They are renowned for images of Ger

They are renowned for images of Germany's ominous water towers and monolithic coal bunkers, but the Bechers' body of work, majestic though it may be, belongs to the past now
For over 40 years, Bernd and Hilla Becher photographed the architecture of industrialisation: water towers, coal bunkers, blast furnaces, gas tanks and factory facades. They did so in an obsessively formalist way that defined a style, and made them one of the most dominant influences in contemporary European photography and art.

At Sprueth Magers in London, these five industrial series are on show in their characteristic grid formations alongside a selection of single, large-scale images. It makes for an intriguing exhibition, the first British overview of their vast body of work since the group show Cruel and Tender at Tate Modern in 2003, and a reminder, if needed, of their relentlessly detached vision. If you are looking for photography that engages the emotions and the intellect, this is probably not the place to go.

The pair met while working for an advertising agency in Düsseldorf in 1957. They had both studied painting, but soon discovered a shared fascination with the vernacular industrial architecture of the Ruhr region: the giant, monolithic sculptural forms that dominated the surrounding landscapes. From the start, they were rigorous, photographing in the grey early morning light, often from a distance, to show the scale of the towers and tanks against nearby buildings or objects. In one photograph of a cooling tower, a tiny street sign is visible in the foreground; in another, a row of what looks like miniature Christmas trees stand in the foreground.

Advertisement

Their approach soon became even more rigorous, with each structure being photographed from a similar angle on a large-format plate camera. The grids were arranged to highlight the formal similarities of each structure, which, as their images of water towers in Detroit show, was constant around the world – but also their looming, ominous presence.

The Bechers approached photography the way a botanist might approach the cataloguing of flora and fauna. Indeed, at the Arles Photography Festival this year in an illuminating group show, Typology, Taxonomy and Serial Photography, their work was contrasted to that of Karl Blossfeldt, who once said "the plant must be valued as a totally artistic and architectural structure". Alongside the equally rigorous August Sander, who photographed ordinary German people in a similarly detached way, Blossfeldt embraced a scientific style that approached pure classification. The Bechers are heirs to that way of looking.

There was more to it than that, though. Bernd Becher's fascination with industrial architecture was rooted in his childhood in the Ruhr, and he was acutely aware that the mega-structures throughout Germany, Europe and America would soon disappear from the landscape, just as the ones around his home had as Germany moved into a new, postwar economic era. He once said he "was overcome with horror when I noticed that the world in which I was besotted was disappearing".

Wandering through Sprueth Magers, I was struck as always by the underlying sense of loss and melancholy that emanates from these photographs: you are looking at a lost world, however soul-destroying that world was for those who had to live and work in it.

The images range from the toweringly impressive – ringed structures that circle giant gas tanks – to the claustrophobic – interiors of a petrochemical plant in Wesseling, photographed as late as 1983, could be stills from David Lynch's Eraserhead.

There is beauty here, too, and not least in the details: the intricate steelwork and repeated motifs of the British gas tanks speak of the craft as well as functionality of industrial design. The same cannot be said of the industrial facades, which are almost Dickensian in their bleakness, or the extraordinary shots of looming mine heads which seem Soviet in their scale and dominance over the landscape. They also resemble watchtowers, and cannot help but summon up visions of Germany's darker 20th-century history.

Bernd Becher died, aged 75, in 2007. By then, his and Hilla's influence was widely acknowledged, not just in terms of their own work, which fascinated Stephen Shore as he began photographing America, but because of their roles as teachers at Düsseldorf's Kunstakademie, where their pupils included Thomas Ruff, Candida Höfer and Andreas Gursky.

