My dissertation asserts that the (f

My dissertation asserts that the (female) naked body, a site often associated with
scrutiny, violence, and objectification, is able to make politically and socially useful its own
vulnerability through various feminist art practices. I turn, in particular, to a photographic exhibit
titled The Century Project (TCP) by Frank Cordelle, which chronicles girls and women from
age 0 to 94; each photo is accompanied by a written statement authored by the subject,
sometimes anecdotal, sometimes tragic, sometimes sharp with wit, and often striking. Taken in
the context of related work – from Judy Chicago’s The Dinner Party to The Vagina Monologues
– TCP alludes to a rich history of political artwork focused on both empowerment and
embodiment by way of a celebration of women’s bodies and achievements. While there are,
indubitably, powerful philosophical discussions on offer in the critical discourse concerning
embodiment, I will address how the artistic and critical output speaks to the material conditions
of the women they purport to portray – ‘women’ here not referring to a falsely homogenous
category, but actual women with names and life histories. Integral to my project, then, are the
words of the women pictured, as well as the production and reception of the exhibit itself (to
which I can speak personally having both posed and volunteered for TCP).
My project will take as its starting point Rita Felski’s insistence that there does not exist
a feminist aesthetic per se, but rather an opportunity to understand feminist literature and art in
the context of their social, political and historical context, and in terms of what they enable by
way of a culturally urgent critique. To situate TCP in these various contexts, I will consider that
the exhibit alludes to both a history of nude portraiture and filmic representation that takes the
naked female body as its object of study and, as Lynda Need argues in her historical survey of
the female nude in Western art, “seeks to render the female body knowable and possessable.”
How might TCP replicate and/or challenge these oppressive viewing practices, which, in trying
to ‘capture’ the active female subject, relegate her to passive object? I will also explore the
picturing of trauma specifically (reified in starved, scarred, and pained bodies throughout the
exhibit), which raises its own set of queries; TCP hearkens back to Jean-Martin Charcot’s
photographs of hysterical women—male photographers assuming authority on, and attempting
to ‘document’ specifically feminine maladies, whereby the subject is contained by both the
frame and diagnostic modes of address—while simultaneously bringing to the fore
contemporary debates around the representation of suffering more generally (Susan Sontag).
I am sensitive to the danger in framing my discussion (and the female subject) solely in
terms of victimology (a concern shared with Elizabeth Grosz); as clear as I can map TCP’s
place in a long trajectory of practices that have aesthetically rendered the female body subject
