของ
โรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม ความบกพร่องในการทำงาน และ อื่นๆ
หน่วยความจำประเภทของกระบวนการทางปัญญาอาจจะนำเสนอสำหรับปีก่อนที่จะ
การวินิจฉัยโรคเจ็บป่วย ( เลช et al . , 2011 ) แน่นอน ความบกพร่องทางปัญญา
ได้รับพบว่าตลอดช่วงชีวิตของผลกระทบ
บุคคล รวมทั้งในช่วงวัยเด็ก และวัยรุ่น รวมทั้งที่
เริ่มมีอาการเริ่มต้นของโรคจิต ( Davidson et al . , 1999 ; cosway et al . ,
2 ) นอกจากนี้ในบุคคลที่เป็นโรคจิตเภท เกิดพุทธิปัญญา
เกิดขึ้นกับความถี่สูง จะค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่า
เวลาและเป็นอิสระของอาการทางจิต ( คีฟ&เฟนตัน
2007 ) แม้ว่า เฉลี่ย บุคคล คะแนน 1.5 – 2 มาตรฐาน ส่วนด้านล่างหมายถึงบรรทัดฐาน
ในการทดสอบความรู้ ( คีฟ&
เฟนตัน , 2007 ) , บางคนเป็นโรคจิตเภท
( เช่นผู้ที่มีคุณสมบัติโดดเด่น หวาดระแวง ) อาจมีค่อนข้างรักษา
รับรู้ฟังก์ชัน บางทีที่สำคัญที่สุดคือระดับของความบกพร่องในการรับรู้
, และความรุนแรงของโรค คือ ตัวที่ดีที่สุดของผลการทำงานระยะยาวผลกระทบบุคคล
( สีเขียว , 1996 ) .
ญาติได้รับผลกระทบของบุคคลที่เป็นโรคจิตเภทมี
คล้ายกันแม้ว่าพะแนงการรับรู้ ( อีแกน et al . , 2001 ) ,
บอกว่าผิดปกติ สะท้อนให้เห็นถึงความเสี่ยงทางพันธุกรรม
ความเจ็บไข้ การรวมกันของการค้นพบเหล่านี้ทำให้มุมมอง
ขาดดุลปัญญาเป็นหลักความผิดปกติของโรคตั้งเวทีสำหรับการเกิดขึ้นทีหลัง
ของโรคจิต หลักฐานที่บกพร่องทางปัญญาที่มีอยู่ ในอย่างน้อย
บางคนมีความก้าวหน้าก่อนเริ่มมีอาการของโรคจิต
ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาอาจสะท้อนให้เห็นถึงเร็วและต่อเนื่อง เชื้อโรค
กระบวนการ ตัวอย่างเช่น เร็ว ป.4 ของโรงเรียน บุคคล
ที่ภายหลังจะได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทคะแนน เฉลี่ย
านมากขึ้นกว่าเพื่อนของพวกเขาในการทดสอบมาตรฐานของการปฏิบัติงานเกี่ยวกับการศึกษา
,และในหลายโดเมนประสิทธิภาพเทียบกับเพื่อน
worsened ผ่านปีโรงเรียนของพวกเขา ( คีฟ&เฟนตัน , 2007 ) โดย
หมายถึงวัยเด็กคะแนนไอคิวต่ำในบุคคลที่เติบโต
เป็นไปตามเกณฑ์วินิจฉัยโรคจิตเภทสัมพัทธ์เปรียบเทียบ
กลุ่มประกอบด้วยทั้งผู้ที่มีอาการซึมเศร้าภายหลังการวินิจฉัยหลัก
หรือผู้ที่ไม่ได้พัฒนา
ความเจ็บป่วยทางจิต( reichenberg et al . , 2010 ) โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับทั้งกลุ่มเปรียบเทียบเหล่านี้
บุคคลภายหลังการวินิจฉัยเป็นโรคจิตเภท
ล้มเหลวที่จะแสดงระดับปกติของการปรับปรุงในหน่วยความจำการทำงาน
ระหว่างอายุ 7 และ 13 ปี ( reichenberg et al . , 2010 ) .
ค้นพบว่า ความบกพร่องทำงานเป็นหลักคุณสมบัติของ
โรคจิตเภทที่พวกเขาปรากฏ เป็นปัจจุบันและการ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- I told the guard I had not seen the snak
- มักจะมีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพของพวกเขาเป็น
- They turn away so quickly that Aoba hear
- 1
- lack confidence
- งั้นก็ไม่สวยต่อไป
- คุณอาจจะได้รับบาดเจ็บได้
- รำคาญ อย่าโทรมาย้ำๆ ต้องการความเป็นส่วนต
- ฃริว
- The magazine was published by Street & S
- With all this to offer to tourists, it i
- For those interested in sports, Bangkok
- เปลเด็กในห้อง
- High-purity copper is immune to stress c
- การวิเคราะห์
- High-purity copper is immune to stress c
- For those interested in sports, Bangkok
- not short see you with bikini!!!
- Along with his team of operatives, the S
- มีอะไรให้ช่วย
- ม๊อบถูพื้นทำความสะอาด
- ฉันตัดสินใจปีนหน้าผาซึ่งฉันไม่เคยเล่นมาก
- มาตรการส่งเสริมการลงทุนจากภาครัฐ
- รุ่นของผมเป็นเจ้าภาพการจัดงานในปีนี่