But the Bechers' way of working belongs to the past now. This is a requiem for a lost world and shows that, through the passing of time, even that which was once considered purely functional and even ugly, can attain beauty when seen through the eyes of the most attentive photographers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขามีภาพของเยอรมนีเป็นลางไม่ดีน้ำและบังเกอร์ถ่านหินเสาหิน แต่ร่างกายของ Bechers ของการทำงาน มาเจสติกแม้ว่ามันอาจจะ เป็นของผ่านมาขณะนี้กว่า 40 ปี แบร์นด์ชุและ Hilla Becher ถ่ายสถาปัตยกรรมของซิซิลี: ดีเซล บังเกอร์ถ่านหิน ระเบิดเตา ถังแก๊ส และอาคารโรงงาน พวกเขาทำเช่นนั้นในทางเหิน formalist ที่กำหนดลักษณะ และทำให้พวกเขามีอิทธิพลโดดเด่นที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งในภาพถ่ายยุโรปร่วมสมัยและศิลปะที่ Sprueth Magers ในลอนดอน ชุดเหล่านี้ห้ามีแสดงในตารางลักษณะแผนควบคู่ไปกับการเลือกรูปภาพขนาดใหญ่ เดี่ยว มันทำให้นิทรรศการน่าสนใจ รวมอังกฤษแรกของร่างใหญ่ของงานตั้งแต่การแสดงกลุ่ม Cruel และวิธีการชำระเงินที่ Tate Modern ใน 2003 เตือน และถ้าจำเป็น ของเดี่ยวอย่างไม่ลดละ หากคุณกำลังมองหาภาพถ่ายที่ประกอบอารมณ์และสติปัญญา นี้อาจจะไม่ได้ไปทั้งคู่พบกันระหว่างทำงานในบริษัทโฆษณาในดึสเซลดอร์ฟในปี 1957 พวกเขามีทั้งศึกษาจิตรกรรม แต่เร็ว ๆ นี้ พบความหลงใหลที่ใช้ร่วมกันกับอุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นของแคว้น Ruhr: ยักษ์ เสาหินประติมากรรมแบบที่ครอบงำภูมิทัศน์โดยรอบ จากเริ่มต้น พวกเขาก็เข้มงวด ถ่ายภาพในแสงสีเทาช่วงเช้า มักจากระยะไกล การแสดงขนาดของอาคารและถังกับอาคารหรือวัตถุใกล้เคียง ในรูปถ่ายของหอทำความเย็น เครื่องหมายถนนเล็ก ๆ จะปรากฏในเบื้องหน้า ในอีก แถวของสิ่งที่ดูเหมือนต้นคริสต์มาสขนาดเล็กเด่นในเบื้องหน้าโฆษณาวิธีการของพวกเขาเร็ว ๆ นี้กลายเป็นเข้มงวดมากขึ้น มีโครงสร้างแต่ละที่ให้ถ่ายภาพในมุมที่คล้ายกันบนกล้องขนาดใหญ่แบบแผ่น กริดถูกจัดเพื่อเน้นความคล้ายคลึงกันอย่างเป็นทางการของแต่ละโครงสร้าง ซึ่ง เป็นที่แสดงของพวกเขาภาพของไบโอดีเซลในดีทรอยต์ คงที่ทั่วโลก แต่ปัจจุบันด้วย เป็นลางไม่ดีของตนBechers การทาบทามถ่ายภาพทางพฤกษศาสตร์ที่จะวิธีการ cataloguing ของพืชและสัตว์ จริง ที่ Arles เทศกาลถ่ายภาพ ปีนี้ในการส่องสว่างกลุ่มแสดง จำแนก ระบบภาษี และการถ่าย ภาพพอร์ตอนุกรม งานถูกเปรียบเทียบกับของ Karl Blossfeldt ที่เคยกล่าวไว้ว่า "โรงงานต้องเป็นโครงสร้างงานศิลปะ และสถาปัตยกรรมทั้งหมด" ควบคู่ไปกับการเข้มงวดเท่าเทียมกันสิงหาคมซานเดอร์ ที่ถ่ายคนเยอรมันธรรมดาในทางเดี่ยวในทำนองเดียวกัน Blossfeldt กอดแบบวิทยาศาสตร์ที่ทาบทามบริสุทธิ์การจำแนกประเภท Bechers การเป็นทายาทเพื่อวิธีการมองได้มากขึ้นไปกว่านั้น แม้ว่า แบร์นด์ชุ Becher เสน่ห์พร้อมสถาปัตยกรรมอุตสาหกรรมเป็นรากฐานในวัยเด็กของเขา Ruhr และเขาก็ตระหนักว่า โครงสร้างร็อคทั่วเยอรมนี ยุโรป และอเมริกาเร็ว ๆ นี้จะหายไปจากภูมิทัศน์ เหมือนคนรอบบ้านเขามีเป็น เยอรมนีถูกย้ายไปใหม่ หลังสงครามเศรษฐกิจยุค เขาเคยกล่าวว่า เขา "ถูกเอาชนะ ด้วยความกลัวเมื่อผมสังเกตเห็นว่า มีการหายไปซึ่งผม besotted โลก"หลงผ่าน Sprueth Magers ฉันหลงเช่นเคยกับความรู้สึกสูญเสียและความเศร้าโศกที่มาจากภาพถ่ายเหล่านี้อยู่ภายใต้: คุณกำลังดูโลกสูญหาย soul-destroying อย่างไรก็ตามโลกที่เป็นสำหรับผู้ที่ต้อง ทำมันตั้งแต่ภาพที่ toweringly ประทับใจ – วงว่า วงก๊าซถัง –เพื่อสนอง – ภายในโรงงานปิโตรเคมีใน Wesseling การถ่ายภาพได้ถึง 1983 อาจจะนิ่งจาก David Lynch Eraserhead โครงสร้างมีความงามที่นี่ เกินไป และไม่น้อยในรายละเอียด: steelwork ประณีตและลวดลายซ้ำของถังแก๊สอังกฤษพูดถึงงานฝีมือเป็นงานออกแบบอุตสาหกรรม เดียวกันไม่สามารถบอกของอาคารอุตสาหกรรม ซึ่งเกือบ Dickensian ใน bleakness ของพวกเขา หรือภาพพิเศษของเหมืองหัวซึ่งดูเหมือนโซเวียตในระดับและปกครองผ่านภูมิทัศน์ปรากฏ พวกเขายังมีลักษณะ watchtowers และไม่ช่วย แต่เรียกค่าวิสัยทัศน์ประวัติศาสตร์ศตวรรษที่ 20 เข้มของเยอรมนีแบร์นด์ชุ Becher ตาย อายุ 75 ใน 2007 จากนั้น เขา และอิทธิพลของ Hilla ถูกยอมรับอย่างกว้างขวาง ไม่เพียงในแง่ ของการทำ งานของตนเอง ซึ่งหลงสตีเฟนฝั่งขณะที่เขาเริ่มถ่ายภาพอเมริกา แต่เนื่อง จากบทบาทของพวกเขาเป็นอาจารย์ที่ Kunstakademie ของเมือง Düsseldorf ที่นักเรียนของพวกเขารวมโทมัส Candida Höfer และ Andreas Gurskyแต่เป็นสมาชิกของ Bechers วิธีการทำงานผ่านมาตอนนี้ นี่คือ requiem เพื่อโลกหายไป และแสดงให้เห็นว่า ผ่านผ่านไปของเวลา แม้ที่ถูกครั้งเดียวถือแท้ทำงาน และยัง เกลียด สามารถบรรลุความงามเมื่อผ่านสายตาของช่างภาพเอาใจใส่มากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามีชื่อเสียงสำหรับภาพของเยอรมนีน้ำหอคอยเป็นลางไม่ดีและหลุมดำเสาหิน แต่ร่างกาย Bechers 'ของการทำงานคู่บารมีแม้ว่ามันอาจจะเป็นอดีตที่ผ่านมาขณะนี้
