It was a nice, sunny day on-board t

It was a nice, sunny day on-board the Thousand Sunny and the Straw Hat Pirates were going about their usual antics. Luffy, Chopper and Usopp were sitting along the ships rail, legs crossed and fishing rods out. This was something they did quite often in order to catch fish to eat or to generally fill up the ship's aquarium. Brook was going about the ship's deck playing a soft melody on his violin, it was his favourite pastime. Zoro was in the crow's nest sleeping as usual whilst his swords sat idly next to him, Franky was in his workshop working on more things to improve the ship and Sanji was in the kitchen preparing the next meal for the crew. Little did they know that something was stirring up on the ship, something that involved the only female members of the crew, Nami and Robin.
Nami and Robin were relaxing in the aquarium bar, this was a part of the ship they both spent a lot of their spare time in. It was a beautiful room, the aquarium itself was massive and went almost from the floor to the ceiling, and it was full of all different kinds of fish that the boys caught. Each fish was a different colour, size and type and made the aquarium a magnificent sight to see. Robin was sitting on the long bench that stretched the length of the aquarium reading a book whilst Nami was sitting at the table in the middle of the room attempting to work on her drawing of a map.
Whilst Nami was working on her map she kept glancing over at Robin, she noticed the way she casually tapped the chair beside her as she read, the way she smiled as she turned each page and the way her hair sat as it draped over her shoulders and her chest. Before long, Nami came to the realization that she was staring at Robin and had been for a while, just as she was about to return her attention to her map Robin looked up from her book and for a moment, their eyes met. As they met Nami felt herself blushing and her heart was beating so fast she felt like it was about to burst. Nami gasped and quickly averted her eyes, what is this feeling...?
Nami started intensely at her map, it was hard to control her breathing and her heart was still beating like mad. She fidgeted in her seat, struggling to get comfy whilst she tried to take her mind off Robin by continuing her work, however whenever she tried to draw a straight line, it came out all crooked and her hand was shaking as she held the pen. Nami dropped the pen, pushed her hair out of her face and sighed, "Uhm.. Excuse me Robin, i'm going to check out the weather." There was no point in trying to work in the room any longer, she just couldn't concentrate so she folded up her map and made her way towards the exit. Just before Nami left the room, Robin looked up from her book and nodded, "Okay, Miss Navigator."
As Nami stepped outside and felt the scorching heat from the sun, she immediately began to sweat. It became evident that Nami was wearing too many layers of clothing for a day like this, she was wearing tight jeans, a red t-shirt with the words 'Diamonds are my best friend' imprinted on it and a black hooded jacket. As she wiped the sweat from her forehead she decided it was best to change into a different outfit before she got a heat stroke so she quickly headed towards the girls sleeping quarters. Once inside Nami browsed through her drawers and decided on a blue bikini with matching bottoms. She placed the bikini on the end of her bed and began to undress, as she was changing she caught sight of her naked body in the mirror and stopped to look.
Nami was a very attractive woman, she had a slim stomach, toned legs, long flowing orange hair, deep brown eyes and above average sized breasts. Whilst looking into the mirror, Nami thought back to earlier when she was looking at Robin and without realizing it she spoke, "I wonder what Robin looks like naked." Moments after she spoke, a voice that sounded exactly like Robin's responded, "Oh, is that so?" Nami's hand shot to her mouth as she gasped, crap, did I actually say that out loud?!
Nami innocently turned around slowly, her naked body completely exposed, to see Robin standing in the doorway with a smile on her face that she couldn't quite understand. Nami's cheeks were red with embarrassment as she looked at Robin, desperately trying to find a way out of the situation, "O-oh I mean... compared to me, I wonder what you look like." Robin smiled and entered the room, shutting the door behind her, "Then, shall we compare?" Robin approached the bed next to Nami's and slowly started stripping off her clothes.
Nami's face went even redder than it already was as she watched Robin take off her clothes. Robin slowly took her purple tank top off over her head, exposing her large boobs which made Nami let out a small gasp and proceeded to unfasten and pull down her matching purple mini skirt. Nami watched in awe as Robin slid down her panties and stood in front of her, completely naked. Robin approached Nami and stood next to her in front of the mirror, Nami quickly turned round and looked into the mirror at Robin's body.
Nami's eyes followed the length of Robin's body, taking in every last bit. She had a perfect hourglass figure with a slight tan, perky breasts and long, thin legs. Her long black hair flowed down over her shoulders and her back to her waist and she had bright blue eyes that sparkled in the sunlight. A smile formed on Nami's face as she stared into the mirror and without thinking she whispered, "Wow, you really are beautiful." Robin chucked, she was also practically staring into the mirror at Nami's body, admiring all of her features, her eyes lingering on her breasts for a longer period of time than other places, "You too are beautiful, Miss Navigator."
Nami's eyes met with Robin's in the mirror and she became overcome with embarrassment as she was hit with the sudden realization that she was standing naked in front of Robin and Robin had been looking at her body. She blushed and quickly turned away, "U-uhm i'm gonna get dressed now." Nami walked over to her bed and quickly put her bikini on, she glanced at Robin one last time before she left the room, leaving Robin still standing in front of the mirror.
