and most particularly with concern

and most particularly with concern for its own prerogatives as ultimate determinant of the EU legal order, rather than any abiding concern with human rights. Thus the old critique that the ECJ does not take rights seriously springs back to mind. As Leonard Besselink reminds us, we now know that we must take seriously the ECJ President’s announcement at the FIDE Conference 2014: ‘The Court is not a human rights court: it is the Supreme Court of the Union.’ Indeed, there is something highly ironic in the ruling, in that the ECJ appears to be opposing ECHR accession for fear this might result in a loss of its sovereignty – a position uncannily similar to that taken by UK eurosceptics, who desire ECHR membership only on their own terms.

This is indeed doubly ironic, for the Court expresses these concerns about its constitutional position and autonomy of EU law, just at a time when, with the expansion of EU criminal powers through the AFSJ, human rights control over the EU has never been needed more. The ECHR has an important role to play in underlining that the EU principles of mutual trust and recognition, although lynchpins of European integration, must not threaten fundamental rights and subvert the very values of the EU.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ มีความกังวลสำหรับ prerogatives ตนเป็นดีเทอร์มิแนนต์ที่ดีที่สุดของใบสั่งกฎหมาย EU มากกว่า abiding ใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชนมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ดัง เก่าวิจารณ์ว่า ที่ ECJ เอาสิทธิอย่างจริงจังสปริงกลับใจ ขณะที่ Leonard Besselink นึก ตอนนี้เรารู้ว่า เราต้องใช้อย่างจริงจังประกาศของประธานาธิบดี ECJ 2014 ประชุม FIDE: ' ศาลไม่ใช่ศาลสิทธิมนุษยชน: เป็นศาลฎีกาของสหภาพ ' แน่นอน มีสิ่งมากเรื่องในปกครอง ที่ ECJ ปรากฏจะภาคยานุวัติ ECHR อย่างนี้อาจทำให้สูญเสียอำนาจอธิปไตยของ – ตำแหน่งคล้าย uncannily ที่นำ โดย eurosceptics สหราชอาณาจักรที่ต้องเป็นสมาชิก ECHR ในเงื่อนไขของตัวเองกลัวของฝ่ายตรงข้ามนี่คือเรื่องจริงสองเหตุการณ์ การแสดงความหมายศาลเหล่านี้ความกังวลเกี่ยวกับตำแหน่งรัฐธรรมนูญความอิสระกฎหมาย EU เพียงครั้ง เมื่อ มีการขยายตัวของ EU ทางอาญาอำนาจผ่านการ AFSJ สิทธิมนุษยชนควบคุม EU ไม่ได้จำเป็นมาก ECHR มีบทบาทสำคัญในการขีดเส้นใต้ที่ EU หลักความไว้วางใจซึ่งกันและกันและการรับรู้ แม้ lynchpins ของยุโรปรวม ต้องไม่คุกคาม สิทธิพื้นฐาน และ subvert ค่ามากของ EU

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับ prerogatives ของตัวเองเป็นตัวสุดยอดของสหภาพยุโรปกฎหมายสั่งแทนถาวรเกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชน ดังนั้นเก่าวิจารณ์ที่ ECJ ไม่ได้ใช้สิทธิอย่างจริงจัง สปริงหลังครับ เหมือนเลนเนิร์ด besselink เตือนเรา ตอนนี้เรารู้แล้วว่า เราต้องจริงจังประกาศ ECJ ประธานที่ประชุม 2014 : ที่แท้' ศาลไม่ใช่ศาลสิทธิมนุษยชน : มันเป็นศาลฎีกาแห่งสมาพันธ์ จริงสิ มีอะไรขอแดกในการปกครอง ใน ECJ ปรากฏเป็นฝ่ายตรงข้าม ECHR ภาคยานุวัติ ความกลัวนี้อาจส่งผลในการสูญเสียอธิปไตยของ–ตำแหน่งอย่างแปลกประหลาดคล้ายกับที่ถ่ายโดย eurosceptics UK , ใครต้องการเป็นสมาชิก ECHR เฉพาะในแง่ของตัวเอง

นี้ย่อมเป็นทวีคูณแดกสำหรับศาลแสดงความกังวลเหล่านี้เกี่ยวกับตำแหน่งตามรัฐธรรมนูญและการปกครองตนเองของกฎหมายสหภาพยุโรป เพียง เวลา กับการขยายตัวของสหภาพยุโรปอำนาจทางอาญาผ่าน afsj สิทธิมนุษยชนควบคุมสหภาพยุโรปได้เคยต้องการมากกว่านั้น ECHR ผู้มีบทบาทสำคัญในการเล่นในการขีดเส้นใต้ว่า อียู หลักการของความไว้วางใจซึ่งกันและกันและการยอมรับ แม้ว่า lynchpins ของการบูรณาการยุโรปต้องไม่คุกคามสิทธิ และทำลายคุณค่าของ EU