1. IntroductionPeanuts (Arachis hyp

1. Introduction

Peanuts (Arachis hypogaea) are one of the most important food and oilseed crops cultivated and utilized in most parts of the world. They are widely accepted as an excellent source of nutrition to both man and poultry due to their high protein content. Several investigations have listed a large number of fungi which could be isolated from peanuts during storage ( Mukherjee and Nandi, 2001 and Hedayati et al., 2007). Aspergillus flavus is the dominant storage fungus colonizing peanuts, capable of causing seed rots, moulding of seeds, pre- and post-emergence damping off, and reducing seed viability and seedling growth in peanuts ( Kumar et al., 2008 and Horn and Dorner, 2009). Colonization of peanuts with this mould is of importance because of its potential to produce aflatoxins, which are potent toxic, carcinogenic, mutagenic, immunosuppressive, and teratogenic agents ( Calvo et al., 2002 and Krishnamurthy et al., 2008). Aflatoxin biosynthesis has been proposed to involve at least 23 enzymatic reactions and 25 genes or open reading frames (ORFs) representing a well-defined aflatoxin pathway gene cluster ( Yu et al., 2004). Among the aflatoxin pathway genes, aflR is involved in transcription activation and aflS (originally named aflJ) is involved in regulation of aflatoxin biosynthesis, so aflR and aflS are the most important genes involved in pathway regulation ( Meyers et al., 1998 and Fox and Howlett, 2008).

The need for protection of food and feedstuffs against A. flavus is universally recognized and several approaches such as treatment of peanuts with fungicides, fumigants, and plant and earth products have been suggested. Although the use of synthetic fungicides is a most effective decay control treatment, there is an urgent need to find effective and safe non-fungicide means of controlling postharvest pathogens mainly because of the toxicity of the synthetic fungicide residues to human health and the environment ( Droby, 2006).

In recent years, some antagonists have been applied in biocontrol of postharvest diseases of agricultural products. For example, a new strain of Bacillus pumilus isolated from Korean soybean sauce showed strong antifungal activity against the aflatoxin-producing fungi A. flavus and A. parasiticus ( Cho et al., 2009). Serratia plymuthica 5-6, isolated from the rhizosphere of pea, is reported to reduce dry rot of potato caused by Fusarium sambucinum ( Gould et al., 2008). Generally, most of these antagonistic microorganisms were isolated from fruit surface, fruit plant, and soil ( Wilson et al., 1993, Janisiewicz, 1996 and Janisiewicz and Korsten, 2002). Marine microorganisms are capable of producing many unique bioactive substances, and therefore could be a rich resource for antagonists ( Blunt et al., 2008). We have screened a marine strain of Bacillus megaterium which has not been reported previously as a biological control agent.