เป็นเวลากว่า 40 ปี Bernd และ Hilla Becher ถ่ายภาพสถาปัตยกรรมของอุตสาหกรรม: น้ำ อาคารบังเกอร์ถ่านหินเตาหลอมระเบิดถังก๊าซและอาคารโรงงาน พวกเขาทำเช่นนั้นในทางที่เหือดครอบงำที่กำหนดรูปแบบและทำให้พวกเขาเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพลที่โดดเด่นที่สุดในการถ่ายภาพในยุโรปร่วมสมัยและศิลปะ. ที่ Sprueth Magers ในลอนดอนเหล่านี้ห้าชุดอุตสาหกรรมในการแสดงในการก่อตารางลักษณะของพวกเขาควบคู่ไปกับการเลือก เดียวภาพขนาดใหญ่ มันทำให้การจัดนิทรรศการที่น่าสนใจแรกภาพรวมอังกฤษของร่างกายที่กว้างใหญ่ของการทำงานการแสดงตั้งแต่กลุ่มที่โหดร้ายและซื้อที่ Tate Modern ในปี 2003 และการแจ้งเตือนถ้าจำเป็นของวิสัยทัศน์ของพวกเขาอย่างไม่ลดละแฝด หากคุณกำลังมองสำหรับการถ่ายภาพที่ประกอบอารมณ์และสติปัญญานี้อาจจะไม่ได้เป็นสถานที่ที่จะไป. คู่ที่พบในขณะที่ทำงานให้กับ บริษัท ตัวแทนโฆษณาในDüsseldorfในปี 1957 พวกเขามีทั้งการวาดภาพการศึกษา แต่เร็ว ๆ นี้พบเสน่ห์ร่วมกับ สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นภาคอุตสาหกรรมของภูมิภาค Ruhr: ยักษ์รูปแบบประติมากรรมเสาหินที่ครองภูมิทัศน์โดยรอบ จากจุดเริ่มต้นที่พวกเขาอย่างเข้มงวดการถ่ายภาพในที่มีแสงสีเทาตอนเช้าในช่วงต้นมักจะมาจากระยะไกลเพื่อแสดงขนาดของอาคารและรถถังกับอาคารใกล้เคียงหรือวัตถุ หนึ่งในการถ่ายภาพของหอระบายความร้อนเป็นสัญญาณเล็ก ๆ ที่ปรากฏอยู่ในเบื้องหน้า; ในอีกแถวของสิ่งที่ดูเหมือนว่าต้นคริสต์มาสขนาดเล็กยืนอยู่เบื้องหน้า. โฆษณาแนวทางของพวกเขาเร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่เข้มงวดมากขึ้นกับแต่ละโครงสร้างถูกถ่ายภาพจากมุมที่คล้ายกันในกล้องจานขนาดใหญ่รูปแบบ กริดถูกจัดเพื่อเน้นความคล้ายคลึงกันอย่างเป็นทางการของแต่ละโครงสร้างซึ่งเป็นภาพของพวกเขาของอาคารน้ำในดีทรอยต์แสดงเป็นอย่างต่อเนื่องทั่วโลก -. แต่ยังปรากฏการแสดงตนเป็นลางไม่ดีของพวกเขาBechers เข้าหาการถ่ายภาพทางพฤกษศาสตร์อาจเข้าใกล้ แคตตาล็อกของพืชและสัตว์ อันที่จริงในงานเทศกาลการถ่ายภาพอาร์ลส์ในปีนี้ในการแสดงกลุ่มแสงสว่าง Typology, อนุกรมวิธานและการถ่ายภาพแบบอนุกรมการทำงานของพวกเขาถูกเทียบกับที่ของคาร์ล