History of Thai Foodhttp://historyo

History of Thai Food
http://historyofasianfood.blogspot.co.uk/
The food of Thailand is startlingly bold and imaginative. Carefully crafted to appeal to all senses, it combines beautiful presentation with fragrant aromas, contrasting yet complementing flavors and textures, and often fearsome chili-heat.
Although Thai food appears unique it is in fact one of the world’s great fusion cuisines. The country may never have been colonized, but Thai cooks certainly absorbed foreign influences. As in much of Asia, Chinese culinary techniques are very strong, particularly in the form of noodle dishes, soups, and stir-frying to steaming. Indian spices give fresh-tasting Thai curries their deeper, toasty notes, while the flavors of Southeast Asia are tasted in satay and coconut curries. Even Thai chilies are not indigenous, but were introduced by the Portuguese in the 16 th century.
Thai cooks, many of them attached to the Royal Court, transformed these new ingredients and cooking techniques into something distinctly Thai by combining them with ancient seasoning of garlic, pepper, coriander root, lemongrass, pungent herbs, sour kaffir lime, tamarind, galangal, Asian shallots, coconut, palm sugar, fish sauce, and shrimp pastes

These flavors are not, by any means, subtle, but Thai cooking blends them into graceful dishes where no one taste overpowers the other. Above all, Thai cooks value balance, and it is the combination of sweet, sour, salty and hot tastes that makes the food vibrant. With seasoning so important, it is no surprise that the mastery of Thai cooking lies in the labor---intensive creation of its curry and soup pastes, which heavily contrasts with the cuisine’s quick cooking techniques.
The incredible aroma of a hot bowl of Tom Yum says much about Thai food. One of its distinctive characteristics is the use of fresh seasonings to impart a lemony essence and floral flavors. In Thai cooking, garlic and shallots, along with the aromatic root seasonings of ginger, turmeric, and the peppery galangal, is the foundations of many dishes. Fish sauce and shrimp paste add a salty taste, chili some heat, and coconut and palm sugar bring sweetness. But it is the sour yet refreshing citrus notes of lime, kaffir lime leaves, and lemongrass that balance the dish.
Although Thai cuisine is often described as lemony, in fact, lemons do not grow at all in a tropical climate. Instead, the juice of small, sour Thai lime is often added to cut the sweetness and oiliness of dishes. An alternative to a sour Thai taste can come from tamarind or vinegar. The bitter juice of the kaffir lime is very rarely used in Thai cooking, but its leaves and bumpy rind are used for their musty, limey fragrance and to hide the smell of the fish sauce or shrimp paste. Lemongrass, bruised with the back of a chef’s knife to release the oils and yet add more fragrance into the curry pastes and soups.
A visit to bustling, cosmopolitan Bangkok can make Thailand appear very urban, but in many ways the country remains predominantly an agricultural society. The food most people eat everyday therefore reflects the simple, labor- intensive lifestyle of the paddy fields. Many families cook in an outside kitchen; the simplest meal is rice, grilled fish and a chili dipping sauce (nam phrik), and chili relish.



Rice being harvested in Central Thailand
The central plains of Thailand are dominated by rice paddy fields, and the fertile land of the country’s heart beat allows many families there to be essentially self-supporting. Even a small farm can provide rice, vegetables, a few herbs, fruit, fish from the canals (klongs), and frogs and insects from the fields. With enough to sustain themselves there is little need to hunt, with the diet supplemented by a little meat from pigs, chickens and ducks. all over Thailand there is a plentiful supply of food; fish from the southern coastline, rice in the north, and Thais can pick corn, coconuts, pineapples, and harvest rice.
Like many Asians, the Thais consider a meal a meal only if it is served with rice (khao). Rice and food are synonymous and, with the exception of snacks, Thai dishes are generally thought of in terms of the flavors and nutrients they add to plain rice. Rice makes up the biggest proportion of the meal, a first mouthful is savored before any of the other dishes are tasted, and then just a little of each dish is added to flavor it.
The long-grain jasmine rice grown in Thailand is one of the most highly regarded in the world, the Thais themselves calling cooked rice (khao suay), ‘beautiful rice’. Treated simply, the rice is usually steamed to a fluffy yet not sticky texture and releases a delicate aroma, though not a floral one, the jasmine referring to the appearance not the fragrance of the rice. It provides a neutral palate to balance the power of Thai dishes.
Thailand is also one of the few countries to value sticky long-grain rice. The rest of Asia rarely uses sticky rice, and then mostly for sweet dessert, snack dishes. Only in the relatively infertile mountains of northern Thailand, Vietnam, Cambodia, and Laos where it flourishes is this ancient grain used as a staple.
Black sticky rice is also popular and while other cuisines shun black food, the Thais have embraced this earthy tasting rice, which combines so well with sugar to become a sweet dessert dish.
At the table, Thai rice is served much hotter than other Asian countries, and usually kept warm, covered, spoonful’s served out onto the plate only when needed. Sticky rice is traditionally served in a bamboo basket to keep it warm and moist, and is always eaten with the fingers, rolled up into a ball and dipped into sauces or consumed with dishes. Sticky rice is also transformed into sweets, usually combined with coconut, as in the banana leaf parcels of sticky rice sold on the streets.