Robin let out a sigh and smiled before she went over to her own bed and slowly started getting dressed. She couldn't stop thinking about what she just saw, in her eyes Nami's body was perfect and it was obvious that she went through a lot of effort to keep it in shape. Robin found herself wishing she could see Nami's body again just to admire it and maybe even... touch it. Wait, what? Robin shook her head in confusion as she slid her mini skirt back on, once she was completely dressed she stood in front of the mirror to fix her hair and once again pictured Nami standing there just as she was mere minutes before.
Robin's thoughts were interrupted as she heard Sanji shout, "Dinner is ready!" She sighed as she took one last look in the mirror and turned to walk out the door. As she opened the door she saw Luffy charging past with his arms in the air and his tongue hanging out his mouth shouting, "FOOOOOOOD!" He was closely followed by Chopper and Usopp who raced in an attempt to beat him to the kitchen. Robin shook her head as she walked further out onto the deck and saw Nami laying with her eyes closed on a deck chair, she couldn't help but notice how great her skin looked when the sun shined on it. She quietly approached Nami and gave her a tap on the shoulder, "Miss Navigator, are you not eating?"
Nami jumped and quickly turned her head around as she heard Robin's voice and felt a tap on her shoulder, "Y-yes of course, I just wanted to sunbathe for longer." Robin nodded and smiled at Nami, her eyes completely fixated on her body as it glistened in the sun. Nami blushed and felt embarrassed when she realized that Robin was staring at her so she shied away as she got up from her chair and grabbed the jacket that was hanging over the back. She swiftly threw the jacket on and walked over to Robin, "Shall we go?" Robin let out a little nod and together they walked into the kitchen.
The kitchen was as noisy as ever, Luffy was taking advantage of his Gomu Gomu no Mi devil fruit power by stretching his arms to each end of the table, grabbing as much food as he could from every plate. Chopper and Usopp were eating whilst hovering their hands above their own plates in an attempt to stop Luffy from taking food off it, Zoro didn't seem that bothered about food being taken off his plate so he simply ate what was left over and spent more time drinking sake. Franky and Brook were happily sitting on the seats along the wall of the dining area with Franky drinking cola and Brook simply sipping tea, even though he was a skeleton. Sanji was dancing around the end of the table, defending Nami and Robin's plates from being eaten by Luffy, he would simply whack Luffy's hand away whenever it came near their plates.
Nami and Robin walked past all the other members of the crew down to the end of the table and sat down in their seats which Sanji kindly pulled out for them. They ended up sitting next to each other as they were the last two to enter the kitchen and Nami found it hard to avoid making eye contact with Robin as she was filling her plate up with the delicious food that Sanji made. Without realizing it, Nami's face went bright red whenever she made eye contact and Robin couldn't help but find it unbelievably cute. Robin kept her gaze on Nami whilst she was eating to make sure that she never missed making eye contact and seeing Nami blush, whenever they did Robin would just smile at Nami which seemed to make her blush even more.
By the time Nami and Robin had finished eating, all of the other crew members except for Sanji had left the room. Sanji was in the kitchen with his sleeves rolled up and a pile of plates next to him, he was cleaning up the dishes from the meal whilst giving both Nami and Robin loving glances. They both ignored him as they sat

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นความสุข, วันแดดบนกระดานพันซันนี่และกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางกำลังจะเกี่ยวกับลักษณะปกติของพวกเขา ลูฟี่ดและอุซปกำลังนั่งอยู่ริมทางรถไฟเรือข้ามขาและแท่งประมงออก นี่คือสิ่งที่พวกเขาได้ค่อนข้างบ่อยเพื่อที่จะจับปลาที่จะกินหรือโดยทั่วไปเติมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของเรือ ลำธารที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับดาดฟ้าเรือเล่นเพลงนุ่มไวโอลินของเขามันเป็นงานอดิเรกที่เขาชื่นชอบ โซโลอยู่ในการนอนหลับรังกาตามปกติในขณะที่ดาบของเขานั่งเฉยต่อไปกับเขาแฟรงกี้อยู่ในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาทำงานในสิ่งที่มากขึ้นในการปรับปรุงเรือและซันจิอยู่ในครัวเตรียมอาหารมื้อต่อไปสำหรับลูกเรือ เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้พวกเขารู้ว่าสิ่งที่ได้รับการปลุกใจขึ้นบนเรือบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเพียงสมาชิกหญิงของลูกเรือ, นามิและโรบิน
นามิและโรบินได้รับการผ่อนคลายในบาร์ตู้ปลานี้เป็นส่วนหนึ่งของเรือที่พวกเขาทั้งสองใช้เวลามาก เวลาว่างของพวกเขาใน. มันเป็นห้องพักที่สวยงามพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำตัวเองเป็นใหญ่และก็เกือบจากพื้นถึงเพดานและมันก็เต็มไปด้วยความแตกต่างกันของปลาที่จับเด็กผู้ชาย ปลาแต่ละสีขนาดที่แตกต่างกันและประเภทและทำให้พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเป็นภาพที่งดงามที่จะเห็น โรบินกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งยาวที่ยืดยาวของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำอ่านหนังสือในขณะที่นามิกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้องพยายามที่จะทำงานในการวาดภาพของเธอในแผนที่
ในขณะที่นามิกำลังทำงานอยู่บนแผนที่ของเธอเธอเก็บไว้ glancing กว่าที่โรบินเธอสังเกตวิธีที่เธอตั้งใจเคาะเก้าอี้ข้างเธอขณะที่เธออ่านวิธีที่เธอยิ้มขณะที่เธอหันแต่ละหน้าและวิธีการที่ผมของเธอนั่งอยู่ที่พาดอยู่บนไหล่และหน้าอกของเธอ หลังจากนั้นไม่นานนามิมาตระหนักว่าเธอกำลังจ้องมองที่โรบินและได้รับในขณะที่เช่นเดียวกับที่เธอกำลังจะกลับมาความสนใจของเธอกับแผนที่ของเธอโรบินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเธอและสำหรับช่วงเวลาที่ตาของพวกเขาได้พบ ขณะที่พวกเขาได้พบกับนามิรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงและหัวใจของเธอก็เต้นอย่างรวดเร็วเธอรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการระเบิด นามิอ้าปากค้างได้อย่างรวดเร็วและหันดวงตาของเธอสิ่งที่เป็นความรู้สึกนี้ ... ?