Blossfeldt ที่เคยกล่าวไว้ว่า "พืชจะต้องมีมูลค่าเป็นทั้งหมดศิลปะและสถาปัตยกรรมโครงสร้าง" ควบคู่ไปกับการอย่างเข้มงวดเท่าเทียมกันสิงหาคมซานเดอร์ที่ถ่ายภาพชาวเยอรมันสามัญในทางเดี่ยวในทำนองเดียวกัน Blossfeldt กอดรูปแบบทางวิทยาศาสตร์ที่เดินเข้ามาจัดหมวดหมู่บริสุทธิ์ Bechers เป็นทายาทวิธีการมองว่า. มีมากขึ้นไปกว่านั้นแม้ว่า เสน่ห์แบร์น Becher กับอุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมถูกฝังรากอยู่ในวัยเด็กของเขาในรูห์รและเขาก็ตระหนักว่าล้านโครงสร้างทั่วประเทศเยอรมนี, ยุโรปและอเมริกาเร็ว ๆ นี้จะหายไปจากภูมิทัศน์เช่นเดียวกับคนที่อยู่รอบ ๆ บ้านของเขาได้เป็นเยอรมนีที่ย้ายเข้ามา ใหม่ยุคหลังสงครามเศรษฐกิจ ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าเขา "ถูกครอบงำด้วยความกลัวเมื่อผมสังเกตเห็นว่าโลกที่ฉันถูกหลงใหลได้รับหายไป". เดินผ่าน Sprueth Magers ผมหลงเช่นเคยโดยความรู้สึกพื้นฐานของการสูญเสียและความเศร้าโศกที่เล็ดลอดออกมาจากภาพเหล่านี้: คุณเป็น . มองโลกที่หายไป แต่จิตวิญญาณของการทำลายโลกที่ได้รับสำหรับผู้ที่มีการอยู่อาศัยและทำงานอยู่ในนั้นภาพที่ช่วงจากที่น่าประทับใจ toweringly - วงแหวนโครงสร้างที่วงกลมถังแก๊สยักษ์ - เพื่ออึดอัด - การตกแต่งภายในของโรงงานปิโตรเคมีใน Wesseling ถ่ายภาพเป็นปลายปี 1983 อาจจะเป็นภาพนิ่งจากเดวิดลินช์ Eraserhead. มีความงามอยู่ที่นี่มากเกินไปและไม่น้อยในรายละเอียดที่: โรงงานที่ซับซ้อนและลวดลายซ้ำของถังก๊าซอังกฤษพูดถึงงานฝีมือเช่นเดียวกับการทำงานของ การออกแบบอุตสาหกรรม เดียวกันไม่สามารถกล่าวว่าจากอาคารอุตสาหกรรมซึ่งเป็นดิกเคนส์เกือบจะอยู่ในความเปล่าเปลี่ยวของพวกเขาหรือภาพที่ไม่ธรรมดาของ looming หัวเหมืองที่ดูเหมือนโซเวียตในขนาดและการปกครองของพวกเขามากกว่าภูมิทัศน์ พวกเขายังมีลักษณะคล้ายกับหอคอยและไม่สามารถช่วย แต่เรียกขึ้นวิสัยทัศน์ของเข้มประวัติศาสตร์ศตวรรษที่ 20 ของเยอรมนี. แบร์น Becher ตายอายุ 75 ในปี 2007 จากนั้นและ Hilla ของอิทธิพลของเขาได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายไม่เพียง แต่ในแง่ของการทำงานของตัวเอง ซึ่งหลงสตีเฟ่นชอร์ในขณะที่เขาเริ่มถ่ายภาพอเมริกา แต่เป็นเพราะบทบาทของพวกเขาเป็นครูที่เมืองDüsseldorf Kunstakademie ที่นักเรียนของพวกเขารวมถึงโทมัสสร้อย Candida Höferและ Andreas Gursky. แต่วิธีที่ Bechers 