A deathly silence filled the Outer

A deathly silence filled the Outer Sect, as the disciples felt the shadow of death looming over them. Within the main temple hall, Meng Hao, Chen Fan and Xu Qing sat silently. They knew that any one of the people outside had Cultivation bases so frightening they could annihilate all of them with the wave of a hand.

Meng Hao’s heart thundered as he looked at them. It was his first time seeing people so powerful. His thoughts suddenly filled with an intense desire to become more powerful.

He Luohua stood on the peak of the East Mountain, looking up at the group of people. After some time passed, he sighed.

“What do you want me to hand over? I have no idea where that sign came from.”

“Give in without a fight,” said the man in the purple robe grimly. “Disperse the Reliance Sect’s grand protective spell. Allow us to search freely. This is what we mean by handing it over. If you don’t, then despite the fact that we are fellow Cultivators of the State of Zhao, we will destroy your grand spell and then exterminate the Reliance Sect.”

“Exterminate the Reliance Sect…” He Luohua suddenly laughed, louder and louder. It echoed out throughout the Reliance Sect. As he laughed, he saw Grand Elder Ouyang standing there next to him, looking as if he were ready to fight to the death. He also saw the three Inner Sect disciples sitting grimly in the main temple hall. Then he glanced at the crowds of Outer Sect disciples, covered in blood. He knew that they were without hope, helpless.

How could he fight back? How could he ensure that the Outer Sect disciples lived to see another day? How could he avoid this disaster…