Despite the majority of Thais being Buddhists, very few Thais are vegetarian. Instead most observe a distinction between killing an animal themselves and eating it, with fishing deemed perfectly acceptable. Thais have never been great meat-eaters or hunters. In such a fertile environment food is easily foraged from the land, river and sea, so protein is more likely to come in the form of fish, tofu, and nuts.

Snakehead Fish packed with lemongrass
and kaffir lime leaves ready for steaming
Thailand’s long southern tail offers kilometers of seafood-rich water, relatively inexpensive and eaten at almost every meal, especially in the south. Even in the landlocked north, the country is endowed with plentiful fresh-water fish, in its extensive network of streams, rivers, ponds, even rice paddy fields, especially during the monsoon season.
Fish tends to be served whole in Thailand, simply steamed or grilled with chili, lime juice or ginger. It is also roasted, wrapped in banana leaves, or deep-fried and smothered with a sauce. Seafood is also notably used in Thailand’s hot and sour salads (yum). Thai dishes also have their distinctive taste from the sea in the form of seasoning like shrimp paste and fish sauce.
As the Thais eat almost no dairy products, the creaminess of their savory dishes, rich sweets comes instead from the coconut, a fruit available and scattered with abundance across the whole country.
The coconut is one of the most versatile foods in the world. Unusually, Thai cooking doesn’t make much use of animal fats so coconut cream, the main source of fat in the Thai diet, also replaces oil or butter in many recipes. Curry pastes and fresh seasonings are cooked in the oil that separates out from the heated coconut cream, then meat, poultry, seafood or vegetables are added to the soup.
Fresh coconut cream isn’t in fact the liquid found inside the nut, but is made from grated coconut meat steeped in hot water and ‘milked ‘to produce a liquid with a rich, thick consistency. This cream contains little water so that it can be cooked to a high temperature. Its thinner relation, coconut milk, is taken from a second soaking. The coconut meat is also grated for cooking some dishes.
One of the most distinctive aspects of Thai cooking is its use of fresh herbs. Herbs certainly contribute flavor, handfuls tossed into dishes to give a pungent essence.
In most Thai recipes, coriander is the essential herb. Unusually it is the roots that are prized for their aroma and heady taste, pounded with garlic, salt and peppercorns as a foundation for many dishes. The refreshing leaves and stems are added to almost all soups, salads and fish dishes.
Thai cooks also use three varieties of basil, all quite different from European basil. Thai sweet basil has a basic flavor, its aniseed pungency sweetening soups and red yellow curries. The strong aroma of holy basil, sometimes called ‘hot basil ‘because of its peppery spiciness, is accentuated when cooked and used only in strong dishes. There is also a delicate lemon basil thrown into soups and seafood. Spearmint is added fresh to seafood or minced meat salads, it’s cool fragrance and taste a contrast to the chili-heat of these dishes.