นามิเริ่มเข้มข้นแผนที่ของเธอมันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมการหายใจของเธอและหัวใจของเธอก็ยังคงเต้นอย่างบ้า เธอกระวนกระวายอยู่ในที่นั่งของเธอดิ้นรนเพื่อให้ได้สุขสบายในขณะที่เธอพยายามที่จะใช้ความคิดของเธอออกจากโรบินอย่างต่อเนื่องในการทำงานของเธอด้วย แต่เมื่อใดก็ตามที่เธอพยายามที่จะวาดเส้นตรงมันออกมาคดเคี้ยวและมือของเธอถูกสั่นขณะที่เธอถือปากกา นามิลดลงปากกาผลักดันให้ผมของเธอออกมาจากใบหน้าของเธอและถอนหายใจ "อืม .. ขอโทษนะโรบินฉันจะตรวจสอบสภาพอากาศ." มีจุดในการพยายามที่จะทำงานในห้องพักได้อีกต่อไปไม่ได้เธอก็ไม่สามารถมีสมาธิเพื่อที่เธอพับขึ้นแผนที่ของเธอและทำทางของเธอไปสู่ทางออก ก่อนที่จะเดินออกจากห้องนามิโรบินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเธอและพยักหน้า "โอเคนางสาวนาวิเกเตอร์."
ในฐานะที่เป็นนามิก้าวออกไปข้างนอกและรู้สึกความร้อนแผดจ้าจากดวงอาทิตย์เธอทันทีเริ่มที่จะเหงื่อ มันก็เห็นได้ชัดว่านามิสวมชั้นมากเกินไปของเสื้อผ้าสำหรับวันนี้เธอได้รับการสวมใส่กางเกงยีนส์คับ, เสื้อยืดสีแดงที่มีคำว่า 'เพชรเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน' ตราตรึงใจเกี่ยวกับมันและเสื้อคลุมสีดำ ขณะที่เธอเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอเธอก็ตัดสินใจที่มันเป็นดีที่สุดที่จะเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายที่แตกต่างกันก่อนที่เธอจะได้จังหวะความร้อนดังนั้นเธอจึงมุ่งหน้าไปได้อย่างรวดเร็วต่อสาวนอน เมื่อเข้าไปในนามิเรียกดูผ่านลิ้นชักของเธอและตัดสินใจในบิกินี่สีฟ้าที่มีพื้นการจับคู่ เธอวางบิกินี่ที่ปลายเตียงของเธอและเริ่มที่จะเปลื้องผ้าขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนเธอจับสายตาของร่างกายเปลือยเปล่าของเธอในกระจกและหยุดที่จะมอง
นามิเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากที่เธอได้มีกระเพาะอาหารบางขากระชับ, ผมยาวสีส้มไหลดวงตาสีน้ำตาลเข้มและเหนือหน้าอกขนาดเฉลี่ย ขณะที่มองเข้าไปในกระจก, นามิคิดว่ากลับไปก่อนหน้านี้เมื่อตอนที่เธอกำลังมองไปที่โรบินและไม่ทราบว่าเธอพูดว่า "ฉันสงสัยว่าสิ่งที่โรบินดูเหมือนว่าเปล่า." ช่วงเวลาหลังจากที่เธอพูดเสียงที่ฟังเหมือนโรบินตอบ "โอ้นั่นคือเพื่อ?" ยิงนามิมือเพื่อปากของเธอขณะที่เธออ้าปากค้างอึไม่จริงผมบอกว่าออกมาดัง ๆ ?!
