Marris (1996, p. 16) contends that

Marris (1996, p. 16) contends that ‘uncertainty is created by our own preconceptions . . . because events only appear uncertain in some context of purposes, and expectations of orderliness’. He reiterates that ‘what constitutes uncertainty depends on what we want to be able to predict, what we can predict, and what we might be able to do about it’. Gudykunst (2005) claims that uncertainty is a cognitive phenomenon that affects the way we think about strangers. Turner (1998, p. 61) defines anxiety as a ‘generalized or unspecified sense of disequilibrium or imbalance’. It stems from the feelings of unease, tension, worry or apprehension about what might happen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Marris (1996, p. 16) contends ที่ 'ความไม่แน่นอนสร้างขึ้น โดย preconceptions ของเราเอง... เพราะเหตุการณ์เฉพาะปรากฏไม่แน่นอนในบางเนื้อหาของวัตถุประสงค์ และความคาดหวังของ orderliness' เขา reiterates ว่า 'สิ่งที่ก่อความไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราต้องการสามารถทำนาย สิ่งที่เราสามารถทำนาย และสิ่งที่เราอาจจะต้องทำเกี่ยวกับ' Gudykunst (2005) อ้างว่าความไม่แน่นอนรับรู้ปรากฏการณ์ที่มีผลต่อวิธีเราคิดถึงคนแปลกหน้า เทอร์เนอร์ (1998, p. 61) กำหนดความวิตกกังวลเป็น 'ตั้งค่าทั่วไป หรือไม่ได้ระบุความ disequilibrium หรือสมดุล' มันเกิดจากความรู้สึกของ unease ตึงเครียด ความกังวล หรือความกลัวเกี่ยวกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Marris (1996, น. 16) เ​​ชื่อว่า 'ความไม่แน่นอนถูกสร้างขึ้นโดยอคติของเราเอง . . เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะปรากฏความไม่แน่นอนในบริบทของวัตถุประสงค์บางอย่างและความคาดหวังของความเป็นระเบียบเรียบร้อย ' เขาย้ำว่าสิ่งที่ถือว่าเป็นความไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราต้องการที่จะสามารถที่จะคาดการณ์สิ่งที่เราสามารถคาดการณ์และสิ่งที่เราอาจจะสามารถที่จะทำอย่างไรกับมัน Gudykunst (2005) อ้างว่ามีความไม่แน่นอนเป็นปรากฏการณ์ทางปัญญาที่มีผลต่อวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับคนแปลกหน้า เทอร์เนอ (1998, น. 61) กำหนดความวิตกกังวลเป็น 'ความรู้สึกทั่วไปที่ไม่ได้ระบุหรือของเสียสมดุลหรือไม่สมดุล' มันเกิดจากความรู้สึกของความไม่พอใจที่ความตึงเครียดความกังวลหรือความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมริส ( 1996 , 16 หน้า ) ระบุว่า ความไม่แน่นอนที่สร้างโดยคติของเราเอง . . . . . . . เพราะเหตุการณ์ที่ปรากฏเฉพาะไม่แน่ใจในบางบริบทของวัตถุประสงค์และความคาดหวังของความเป็นระเบียบ ' เขาย้ำว่า สิ่งที่ถือเป็นความไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราต้องการเพื่อให้สามารถคาดการณ์ สิ่งที่เราสามารถคาดเดาได้ และอะไรที่เราอาจจะสามารถทำได้ "gudykunst ( 2548 ) กล่าวว่า ความไม่แน่นอนคือการรับรู้ปรากฏการณ์ที่มีผลต่อวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับคนแปลกหน้า เทอร์เนอร์ ( 2541 , หน้า 61 ) กําหนดความวิตกกังวลเป็น ' ทั่วไป หรือความรู้สึกของการขาดสมดุลย์ หรือ สมดุลไม่ระบุ " มันเกิดจากความรู้สึกของความกังวล ความเครียด กังวล หรือหวาดกลัวกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น