to the power and control of the male artist, I have also witnessed and will argue for its
transformative, salutary, and markedly feminist possibilities. In line with Mark Reinhardt’s
assertion in Beautiful Suffering that it is necessary to consider that there are multiple viewing
contexts, some of which exacerbate the injury of those pictured, others of which make that
pain politically resonant, I will assert that the photographs of TCP, while not unproblematic,
make socially and politically relevant the experiences of the women that comprise the project –
as well as those who look and read with recognition at the various instances of struggle and
joy. My project will be critical of the debilitating association between women and victimhood,
and in favour of recognizing the strength inherent in being vulnerable, in willfully exposing
one’s self, in standing naked, unabashed and unapologetic in the face of impossible body
types, which have become not only the ideal, but a self-regulating, disciplinary force. Following
Judith Butler’s question, what, politically, might be made of grief (Precarious Life), I will argue
that loss provides a supplement to rights-based discourses by emphasizing our dependency
on and vulnerability to one another; in other words, TCP, by way of multiple bodies and
subjectivities, encourages inclusion and recognition (and therefore a claim to legitimacy) of
both specific instances of pain, violence and grief but also of our mutual vulnerability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของฉันยืนยันว่า ร่างกายเปลือย (หญิง) ไซต์มักจะเกี่ยวข้องกับscrutiny ความรุนแรง และ objectification จะสามารถทำให้ทางการเมือง และสังคมประโยชน์ของตนเองช่องโหว่ผ่านปฏิบัติ feminist ศิลปะต่าง ๆ เปิด โดยเฉพาะ การแสดงภาพชื่อเดอะเซ็นจูรี่โครงการ (TCP) โดย Frank Cordelle ซึ่งพงศาวดารหญิงและหญิงจากอายุ 0 ถึง 94 แต่ละภาพตามมา ด้วยคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรที่เขียนตามหัวเรื่องเล็ก ๆ บางครั้ง น่าเศร้าบางครั้ง บางครั้งคมปัญญา และมักจะโดดเด่น ดำเนินการในบริบทของงานที่เกี่ยวข้อง – จาก Judy ชิคาโกเดอะปาร์ตี้ไปช่องคลอด Monologues– Alludes TCP เพื่อเป็นประวัติของงานศิลปะทางการเมืองที่เน้นทั้งอำนาจ และลื่นโดยวิธีการฉลองของร่างกายของผู้หญิงและความสำเร็จ ในขณะที่มีindubitably สนทนาปรัชญามีห้องเกี่ยวกับวาทกรรมสำคัญลื่น จะอยู่พูดว่าศิลปะ และที่สำคัญผลผลิตเงื่อนไขวัสดุผู้หญิงพวกเขา purport การวาดภาพ – 'ผู้หญิง' ที่นี่ไม่อ้างอิงให้แอบประเภท แต่ผู้หญิงที่จริง มีชื่อและประวัติชีวิต ไปโครงการของฉัน แล้ว มีการคำพูดของผู้หญิงภาพ ผลิตและรับแสดงเองกับที่ผมพูดถึงมีทั้งอึ้ง และ volunteered สำหรับ TCP)โครงการฉันจะเป็นการเริ่มต้นจุดริต้า Felski ของ insistence ที่ไม่มีเป็น feminist สุนทรียะต่อ se แต่ค่อนข้างมีโอกาสเข้าใจ feminist วรรณคดีและศิลปะในบริบท ของบริบททางสังคม การเมือง และประวัติศาสตร์ของพวกเขา และในแง่ ของการจะเปิดใช้งานโดยวิธีวิจารณ์วัฒนธรรมด่วน ไปแล้ว TCP ในบริบทต่าง ๆ เหล่านี้ จะพิจารณาที่alludes จัดแสดงถึงประวัติทั้ง portraiture เปลือยและ filmic แทนที่จะร่างกายหญิงเปลือย เป็นวัตถุของการศึกษา และ Lynda ต้องจนเธอสำรวจประวัติศาสตร์ของnude หญิงในศิลปะตะวันตก "พยายามที่จะทำให้ร่างกายหญิง knowable และ possessable"วิธีอาจ TCP จำลอง หรือท้าทายเหล่านี้กดขี่ดูปฏิบัติ ที่ ในการพยายาม'จับ ' เรื่องผู้หญิงใช้ relegate เธอแฝงวัตถุ ผมจะสำรวจการpicturing ของบาดเจ็บโดยเฉพาะ (reified ในร่างกาย starved แผลเป็น และ pained ตลอดการแสดง), การเพิ่มชุดของแบบสอบถาม TCP hearkens กลับไปที่ฌองมาร์ติน Charcotรูปถ่ายของผู้หญิง hysterical — ชายช่างสมมติว่าหน่วยบน และพยายาม'เอกสาร ' โดยเฉพาะผู้หญิง maladies โดยมีหัวข้ออยู่ทั้งกรอบและวิธีการวินิจฉัยที่อยู่ — ขณะนำพร้อมกับการลำเลียงสาดำเนินร่วมสมัยสถานที่แสดงความทุกข์ทรมานมากขึ้นโดยทั่วไป (Sontag ซูซาน)ผมอ่อนไหวกับอันตรายในเฟรมสนทนาของฉัน (และเรื่องหญิง) แต่เพียงผู้เดียวในเงื่อนไขของ victimology (กังวลร่วมกับเอลิซาเบธ Grosz); ล้างเป็นฉันสามารถแมปของ TCPวางในวิถียาวของกรรมที่สวยงามได้แสดงเรื่องร่างกายหญิงพลังงานและควบคุมของศิลปินชาย ฉันยังได้เห็น และจะโต้แย้งในการไปเปลี่ยนแปลง salutary และ feminist อย่างเด่นชัด โดยเครื่องหมาย Reinhardtยืนยันในความทุกข์อันสวยงามที่จะต้องพิจารณาที่มีอยู่ดูหลายบริบท ซึ่งทำให้รุนแรงการบาดเจ็บของเหล่า pictured อื่น ๆ ที่ทำให้ที่ความเจ็บปวดทางการเมืองคง ฉันจะยืนยันรูปถ่ายของ TCP ขณะไม่ unproblematicที่เกี่ยวข้องทางการเมือง และสังคมให้ประสบการณ์ของผู้หญิงที่ประกอบด้วยโครงการ –และผู้ที่ดู และอ่านการรับรู้ที่อินสแตนซ์ต่าง ๆ ของการต่อสู้ และความสุข โครงการฉันจะสำคัญสมาคม debilitating ระหว่างผู้หญิงและ victimhoodและในใจจดจำความแรงในการเสี่ยง ในจงใจเปิดเผยของตนเอง ในยืนเปลือยกาย ซึ่ง และ unapologetic หน้าของร่างกายที่เป็นไปไม่ได้ชนิด ซึ่งได้กลายเป็นไม่เท่ากับ แต่บังคับควบคุมตนเอง วินัย ต่อไปนี้พ่อบ้าน Judith ของคำถาม อะไร ทางการเมือง อาจจะทำจากความเศร้าโศก (ชีวิตล่อแหลม), ฉันจะโต้แย้งสูญหายที่ให้อาหารเสริมตามสิทธิประการ โดยเน้นการอ้างอิงของเราบน และช่องโหว่อื่น ในคำอื่น ๆ TCP ใช้หลายศพ และsubjectivities กระตุ้นการรวม และการรับรู้ (และดังนั้นคำร้องการชอบธรรม)ทั้งสองเฉพาะกรณี ของความเจ็บปวด ความรุนแรง และความเศร้าโศก แต่ ของช่องโหว่ของเราร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยานิพนธ์ของฉันอ้างว่า (หญิง) ร่างกายเปลือยเปล่าของเว็บไซต์มักจะเกี่ยวข้องกับ
การตรวจสอบข้อเท็จจริงความรุนแรงและการทำให้เป็นสามารถที่จะทำให้การเมืองและมีประโยชน์ต่อสังคมของตัวเอง
ช่องโหว่ผ่านการปฏิบัติงานศิลปะสตรีต่างๆ ฉันหันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะจัดแสดงการถ่ายภาพ
ชื่อโครงการเซ็นจูรี่ (TCP) โดยแฟรงก์ Cordelle ไว้ซึ่งสาวและหญิงจาก
อายุ 0-94; ภาพแต่ละภาพจะมาพร้อมกับการเขียนข้อความที่เขียนโดยเรื่องที่
บางครั้งพอสมควรบางครั้งน่าเศร้าบางครั้งที่คมชัดด้วยปัญญาและมักจะโดดเด่น ดำเนินการใน
บริบทของการทำงานที่เกี่ยวข้อง - จากจูดี้ชิคาโกพรรคอาหารค่ำที่จะสะสมในช่องคลอด
- TCP alludes กับประวัติศาสตร์อันยาวนานของงานศิลปะทางการเมืองที่มุ่งเน้นการเพิ่มขีดความสามารถทั้งสองและ
ศูนย์รวมโดยวิธีการของการเฉลิมฉลองของร่างกายของผู้หญิงและความสำเร็จ ในขณะที่มี,
อย่างไม่ต้องสงสัยการอภิปรายปรัชญาที่มีประสิทธิภาพเกี่ยวกับข้อเสนอในวาทกรรมที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับ
ศูนย์รวมผมจะอยู่ที่วิธีการแสดงผลงานศิลปะและที่สำคัญพูดถึงสภาพวัสดุ
ของผู้หญิงที่พวกเขาตั้งใจที่จะวาดภาพ - 'ผู้หญิง' ที่นี่ไม่ได้หมายถึงคุณสมบัติเหมือนกันตู่
หมวดหมู่ แต่ผู้หญิงที่เกิดขึ้นจริงที่มีชื่อและประวัติชีวิต หนึ่งในโครงการของฉันแล้วมี
คำพูดของผู้หญิงในภาพเช่นเดียวกับการผลิตและการจัดแสดงการรับตัวเอง (เพื่อ
ที่ฉันสามารถพูดคุยเป็นการส่วนตัวมีทั้งถูกวางและอาสา TCP).