นามิรู้เท่าไม่ถึงการณ์หันไปรอบ ๆ อย่างช้าๆร่างกายเปลือยเปล่าของเธอสัมผัสอย่างสมบูรณ์เพื่อที่จะเห็นโรบินยืนอยู่ในประตูที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอว่าเธอ couldn ' เสื้อค่อนข้างเข้าใจ แก้มของนามิเป็นสีแดงกับลำบากใจขณะที่เธอมองไปที่โรบินพยายามอย่างยิ่งที่จะหาวิธีออกจากสถานการณ์ที่ "O-โอ้ฉันหมายถึง ... เมื่อเทียบกับฉันฉันสงสัยว่าสิ่งที่คุณมีลักษณะเหมือน." โรบินยิ้มและเข้ามาในห้องปิดประตูตามหลังเธอ "จากนั้นเราจะเปรียบเทียบ?" โรบินเข้ามาใกล้เตียงที่อยู่ติดกับนามิและค่อยๆเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอ
ใบหน้าของนามิก็ยิ่งแดงกว่ามันมีอยู่แล้วเป็นขณะที่เธอดูโรบินถอดเสื้อผ้าของเธอ โรบินช้าเอาด้านบนถังสีม่วงเธอออกเหนือหัวของเธอเผยให้เห็นหน้าอกใหญ่ของเธอซึ่งทำให้นามิให้ออกหอบขนาดเล็กและดำเนินการปลดและดึงลงจับคู่กระโปรงสีม่วงของเธอ นามิจับตามองในความหวาดกลัวเป็นโรบินเลื่อนลงกางเกงชั้นในของเธอและยืนอยู่ตรงหน้าของเธอเปลือยล่อนจ้อน โรบินเข้าหานามิและยืนอยู่ข้าง ๆ เธออยู่หน้ากระจก, นามิอย่างรวดเร็วหันมาและมองเข้าไปในกระจกที่ร่างกายของโรบิน
ตานามิตามความยาวของลำของโรบิน, การในทุกบิตสุดท้าย เธอมีรูปนาฬิกาทรายที่สมบูรณ์แบบด้วยสีน้ำตาลหน้าอกทะลึ่งเล็กน้อยและยาวขาบาง ผมสีดำยาวของเธอไหลลงบนไหล่และหลังของเธอถึงเอวของเธอและเธอมีดวงตาสีฟ้าสดใสที่ประกายในแสงแดด รอยยิ้มที่เกิดขึ้นบนใบหน้าของนามิขณะที่เธอจ้องมองเข้าไปในกระจกและไม่คิดว่าเธอกระซิบว่า "ว้าวคุณจริงๆมีความสวยงาม." โรบิน chucked เธอก็ยังปฏิบัติจ้องมองเข้าไปในกระจกที่ร่างกายของนามิชื่นชมคุณสมบัติทั้งหมดของเธอดวงตาของเธออ้อยอิ่งอยู่บนหน้าอกของเธอเป็นระยะเวลานานของเวลากว่าสถานที่อื่น ๆ "คุณก็มีความสวยงามนางสาวนาวิเกเตอร์".
ตานามิพบ กับโรบินในกระจกและเธอกลายเป็นที่เอาชนะด้วยความลำบากใจขณะที่เธอได้รับผลกระทบกับการรับรู้ทันทีว่าเธอกำลังยืนเปลือยกายในด้านหน้าของโรบินและโรบินได้รับการมองไปที่ร่างกายของเธอ เธอเขินอย่างรวดเร็วและหันไป "U-อืมผมจะได้รับการแต่งตัวในตอนนี้." นามิเดินออกไปที่เตียงของเธอได้อย่างรวดเร็วและใส่บิกินี่ของเธอเกี่ยวกับเธอเหลือบมองไปที่โรบินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะออกจากห้องไปทิ้งโรบินยังคงยืนอยู่หน้ากระจก
โรบินให้ออกถอนหายใจและยิ้มก่อนที่เธอจะเดินไปที่ของเธอเอง เตียงและค่อยๆเริ่มแต่งตัว เธอไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเพิ่งเห็นในดวงตาของเธอร่างกายของนามิเป็นที่สมบูรณ์แบบและมันก็เห็นได้ชัดว่าเธอเดินผ่านจำนวนมากของความพยายามที่จะให้มันอยู่ในรูป โรบินพบว่าตัวเองต้องการที่เธอจะได้เห็นร่างกายของนามิอีกครั้งเพียงเพื่อชื่นชมมันและอาจจะสัมผัสมัน ... รออะไร? โรบินส่ายหัวของเธอในความสับสนขณะที่เธอเลื่อนกระโปรงมินิของเธอกลับมาเมื่อเธอได้รับการสวมใส่อย่างสมบูรณ์เธอยืนอยู่หน้ากระจกในการแก้ไขปัญหาผมของเธอและอีกภาพอีกครั้งนามิยืนอยู่ตรงนั้นเช่นเดียวกับที่เธอเป็นเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่
ความคิดของโรบินถูกขัดจังหวะ ขณะที่เธอได้ยินเสียงตะโกนซันจิ "อาหารค่ำพร้อม!" เธอถอนหายใจขณะที่เธอเอาหนึ่งมองดูในกระจกและหันไปเดินออกจากประตู ขณะที่เธอเปิดประตูเธอเห็นลูฟี่ชาร์จที่ผ่านมากับแขนของเขาในอากาศและลิ้นของเขาห้อยออกตะโกนปากของเขา "foooooood!" เขาได้รับการปฏิบัติตามอย่างใกล้ชิดโดยเฮลิคอปเตอร์และอุซปที่วิ่งในความพยายามที่จะเอาชนะเขาไปที่ห้องครัว โรบินส่ายหัวของเธอขณะที่เธอเดินไกลออกไปบนดาดฟ้าและเห็นนามิวางกับดวงตาของเธอปิดบนเก้าอี้ที่ดาดฟ้าเธอไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นวิธีการที่ดีผิวของเธอดูเมื่อดวงอาทิตย์ส่องกับมัน เธออย่างเงียบ ๆ เดินเข้ามาใกล้นามิและทำให้เธอแตะที่ไหล่ "นางสาวนาวิเกเตอร์ที่คุณไม่กิน?"
นามิเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและหันหัวของเธอไปรอบ ๆ ขณะที่เธอได้ยินเสียงของโรบินและรู้สึกว่าการแตะบนไหล่ของเธอ "Y-ใช่แน่นอน ผมแค่อยากจะอาบแดดนาน. " โรบินพยักหน้าและยิ้มให้นามิดวงตาของเธอจับจ้องอยู่อย่างสมบูรณ์ในร่างกายของเธอเป็นประกายในดวงอาทิตย์ นามิเขินและรู้สึกอายเมื่อเธอรู้ว่าโรบินได้รับการจ้องมองที่เธอเพื่อที่เธอเบือนหน้าหนีขณะที่เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเธอและคว้าเสื้อที่แขวนอยู่เหนือกลับ เธออย่างรวดเร็วโยนเสื้อและเดินออกไปที่โรบิน "เราจะไป?" โรบินให้ออกพยักหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ และร่วมกันพวกเขาเดินเข้าไปในครัว
ห้องครัวเป็นมีเสียงดังเช่นเคยลูฟี่ได้รับการใช้ประโยชน์จากพลังของเขาผลไม้ปีศาจ Gomu Gomu ไม่มี Mi โดยการยืดแขนของเขาที่ส่วนท้ายของตารางแต่ละโลภอาหารมากที่สุด เท่าที่จะทำได้จากทุกแผ่น สับและอุซปถูกกินในขณะที่โฉบมือของพวกเขาบนจานของตัวเองในความพยายามที่จะหยุดลูฟี่จากการอาหารปิดมัน, โซโลไม่ได้ดูเหมือนว่าใส่ใจเกี่ยวกับอาหารที่จะถูกนำตัวออกจากจานของเขาดังนั้นเขาก็กินสิ่งที่เหลือกว่าและใช้เวลามากขึ้น ประโยชน์ของการดื่มเวลา แฟรงกี้และลำธารได้อย่างมีความสุขนั่งอยู่บนที่นั่งตามผนังของพื้นที่รับประทานอาหารที่มีโคล่าแฟรงกี้ดื่มและลำธารเพียงจิบชาที่แม้เขาจะเป็นโครงกระดูก ซันจิได้รับการเต้นรำไปรอบ ๆ ท้ายของตารางปกป้องแผ่นนามิและโรบินจากถูกกินโดยลูฟี่เขาก็จะตีมือของลูฟี่ออกไปเมื่อใดก็ตามที่เข้ามาใกล้แผ่นของพวกเขา
นามิและโรบินเดินผ่านทุกสมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมลงไป ในตอนท้ายของตารางและนั่งลงในที่นั่งของพวกเขาที่ซันจิกรุณาดึงออกมาสำหรับพวกเขา พวกเขาจบลงด้วยการนั่งถัดจากแต่ละอื่น ๆ ที่พวกเขาเป็นสองคนสุดท้ายที่จะเข้าสู่ห้องครัวและนามิพบว่ามันยากที่จะหลีกเลี่ยงการติดต่อตากับโรบินขณะที่เธอกำลังกรอกจานของเธอกับอาหารอร่อยที่ซันจิทำ โดยไม่ทราบว่ามันใบหน้าของนามิไปสีแดงสดใสเมื่อใดก็ตามที่เธอได้ติดต่อตาและโรบินไม่สามารถช่วย แต่พบว่ามันน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ โรบินยังคงจ้องมองเธอในขณะที่นามิที่เธอกำลังรับประทานอาหารเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่เคยพลาดการติดต่อตาและเห็นนามิแดงเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้โรบินก็จะยิ้มให้นามิซึ่งดูเหมือนจะทำให้เธออายมากยิ่งขึ้น
เมื่อถึงเวลาที่นามิและโรบินมี กินเสร็จทั้งหมดของลูกเรือคนอื่น ๆ ยกเว้นซันจิได้ออกจากห้องไป ซันจิอยู่ในห้องครัวที่มีแขนของเขารีดขึ้นและกองแผ่นถัดจากเขาเขาได้รับการทำความสะอาดอาหารจากอาหารในขณะที่ให้ทั้งนามิและโรบินสายตารัก พวกเขาทั้งสองไม่สนใจเขาขณะที่พวกเขานั่งอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นดีวันแดดบนพันแดดและกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางจะเกี่ยวกับลักษณะปกติของพวกเขา ลูฟี่ อุซป ช็อปเปอร์ และนั่งตามเรือรถไฟ ไขว้ขา และทุบประมงออก นี้คือสิ่งที่พวกเขาค่อนข้างบ่อยเพื่อจับปลากิน หรือโดยทั่วไปกรอกพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของยานลำธารจะเกี่ยวกับเรือดาดฟ้าเล่นเมโลดี้นุ่มบนไวโอลิน มันคืองานอดิเรกที่ชื่นชอบของเขา โซโล อยู่ในรังอีกานอนตามปกติ ขณะที่ดาบของเขานั่งอยู่เฉยๆข้างๆเขา แฟรงค์กี้ ในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาทำสิ่งเพิ่มเติมที่จะปรับปรุงเรือ ซันจิ อยู่ในครัวเตรียมอาหารถัดไปสำหรับลูกเรือ พวกเขาไม่น้อยรู้ว่ามันกวนขึ้นบนเรือบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเฉพาะสมาชิกหญิงของลูกเรือ นามิ กับ โรบิน นามิและโรบินกำลังพักผ่อน
ในตู้ปลา แถบนี้เป็นส่วนหนึ่งของเรือที่พวกเขาใช้เวลามากของเวลาใน มันเป็นห้องที่สวย ตู้มันใหญ่และก็เกือบได้จากพื้นถึงเพดาน และมันเต็มไปด้วยทุกชนิดของปลาว่าชายจับปลาแต่ละตัวมีสีต่างกัน ขนาดและชนิดและทำให้ตู้ปลาภาพงดงามให้เห็น โรบิน นั่งอยู่บนม้านั่งยาวที่ยืดความยาวของตู้ปลา การอ่านหนังสือในขณะที่นามิ นั่งอยู่ที่โต๊ะตรงกลางห้อง พยายามทำงานวาดรูปของแผนที่
ในขณะที่นามิทำงานของเธอ เธอเก็บแผนที่ผาดที่โรบินเธอสังเกตเห็นวิธีที่เธอตั้งใจเคาะเก้าอี้ข้างๆเธอขณะที่เธออ่าน วิธีที่เธอยิ้มขณะที่เธอพลิกแต่ละหน้าและวิธีการที่ผมนั่งเป็น draped กว่าไหล่และหน้าอกของเธอเธอ ไม่นาน นามิ มาเพื่อรับรู้ว่าเธอจ้องโรบินได้สักพัก ขณะที่เธอกำลังจะกลับไปสนใจของเธอเธอแผนที่โรบินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเธอ และตอนนี้สายตาของพวกเขาได้พบกับ พวกเขาเจอนามิรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง และหัวใจเธอเต้นเร็วมาก เธอ รู้สึกเหมือนจะระเบิดออกมา นามิอ้าปากค้างและรีบเบนสายตาของเธอ อะไรคือความรู้สึกนี้ . . . . . . ?
นามิเริ่มอย่างเข้มข้นในแผนที่เธอ มันก็ยากที่จะควบคุมการหายใจและหัวใจเธอยังเต้นอย่างบ้าคลั่ง เธอกระสับกระส่ายอยู่ในที่นั่งของเธอดิ้นรนเพื่อจะได้สุขสบาย ในขณะที่เธอพยายามจะเปลี่ยนใจเธอโรบินอย่างต่อเนื่องโดยงานของเธอ แต่เมื่อเธอพยายามจะวาดเส้นตรง มันออกมาเบี้ยวและมือสั่นขณะที่เธอถือปากกา นามิทำปากกา ผลักผมออกไปจากใบหน้าของเธอและถอนหายใจ " อืม . . . . . . . ขอโทษนะคะโรบิน ผมจะเช็คสภาพอากาศ" มีจุดในการพยายามที่จะทำงานในห้องใด ๆ อีกต่อไป เธอไม่สามารถมีสมาธิ เธอพับแผนที่ของเธอและทำให้ทางของเธอไปยังทางออก ก่อนออกจากห้อง นามิ โรบิน เงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเธอและพยักหน้า " ค่ะ คุณเนวิเกเตอร์ "
เป็นนามิออกไปข้างนอกและรู้สึกถึงความร้อนที่แผดเผาจากแสงแดด เธอทันทีเริ่มที่จะเหงื่อมันกลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่านามิถูกสวมใส่ด้วยเสื้อผ้าหลายชั้นสำหรับวันแบบนี้ เธอสวมกางเกงยีนส์แน่น , เสื้อยืดสีแดงกับคำว่าเพชรเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันมาแล้ว และเสื้อที่คลุมด้วยผ้าสีดำขณะที่เธอเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอ เธอตัดสินใจว่าดีที่สุดเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดอื่นก่อนที่เธอจะหัวใจวายแล้ว เธอรีบมุ่งหน้าไปทางหญิงนอน เมื่อภายในนามิเรียกดูผ่านลิ้นชักของเธอ และตัดสินใจในบิกินี่สีฟ้ากับการจับคู่กางเกง . เธอใส่บิกินี่บนปลายเตียงและเริ่มถอดขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนไป เธอเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของเธอในกระจกและหยุดดู
นามิเป็นผู้หญิงมีเสน่ห์มาก เธอท้อง ผอมเพรียว กระชับขา , ผมยาวสลวยสีส้ม ดวงตาสีน้ำตาลลึกและสูงกว่าค่าเฉลี่ยของขนาดหน้าอก ขณะที่มองเข้าไปในกระจก นามิ คิดว่ากลับไปก่อนหน้านี้เมื่อเธอมองโรบินและโดยไม่รู้ตัว เธอพูด" ฉันสงสัยว่าโรบินดูเหมือนเปลือย " ช่วงเวลาหลังจากที่เธอพูดด้วยเสียงที่ฟังดูเหมือนโรบินตอบ " งั้นเหรอ ? " นามิ มือยิงไปที่ปากของเธอเป็นเธออ้าปากค้างอะไรไร้สาระ ทำ , ฉันพูดมันออกมา !