Thai soups are not quite what you might expect from the name. A unique component of most meals, they are neither the individual bowls of chicken noodle or minetrone soup found in western cooking nor the digestive broths of Chinese and Japanese cuisine. Instead, a Thai soup (tom), is brought to the table with all the other dishes, to form a harmonious, balanced meal. Ladled into small bowls, the occasional spoonful is sipped during a dinner to counterbalance the other flavors. Thought of only as part of the whole, never as a dish that stands alone. Thai soups can vary enormously, some bursting with spicy, strong flavors, others almost delicate, balancing the sharp tastes or cutting the richness of other dishes.
To many people outside of Thailand, Tom Yum is one of the best known Thai dishes, a hot prawn soup (Tom Yum Kung) aromatic with lemongrass and kaffir lime leaves. To the Thai’s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติอาหารไทยhttp://historyofasianfood.blogspot.co.uk/อาหารไทยเป็นผลเป็นตัวหนา และจินตนาการ อาจารย์ยังความรู้สึกทั้งหมด จะรวมงานนำเสนอที่สวยงาม มีกลิ่นหอม ห้องยัง ได้ช่วยชาติ และพื้นผิว และพริกร้อนมักจะพิลึกแม้ว่าอาหารปรากฏขึ้นเฉพาะ ได้ในความเป็นจริงของโลกดีฟิวชั่นอาหารอย่างใดอย่างหนึ่ง ประเทศอาจไม่ได้รับการ colonized แต่พ่อครัวไทยดูดซึมอิทธิพลต่างประเทศแน่นอน เทคนิคการทำอาหารจีนจะไม่แรงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของอาหารก๋วยเตี๋ยว ซุป และ stir-frying การนึ่งในเอเชียมาก เครื่องเทศอินเดียให้ชิมสดไทยแกงลึก สุดเหตุ ในขณะที่รสชาติของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ลิ้มรสในสะเต๊ะและมะพร้าวแกง พริกไทยแม้จะไม่ชน แต่ได้แนะนำ โดยที่โปรตุเกสในศตวรรษที่ 16 thพ่อครัวไทย มากของพวกเขากับรอยัลคอร์ท เปลี่ยนวัสดุใหม่และเทคนิคการปรุงอาหารเหล่านี้เป็นสิ่งที่ อย่างเห็นได้ชัดไทย โดยรวมกับเครื่องปรุงรสโบราณกระเทียม พริกไทย รากผักชี ตะไคร้ หอมฉุนสมุนไพร เปรี้ยวมะกรูด มะขาม ข่า หอมแดงเอเชีย มะพร้าว น้ำตาล น้ำปลา และกุ้งวางรสชาติเหล่านี้จะไม่ ก็ ลึกซึ้ง แต่อาหารผสมลงในอาหารที่สง่างามที่ไม่มีรส overpowers อื่น ๆ เหนือทั้งหมด ค่าดุลพ่อครัวไทย และเป็นทั้งรสชาติหวาน เปรี้ยว เค็ม และร้อนที่ทำให้อาหารระดับ ด้วยรสสำคัญดังนั้น จึงไม่แปลกใจที่เป็นครูของไทยที่ทำอาหารอยู่ในแรงงานเร่งรัดการสร้างของแกงต้มวาง ซึ่งความแตกต่างอย่างมากกับเทคนิคการทำอาหารของอาหารอย่างรวดเร็วกลิ่นหอมมากของน้ำร้อนต้มยำบอกมากเกี่ยวกับอาหารไทย ลักษณะโดดเด่นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการใช้เครื่องปรุงสดสอนสาระเลโมนีและดอกไม้รสชาติ ในการทำอาหารไทย กระเทียมและหอมแดง กับรสรากหอม ของขิง ขมิ้น ข่าพนักงานบริการดีคะ เป็นรากฐานของอาหารหลายชนิด วางกุ้งและน้ำปลาเพิ่มรสชาติเค็ม พริกบางความ ร้อน และมะพร้าว และน้ำตาลให้ความหวานหอมด้วย แต่ก็เปรี้ยวยัง ฟื้นฟูหมายเหตุส้มมะนาว หมก และตะไคร้ที่สมดุลอาหารแม้ว่าอาหารไทยอธิบายมักจะเป็นเลโมนี ในความเป็นจริง มะนาวไม่เติบโตเลยในภูมิอากาศเขตร้อน แทน น้ำของเล็ก เปรี้ยวมะนาวไทยมักจะเพิ่มความหวานหอมและความมันของอาหาร ทางเลือกแบบไทยรสชาติเปรี้ยวจากมะขามหรือน้ำส้มสายชูมาได้ มากไม่ค่อยใช้น้ำขมของใบมะกรูดในอาหาร แต่ใบไม้ความแคบหลุมจะใช้กลิ่นของ limey ควร และซ่อนกลิ่นปลาซอสหรือกุ้งวาง ตะไคร้ ระบมกับการกลับมาของมีดของพ่อครัวจะปล่อยน้ำมันหอมระเหย และยัง เพิ่มกลิ่นเพิ่มเติมวางแกงและซุปเยี่ยมชมบรรยากาศคึกคัก กรุงเทพมหานครสามารถทำให้ประเทศไทยปรากฏมากเมือง แต่ในหลายๆ ประเทศยังคงเป็น สังคมการเกษตร อาหารคนส่วนใหญ่กินทุกวันดังนั้นจึงสะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตเรียบง่าย แรงงานเร่งรัดของทุ่งนา หลายครอบครัวทำอาหารในห้องครัวอยู่นอก อาหารที่ง่ายที่สุดคือ ปลาย่าง ข้าว และพริกที่จุ่มซอส (น้ำพริก), และพริกสนุกสนานข้าวเก็บเกี่ยวผลผลิตในภาคกลางราบลุ่มภาคกลางของประเทศไทยถูกครอบงำ โดยข้าวเปลือก และที่ดินอุดมสมบูรณ์ของการเต้นของหัวใจช่วยให้หลายครอบครัวมีให้สนับสนุนตนเองเป็นหลัก แม้แต่ฟาร์มขนาดเล็กสามารถให้ข้าว ผัก สมุนไพรกี่ ผลไม้ ปลาจากคลอง (เรือ), กบ และแมลงจากเขตข้อมูลได้ พอพยุงตัวเอง ได้น้อยต้องล่า มีอาหารเสริม ด้วยเล็กน้อยเนื้อหมู ไก่ และเป็ด ประเทศไทย มีจัดโต๊ะอาหาร ปลาจากชายฝั่งภาคใต้ ข้าวในภาคเหนือ และคนไทยสามารถรับข้าวโพด มะพร้าว สับปะรด และเก็บเกี่ยวข้าวเช่นในเอเชีย คนไทยพิจารณาอาหารอาหารเมื่ออาหารกับข้าว (ขาว) ข้าวและอาหารเป็นคำที่มี ก ยกเว้นอาหารว่าง อาหารไทยจะโดยทั่วไปคิดว่า รสชาติและสารอาหารที่จะเพิ่มข้าว ข้าวทำให้สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของอาหาร ถูกปากแรกคือประทานก่อนอาหารอื่นใดจะลิ้มรส และเพียงเล็กน้อยของอาหารแต่ละจานเพิ่มรสมันข้าวหอมมะลิเมล็ดยาวที่ปลูกในประเทศไทยเป็นหนึ่งถือว่าสูงที่สุดในโลก คนไทยเองเรียกสุกข้าว (ข้าวสวย) 'สวย ' รับเพียง ข้าวมักจะนึ่งให้เนื้อนุ่ม แต่ไม่เหนียว และปล่อยกลิ่นอ่อน ไม่ดอกไม้หนึ่ง จัสมินที่อ้างอิงถึงลักษณะกลิ่นของข้าวไม่ว่า ให้โหว่กลางสมดุลพลังงานของอาหารไทยประเทศไทยก็ประเทศน้อยกับข้าวเมล็ดยาวค่าหนึ่ง ส่วนเหลือของเอเชียไม่ค่อยใช้ข้าวเหนียว และส่วนใหญ่สำหรับขนมหวาน ขนมอาหาร เฉพาะในภูเขาค่อนข้างตายโคมภาคเหนือ เวียดนาม กัมพูชา และลาวที่ flourishes เป็นเมล็ดนี้โบราณใช้เป็นตั๋วเย็บกระดาษข้าวเหนียวดำยังเป็นที่นิยม และในขณะที่อาหารอื่น ๆ ชุนอาหารสีดำ คนไทยได้สวมกอดนี้พลังชิมข้าว ซึ่งรวมกับน้ำตาลเป็น ขนมหวานจานดีตาราง ข้าวอาหารมากร้อนกว่าประเทศในเอเชียอื่น ๆ และมักจะเก็บไว้อุ่น ครอบ คลุม spoonful ของบริการออกไปจาน ข้าวเหนียวซึ่งให้บริการในตะกร้าไม้ไผ่เพื่อให้มันอบอุ่น และชุ่มชื่น และมักจะได้กิน ด้วยมือ สะสมเป็นลูก และจุ่มลงในซอส หรือใช้กับอาหาร นอกจากนี้ยังมีเปลี่ยนข้าวเหนียวเป็นขนม มะพร้าว ในหีบห่อใบกล้วยข้าวเหนียวขายบนท้องถนนมักจะรวมแม้ส่วนใหญ่ของคนไทยที่เป็นพุทธ ชาวไทยน้อยมากเจ แต่ สังเกตความแตกต่างระหว่างการฆ่าสัตว์ด้วยตนเองมากที่สุด และกิน มีปลาถือว่ายอมรับได้อย่างสมบูรณ์แบบ คนไทยไม่เคยได้รับเนื้อ eaters ดีหรือนักล่า ในเช่นสภาพแวดล้อมอุดมสมบูรณ์ อาหารเป็นได้ foraged จากที่ดิน แม่น้ำ และ ทะเล ดังนั้นโปรตีนจึงมีแนวโน้มที่จะมาในแบบฟอร์ม ของปลา เต้าหู้ ถั่วปลาช่อนปลาเต็มไป ด้วยตะไคร้ และใบมะกรูดพร้อมสำหรับนึ่งหางยาวนานภาคใต้ของไทยมีกิโลเมตรอุดมไปด้วยอาหารทะเลน้ำ ค่อนข้างไม่แพง และรับประทานเกือบทุกมื้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ แม้ในเหนือ landlocked ประเทศเป็นเต็มไป ด้วยปลาน้ำจืดอุดมสมบูรณ์ ในเครือข่ายของกระแสข้อมูล แม่น้ำ บ่อ แม้แต่นาข้าว โดยเฉพาะในช่วงฤดูมรสุมปลามีแนวโน้มที่จะให้บริการทั้งในประเทศไทย น้ำมะนาว เพียงแค่นึ่ง หรือย่างกับพริก หรือขิง ยังย่าง ห่อใบ หรือทอด และ smothered ซอส ยวดยังมีใช้ทะเลในประเทศร้อน และเปรี้ยวสลัด (ยำ) อาหารยังมีรสชาติที่โดดเด่นของพวกเขาจากทะเลในรูปของเครื่องปรุงรสเช่นซอสวางและปลากุ้งเหมือนคนไทยแทบไม่นม creaminess อาหารของแพะ รวยขนมมาแทนมะพร้าว ผลไม้กระจาย มีมากมายทั่วทั้งประเทศ และมีการต้นมะพร้าวเป็นหนึ่งในอาหารหลากหลายมากที่สุดในโลก ผิดปกติ ทำอาหารไทยไม่ได้มากใช้ไขมันสัตว์เพื่อให้หัวกะทิ ไขมันในอาหารไทย หลักแหล่งแทนน้ำมันหรือเนยในสูตรต่าง ๆ แกงวาง และรสสดจะต้มในน้ำมันที่แยกออกจากครีมมะพร้าวอุ่น แล้วมีเพิ่มเนื้อ สัตว์ปีก อาหารทะเล หรือผักกับน้ำซุปหัวกะทิสดไม่จริงของเหลวที่พบภายในอ่อนนุช แต่ทำจากเนื้อมะพร้าวยังดองในน้ำร้อน และ ' milked ' ผลิตของเหลวที่ มีความหนา รวย ครีมนี้ประกอบด้วยน้ำเพียงเล็กน้อยเพื่อให้สามารถได้ทั้งอุณหภูมิสูง ความสัมพันธ์ของทินเนอร์ กะทิ นำมาจากแช่เป็นที่สอง เนื้อมะพร้าวจะยังยังปรุงอาหารบางจานลักษณะโดดเด่นที่สุดของอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งคือการใช้สมุนไพรสด สมุนไพรร่วมรส handfuls เพราะเป็นอาหารสำคัญหอมฉุนให้แน่นอนในตำรับอาหารไทยมากที่สุด ผักชีเป็นสมุนไพรสำคัญ ปกติมันมีรากที่ prized กลิ่นหอมและรสชาติ heady โขลกกับกระเทียม เกลือ และ peppercorns เป็นพื้นฐานสำหรับอาหารหลายชนิด ใบและลำต้นสดชื่นบวกกับซุป สลัด และอาหารปลาเกือบทั้งหมดไทยพ่อครัวยังใช้พันธุ์โหระพา ทั้งหมดค่อนข้างแตกต่างจากโหระพายุโรปสาม โหระพามีรสพื้นฐาน aniseed pungency ผลิตภัณฑ์ซุป และแกงกะหรี่สีเหลืองสีแดง กลิ่นหอมแรงของกะเพรา บางครั้งเรียกว่า ' ร้อนโหระพา ' เพราะฉุนของพนักงานบริการดีคะ มีตาร์เมื่อสุก และใช้เฉพาะในอาหารแข็ง นอกจากนี้ยังมีความละเอียดอ่อนแมงลักลงไปในซุปและอาหารทะเล Spearmint เป็นสลัดเพิ่มสดอาหารทะเล หรือสับเนื้อ มีกลิ่นหอมเย็น และรสชาติแตกต่างกับพริกความร้อนของอาหารซุปไทยมีไม่มากที่คุณอาจคาดหวังจากชื่อ ส่วนประกอบเฉพาะของอาหารมากที่สุด พวกเขาจะไม่ขันแต่ละของไก่ หรือซุป minetrone พบในอาหารหรือการ broths ย่อยอาหารอาหารจีนและญี่ปุ่น แทน ซุปไทย (ทอม), จะนำตารางทางทั้งหมด เพื่ออาหารกลมกลืน ความสมดุล Ladled ลงในชามขนาดเล็ก เป็น sipped spoonful เป็นครั้งคราวระหว่างทานอาหารเย็นไป counterbalance รสชาติอื่น ๆ คิดว่า เป็นเพียงส่วนหนึ่งของทั้งหมด เป็นจานที่อยู่คนเดียวไม่ ซุปไทยสามารถไป บางชีวิตชีวาเผ็ด แข็งแรงรสชาติ อื่นเกือบอ่อน สมดุลรสชาติคม หรือตัดความรุ่มรวยของอาหารอื่น ๆ แตกต่างกันไปคนในต่างประเทศ ต้มยำเป็นหนึ่งในอาหารไทยรู้จักกันดี เป็นร้อนกุ้งต้ม (ต้มยำกุ้ง) กับตะไคร้หอม และใบมะกรูด เป็นของไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของอาหารไทย
http://historyofasianfood.blogspot.co.uk/~~V
อาหารของประเทศไทยเป็นม้าตัวหนาและความคิดสร้างสรรค์ สร้างขึ้นอย่างรอบคอบเพื่อดึงดูดความรู้สึกทั้งหมดมันรวมการนำเสนอที่สวยงามมีกลิ่นหอมที่แตกต่างยังเมี่ยงรสชาติและพื้นผิวและน่ากลัวมักพริกร้อน.
แม้ว่าอาหารไทยปรากฏที่ไม่ซ้ำกันในความเป็นจริงหนึ่งในอาหารฟิวชั่นที่ยิ่งใหญ่ของโลก ประเทศที่อาจไม่เคยได้รับการอาณานิคม แต่พ่อครัวไทยดูดซึมได้อย่างแน่นอนอิทธิพลจากต่างประเทศ ในฐานะที่เป็นมากในเอเชียเทคนิคการทำอาหารจีนมีความแข็งแรงมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของอาหารก๋วยเตี๋ยว, ซุป, ผัดทอดนึ่งไป เครื่องเทศอินเดียให้สดรสชาติแกงไทยลึกของพวกเขาบันทึกอุ่นในขณะที่รสชาติของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีการลิ้มรสในสะเต๊ะและมะพร้าวแกง แม้พริกไทยไม่ได้พื้นเมือง แต่ถูกนำมาใช้โดยโปรตุเกสในศตวรรษที่ 16.