'การทำงานเป็นไปในอดีตในขณะนี้ นี่คือบังสุกุลเพื่อโลกที่หายไปและแสดงให้เห็นว่าผ่านเวลาที่ผ่านแม้ว่าซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้รับการพิจารณาการทำงานอย่างหมดจดและยังน่าเกลียดสามารถบรรลุความงามเมื่อมองผ่านสายตาของช่างภาพที่ใส่ใจมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามีชื่อเสียงในด้านภาพลักษณ์ของเยอรมันลางร้ายน้ำ towers และถ่านหินบังเกอร์เสาหิน แต่ bechers " ร่างกายของการทำงาน มาเจสติก แม้ว่ามันอาจจะ เป็นของอดีตตอนนี้กว่า 40 ปี , Bernd hilla เบเคอร์และถ่ายรูปสถาปัตยกรรมของอุตสาหกรรม : อาคารน้ำถ่านหินบังเกอร์ , เตาหลอมระเบิดถังแก๊ส และอาคารโรงงาน พวกเขาทำเช่นนั้นในการครอบงำ formalist ที่กำหนดรูปแบบ และทำให้พวกเขาหนึ่งของอิทธิพลที่เด่นที่สุดในการถ่ายภาพร่วมสมัยยุโรปและศิลปะที่ sprueth magers ในลอนดอนเหล่านี้ห้าอุตสาหกรรมชุดจะแสดงในลักษณะการก่อตัวของตารางพร้อมกับการเลือกภาพขนาดใหญ่เดียว . มันเป็นนิทรรศการที่น่าสนใจแรกของอังกฤษภาพรวมของร่างกายมากมายของพวกเขาจากการทำงาน เนื่องจากกลุ่มแสดงที่โหดร้ายและอ่อนโยนที่ Tate Modern ใน 2003 และเตือน ถ้าต้องการความคืบเดี่ยววิสัยทัศน์ หากคุณกำลังมองหาภาพที่สร้างอารมณ์และความรู้สึก มันอาจจะไม่ใช่สถานที่ที่จะไปทั้งคู่เจอกันในขณะที่ทำงานในบริษัทตัวแทนโฆษณาในนอกซ์วิลล์ใน 1957 มีทั้งเรียนจิตรกรรม แต่เร็ว ๆนี้พบการแบ่งปัน ด้วยเสน่ห์อุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นของภูมิภาค Ruhr : ยักษ์ , เสาหินแกะสลักรูปที่ครองภูมิทัศน์โดยรอบ จากเริ่มต้น พวกเขาเคร่งครัด การถ่ายภาพในแสงเช้าสีเทา มักจะได้จากระยะไกลเพื่อแสดงขนาดของอาคารและรถถังกับใกล้เคียงอาคารหรือวัตถุ ในรูปของ Cooling Tower , ป้ายถนนเล็ก ๆที่มองเห็นในเบื้องหน้า ; ในอื่น แถวของสิ่งที่ดูเหมือนย่อส่วนคริสต์มาสต้นไม้ยืนในเบื้องหน้าโฆษณาวิธีการของพวกเขาก็กลายเป็นแม้เข้มงวดมากขึ้นกับแต่ละโครงสร้างที่ถูกถ่ายภาพจากมุมที่คล้ายกันในรูปแบบที่มีขนาดใหญ่ แผ่น กล้อง แล้วมีการจัดเพื่อเน้นความเหมือนกันอย่างเป็นทางการของแต่ละโครงสร้าง ซึ่งเป็นภาพของอาคารน้ำในดีทรอยต์แสดงเป็นค่าคงที่ทั่วโลก ( แต่ยังไม่ค่อยปรากฏ , การแสดงตนการ bechers เข้าหาการถ่ายภาพทางนักพฤกษศาสตร์อาจเข้าถึงรายชื่อของพืชและสัตว์ . แน่นอน ใน อาร์ลส์ การถ่ายภาพช่วงเทศกาลนี้ในกลุ่มแสดงความกระจ่างและ , อนุกรมวิธานและการถ่ายภาพต่อเนื่อง งานถูกเปรียบเทียบกับที่ของคาร์ล blossfeldt เคยกล่าวว่า " พืชต้องมีมูลค่าเป็นโครงสร้างทั้งหมดของศิลปะ และ สถาปัตยกรรม พร้อมกับขัดสิงหาคมอย่างเท่าเทียมกัน ใครถ่ายภาพชาวเยอรมันธรรมดาในทำนองเดียวกันแฝด blossfeldt กอด , สไตล์ที่เข้าหาการจำแนกทางวิทยาศาสตร์บริสุทธิ์ การ bechers เป็นทายาทที่วิธีการมองมันมากกว่านั้นนะ ด้วยเสน่ห์ของ Bernd เบเคอร์อุตสาหกรรมสถาปัตยกรรมคือ rooted ในวัยเด็กของเขาใน Ruhr , และเขาก็ตระหนักว่าร็อคโครงสร้างทั่วเยอรมนี ยุโรป และอเมริกา ก็จะหายไปจากแนวนอน เหมือนคนรอบตัวบ้านมีเยอรมัน ย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ยุคเศรษฐกิจหลังสงคราม เขาเคยบอกว่าเขา " ถูกเอาชนะด้วยความสยองขวัญเมื่อผมสังเกตเห็นว่าโลกที่ฉันงมงาย ก็หายไป "เดินผ่าน sprueth magers ผมก็หลงอยู่เสมอ โดยพื้นฐานความรู้สึกของการสูญเสียและความเศร้าโศกที่เล็ดลอดออกมาจากภาพเหล่านี้ คุณกำลังมองหาที่โลกลืม แต่วิญญาณทำลายโลกนั้นสำหรับผู้ที่ต้องอาศัยและทำงานอยู่ในนั้นภาพช่วงจาก–โย่งประทับใจโครงสร้างวงแหวนวงกลมยักษ์ก๊าซถัง–ไปที่แคบลงตัว–ของโรงงานปิโตรเคมีใน Wesseling , ถ่ายภาพเป็นปลายปี 1983 เป็นภาพนิ่งจากเดวิด ลินช์ eraserhead .มีความงามเหมือนกัน และไม่น้อยใน รายละเอียด : เหล็กซับซ้อนและซ้ำลวดลายของถังแก๊สอังกฤษพูดยานเช่นเดียวกับการทำงานของการออกแบบอุตสาหกรรม เดียวกันไม่สามารถกล่าวว่าของอาคารอุตสาหกรรม ซึ่งเกือบจะ dickensian ในยะเยือกของพวกเขาหรือพิเศษภาพปรากฏของหัวซึ่งดูเหมือนโซเวียตในระดับของพวกเขาและมีอำนาจเหนือกว่าในแนวนอน พวกเขายังเหมือน watchtowers และไม่สามารถช่วย แต่เรียกวิสัยทัศน์ของเยอรมันเข้มศตวรรษที่ 20 ประวัติBernd เบเคอร์ตาย อายุ 75 ปี จากนั้น เขา hilla อิทธิพลที่ถูกยอมรับอย่างกว้างขวาง ไม่ใช่แค่ในแง่ของตนเองทำงานซึ่งหลงใหล สตีเฟน ชอร์ขณะที่เขาเริ่มถ่ายภาพ อเมริกา แต่ เพราะบทบาทการเป็นครูที่ สตีเฟน ฮอว์คิงเป็น kunstakademie ที่นักเรียนของตน ได้แก่ โทมัส รัฟ เชื้อ H ö และ Andreas gursky .แต่ bechers " วิธีการทำงานเป็นของอดีต นี้เป็นภาวนาสำหรับโลกที่สาบสูญ และแสดงว่า ผ่านกาลเวลา แม้แต่ที่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถือว่าทํางานอย่างหมดจดและยังน่าเกลียด สามารถบรรลุความงามที่เห็นผ่านสายตาของช่างภาพที่ใส่ใจมากที่สุด