Carol checked the time. It was an h

Carol checked the time. It was an hour later since Thomas had gone and her eyes were swollen, her cheeks were flustered and red, and his shirt was wet. She got up and went down into the kitchen and drank a glass of water. The telephone rang. She ran to it and answered. The dial tone mocked her. She wondered if it was Thomas's workplace. They had phoned earlier asking if he had come home yet. She had told them ‘no' at the time. They told her how a lady at work got injured and he went to drop her home, but he should have been back a long time ago. She was as surprised as the person on the other end of the line. She had hung up and called Thomas, only to receive a dial tone. She called him about three times after that. Carol had then turned as mad as a mother hen. She had waited home with the phone next to her on the couch. She had heard the Volvo come into the yard, the doorknob turn, his briefcase drop, his keys hit the glass table.... She had seen the surprised, or was it guilty-as-charged, face when he saw her. His shirt was out of his pants, and that was what got to her. She had screamed in his face "Thomas, you lying, conniving....!" Carol grabbed a tissue as a tear threatened to escape from the brim of her eyelids. She checked the time again. It was 11 pm. Time had flown. She yawned, suddenly realizing how tired she was. Carol climbed the stairs to her room and entered, only to whimper as a piece of glass stuck to the sole of her right foot and induced bleeding there. It was glass from the perfume bottle. She pulled it out and wiped the cut with a mentholated tissue. Throwing herself on the bed, Carol sang herself to sleep in the silence of the night. She did not even get up when Thomas' hand stroked her beautiful long hair and kissed her on her cheek. She didn't even get up when he headed out again into the night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แครอลตรวจสอบเวลา มันเป็นมาตั้งแต่ Thomas ดาว และดวงตาของเธอที่บวม แก้มของเธอลน และแดง และเสื้อของเขาเปียก เธอตื่น และลงไปห้องครัว และดื่มแก้วน้ำ รางโทรศัพท์ เธอวิ่งไป แล้วตอบ สัญญาณเยาะเย้ยเธอ เธอสงสัยว่า ถ้า มันเป็นงานของ Thomas พวกเขาได้โทรแจ้งทางถามก่อนหน้าถ้าเขามาบ้านยัง เธอได้บอกพวกเขาไม่ ' ในเวลานี้ พวกเขาบอกเธอว่าผู้หญิงที่ทำงานรับบาดเจ็บและเขาเดินไปบ้านของเธอ แต่เขาจะได้กลับไปนานมาแล้ว เธอรู้สึกประหลาดใจเป็นบุคคลที่ปลายของเส้น เธอมีแขวน และเรียกว่า Thomas เฉพาะการรับสัญญาณโทรศัพท์ เธอเรียกชื่อเขาประมาณ 3 ครั้งหลังจากที่ แครอลได้แล้วเปิดบ้าเป็นแม่ไก่ เธอรอบ้านกับโทรศัพท์ข้าง ๆ เธอบนโซฟา เธอได้ยิน Volvo มาลาน ลูกบิดประตูเปิด ปล่อยกระเป๋าเอกสารของเขา เขาคีย์ตีตารางแก้ว... เธอได้เห็นตัวประหลาด หรือมันผิดเป็นชาร์จ หน้าเมื่อเขาเห็นเธอ เสื้อของเขาออกจากกางเกงของเขา และที่สิ่งที่มีให้เธอ เธอได้กรีดร้องหน้าเขา "Thomas คุณโกหก conniving..." แครอลคว้าเนื้อเยื่อที่เป็นน้ำตาขู่หนีจากปีกเปลือกตาของเธอ เธอเช็คเวลาอีกครั้ง ก็ 23.00 น.เวลาได้บิน เธออ้าปากกว้าง ก็รู้ตัวว่าเหนื่อยเธอก็ แครอลปีนขึ้นบันไดไปห้องของเธอ และ ป้อน เท่านั้น whimper เป็นชิ้นส่วนของกระจกที่ติดอยู่กับฝ่าเท้าของเธอด้านขวา และเกิดเลือดออกมี มันเป็นแก้วจากขวดน้ำหอม เธอดึงออก และคอยตัดกับเนื้อเยื่อ mentholated โยนตัวเองบนเตียง แครอลสางตัวเองในความเงียบของค่ำคืน เธอจึงไม่ได้รับค่าเมื่อมือของ Thomas แบบขีดลงผมยาวสวยของเธอ และจูบเธอที่แก้ม เธอแม้ไม่ได้รับค่าได้เมื่อเขาหัวออกอีกครั้งในเวลากลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แครอการตรวจสอบเวลา มันเป็นหนึ่งชั่วโมงต่อมาตั้งแต่โทมัสได้หายไปและดวงตาของเธอถูกบวมแก้มของเธอถูกลนและสีแดงและเสื้อของเขาก็เปียก เธอลุกขึ้นและเดินลงไปในห้องครัวและดื่มน้ำสักแก้ว รังโทรศัพท์ เธอวิ่งไปและตอบ เสียงสัญญาณเยาะเย้ยเธอ เธอสงสัยว่ามันเป็นสถานที่ทำงานของโทมัส พวกเขาได้โทรถามก่อนหน้านี้ถ้าเขามาที่บ้านเลย เธอได้บอกพวกเขา ?? ไม่ 'ในเวลานั้น พวกเขาบอกเธอว่าเป็นผู้หญิงที่ทำงานได้รับบาดเจ็บและเขาก็จะลดลงที่บ้านของเธอ แต่เขาควรจะได้รับกลับมาเป็นเวลานานแล้ว เธอเป็นคนประหลาดใจเป็นคนในส่วนอื่น ๆ ของบรรทัด เธอได้แขวนขึ้นและเรียกว่าโทมัสเท่านั้นที่จะได้รับสัญญาณโทรศัพท์ เธอเรียกเขาเกี่ยวกับสามครั้งหลังจากนั้น แครอลได้หันแล้วเป็นคนบ้าเป็นแม่ไก่ เธอคอยนานบ้านกับโทรศัพท์ติดกับเธอบนโซฟา เธอเคยได้ยินวอลโว่เข้ามาในลานเปิดลูกบิดประตูที่ลดลงกระเป๋าเอกสารของเขากุญแจตีตารางแก้ว .... เธอเคยเห็นแปลกใจหรือมันเป็นความผิดตามที่เรียกเก็บใบหน้าเมื่อเขาเห็นเธอ เสื้อของเขาออกจากกางเกงของเขาและนั่นคือสิ่งที่มีให้เธอ เธอได้กรีดร้องในใบหน้าของเขา "โทมัส, คุณโกหกยินยอม .... !" แครอลคว้าเนื้อเยื่อฉีกขาดเป็นขู่ว่าจะหนีออกมาจากขอบเปลือกตาของเธอ เธอตรวจสอบเวลาใหม่อีกครั้ง มันเป็น 23:00 เวลาบิน เธออ้าปากหาวก็ทราบว่าเธอก็เหนื่อย แครอลปีนขึ้นบันไดไปที่ห้องของเธอและเข้าไปเพียงเพื่อเสียงครวญครางเป็นชิ้นส่วนของกระจกติดอยู่กับฝ่าเท้าขวาของเธอและเหนี่ยวนำให้เกิดเลือดออกมี มันเป็นแก้วจากขวดน้ำหอม เธอดึงมันออกมาและเช็ดตัด​​กับเนื้อเยื่อ mentholated โยนตัวเองบนเตียง, แครอลร้องเพลงตัวเองที่จะนอนหลับอยู่ในความเงียบของคืน เธอไม่ได้รับขึ้นเมื่อมือของโทมัสลูบผมยาวสวยของเธอและจูบเธอบนแก้มของเธอ เธอไม่ได้รับขึ้นเมื่อเขามุ่งหน้าออกมาอีกครั้งในเวลากลางคืน