Thus, the first grade students were

Thus, the first grade students were able to help one another correct the weaknesses in their own approaches by discussing their ideas with their classmates, and were able to solve the problem. The children actually expressed a lot of ideas that mathematics tries to teach as they spoke naturally about what was going on during this activity.
The role of the teacher is to organize these concepts and make student aware of them. I have actually conducted research on lessons that focus on the children's "first responses" that occurred during this activity (Hiroshi Tanaka (2001)). Two of the typical words that came up were ''for example,'" and "if,'' words that lead to generalizations. After he phrase "for example,'' the child would express their own specific "way of understanding" the issue. When a child wants to convey something they understand to their friends in an easy-to-understand way, using specific scenarios. The word "if' is used when one wants to make a generalization" by thinking about a development, changing the conditions, or providing a counterexample. These are also words that cultivate skills of inductive inference, a typical form of reasoning

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีแรกก็สามารถช่วยกันแก้ไขจุดอ่อนในวิธีของตนเอง โดยการคุยความคิดกับเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา และมีความสามารถในการแก้ปัญหาต่าง ๆ เด็กจริงแสดงจำนวนมากของความคิดที่คณิตศาสตร์พยายามสอน ตามที่พวกเขาพูดเป็นธรรมชาติเกี่ยวกับสิ่งเกิดขึ้นในระหว่างกิจกรรมนี้บทบาทของครูคือการ จัดระเบียบแนวคิดเหล่านี้ และทำให้นักเรียนตระหนักถึงพวกเขา ฉันมีจริงวิจัยเกี่ยวกับบทเรียนที่เด็ก "ครั้งแรกตอบ" ที่เกิดขึ้นในระหว่างกิจกรรมนี้ (Hiroshi ทะนะกะ (2001)) สองคำทั่วไปที่มาได้ '' เช่น และ ", " คำที่ทำให้ generalizations หลังจากเขาวลี "ตัวอย่าง '', เด็กจะแสดง"วิธีการทำความเข้าใจ"ตนเองเฉพาะประเด็นนั้น เมื่อเด็กต้องการสื่อบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาเข้าใจเพื่อนของพวกเขาในทางที่เข้าใจง่าย ใช้สถานการณ์ คำ "ถ้า ' ใช้ต้องทำการ generalization " โดยความคิดเกี่ยวกับการพัฒนา การเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข หรือให้กับ counterexample เหล่านี้เป็นคำที่ฝึกฝนทักษะข้อเหนี่ยว เหตุผลรูปแบบทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีแรกก็สามารถที่จะช่วยให้คนอื่นแก้ไขจุดอ่อนในแนวทางของตัวเองด้วยการพูดถึงความคิดของตนกับเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาและมีความสามารถในการแก้ปัญหา เด็กจริงแสดงจำนวนมากคิดว่าคณิตศาสตร์พยายามที่จะสอนให้พวกเขาพูดเป็นธรรมชาติเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงกิจกรรมนี้.
บทบาทของครูคือการจัดระเบียบแนวความคิดเหล่านี้และทำให้นักเรียนรู้ของพวกเขา ผมได้ดำเนินการจริงการวิจัยเกี่ยวกับบทเรียนที่มุ่งเน้นไปที่เด็ก "การตอบสนองครั้งแรก" ที่เกิดขึ้นระหว่างกิจกรรมนี้ (ฮิโรชิทานากะ (2001)) สองคำทั่วไปที่มาถูก '' เช่น '"และ" ถ้า' 'คำที่นำไปสู่ภาพรวม หลังจากที่เขาวลีที่ว่า "ตัวอย่างเช่น '' เด็กจะแสดงของตัวเองโดยเฉพาะ" ทางของความเข้าใจ "ปัญหา. เมื่อเด็กต้องการที่จะสื่ออะไรบางอย่างที่พวกเขาเข้าใจให้กับเพื่อนของพวกเขาในวิธีที่ง่ายต่อการเข้าใจโดยใช้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง. โดย คำว่า "ถ้า" ถูกนำมาใช้เมื่อต้องการที่จะทำให้ลักษณะทั่วไป "โดยความคิดเกี่ยวกับการพัฒนาเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขหรือให้ counterexample. เหล่านี้ยังมีคำที่ปลูกฝังทักษะของการอนุมานอุปนัยรูปแบบตามแบบฉบับของเหตุผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้น นักเรียนสามารถช่วยแก้ไขอีกจุดอ่อนในแนวทางของตนเอง โดยการอภิปรายความคิดของพวกเขากับเพื่อนของพวกเขาและสามารถแก้ไขปัญหาได้ เด็กๆแสดงมากของความคิดว่าคณิตศาสตร์พยายามสอนพวกเขาพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในกิจกรรมนี้
.บทบาทของครูคือการจัดระเบียบแนวคิดเหล่านี้ และให้นักเรียนตระหนักถึงของพวกเขา ผมจะดำเนินการวิจัยเกี่ยวกับบทเรียนที่มุ่งเน้นไปที่ " ลูกตอบ " เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นในกิจกรรมนี้ ( ฮิโรชิทานากะ ( 2001 ) สองของทั่วไปคำที่ขึ้นมาคือ " ตัวอย่างสำหรับ " และ " ถ้า ' ' คำพูดนั้นทำให้ทั่วไป . หลังจากที่เขาวลี " ตัวอย่างเช่น' ' เด็กจะแสดงวิธีการเฉพาะของตัวเอง " ความเข้าใจ " ปัญหา เมื่อลูกอยากถ่ายทอดสิ่งที่พวกเขาเข้าใจเพื่อเพื่อนของพวกเขาในเรื่องง่ายที่จะเข้าใจวิธีการใช้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง คำว่า " ถ้า " ใช้เมื่อต้องการให้มีการ " คิดเกี่ยวกับการพัฒนา การเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข หรือการให้ counterexample .เหล่านี้เป็นคำที่ฝึกฝนทักษะของการอนุมานเชิงอุปนัย รูปแบบโดยทั่วไปของการใช้เหตุผล