โครงการของฉันจะใช้เป็นจุดเริ่มต้นของ การเรียกร้องของริต้า Felski ที่มีไม่ได้อยู่
ความงามสตรีต่อ se แต่โอกาสที่จะเข้าใจวรรณกรรมสตรีและศิลปะใน
บริบทของสังคมของพวกเขาบริบททางการเมืองและประวัติศาสตร์และในแง่ของสิ่งที่พวกเขาช่วยให้โดย
วิธีการของการวิจารณ์อย่างเร่งด่วนทางวัฒนธรรม . จะตั้งอยู่ TCP ในบริบทต่างๆเหล่านี้ผมจะพิจารณาว่า
จัดแสดง alludes ทั้งประวัติศาสตร์ของการวาดภาพนู้ดและการเป็นตัวแทน filmic ที่ใช้
ร่างกายผู้หญิงเปลือยกายเป็นวัตถุของการศึกษาและเป็น Lynda ต้องระบุในการสำรวจประวัติศาสตร์ของเธอ
เปลือยหญิง ในศิลปะตะวันตก "พยายามที่จะทำให้ร่างกายของสตรีและ knowable possessable."
วิธีอาจ TCP ซ้ำและ / หรือความท้าทายเหล่านี้ปฏิบัติที่รับชมกดขี่ซึ่งในการพยายาม
ที่จะ 'จับ' เรื่องหญิงที่ใช้งานอยู่ผลักไสเธอไปยังวัตถุเรื่อย ๆ ? ฉันยังจะสำรวจ
Picturing ของการบาดเจ็บโดยเฉพาะ (reified ในหิวโหยแผลเป็นและร่างกายเจ็บปวดตลอดทั้ง
จัดแสดง) ซึ่งยกชุดของตัวเองของแบบสอบถาม; TCP hearkens กลับไปที่ฌองมาร์ตินคอทของ
ภาพของหญิงชายตีโพยตีพายช่างภาพสมมติว่าผู้มีอำนาจในและพยายาม
ที่จะ 'เอกสาร' โรคภัยไข้เจ็บของผู้หญิงโดยเฉพาะโดยเรื่องที่มีทั้ง
กรอบและโหมดการวินิจฉัยของที่อยู่ในขณะที่พร้อมนำไปก่อน
. การอภิปรายร่วมสมัยรอบการเป็นตัวแทนของความทุกข์มากขึ้นโดยทั่วไป (Susan Sontag)
ผมมีความไวต่ออันตรายในกรอบการอภิปรายของฉัน (และเรื่องหญิง) แต่เพียงผู้เดียวใน
แง่ของ victimology (ความกังวลร่วมกันกับเอลิซาเบ Grosz); เป็นที่ชัดเจนเป็นที่ฉันสามารถ TCP แผนที่ของ
สถานที่ในวิถีที่ยาวนานของการปฏิบัติที่ได้ให้ความสุนทรีย์เรื่องร่างกายของสตรี
ในการใช้พลังงานและการควบคุมของศิลปินชายผมได้เห็นและยังจะเถียงสำหรับ
กระแสสุขภาพและความเป็นไปได้เรียกร้องสิทธิสตรีอย่างเห็นได้ชัด สอดคล้องกับมาร์ค Reinhardt ของ
การยืนยันในความทุกข์ที่สวยงามว่ามีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาว่ามีการดูหลาย
บริบทบางอย่างที่รุนแรงการบาดเจ็บของผู้ที่ภาพอื่น ๆ ที่ทำให้
ปวดจังหวะทางการเมืองผมจะยืนยันว่าภาพของ TCP, ในขณะที่ไม่ unproblematic,
ทำให้ประสบการณ์ของสังคมและมีความเกี่ยวข้องทางการเมืองของผู้หญิงที่ประกอบด้วยโครงการ -
เช่นเดียวกับผู้ที่มองและอ่านกับการรับรู้ในหลายกรณีของการต่อสู้และ
ความสุข โครงการของฉันจะมีความสำคัญของสมาคม แต่อย่างใดระหว่างผู้หญิงและ victimhood,
และในความโปรดปรานของการตระหนักถึงความแข็งแรงโดยธรรมชาติในการเป็นช่องโหว่ในการจงใจเปิดเผย
ตัวเองในการยืนเปลือยกายไม่สะทกสะท้านและกระบุงในหน้าของร่างกายเป็นไปไม่ได้
