The effects of grain type (barley [

The effects of grain type (barley [B] or sorghum [S]); particle size (ground grain [G] or ground
grain from which the coarse fraction had been separated and re-ground, then added back
to the fine fraction [R]), and diet form (mash [M], or pellet [P]), on average daily intake
(ADI), body weight gain (BWG) and feed conversion ratio (FCR, feed:gain as fed) in grower
pigs were measured over a period of four weeks. Ninety-six pure-bred Large White pigs of
average weight 20.2 ± 1.07 kg were assigned to 8 treatments, with12 pigs per treatment.
FCR was significantly affected (P < 0.05) by grain type, particle size and feed form. Barleybased
diets were more efficiently utilised than sorghum-based diets (FCR difference 4.14%).
Regrinding the coarse fraction for both barley and sorghum diets significantly (P< 0.001)
reduced (improved) FCR (6.57%). Pelleting diets significantly (P < 0.05) reduced (improved)
FCR (3.56%) compared with the mash diets. The lowest efficiency of feed use for barleybased
diets was for the ground, mash diet (FCR 2.038) and highest was for the reground,
mash diet (FCR 1.88). The lowest efficiency of feed use for sorghum-based diets was for the
ground, mash diet (FCR 2.195) and the highest for the reground, pelleted diet (FCR 1.919).
There was no effect of treatment on ADI or BWG (P > 0.05) for barley-based diets, but these
measures were significantly higher (P < 0.05) for mash than pelleted sorghum-based diets.
This study showed that regrinding the coarse fraction of cereal grains and feeding as a mash
diet gave similar efficiency of feed use by pigs as pelleting the non-reground grain. Thus,
regrinding the coarse fraction of grains could be an alternative method to pellet processing
for maintaining energy delivery to growing pigs. The optimal processing choice may differ
according to the grain type, with regrinding and pelleting resulting in the highest efficiency
of feed use for sorghum-based, but not barley-based diets

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของชนิดเม็ด ([B] ข้าวบาร์เลย์หรือข้าวฟ่าง [S]); ขนาดอนุภาค (เม็ด [G] หรือพื้นดินเมล็ดข้าวที่เศษส่วนหยาบมีการแยก และดินใหม่ แล้วเพิ่มกลับการปรับเศษส่วน [R]), และการควบคุมอาหาร (หน่วยผ่า [M], หรือเม็ด [P]), แบบฟอร์มในการบริโภคเฉลี่ยต่อวัน(ADI), น้ำหนักตัวกำไร (BWG) และฟีด grower อัตรา (FCR ฟีด: กำไรที่เลี้ยง)หมูถูกวัดในช่วงสี่สัปดาห์ เก้าสิบหกเพียวพันธุ์ขาวใหญ่สุกรของเฉลี่ยน้ำหนัก 20.2 ± 1.07 กิโลกรัมถูกกำหนดให้รักษา 8, with12 สุกรต่อการรักษาFCR ได้รับผลอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) โดยชนิดเม็ด ขนาดอนุภาค และรูปแบบฟีด Barleybasedอาหารถูก utilised มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าข้าวฟ่างอาหาร (FCR 4.14% ที่แตกต่าง)ลับคมเศษส่วนหยาบสำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์และข้าวฟ่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.001)ลด FCR (ปรับปรุง) (6.57%) อัดอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ลดลง (ปรับปรุง)FCR (3.56%) เมื่อเทียบกับอาหารหน่วยผ่า ต่ำสุดประสิทธิภาพการใช้อาหารสำหรับ barleybasedอาหารสำหรับพื้นดิน คลุกเคล้าอาหาร (FCR 2.038) และสูงที่สุดสำหรับผงคลุกเคล้าอาหาร (FCR 1.88) ประสิทธิภาพต่ำสุดของอาหารข้าวฟ่างอาหารสัตว์ใช้เป็นพื้นดิน คลุกเคล้าอาหาร (FCR 2.195) และสูงสุดสำหรับผง สัตว์อาหาร (FCR 1.919)ก็ไม่มีผลของการรักษา ADI หรือ BWG (P > 0.05) สำหรับอาหารที่ใช้ข้าวบาร์เลย์ แต่เหล่านี้มาตรการที่มีนัยสำคัญ (P < 0.05) สำหรับหน่วยผ่ากว่าสัตว์ข้าวฟ่างอาหารการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าลับคมส่วนหยาบของวัตถุดิบธัญพืช และนมเป็นการ mashอาหารให้ประสิทธิภาพคล้ายการใช้ฟีด โดยหมูอัดเม็ดไม่ใช่ผง ดังนั้นลับคมได้สัดส่วนหยาบของธัญพืชอาจเพื่อเม็ดการประมวลผลการรักษาจัดส่งพลังงานให้สุกรเจริญเติบโต ตัวเลือกการประมวลผลสูงอาจแตกต่างกันตามชนิดเม็ด ลับคม และอัดส่งผลให้ประสิทธิภาพสูงสุดการใช้อาหารสำหรับอาหารที่ ใช้ข้าวฟ่าง แต่ไม่ได้ข้าวบาร์เลย์ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของชนิดข้าว (ข้าวบาร์เลย์ [b] หรือข้าวฟ่าง [s]); ขนาดอนุภาค (ข้าวพื้นดิน [G] หรือพื้นดิน
ข้าวจากที่ส่วนหยาบได้รับการแยกออกจากกันอีกครั้งพื้นดินแล้วเพิ่มกลับ
ไปยังส่วนที่ดี [r]) และรูปแบบการรับประทานอาหาร (mash [M] หรือเม็ด [P] ) การบริโภคเฉลี่ยต่อวัน
(ADI) น้ำหนักตัว (BWG) และอัตราการเปลี่ยนอาหาร (FCR อาหาร: กำไรเป็นเฟด) ในการปลูก
สุกรถูกวัดในช่วงสี่สัปดาห์ เก้าสิบหกบริสุทธิ์พันธุ์สุกรสีขาวขนาดใหญ่
น้ำหนักเฉลี่ย 20.2 ± 1.07 กก. ได้รับมอบหมายให้ 8 รักษา with12 สุกรต่อการรักษา.
FCR ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) โดยแบ่งตามชนิดเม็ดขนาดอนุภาคและรูปแบบฟีด Barleybased
อาหารถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าอาหารข้าวฟ่าง-based (FCR แตกต่างกัน 4.14%).
ลับคมส่วนหยาบสำหรับทั้งข้าวบาร์เลย์ข้าวฟ่างและอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001)
ลดลง (เพิ่มขึ้น) FCR (6.57%) อัดเม็ดอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ลดลง (เพิ่มขึ้น)
FCR (3.56%) เมื่อเทียบกับอาหารบด ประสิทธิภาพต่ำสุดของการใช้อาหารสำหรับ barleybased
อาหารเป็นพื้นดินบดอาหาร (FCR 2.038) และสูงที่สุดเป็น reground ที่
อาหารบด (FCR 1.88) ประสิทธิภาพต่ำสุดของการใช้อาหารสำหรับอาหารข้าวฟ่าง-based เป็นสำหรับ
พื้นอาหารบด (FCR 2.195) และสูงสุดสำหรับ reground ให้อาหารเม็ด (FCR 1.919).
ไม่มีผลกระทบของการรักษาใน ADI หรือ BWG (P> 0.05 เป็น ) สำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์ตาม แต่เหล่านี้
มาตรการที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สำหรับบดกว่าอาหารข้าวฟ่างตามเม็ด.
การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าลับคมส่วนหยาบของธัญพืชและการให้อาหารเป็นบด
อาหารให้ประสิทธิภาพของการใช้อาหารสัตว์ที่คล้ายกัน โดยหมูเป็นอัดเม็ดไม่ใช่ reground ดังนั้น
ลับคมส่วนของเมล็ดหยาบอาจจะมีวิธีอื่นในการประมวลผลเม็ด
สำหรับการบำรุงรักษาจัดส่งพลังงานให้กับสุกร ทางเลือกที่ดีที่สุดในการประมวลผลอาจแตกต่างกัน
ตามชนิดของข้าวที่มีการลับคมและอัดเม็ดส่งผลให้ประสิทธิภาพสูงสุด
ในการใช้อาหารสำหรับข้าวฟ่างตาม แต่ไม่บาร์เลย์อาหารตาม