นามิอย่างใสซื่อ หันกลับมาอย่างช้าๆ เธอเปลือยโล่งโจ้งมาก เห็นโรบินยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ที่เธอยังไม่เข้าใจนามิก็แก้มเป็นสีแดงกับความอับอายที่เธอมองโรบิน หมดท่าพยายามที่จะหาวิธีออกจากสถานการณ์ที่ " โอ้ . . . ฉันหมายถึง . . . . . . . เทียบกับฉันแล้ว ฉันสงสัยว่าสิ่งที่คุณมีลักษณะเหมือน " โรบินยิ้มและเข้ามาในห้อง ปิดประตูด้านหลังของเธอ " งั้นเราเปรียบเทียบ ? โรบินเดินเข้ามาใกล้เตียงข้างๆ นามิ และค่อยๆเริ่มเปลื้องผ้าเสื้อผ้าของเธอ .
หน้าของนามิก็แดงกว่าที่เคยเป็น เธอเฝ้าดูโรบินถอดเสื้อผ้าของเธอ โรบินค่อยๆเอาถังสีม่วงด้านบนปิดเหนือศีรษะของเธอ การเปิดเผยหน้าอกขนาดใหญ่ของเธอซึ่งทำให้นามิมาหอบขนาดเล็ก และทำการปลดและดึงลงเธอการจับคู่สีม่วงกระโปรงมินิ นามิ ดูน่าเกรงขาม เป็นโรบิน ไถลลงกางเกงในเธอยืนอยู่ต่อหน้าเธอเปลือยกายล่อนจ้อนโรบินกับนามิยืนอยู่ข้างๆเธอในด้านหน้าของกระจก นามิ ได้อย่างรวดเร็วเปิดรอบและมองเข้าไปในกระจกที่ร่างของโรบิน นามิตา
ตามความยาวของตัวโรบิน จดทุกบิตสุดท้าย . เธอมีรูปนาฬิกาทรายที่สมบูรณ์แบบกับตาลเล็กน้อย หน้าอก นม และนาน ขาผอมผมยาวสีดำของเธอไหลลงบนไหล่เธอ เธอกลับไปที่เอวของเธอ และที่เธอมี ดวงตาที่เป็นประกายสีฟ้าสดใสในแสงแดด รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าของนามิ เธอจ้องมองเข้าไปในกระจก และโดยไม่ต้องคิดเธอพูดว่า " ว้าว คุณช่างสวยงาม " โรบิน ลงมา หล่อนก็แทบจะมองเข้าไปในกระจกที่ตัวนามิ , ชื่นชมคุณสมบัติทั้งหมดของเธอตาของเธอที่เอ้อระเหยบนหน้าอกของเธอเป็นระยะเวลานานของเวลากว่าสถานที่อื่น ๆ " คุณก็จะสวยงาม คุณ เนวิเกเตอร์ "
นามิตา พบกับ โรบิน ในกระจก และหล่อนก็เอาชนะด้วยความอับอายเมื่อเธอถูกตีด้วยความตระหนักในทันทีว่าเธอยืนเปลือยกายต่อหน้า โรบิน โรบินได้ มองร่างของเธอ เธอหน้าแดงและเปลี่ยนเร็วไป" u-uhm ฉันจะแต่งตัวเดี๋ยวนี้ " นามิเดินมาที่เตียงของเธอได้อย่างรวดเร็วและใส่บิกินี่ของเธอ เธอมองที่โรบินครั้งสุดท้ายก่อนเธอออกจากห้องไป ทิ้งให้ โรบิน ยังยืนอยู่หน้ากระจก
โรบินถอนหายใจและยิ้มก่อนจะเดินไปที่เตียงของตัวเอง แล้วค่อยๆ เริ่มแต่งตัว เธอไม่หยุดคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเห็นในร่างกาย ดวงตา นามิก็สมบูรณ์แบบ และมันชัดเจนว่าเธอผ่านความพยายามมากเพื่อเก็บไว้ในรูปร่าง โรบินพบตัวเองปรารถนา เธอมองเห็นร่างของนามิอีกครั้งเพื่อชื่นชมมัน และอาจจะ . . . . . . . สัมผัสมัน เดี๋ยว อะไรนะ ? ทำไมโรบินส่ายหน้าในความสับสนที่เธอลื่นกระโปรงของเธอกลับมาเมื่อเธอต้องแต่งตัวเธอยืนอยู่หน้ากระจกเพื่อแก้ไขผมของเธออีกครั้งและภาพนามิยืนอยู่ขณะที่เธอเพียงนาทีก่อนที่ .
โรบินคิดถูกขัดจังหวะ เมื่อเธอได้ยินว่าซันจิตะโกน " อาหารเย็นพร้อมแล้ว " เธอถอนหายใจเป็นครั้งสุดท้าย เธอได้มองในกระจกและเดินออกจากประตูเธอเปิดประตู เธอเห็นลูฟี่ชาร์จอดีตกับแขนของเขาในอากาศและลิ้นของเขาออกไป ปากตะโกนว่า " foooooood ! " เขาอย่างใกล้ชิดตามชอปเปอร์และอุซปที่วิ่งในความพยายามที่จะเอาชนะเขาในครัว โรบินส่ายหน้าขณะที่เธอเดินไกลออกไปบนดาดฟ้าและเห็นนามินอนหลับตาบนดาดฟ้าเก้าอี้เธอไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นว่าผิวที่ดีของเธอดูเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงอยู่ เธอค่อยๆเข้าหานามิและให้เธอแตะบนไหล่คุณ เนวิเกเตอร์ , ทำไมคุณไม่กิน ? "
นามิกระโดดแล้วรีบหันหน้ากลับมา เธอได้ยินเสียงของโรบินและรู้สึกแตะบนไหล่ของเธอ " ชะ . . ใช่ แน่นอน ฉันแค่อยากอาบแดดนาน " โรบิน พยักหน้าและยิ้มให้นามิสายตาของเธอจับจ้องอย่างสมบูรณ์บนร่างกายของเธอมัน glistened ในดวงอาทิตย์ นามิหน้าแดงรู้สึกอายเมื่อเธอตระหนักว่าโรบินจ้องมาที่เธอ เธอจึงเบือนหน้าไปเหมือนเธอลุกจากเก้าอี้แล้วคว้าเสื้อคลุมที่แขวนอยู่ด้านหลัง เธอรีบโยนเสื้อและเดินไปโรบิน " เราไปกันเถอะ " โรบินมาพยักหน้าเล็กน้อย และร่วมกันพวกเขาเดินเข้าไปในครัว .
ครัวก็เสียงดังเหมือนเดิม ลูฟี่ คือการใช้ประโยชน์จากเขา โกมุ โกมุ ไม่มี ผลไม้ปีศาจพลังโดยการยืดแขนแต่ละด้านของโต๊ะ จับอาหารมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถจากทุกแผ่น สับและอุซปกินขณะเคลื่อนมือข้างจานของพวกเขาเองในความพยายามที่จะหยุดลูฟี่เอาอาหารออกจากมันโซโลมันไม่ค่อยใส่ใจเรื่องอาหาร ถอดจานของเขาแล้วเขาก็กินอะไรไปมากกว่าและใช้เวลาดื่มสาเก แฟรงกี้ บรูคก็มีความสุขและนั่งบนที่นั่งตามผนังของห้องอาหารกับโคล่าดื่มและก็จิบชา แฟรงกี้ บรูค , ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นโครงกระดูก ซันจิกำลังเต้นอยู่ปลายโต๊ะปกป้องนามิและโรบินแผ่นจากการถูกกินโดยลูฟี่ เขาก็จะตีมือลูฟี่ไปเมื่อใดก็ตามที่มันมาใกล้จาน นามิกับโรบิน
เดินผ่านสมาชิกทุกคนของทีมในช่วงท้ายของโต๊ะและนั่งลงในที่นั่งของพวกเขาที่ซันจิกรุณาดึงออกสำหรับพวกเขาพวกเขาสิ้นสุดขึ้นนั่งถัดจากแต่ละอื่น ๆ พวกเขาเป็นสองคนสุดท้ายเข้าครัว และนามิ พบว่า มันยากที่จะหลีกเลี่ยงการสบตากับโรบิน ขณะที่เธอถูกบรรจุจานของเธอกับอาหารอร่อยที่ซันจิทำ โดยไม่รู้ตัว ใบหน้าของนามิไป แดงสดใส เมื่อเธอได้สบตากับโรบินไม่สามารถช่วย แต่พบว่ามันน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อโรบิน เอาแต่จ้องมองเธอ นามิขณะที่เธอกำลังกินเพื่อให้แน่ใจว่า เธอจะไม่พลาด สบตา และเห็นนามิหน้าแดง เมื่อใดก็ตามที่พวกเขา โรบิน จะยิ้มให้นามิ ซึ่งดูเหมือนจะทำให้เธอหน้าแดงยิ่งขึ้น
โดยเวลานามิกับโรบินได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหารทั้งหมดของสมาชิกลูกเรือคนอื่นยกเว้นซันจิได้ออกจากห้องซันจิกำลังอยู่ในครัวกับแขนของเขารีดขึ้นและกองจานข้างๆ เขากำลังทำความสะอาดอาหารจากอาหารในขณะที่ให้ทั้งนามิและโรบินสบตาความรัก พวกเขาไม่สนใจพวกเขา นั่ง