พ่อครัวไทยหลายคนที่ติดอยู่กับราชสำนักเปลี่ยนส่วนผสมใหม่เหล่านี้และเทคนิคการทำอาหารเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดไทยโดยการรวมพวกเขาด้วยรสโบราณของกระเทียม พริกไทยรากผักชีตะไคร้สมุนไพรฉุนมะกรูดเปรี้ยวมะขามข่าหอมแดงเอเชียมะพร้าวน้ำตาลปี๊บน้ำปลาและน้ำพริกกุ้งรสชาติเหล่านี้ไม่ได้โดยวิธีใดๆ บอบบาง แต่ทำอาหารไทยผสมพวกเขาเป็น อาหารที่สง่างามที่ไม่มีใครรสชาติ overpowers อื่น ๆ เหนือสิ่งอื่นใดพ่อครัวไทยยอดเงินค่าและมันคือการรวมกันของหวานเปรี้ยวเค็มรสนิยมและร้อนที่ทำให้อาหารที่มีชีวิตชีวา ปรุงรสด้วยสิ่งสำคัญดังนั้นก็ไม่แปลกใจที่การเรียนรู้ของการทำอาหารไทยที่อยู่ในแรงงาน --- สร้างเข้มข้นของแกงและน้ำพริกซุปซึ่งอย่างมากแตกต่างกับอาหารของเทคนิคการทำอาหารอย่างรวดเร็ว. กลิ่นหอมที่น่าทึ่งของชามร้อนของทอม ยำพูดมากเกี่ยวกับอาหารไทย หนึ่งในลักษณะที่โดดเด่นคือการใช้ปรุงสดที่จะบอกสาระสำคัญมะนาวและรสชาติดอกไม้ ในการปรุงอาหารไทย, กระเทียมและหอมแดงพร้อมกับรสรากมีกลิ่นหอมของขิงขมิ้นและข่าเผ็ดเป็นรากฐานของอาหารหลาย น้ำปลาและกะปิเพิ่มรสเค็มพริกความร้อนบางส่วนและมะพร้าวและน้ำตาลปี๊บนำความหวาน แต่มันเป็นบันทึกส้มเปรี้ยวยังสดชื่นของมะนาวใบมะกรูดและตะไคร้ที่สมดุลจาน. แม้ว่าอาหารไทยอธิบายมักจะเป็นมะนาวในความเป็นจริงมะนาวจะไม่เติบโตเลยในอากาศร้อน แต่น้ำผลไม้ขนาดเล็กมะนาวเปรี้ยวไทยมักจะเพิ่มที่จะตัดความหวานและความมันของอาหาร ทางเลือกที่จะมีรสเปรี้ยวไทยได้มาจากมะขามหรือน้ำส้มสายชู น้ำผลไม้ที่มีรสขมของมะกรูดจะไม่ค่อยได้ใช้มากในการทำอาหารไทย แต่ใบและเปลือกเป็นหลุมเป็นบ่อที่จะใช้สำหรับการเหม็นอับของพวกเขา Limey กลิ่นหอมและซ่อนกลิ่นของน้ำปลาหรือกะปิ ตะไคร้ช้ำกับด้านหลังของมีดเชฟที่จะปล่อยน้ำมันและยังเพิ่มกลิ่นหอมมากยิ่งขึ้นในน้ำพริกแกงและซุป. ไปเยือนคึกคัก A, สากลกรุงเทพสามารถทำให้ประเทศไทยปรากฏในเมืองมาก แต่ในหลาย ๆ ประเทศยังคงเด่นการเกษตร สังคม อาหารที่คนส่วนใหญ่กินทุกวันดังนั้นจึงสะท้อนให้เห็นถึงง่ายการดำเนินชีวิตอย่างเข้มข้น labor- ของนาข้าว หลายครอบครัวปรุงอาหารในห้องครัวนอก; อาหารที่ง่ายที่สุดคือข้าวปลาย่างและซอสพริก (น้ำพริก) และออกรสพริก. ข้าวถูกเก็บเกี่ยวในภาคกลางของประเทศไทยที่ราบภาคกลางของประเทศไทยมีความโดดเด่นด้วยทุ่งนาข้าวและที่ดินอุดมสมบูรณ์ของหัวใจของประเทศจังหวะช่วยให้หลายครอบครัวที่จะมีหลักที่ตนเองสนับสนุน แม้จะเป็นฟาร์มขนาดเล็กสามารถให้ข้าว, ผัก, สมุนไพรไม่กี่ผลไม้ปลาจากคลอง (klongs) และกบและแมลงจากทุ่งนา ด้วยพอที่จะรักษาตัวเองมีความจำเป็นเพื่อการล่าสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยการรับประทานอาหารที่เสริมด้วยเนื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ จากหมูไก่และเป็ด ทั่วประเทศไทยมีแหล่งอุดมสมบูรณ์ของอาหาร ปลาจากชายฝั่งทางตอนใต้ของข้าวในภาคเหนือและคนไทยสามารถรับข้าวโพดมะพร้าวสับปะรดและข้าวเก็บเกี่ยว. เช่นเดียวกับชาวเอเชียหลาย ๆ คนไทยพิจารณาอาหารอาหารเฉพาะในกรณีที่มันจะถูกเสิร์ฟพร้อมข้าว (เขา) ข้าวและอาหารที่มีความหมายเหมือนกันและมีข้อยกเว้นของว่างอาหารไทยมีความคิดโดยทั่วไปในแง่ของรสชาติและสารอาหารที่พวกเขาเพิ่มข้าวธรรมดา