“As long as I am the Sect Leader of the Reliance Sect, I will not allow outsiders to bully and humiliate us. But there’s really no way for me to protect everyone…” His laughter carried sorrow within it, but also a tiny shred of hope.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเงียบกับเต็มนิกายภายนอก เป็นพวกสาวกรู้สึกเงาของความตายที่ปรากฏเหล่านั้น ภายในศาลาวัดหลัก เมงเฮา ผวน และ Xu Qing นั่งเงียบ พวกเขารู้ว่า ใดของบุคคลภายนอกมีฐานปลูกน่ากลัวพวกเขาอาจฆ่าทั้งหมดของพวกเขาด้วยการโบกมือเมงห้าวหัวใจสวรรค์เขามองพวกเขา มันเป็นครั้งแรกของเขาที่เห็นคนมีประสิทธิภาพดังนั้น ความคิดของเขาก็เต็มไป ด้วยความปรารถนารุนแรงมีประสิทธิภาพสูงเขา Luohua ยืนอยู่บนยอดเขาตะวันออก กลุ่มคนที่มอง หลังจากเวลาผ่านไป สะใภ้"คุณต้องให้เวลาบ้าง ผมมีความคิดที่ลงมาจากไหน""ให้ในต้อง กล่าวว่า คนในเสื้อคลุมสีม่วง grimly "กระจายพึ่งนิกายแกรนด์สะกดป้องกัน ช่วยให้เราสามารถค้นหาได้อย่างอิสระ นี่คือสิ่งที่เราหมายถึง โดยนำไป หากคุณไม่ได้ แล้วถึงแม้ว่า เราเป็นเพื่อนคราดของสถานะของ Zhao เราจะทำลายการสะกดแกรนด์ และกำจัดนิกายพึ่ง""กำจัดนิกายพึ่ง... " Luohua เขาก็หัวเราะ ให้ดัง และดังนั้น มันพูดย้ำตลอดสำนักพึ่งพา เขาหัวเราะ เขาเห็น Ouyang พี่แกยืนอยู่ถัดจากเขา มองว่าเขาพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อความตาย นอกจากนี้เขายังเห็นสาวกนิกายภายในสามที่นั่งอยู่ในศาลาวัดหลัก grimly แล้ว เขา glanced ที่ฝูงชนของสาวกนิกายนอก ในเลือด เขารู้ว่า พวกเขาก็ไม่ มีหวัง กำพร้าวิธีสามารถเขาต่อสู้กลับ วิธีเขาเพื่อสาวกนิกายนอกอาศัยดูวันอื่น วิธีที่เขาสามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้..."ตราบใดที่ผมเป็นผู้นำนิกายของพึ่ง ฉันจะไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเพื่อกลั่นแกล้ง และหลังเรา แต่จริง ๆ ไม่มีวิธีการปกป้องทุกคน...ฉัน" เสียงหัวเราะของเขานำความโศกเศร้าภายในนั้น แต่ยังฉีกเล็ก ๆ ของความหวัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงียบเหมือนคนตายเต็มไปนอกนิกายเป็นสาวกรู้สึกเงาแห่งความตายปรากฏอยู่เหนือพวกเขา ภายในพระอุโบสถหลักเม้ง Hao เฉินพัดลมและเสี่ยวชิงนั่งเงียบ ๆ พวกเขารู้ว่าคนใดคนหนึ่งของผู้คนที่อยู่ด้านนอกมีฐานการเพาะปลูกที่น่ากลัวเพื่อให้พวกเขาสามารถทำลายทั้งหมดของพวกเขากับคลื่นของมือ. หัวใจเม้งเฮาส์ตะโกนขณะที่เขามองไปที่พวกเขา มันเป็นช่วงเวลาที่เราได้เห็นครั้งแรกที่คนของเขาเพื่อให้มีประสิทธิภาพ ทันใดนั้นความคิดของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่รุนแรงจะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้น. เขา Luohua ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาตะวันออกมองขึ้นไปที่กลุ่มของผู้คน หลังจากเวลาผ่านไปเขาถอนหายใจ. "สิ่งที่คุณต้องการให้ฉันไปมอบ? ฉันมีความคิดที่สัญญาณที่มาจาก no. " " ให้ในโดยไม่มีการต่อสู้ "กล่าวว่าคนที่อยู่ในเสื้อคลุมสีม่วงเคร่งขรึม "แยกย้ายกันคาถาป้องกันพึ่งนิกายแกรนด์ ช่วยให้เราสามารถค้นหาได้อย่างอิสระ นี่คือสิ่งที่เราหมายถึงยื่นมัน ถ้าคุณทำไม่ได้แล้วแม้จะมีความจริงที่ว่าเราเป็นเพื่อนพรวนดินของรัฐ Zhao เราจะทำลายการสะกดคำที่ยิ่งใหญ่ของคุณแล้วกำจัดพึ่งนิกาย. " " กำจัดพึ่งนิกาย ... "ทันใดนั้นเขาก็ Luohua หัวเราะดังขึ้นและดัง . มันสะท้อนออกมาตลอดพึ่งนิกาย ในขณะที่เขาหัวเราะเขาเห็นพี่แกรนด์โอวหยางยืนอยู่ที่นั่นต่อไปเขามองว่าเขาก็พร้อมที่จะต่อสู้กับความตาย นอกจากนี้เขายังเห็นสามสาวกภายในนิกายนั่งเคร่งขรึมในห้องโถงวัดหลัก จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ฝูงชนของสาวกนอกนิกายเต็มไปด้วยเลือด เขารู้ว่าพวกเขาไม่มีความหวังกำพร้า. วิธีการได้เขากลับมาต่อสู้? วิธีการที่เขาสามารถมั่นใจได้ว่าสาวกนิกายนอกอาศัยอยู่จะได้เห็นวันอื่นได้หรือไม่ วิธีการที่เขาสามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ ... "ตราบใดที่ผมเป็นผู้นำนิกายของ Reliance นิกายผมจะไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกจะพาลและฉีกหน้าเรา แต่มีจริงๆไม่มีทางที่ผมจะปกป้องทุกคน ... "เสียงหัวเราะของเขาดำเนินการความเศร้าโศกอยู่ภายใน แต่ยังฉีกเล็ก ๆ ของความหวัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเงียบที่แฝงไปด้วยเต็มลัทธิภายนอก เป็นสาวกรู้สึกถึงเงาของความตาย looming เหนือพวกเขา ภายในห้องโถง วัดหลัก เมิ่งฮ่าว เฉิน พัดลม และ ซู ชิง นั่งเงียบๆ พวกเขารู้ว่าคนหนึ่งคนใดนอกมีการเพาะปลูกน่ากลัวดังนั้นพวกเขาสามารถทำลายฐานทั้งหมดของพวกเขากับคลื่นของมือหัวใจของเมิ่งเฮ่า thundered ขณะที่เขามองดูพวกเขา มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนที่ดูมีอำนาจ ความคิดของเขาก็เต็มไปด้วยความปรารถนาที่รุนแรงที่จะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นเขา luohua ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาตะวันออก มองไปที่กลุ่มของผู้คน หลังจากเวลาผ่านไป เขาก็ถอนหายใจ" แล้วนายจะให้ฉันช่วย ? ฉันมีความคิดที่ไม่มีป้ายนั้นมา”" ยอมแพ้โดยไม่สู้ " ชายในเสื้อคลุมสีม่วงแสยะ " การสลายพรรคแกรนด์ ป้องกันเวทย์ ช่วยให้เราสามารถค้นหาได้อย่างอิสระ นี่คือสิ่งที่เราหมายถึงโดยส่งมันมา ถ้าคุณไม่ตอบ แม้จะมีความจริงที่ว่าเรามีเพื่อนเกษตรกรของรัฐจ้าว เราจะทำลายคาถาแกรนด์ของคุณแล้วกำจัดการพึ่งพาพรรค”" ขจัดการพึ่งพาพรรค . . . . . . . " เขา luohua ก็หัวเราะดังขึ้น ดังขึ้น มันสะท้อนออกมาตลอดการนิกาย เขาหัวเราะ เขาเห็นผู้อาวุโส ouyang ยืนอยู่ข้างๆ เขาดู ถ้าเขาพร้อมจะสู้จนตาย นอกจากนี้เขายังเห็นสามภายในนิกายสาวกนั่งแสยะยิ้มในโถงวิหารหลัก แล้วเขาก็เห็นฝูงชนด้านนอกของนิกายสาวกครอบคลุมในเลือด เขารู้ว่าไม่มีความหวัง , สิ้นหวังเขาจะต่อสู้กลับ ทำไมเขามั่นใจว่านอกนิกายสาวกอยู่เห็นวันอื่น ? เขาหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ . . . . . . ." ตราบใดที่ฉันเป็นประมุขของนิกายยังคงอยู่ ผมจะไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามารังแก และทำให้ เรา แต่มันไม่มีทางที่ผมจะปกป้องทุกคน . . . . . . . " เขาหัวเราะแบกความทุกข์ภายใน แต่ยังฉีกเล็ก ๆแห่งความหวัง