The aim of this study was to investigate the efficacy of B. megaterium in inhibiting the growth of A. flavus in vitro and in vivo. The effect of B. megaterium on the biosynthesis of aflatoxins and expression of aflR gene and aflS gene was also studied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำถั่วลิสง (Arachis hypogaea) เป็นหนึ่งในอาหารที่สำคัญที่สุดและพืช oilseed cultivated และใช้ในส่วนใหญ่ของโลก กันอย่างแพร่หลายจะยอมรับเป็นแหล่งดีของให้ทั้งคนและสัตว์ปีกเนื่องจากเนื้อหาของโปรตีน การตรวจสอบหลายมีอยู่จำนวนมากของเชื้อราซึ่งอาจจะแยกจากถั่วลิสงระหว่างการเก็บรักษา (Mukherjee และโคอุศุภ ราช 2001 และ Hedayati et al., 2007) Aspergillus flavus เป็นเชื้อราเก็บหลักที่ colonizing ถั่วลิสง ความสามารถในการทำให้เมล็ด rots ปั้นเมล็ด ออฟลดก่อน และหลังการเกิดขึ้น และลดลงเมล็ดนี้และแหล่งเจริญเติบโตในถั่วลิสง (Kumar et al., 2008 และฮอร์น และ Dorner, 2009) สนามของถั่วลิสงด้วยแม่พิมพ์นี้มีความสำคัญเนื่องจากมีศักยภาพในการผลิต aflatoxins ที่มีศักยภาพเป็นพิษ carcinogenic, mutagenic, immunosuppressive และ teratogenic ตัวแทน (Calvo et al., 2002 และ Krishnamurthy et al., 2008) Aflatoxin สังเคราะห์ได้รับการเสนอชื่อให้เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาที่เอนไซม์ในระบบน้อย 23 และ 25 ยีน หรือเปิดอ่านเฟรม (ORFs) แทน aflatoxin โดยทางเดินยีนคลัสเตอร์ (Yu et al., 2004) ระหว่างยีนทางเดิน aflatoxin, aflR มีส่วนร่วมในการเรียกใช้ transcription และ aflS (เดิมชื่อ aflJ) มีส่วนร่วมในการควบคุมการสังเคราะห์ aflatoxin เพื่อ aflR และ aflS มียีนสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมทางเดิน (Meyers และ al., 1998 และสุนัขจิ้งจอก และ Howlett, 2008)ต้องป้องกัน feedstuffs กับ A. flavus และเป็นที่รู้จักแพร่หลาย และมีการแนะนำหลายวิธีเช่นรักษาถั่วลิสงซึ่งเกิดจากเชื้อ fumigants และผลิตภัณฑ์พืชและดิน แม้ว่าการใช้ซึ่งเกิดจากเชื้อสังเคราะห์เป็นการรักษาควบคุมผุที่มีประสิทธิภาพสูงสุด ความเร่งด่วนจำเป็นต้องค้นหามีประสิทธิภาพ และปลอดภัยไม่เชื้อราหมายถึงการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวส่วนใหญ่เนื่องจากความเป็นพิษตกค้างของสารเคมีสังเคราะห์ต่อสุขภาพมนุษย์และสิ่งแวดล้อม (Droby, 2006)ในปีที่ผ่านมา มีการบางตัวใช้ใน biocontrol โรคหลังการเก็บเกี่ยวสินค้าเกษตร ตัว ต้องใช้ใหม่ของ pumilus คัดแยกต่างหากจากซอสถั่วเหลืองเกาหลีพบกิจกรรมแข็งแรงต้านเชื้อรา aflatoxin ผลิตเชื้อรา A. flavus และ A. parasiticus (Cho et al., 2009) มีรายงาน Serratia plymuthica 5-6 แยกต่างหากจากไรโซสเฟียร์ของถั่ว ลดเน่าแห้งของมันฝรั่งเกิดจาก Fusarium sambucinum (Gould et al., 2008) ทั่วไป ส่วนใหญ่ของจุลินทรีย์ต่อต้านเหล่านี้ถูกแยก จากผิวผลไม้ ผลไม้พืช ดิน (Wilson et al., 1993, Janisiewicz, 1996 และ Janisiewicz และ Korsten, 2002) จุลินทรีย์ทางทะเลสามารถผลิตสารกรรมการกเฉพาะหลาย และอาจดังนั้น ทรัพยากรรวยในตัว (ทู่ et al., 2008) เรามีฉายต้องใช้ทะเลของคัด megaterium ซึ่งไม่มีการรายงานก่อนหน้านี้เป็นตัวควบคุมแทนจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้การ ตรวจสอบประสิทธิภาพของเกิด megaterium ใน inhibiting เจริญเติบโตของ A. flavus ในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลองได้ นอกจากนี้ยังมีศึกษาผลของ megaterium เกิดสังเคราะห์ของ aflatoxins และนิพจน์ของยีน aflR และยีน aflS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำถั่วลิสง(ลิสง) เป็นหนึ่งในอาหารที่สำคัญที่สุดและน้ำมันพืชที่ปลูกและนำมาใช้ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก พวกเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นแหล่งที่ดีของสารอาหารที่ทั้งมนุษย์และสัตว์ปีกเนื่องจากเนื้อหาของพวกเขาที่มีโปรตีนสูง การตรวจสอบหลายมีอยู่เป็นจำนวนมากของเชื้อราซึ่งสามารถแยกได้จากถั่วลิสงระหว่างการเก็บรักษา (เคอและโคอุศุภราช 2001 และ Hedayati et al., 2007) เชื้อรา Aspergillus flavus เป็นเชื้อราที่จัดเก็บข้อมูลที่โดดเด่นอาณานิคมถั่วลิสง, ความสามารถในการก่อให้เกิดการเน่าเมล็ดปั้นของเมล็ดก่อนและหลังการเกิดขึ้นหมาด ๆ ออกไปและลดความมีชีวิตของเมล็ดและการเจริญเติบโตในถั่วลิสง (Kumar et al., 2008 และฮอร์นและ Dorner, 2009) การล่าอาณานิคมของถั่วลิสงกับแม่พิมพ์นี้มีความสำคัญเพราะการที่มีศักยภาพในการผลิต aflatoxins ซึ่งมีศักยภาพที่เป็นพิษสารก่อมะเร็งกลายพันธุ์, ภูมิคุ้มกันและตัวแทน teratogenic (Calvo et al., 2002 และ Krishnamurthy et al., 2008) การสังเคราะห์อะฟลาท็อกซินได้รับการเสนอที่จะเกี่ยวข้องกับอย่างน้อย 23 ปฏิกิริยาของเอนไซม์และ 25 ยีนหรือเฟรมอ่านเปิด (ORFs) เป็นตัวแทนที่ดีที่กำหนดกลุ่มยีนเดินอะฟลาท็อกซิน (Yu et al., 2004) ท่ามกลางยีนเดินอะฟลาท็อกซินที่ aflR มีส่วนร่วมในการเปิดใช้งานการถอดความและ AFLs (ชื่อเดิม aflJ) ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการควบคุมการสังเคราะห์อะฟลาท็อกซินดังนั้น aflR และ AFLs เป็นยีนที่สำคัญที่สุดที่เกี่ยวข้องในการควบคุมทางเดิน (เมเยอร์ส, et al., 1998 และฟ็อกซ์ Howlett 2008). ความจำเป็นสำหรับการป้องกันของอาหารและอาหารสัตว์กับ A. flavus ได้รับการยอมรับในระดับสากลและวิธีการต่างๆเช่นการรักษาของถั่วลิสงที่มีสารฆ่าเชื้อรา, รมและผลิตภัณฑ์จากพืชและดินได้รับการแนะนำ แม้ว่าการใช้สารฆ่าเชื้อราสังเคราะห์เป็นผุมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการรักษาการควบคุมมีความจำเป็นเร่งด่วนในการค้นหาที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัยวิธีการที่ไม่ใช่สารเคมีในการควบคุมเชื้อโรคหลังการเก็บเกี่ยวส่วนใหญ่เป็นเพราะความเป็นพิษของสารตกค้างสารเคมีสังเคราะห์ต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม (Droby 2006). ในปีที่ผ่านคู่อริบางส่วนได้ถูกนำไปใช้ในการควบคุมทางชีวภาพของโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร ตัวอย่างเช่นสายพันธุ์ใหม่ของ Bacillus pumilus ที่แยกได้จากซอสถั่วเหลืองเกาหลีมีฤทธิ์ต้านเชื้อราที่แข็งแกร่งกับเชื้อราอะฟลาท็อกซินผลิต A. flavus และ A. parasiticus (Cho et al., 2009) Serratia plymuthica 5-6 ที่แยกได้จากบริเวณรากถั่วที่มีรายงานในการลดการเน่าแห้งมันฝรั่งที่เกิดจากเชื้อรา Fusarium sambucinum (โกลด์ et al., 2008) โดยทั่วไปส่วนใหญ่ของจุลินทรีย์ปฏิปักษ์เหล่านี้ถูกแยกออกจากพื้นผิวผลไม้พืชผลไม้และดิน (วิลสัน et al., 1993 Janisiewicz, 1996 และ Janisiewicz และ Korsten, 2002) จุลินทรีย์ทางทะเลที่มีความสามารถในการผลิตสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพที่ไม่ซ้ำกันจำนวนมากและดังนั้นจึงอาจจะเป็นแหล่งอุดมสมบูรณ์สำหรับคู่อริ (บลันท์ et al., 2008) เราได้คัดเลือกสายพันธุ์ทางทะเลของ Bacillus megaterium ซึ่งไม่ได้รับการรายงานก่อนหน้านี้เป็นตัวแทนการควบคุมทางชีวภาพ. จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบประสิทธิภาพของ megaterium บีในการยับยั้งการเจริญเติบโตของ flavus เอในหลอดทดลองและในร่างกาย ผลของ B. megaterium ในการสังเคราะห์ของ aflatoxins และการแสดงออกของยีน aflR และยีน AFLs ยังได้ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ

ถั่ว ( ถั่วลิสง ) เป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดของอาหารและพืช oilseed ที่ปลูกและใช้ในส่วนมากที่สุดของโลก พวกเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฐานะที่เป็นแหล่งที่ดีของสารอาหารทั้งมนุษย์ และสัตว์ปีก เนื่องจากเนื้อหาของโปรตีนสูงการสืบสวนหลายมีอยู่เป็นจำนวนมากซึ่งสามารถแยกเชื้อราจากถั่วลิสงระหว่างการเก็บรักษา ( และเคร์ Nandi , 2001 และ hedayati et al . , 2007 ) เชื้อรา Aspergillus flavus เป็นเด่นกระเป๋าเชื้อราเข้ายึดครองถั่วลิสง สามารถก่อให้เกิดเมล็ดเน่า , การปั้นของเมล็ด ก่อนและหลังการเกิด Damping off และความมีชีวิตของเมล็ดและการเจริญเติบโตของต้นกล้าลดในถั่วลิสง ( Kumar et al . ,2008 และฮอร์นและ dorner , 2009 ) การตั้งอาณานิคมของถั่วกับแม่พิมพ์นี้เป็นเรื่องสำคัญเพราะศักยภาพในการผลิตสารอะฟลาทอกซิน ซึ่งเป็นสารพิษ โรคมะเร็ง วิธีทั้งหมด และ teratogenic ตัวแทน ( calvo et al . , 2002 และ krishnamurthy et al . , 2008 )ปริมาณการผลิตมีการนำเสนอที่เกี่ยวข้องกับเอนไซม์ปฏิกิริยาอย่างน้อย 23 และ 25 ยีนหรือเฟรมเปิดอ่าน ( orfs ) แทน ดังนั้นทางกลุ่มยีนสร้างสารพิษ ( ยู et al . , 2004 ) ระหว่างแอฟ ) ยีน aflr มีส่วนร่วมในการกระตุ้นการถอดความและ afls ( ชื่อเดิม aflj ) มีส่วนร่วมในการควบคุมการพัฒนาแอฟ ,ดังนั้น aflr afls เป็นสำคัญและยีนที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมทางเดิน ( เมเยอร์ et al . , 1998 และสุนัขจิ้งจอกและฮาวลิต , 2008 ) .

