1. Small and fragmented land-holdin

1. Small and fragmented land-holdings:

The seemingly abundance of net sown area of 141.2 million hectares and total cropped area of 189.7 million hectares (1999-2000) pales into insignificance when we see that it is divided into economically unviable small and scattered holdings.


The average size of holdings was 2.28 hectares in 1970-71 which was reduced to 1.82 hectares in 1980-81 and 1.50 hectares in 1995-96. The size of the holdings will further decrease with the infinite Sub-division of the land holdings.

The problem of small and fragmented holdings is more serious in densely populated and intensively cultivated states like Kerala, West Bengal, Bihar and eastern part of Uttar Pradesh where the average size of land holdings is less than one hectare and in certain parts it is less than even 0.5 hectare.

Rajasthan with vast sandy stretches and Nagaland with the prevailing ‘Jhoom’ (shifting agriculture) have larger average sized holdings of 4 and 7.15 hectares respectively. States having high percentage of net sown area like Punjab, Haryana, Maharashtra, Gujarat, Karnataka and Madhya Pradesh have holding size above the national average.

Further it is shocking to note that a large proportion of 59 per cent holdings in 1990- 91 were marginal (below 1 hectare) accounting for 14.9 per cent of the total operated area. Another 19 per cent were small holdings (1-2 hectare) taking up 17.3 per cent of the total operated area.

Large holdings (above 10 hectare) accounted for only 1.6 per cent of total holdings but covered 17.4 per cent of the operated area (Table 22.1). Hence, there is a wide gap between small farmers, medium farmers (peasant group) and big farmers (landlords).

The main reason for this sad state of affairs is our inheritance laws. The land belonging to the father is equally distributed among his sons. This distribution of land does not entail a collection or consolidated one, but its nature is fragmented.

Different tracts have different levels of fertility and are to be distributed accordingly. If there are four tracts which are to be distributed between two sons, both the sons will get smaller plots of each land tract. In this way the holdings become smaller and more fragmented with each passing generation.

Sub-division and fragmentation of the holdings is one of the main causes of our low agricultural productivity and backward state of our agriculture. A lot of time and labour is wasted in moving seeds, manure, implements and cattle from one piece of land to another.

Irrigation becomes difficult on such small and fragmented fields. Further, a lot of fertile agricultural land is wasted in providing boundaries. Under such circumstances, the farmer cannot concentrate on improvement.

The only answer to this ticklish problem is the consolidation of holdings which means the reallocation of holdings which are fragmented, the creation of farms which comprise only one or a few parcels in place of multitude of patches formerly in the possession of each peasant.

But unfortunately, this plan has not succeeded much. Although legislation for consolidation of holdings has been enacted by almost all the states, it has been implemented only in Punjab, Haryana and in some parts of Uttar Pradesh.

Consolidation of about 45 million holdings has been done till 1990-91 in Punjab, Haryana and western Uttar Pradesh. The other solution to this problem is cooperative farming in which the farmers pool their resources and share the profit.

2. Seeds:

Seed is a critical and basic input for attaining higher crop yields and sustained growth in agricultural production. Distribution of assured quality seed is as critical as the production of such seeds. Unfortunately, good quality seeds are out of reach of the majority of farmers, especially small and marginal farmers mainly because of exorbitant prices of better seeds.

In order to solve this problem, the Government of India established the National Seeds Corporation (NSC) in 1963 and the State Farmers Corporation of India (SFCI) in 1969. Thirteen State Seed Corporations (SSCs) were also established to augment the supply of improved seeds to the farmers.

High Yielding Variety Programme (HYVP) was launched in 1966-67 as a major thrust plan to increase the production of food grains in the country.

The Indian seed industry had exhibited impressive growth in the past and is expected to provide further potential for growth in agricultural production: The role of seed industry is not only to produce adequate quantity of quality seeds but also to achieve varietal diversity to suit various agro-climatic zones of the country.

The policy statements are designed towards making available to the Indian farmer, adequate quantities of seed of superior quality at the appropriate time and place and at an affordable price so as to meet the country’s food and nutritional security goals.

