of prescribed medication, diuretic

of prescribed medication, diuretic use or antidepressant medication was similar in those considered by nurses to be dehydrated or hydrated. Patients who were dehydrated had a significantly higher admission median blood sodium (142 vs. 138 mmol/L), U:C ratio (105 vs. 62 mmol:mmol), and median plasma osmolality (308 vs. 298 mOsm/kg) than those who were not dehydrated (all P < 0Æ05, Mann–Whitney U-tests) (Table 1). Dehydrated patients also had a higher median test strip USG (1Æ020 vs. 1Æ010 SG units) and refractometer USG (1Æ022 vs. 1Æ014 SG units) and Ucol (6 vs. 5) than those hydrated, but these differences were not statistically significant (all P > 0Æ05, Mann–Whitney U-test) (Table 1). Overall the within-subject agreement between the refractometer USG being >1Æ020 SG units (indicator of dehydration) and nurses opinion that patients were dehydrated on admission was 84% (95% confidence intervals, CI, 60%, 97%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของยา ยา antidepressant หรือใช้ diuretic ได้คล้ายคนโดยพยาบาลอบแห้ง หรือ hydrated ผู้ป่วยที่อบแห้งได้โซเดียมสูงมากเข้าเลือดมัธยฐาน (142 เทียบกับ 138 mmol/L), U:C อัตราส่วน (105 เทียบกับ 62 mmol:mmol), และพลาสม่ามัธยฐาน osmolality (308 เทียบกับ 298 mOsm/kg) มากกว่าผู้ที่ไม่ได้อบแห้ง (P ทั้งหมด < 0Æ05 ทดสอบมานน์ – U วิทนีย์) (ตารางที่ 1) ผู้ป่วยอบแห้งยังมีแผ่นทดสอบมัธยฐานสูงประสบการณ์เขย่า (1Æ020 เทียบกับหน่วย 1Æ010 SG) และ refractometer ประสบการณ์เขย่า (1Æ022 เทียบกับหน่วย 1Æ014 SG) และ Ucol (6 5) กว่า hydrated แต่ไม่มีความแตกต่างเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P ทั้งหมด > 0Æ05, U-ทดสอบมานน์ – วิทนีย์) (ตารางที่ 1) โดยรวมในเรื่องข้อตกลงระหว่าง refractometer ประสบการณ์เขย่าถูก > 1Æ020 SG หน่วย (ตัวบ่งชี้ของการคายน้ำ) และเห็นพยาบาลว่า ผู้ป่วยถูกอบแห้งในชม 84% (95% ช่วงความเชื่อมั่น CI, 97%, 60%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของยาที่กำหนด, การใช้ยาขับปัสสาวะหรือยากล่อมประสาทที่มีความคล้ายคลึงกับผู้ที่พิจารณาโดยพยาบาลจะต้องมีการคายน้ำหรือไฮเดรท ผู้ป่วยที่ได้รับการอบแห้งได้เข้ารับการรักษาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโซเดียมในเลือดเฉลี่ย (142 กับ 138 มิลลิโมล / ลิตร), U: อัตราส่วน C (105 เทียบกับ 62 มิลลิโมล: mmol) และพลาสม่า osmolality มัธยฐาน (308 กับ 298 mOsm / กก.) สูงกว่า ผู้ที่ไม่ได้แห้ง (ทั้งหมด p <0Æ05แมน-Whitney U-ทดสอบ) (ตารางที่ 1) ผู้ป่วยที่แห้งยังมีแถบทดสอบค่าเฉลี่ยสูงกว่า USG (1Æ020กับหน่วย1Æ010 SG) และเครื่องวัด USG (1Æ022กับหน่วย SG 1Æ014) และ UCOL (6 เทียบกับ 5) กว่าที่ไฮเดรท แต่ความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ (ทั้งหมด P> 0Æ05แมน-Whitney U-ทดสอบ) (ตารางที่ 1) โดยรวมข้อตกลงภายในเรื่องระหว่าง Refractometer USG เป็น> 1Æ020หน่วย SG (ตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำ) และความคิดเห็นของพยาบาลที่ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาเมื่อวันที่แห้งเป็น 84% (ช่วงความเชื่อมั่น 95% CI, 60%, 97%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของสั่งยา ใช้ยาขับปัสสาวะหรือยาโรคซึมเศร้าที่คล้ายคลึงกันในการพิจารณาโดยพยาบาลจะแห้งหรือเพิ่ม ผู้ป่วยที่ขาดน้ำได้สูงกว่าค่ามัธยฐานเลือดรับโซเดียม ( 142 และ 138 mmol / L ) u : C Ratio ( 105 vs . 62 มิลลิโมล : มิลลิโมล ) และพลาสมา ( 308 , มัธยฐานค่าออสโมลาลิตี้กับคุณ mOsm / kg ) มากกว่าผู้ที่ไม่แห้ง ( p < 0 กู้ 05Mann Whitney u-tests – ) ( ตารางที่ 1 ) ผู้ป่วยสูงกว่าค่ามัธยฐานแห้งก็มีแถบทดสอบ USG ( 1 vs 1 020 กู้กู้ 010 SG หน่วย ) และรีแฟรกโตมิเตอร์ USG ( 1 จุดกู้กับกู้ 014 SG 1 หน่วย ) และ ucol ( 5 vs 5 ) กว่าน้ำ แต่ความแตกต่างนี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0 กู้– 05 , Mann วิทนีย์ 2 ) ( ตารางที่ 1 )โดยรวมภายในข้อตกลงเรื่องระหว่าง refractometer USG เป็น 1 หน่วยกู้ 020 SG ( ตัวบ่งชี้ของ dehydration ) และพยาบาลผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาความคิดเห็นที่แห้งเป็น 84% ( 95% ช่วงความเชื่อมั่น , CI , 60% , 97 )