ข้าวทำให้สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของอาหารที่เป็นคำแรกคือการเสิร์ฟก่อนที่ใด ๆ ของอาหารอื่น ๆ จะได้ลิ้มรสแล้วเพียงเล็กน้อยของแต่ละจานจะถูกเพิ่มรสชาติมัน. ข้าวหอมมะลิเมล็ดยาวที่ปลูกในประเทศไทยเป็นหนึ่งใน ยกย่องมากที่สุดในโลกที่คนไทยเรียกตัวเองข้าวสวย (เขาสวย) 'ข้าวที่สวยงาม' ได้รับการรักษาเพียงข้าวจะนึ่งมักจะเป็นเนื้อนุ่มเหนียวยังไม่ได้และรุ่นกลิ่นหอมที่ละเอียดอ่อน แต่ไม่ได้เป็นหนึ่งในดอกไม้, ดอกมะลิหมายถึงลักษณะที่ปรากฏไม่ได้กลิ่นหอมของข้าว มันมีเพดานที่เป็นกลางเพื่อความสมดุลของพลังงานของอาหารไทย. ประเทศไทยยังเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่จะเห็นคุณค่าของข้าวเมล็ดยาวเหนียว ส่วนที่เหลือของเอเชียไม่ค่อยใช้ข้าวเหนียวและจากนั้นส่วนใหญ่สำหรับขนมหวานอาหารขนมขบเคี้ยว เฉพาะในภาคเหนือของภูเขาที่มีบุตรยากค่อนข้างไทย, เวียดนาม, กัมพูชาและลาวซึ่งจะมีลวดลายคือข้าวโบราณใช้เป็นหลัก. ข้าวเหนียวสีดำยังเป็นที่นิยมและในขณะที่อาหารอื่น ๆ หลีกเลี่ยงอาหารสีดำคนไทยได้นำเอาข้าวชิมนี้เอิร์ ธ โทน ซึ่งรวมให้ดีกับน้ำตาลที่จะกลายเป็นของหวานของคาวหวาน. ที่โต๊ะข้าวไทยให้บริการมากร้อนกว่าประเทศเอเชียอื่น ๆ และมักจะเก็บไว้ที่อบอุ่นครอบคลุมช้อนทำหน้าที่ออกไปยังแผ่นเมื่อจำเป็นเท่านั้น ข้าวเหนียวเป็นประเพณีในตะกร้าไม้ไผ่ที่จะให้มันอบอุ่นและชื้นและกินเสมอกับนิ้วมือรีดขึ้นเป็นลูกและจุ่มลงไปในซอสหรือบริโภคกับอาหาร ข้าวเหนียวจะถูกเปลี่ยนออกเป็นขนมรวมมักจะมีมะพร้าวในขณะที่ห่อใบตองข้าวเหนียวขายบนถนน. แม้จะมีคนไทยส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธคนไทยน้อยมากที่เป็นมังสวิรัติ แต่ส่วนใหญ่สังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างการฆ่าสัตว์ที่ตัวเองและการรับประทานอาหารมันด้วยการตกปลาถือว่ายอมรับได้อย่างสมบูรณ์แบบ คนไทยไม่เคยกินเนื้อสัตว์นักล่าที่ดีหรือ เช่นในอาหารสภาพแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์ได้อย่างง่ายดายเสาะจากแผ่นดินแม่น้ำและทะเลเพื่อให้โปรตีนที่มีแนวโน้มที่จะมาในรูปแบบของปลาเต้าหู้และถั่ว. ช่อนปลาเต็มไปด้วยตะไคร้และใบมะกรูดพร้อมสำหรับนึ่งไทยนานทางตอนใต้หางมีกิโลเมตรน้ำทะเลที่อุดมไปด้วยค่อนข้างแพงและกินเกือบทุกมื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ แม้จะอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือตื่นตาที่ประเทศเป็น endowed กับปลาน้ำจืดที่อุดมสมบูรณ์ในเครือข่ายที่กว้างขวางของลำธารแม่น้ำบ่อแม้ทุ่งนาข้าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูมรสุม. ปลามีแนวโน้มที่จะให้บริการทั้งในประเทศไทยนึ่งเพียง หรือย่างกับพริกน้ำมะนาวหรือขิง มันเป็นยังคั่วห่อใบตองหรือและทอด smothered กับซอส อาหารทะเลยังใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสลัดร้อนและเปรี้ยวของประเทศไทย (yum) อาหารไทยยังมีรสชาติที่โดดเด่นของพวกเขาจากทะเลในรูปแบบของปรุงรสเช่นกะปิน้ำปลา. ในฐานะที่เป็นคนไทยกินเกือบจะไม่มีผลิตภัณฑ์นม creaminess