Indian seeds programme largely adheres to limited generation system for seed multiplication. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ขนาดเล็ก และมีการกระจายที่ดินโฮลดิ้งส์:การคงความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่สุทธิ sown 141.2 ล้านไร่และตัดพื้นที่ของ pales 189.7 ล้านไร่ (ปี 1999-2000) เป็น insignificance เมื่อเราเห็นว่า มันถูกแบ่งออกเป็น unviable ทางเศรษฐกิจขนาดเล็ก และกระจายการถือครองรวมกันขนาดเฉลี่ยของโฮลดิ้งส์เป็น 2.28 เฮคเตอร์ใน 1970-71 ซึ่งลดลง 1.82 ไร่ในปี 1980-81 และ 1.50 เฮคเตอร์ใน 1995-96 ขนาดของการถือครองเพิ่มเติมได้จะลดลง ด้วยส่วนย่อยไม่สิ้นสุดของการถือครองที่ดินปัญหาของการถือครองขนาดเล็ก และมีการกระจายเป็นรุนแรง ในอเมริกามีประชากรหนาแน่น และการเพาะปลูกอย่างเช่นเกรละ เบงก อลตะวันตก พิหาร และภาคตะวันออกของรัฐอุตตรประเทศที่ขนาดการถือครองที่ดินคือ น้อยกว่าหนึ่งเฮคเตอร์ และบางส่วนจะมีค่าน้อย กว่าแม้ 0.5 ตารางเมตรราชสถาน มีแต่ทรายที่กว้างใหญ่และนากาแลนด์ ด้วยการแลกเปลี่ยน 'Jhoom' (ขยับเกษตร) มีค่าเฉลี่ยขนาดใหญ่ขนาดของ 4 และ 7.15 เฮคเตอร์ตามลำดับ อเมริกามีเปอร์เซ็นต์สูงของสุทธิ sown เช่นปัญจาบ รัฐหรยาณา รัฐมหาราษฏระ คุชราต กรรณาฏัก และมัธยประเทศได้ถือขนาดเฉลี่ยชาติต่อไป ก็น่าตกใจที่ทราบว่า สัดส่วนขนาดใหญ่ของการถือหุ้นร้อยละ 59 ในปี 1990 - 91 ร่อแร่ (ด้านล่างตารางเมตร 1) บัญชีสำหรับร้อยละ 14.9 ของดำเนินการพื้นที่ ร้อยละ 19 อื่นได้ถือขนาดเล็ก (1-2 ตารางเมตร) ค่าร้อยละ 17.3 ของพื้นที่ดำเนินการถือหุ้นขนาดใหญ่ (มากกว่า 10 ตารางเมตร) สำหรับเฉพาะ 1.6 ร้อยละของโฮลดิ้งส์รวมลง แต่ครอบคลุมร้อยละ 17.4 ของพื้นที่ดำเนินการ (ตารางที่ 22.1) ดังนั้น มีช่องว่างมากมายระหว่างเกษตรกร เกษตรกรขนาดกลาง (กลุ่มชาวนา) และเกษตรกรขนาดใหญ่ (ความรอบคอบ)เหตุผลหลักสำหรับกิจการของรัฐนี้เศร้าเป็นกฎหมายมรดกของเรา บุตรเท่า ๆ กันกระจายกับที่ดินที่เป็นของพระบิดา นี้แจกจ่ายที่ดินพบคอลเลกชันหรือหนึ่งรวม แต่ธรรมชาติของมันมีมากซึ่งแตกต่างกันมีแตกต่างกันของความอุดมสมบูรณ์ และกระจายตาม ถ้ามีติดสี่ที่กระจายระหว่างบุตรชายสองคน บุตรทั้งสองจะได้ผืนเล็กของแต่ละดินแดน วิธีนี้ ที่ถือเป็นขนาดเล็ก และมีการกระจายมากขึ้นกับแต่ละรุ่นผ่านส่วนย่อยและกระจายตัวของโฮลดิ้งที่เป็นสาเหตุหลักของการผลิตทางการเกษตรต่ำอย่างใดอย่างหนึ่งและสถานะย้อนหลังของการเกษตรของเรา