ต้องคุ้มครองอาหารและวัตถุดิบอาหารกับ A . flavus จะสามารถรู้จัก และหลายวิธี เช่น การรักษาของถั่วลิสงด้วย fungicides , fumigants และผลิตภัณฑ์พืชและดินได้ แนะนำแม้ว่าการใช้สารเคมีสังเคราะห์เป็นมีประสิทธิภาพมากที่สุดการรักษาควบคุม มีความต้องการที่จะหาที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัย ปลอดสารเคมี หมายถึง การควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยว เพราะส่วนใหญ่ของความเป็นพิษของสารพิษตกค้าง สารเคมีสังเคราะห์เพื่อสุขภาพของมนุษย์และสภาพแวดล้อม ( droby , 2006 ) .

ใน ปี ล่าสุดบางประเภทมีการใช้ในไบโอคอนโทรลของโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร ตัวอย่างเช่น สายพันธุ์ใหม่ของบาซิลลัส พูมิลัสแยกจากซอสถั่วเหลืองเกาหลีแสดงฤทธิ์ต้านราเข้มแข็งต่อการผลิตเชื้อรา A . flavus อะฟลาทอกซินและ ผู้ดูแล ( โช et al . , 2009 ) เซอร์ราเทีย plymuthica 5-6 ที่แยกได้จากรากอัญชันมีรายงานการลดเน่าแห้งของฝรั่งที่เกิดจาก Fusarium sambucinum ( Gould et al . , 2008 ) โดยทั่วไป , ส่วนใหญ่ของจุลินทรีย์เหล่านี้ถูกแยกจากผิว ผลไม้ ผลไม้ พืช และดิน ( วิลสัน et al . , 1993 , janisiewicz , 1996 และ janisiewicz และ korsten , 2002 ) จุลินทรีย์ในทะเลมีความสามารถในการผลิตสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพที่เป็นเอกลักษณ์มากและดังนั้นจึงสามารถเป็นทรัพยากรที่อุดมไปด้วยสำหรับยาต้าน ( ทื่อ et al . , 2008 ) เราได้คัดกรองสายพันธุ์ทะเลของ Bacillus megaterium ซึ่งยังไม่ได้รับรายงานก่อนหน้านี้ในฐานะเจ้าหน้าที่ควบคุมทางชีวภาพ

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของ B . megaterium ในการยับยั้งการเจริญเติบโตของ เชื้อราในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง . ผลของ Bmegaterium ในการสังเคราะห์สารอะฟลาทอกซินและการแสดงออกของยีนและยีน aflr afls
ปรีดี