ของอาหารคาวหวานของพวกเขา, ขนมหวานที่อุดมไปด้วยมาแทนจากมะพร้าวเป็นผลไม้ที่มีอยู่และ มีความอุดมสมบูรณ์กระจายอยู่ทั่วทั้งประเทศ. มะพร้าวเป็นหนึ่งในอาหารที่หลากหลายมากที่สุดในโลก แปลกทำอาหารไทยไม่ได้ใช้มากในไขมันสัตว์เพื่อให้ครีมมะพร้าวแหล่งที่มาหลักของไขมันในอาหารไทยยังแทนที่น้ำมันหรือเนยในสูตรอาหารจำนวนมาก น้ำพริกแกงและรสจืดจะสุกในน้ำมันที่แยกออกมาจากกะทิอุ่นแล้วเนื้อสัตว์สัตว์ปีกอาหารทะเลหรือผักที่มีการเพิ่มน้ำซุป. กะทิสดไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงของเหลวพบในถั่ว แต่ ทำจากเนื้อมะพร้าวขูดแพร่หลายในน้ำร้อนและรีดนม 'ในการผลิตของเหลวที่มีอุดมไปด้วยความสอดคล้องหนา ครีมนี้มีน้ำน้อยเพื่อที่จะสามารถนำมาปรุงที่อุณหภูมิสูง ความสัมพันธ์ทินเนอร์มันกะทินำมาจากแบบที่สอง เนื้อมะพร้าวขูดจะยังสำหรับการปรุงอาหารจานบาง. ด้านหนึ่งที่โดดเด่นที่สุดของการปรุงอาหารไทยคือการใช้ของสมุนไพรสด สมุนไพรมีส่วนร่วมอย่างแน่นอนรสชาติกอบโยนลงอาหารที่จะให้สาระสำคัญฉุน. ในส่วนอาหารไทย, ผักชีเป็นสมุนไพรที่สำคัญ แปลกมันเป็นรากที่มีราคาแพงสำหรับกลิ่นหอมและรสชาติของพวกเขามึนเมาโขลกกับกระเทียมเกลือและพริกไทยเป็นรากฐานสำหรับอาหารจำนวนมาก ใบสดชื่นและลำต้นมีการเพิ่มเกือบทุกซุปสลัดและอาหารปลา. พ่อครัวไทยยังใช้สามสายพันธุ์ของใบโหระพาทั้งหมดค่อนข้างแตกต่างจากใบโหระพายุโรป ไทยโหระพามีรสชาติพื้นฐานเผ็ด aniseed ของซุปหวานและแกงเหลืองสีแดง กลิ่นหอมที่แข็งแกร่งของกะเพราบางครั้งเรียกว่า 'ใบโหระพาร้อนเพราะความเผ็ดฉุนของมันคือการเน้นเมื่อสุกและใช้ในการปรุงอาหารที่แข็งแกร่ง นอกจากนี้ยังมีแมงลักที่ละเอียดอ่อนโยนลงไปในซุปและอาหารทะเล พืชชนิดหนึ่งจะมีการเพิ่มความสดใหม่สลัดอาหารทะเลหรือเนื้อสับมันเป็นกลิ่นหอมเย็นและลิ้มรสตรงกันข้ามกับพริกความร้อนของอาหารเหล่านี้. ซุปไทยไม่มากสิ่งที่คุณอาจคาดหวังจากชื่อ องค์ประกอบที่เป็นเอกลักษณ์ของอาหารมากที่สุดที่พวกเขาจะไม่ชามแต่ละก๋วยเตี๋ยวไก่หรือซุป minetrone พบในการปรุงอาหารตะวันตกหรือซุปมิโสะย่อยอาหารของอาหารจีนและญี่ปุ่น แต่ซุปไทย (ทอม) จะถูกนำไปที่โต๊ะกับอาหารอื่น ๆ ในรูปแบบที่กลมกลืนอาหารที่สมดุล ladled ลงในชามขนาดเล็กช้อนเป็นครั้งคราวจะจิบระหว่างอาหารค่ำเพื่อถ่วงดุลรสชาติอื่น ๆ คิดว่าเป็นเพียงส่วนหนึ่งของทั้งที่ไม่เคยเป็นจานที่ยืนอยู่คนเดียว ซุปไทยสามารถแตกต่างกันอย่างมากบางเปี่ยมไปด้วยความเผ็ดรสชาติที่แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ที่ละเอียดอ่อนเกือบสมดุลรสนิยมคมหรือตัดความอุดมสมบูรณ์ของอาหารอื่น ๆ . หลายคนที่อยู่นอกประเทศไทยต้มยำเป็นหนึ่งในที่รู้จักกันในอาหารไทยที่ดีที่สุดร้อน ซุปกุ้ง (ต้มยำกุ้ง) หอมตะไคร้และใบมะกรูด เพื่อไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมาของอาหารไทย
http : / / historyofasianfood . บริการ . โดยเว็บไซต์ดังกล่าว /
อาหารไทย startlingly หนา และจินตนาการ ที่สร้างขึ้นอย่างรอบคอบเพื่อดึงดูดการรับรู้ทั้งหมด มันรวมกับการนำเสนอที่สวยงาม หอมยั่วยวน ตัดยังเมี่ยงรสชาติและพื้นผิวและมักจะพิลึกพริกร้อน
ถึงแม้ว่าอาหารไทยปรากฏเฉพาะในความเป็นจริงมันเป็นหนึ่งของโลกที่ยอดเยี่ยมของอาหาร