เสียเวลาและแรงงานจำนวนมากในการย้ายเมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย ดำเนิน และวัวจากชิ้นส่วนหนึ่งของที่ดินอื่นชลประทานก็ยากเช่นเขตข้อมูลขนาดเล็ก และมีการกระจาย เพิ่มเติม มากการเกษตรอุดมสมบูรณ์เสียในขอบเขต ชาวนาไม่สามารถเน้นพัฒนาภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวตอบปัญหานี้ ticklish เท่านั้นคือ รวมโฮลดิ้งส์ซึ่งหมายถึง การปันส่วนของโฮลดิ้งที่รับมาก การสร้างฟาร์มซึ่งประกอบด้วยเพียงหนึ่ง หรือสองสามห่อแทนหลากหลายของในความครอบครองของชาวนาแต่ละแต่น่าเสียดาย แผนนี้ไม่ประสบความสำเร็จมาก แม้ว่ากฎหมายสำหรับการรวมบัญชีของโฮลดิ้งส์ได้ถูกตราขึ้น โดยรัฐเกือบทั้งหมด มันได้ถูกใช้เฉพาะ ในรัฐหรยาณา ปัญจาบ และ ในบางส่วนของรัฐอุตตรประเทศรวมประมาณ 45 ล้านโฮลดิ้งส์ได้จนถึงปี 1990-91 ในปัญจาบ รัฐหรยาณารัฐอุตตรประเทศตะวันตก การแก้ไขปัญหานี้คือ สหกรณ์การเกษตรซึ่งเกษตรกรพูทรัพยากรของตน และแบ่งปันกำไร2. เมล็ดพันธุ์:เมล็ดพันธุ์เป็นการป้อนข้อมูลที่สำคัญ และพื้นฐานสำหรับการบรรลุผลผลิตสูงและเติบโตอย่างยั่งยืนในการผลิตทางการเกษตร จำหน่ายเมล็ดพันธุ์คุณภาพมั่นใจได้สำคัญเป็นการผลิตเมล็ดพันธุ์ดังกล่าว อับ คุณภาพเมล็ดที่มีอยู่เข้าถึงส่วนใหญ่ของเกษตรกร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกษตรกรขนาดเล็ก และกำไรส่วนใหญ่เนื่องจากราคาสูงเกินไปของเมล็ดพันธุ์ที่ดีการแก้ไขปัญหานี้ รัฐบาลอินเดียก่อตั้งบริษัทเมล็ดพันธุ์ของชาติ (NSC) ในปี 1963 และ บริษัทเกษตรกรรัฐของอินเดีย (SFCI) ในปี 1969 นอกจากนี้ยังก่อตั้งบริษัทเมล็ดพันธุ์สถานะที่สิบสาม (SSCs) เพื่อเพิ่มอุปทานของเมล็ดดีขึ้นให้กับเกษตรกรสูงผลผลิตหลากหลายโปรแกรม (HYVP) เปิดตัวใน 1966-67 แผนแรงผลักดันสำคัญในการเพิ่มการผลิตธัญพืชในประเทศแสดงให้เห็นว่าการเจริญเติบโตที่น่าประทับใจในอดีต และคาดว่าจะมีศักยภาพเพิ่มเติมสำหรับการเติบโตผลผลิตการเกษตรอุตสาหกรรมเมล็ดพันธุ์อินเดีย: บทบาทของอุตสาหกรรมเมล็ดพันธุ์คือ ไม่เพียง การผลิตเมล็ดพันธุ์คุณภาพปริมาณเพียงพอ แต่ เพื่อให้ได้ความหลากหลายพันธุ์ให้เหมาะสมกับเขตภูมิอากาศเกษตรต่าง ๆ ของประเทศนโยบายที่ถูกออกแบบมาเพื่อทำกับชาวนาอินเดีย ปริมาณที่เพียงพอของเมล็ดคุณภาพเวลาและสถานที่ และราคาเพื่อให้ตรงกับอาหารและโภชนาการความปลอดภัยเป้าหมายของประเทศที่โปรแกรมอินเดียเมล็ดส่วนใหญ่ยึดระบบจำกัดรุ่นคูณเมล็ด การ