ชนิดซึ่งได้กลายเป็น ไม่เพียง แต่เหมาะ แต่ตัวเองควบคุมแรงวินัย ต่อไปนี้
คำถามจูดิ ธ บัตเลอร์ทำอะไรทางการเมืองอาจจะทำด้วยความเศร้าโศก (ล่อแหลมชีวิต) ผมจะยืนยัน
การสูญเสียที่ให้อาหารเสริมเพื่อวาทกรรมสิทธิตามโดยเน้นการพึ่งพาของเรา
และช่องโหว่อีกคนหนึ่ง; ในคำอื่น ๆ TCP โดยวิธีการของร่างกายหลายและ
subjectivities ส่งเสริมการรวมและการรับรู้ (และดังนั้นจึงเรียกร้องให้ถูกต้องตามกฎหมาย) ของ
ทั้งสองกรณีที่เฉพาะเจาะจงของความเจ็บปวดความรุนแรงและความเศร้าโศก แต่ยังของความเสี่ยงร่วมกันของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยานิพนธ์ของฉันยืนยันที่ ( หญิง ) เปลือย , เว็บไซต์ที่มักจะเกี่ยวข้องกับ
การตรวจสอบ ความรุนแรง และการทำให้เห็นเป็นรูปธรรม สามารถให้ประโยชน์ในทางการเมืองและสังคมความอ่อนแอของตัวเอง
ผ่านสตรีศิลปะต่าง ๆ ) ผมหันกลับไป โดยเฉพาะการจัดแสดงภาพถ่าย
ชื่อโครงการศตวรรษ ( TCP ) โดย แฟรงค์ cordelle ซึ่งพงศาวดารหญิงและหญิงจาก
อายุ 0 ถึง 94 ;แต่ละรูปก็มีข้อเขียนที่เขียนโดยเรื่อง
บางครั้ง จด บางครั้งเศร้า บางครั้งคมชัดด้วยปัญญาที่โดดเด่นและมักจะ ถ่ายในบริบทของงานที่เกี่ยวข้อง
–จากจูดี้ ชิคาโก งานเลี้ยงอาหารค่ำกับช่องคลอดบทพูด
- TCP ลอกเลียนมาจากประวัติศาสตร์มากมายของงานศิลปะทางการเมืองที่เน้นทั้งพลัง และ
ศูนย์รวมโดยวิธีการของการเฉลิมฉลองของผู้หญิงร่างกายและความสําเร็จ ในขณะที่มี ,
indubitably การอภิปรายปรัชญาที่มีประสิทธิภาพในข้อเสนอในวาทกรรมเชิงวิพากษ์เกี่ยวกับ
ศูนย์รวม ผมจะอยู่ได้อย่างไร และที่สำคัญศิลปะออกพูดกับสภาพวัสดุ
ของผู้หญิงที่พวกเขาอ้างว่า portray ผู้หญิง ' และ ' ที่นี่ไม่ได้หมายถึงประเภทเท็จ homogenous
,แต่ผู้หญิงจริงกับชื่อและประวัติชีวิต หนึ่งในโครงการของฉันนั้นมี
คำพูดของผู้หญิงในภาพ ตลอดจนการผลิตและการจัดแสดงนั่นเอง (

ซึ่งฉันพูดเอง มีทั้งโพสและอาสาสำหรับ TCP ) .
โครงการของฉันจะเป็นจุดเริ่มต้นของริต้า felski ยืนยันว่าไม่เคยมี : สตรีงามต่อ SE ,แต่โอกาสที่จะเข้าใจสตรีวรรณกรรมและศิลปะใน
บริบทของสังคม บริบททางการเมืองและประวัติศาสตร์และในแง่ของสิ่งที่พวกเขาให้โดย
วิธีการวิจารณ์วัฒนธรรมด่วน เพื่อตั้ง TCP ในบริบทต่างๆเหล่านี้ ผมจะพิจารณาว่า
จัดแสดงลอกเลียนมาจากทั้งประวัติของเปลือยเพลงและการแสดงที่ใช้
filmicหญิงเปลือยร่างกายเป็นวัตถุของการศึกษาและ ลินดาต้องแย้งในประวัติศาสตร์
ผู้หญิงเปลือยในศิลปะตะวันตก , " พยายามที่จะทำให้ร่างกายหญิงที่เรียนรู้ได้ และครอบครอง "
จะ TCP ทำซ้ำและ / หรือท้าทายเหล่านี้ oppressive ดูการปฏิบัติ ซึ่ง พยายาม
' จับ ' เรื่อง หญิงปราดเปรียว , ขับไล่ไปเรื่อยๆงั้นเหรอ ผมจะสำรวจ