apan's remarkable economic growth i

apan's remarkable economic growth in the decades following 1950 have been called the "Japanese Miracle," as the economy grew three times faster than other major nations. It was achieved virtually without foreign capital. The miracle slackened off in 1973 in the face of an upsurge in oil prices and the destabilization of international trade. By the mid-1990s the economy entered an era of stagnation and low growth that still persists.[15]

Okita Saburo (1914–93), an economist, realized by 1942 that the war was lost; he prepared a plan for Japan's postwar economic recovery that was published in 1945 as "The Fundamental Directions for the Reconstruction of the Japanese Economy." He became foreign minister in 1979 and endeavored to integrate Japan economically and politically with the world economy.[16]

From 1950 onward, Japan rebuilt itself politically and economically. Sugita finds that, "The 1950s was a decade during which Japan formulated a unique corporate capitalist system in which government, business, and labor implemented close and intricate cooperation."[17]

Japan's newfound economic power soon gave it far more dominance than it ever had militarily. The Yoshida Doctrine and the Japanese government's economic intervention, spurred on an economic miracle on par with the record of West Germany. The Japanese government strove to spur industrial development through a mix of protectionism and trade expansion. The establishment of the Ministry of International Trade and Industry (MITI) was instrumental in the Japanese post-war economic recovery. By 1954, the MITI system was in full effect. It coordinated industry and government action and fostered cooperative arrangements, and sponsored research to develop promising exports as well as imports for which substitutes would be sought (especially dyestuffs, iron and steel, and soda ash). Yoshida's successor, Hayato Ikeda, began implementing economic policies which removed much of Japan's anti-monopoly laws. Foreign companies were locked out of the Japanese market and strict protectionist laws were enacted.[18]

Meanwhile, the United States under President Eisenhower saw Japan as the economic anchor for Western Cold War policy in Asia. Japan was completely demilitarized and did not contribute to military power, but did provide the economic power. The US and UN forces used Japan as their forward logistics base during the Korean War (1950–53), and orders for supplies flooded Japan. The close economic relationship strengthened the political and diplomatic ties, so that the two nations survived a political crisis in 1960 involving left-wing opposition to the U.S.-Japan Security Treaty. The left failed to force the removal of large American military bases in Japan, especially on Okinawa.[19] Shimizu argues that the American policy of creating "people of plenty" was a success in Japan and reached its goal of defusing anti-capitalist protest on the left.[20]

By the late years of the Shōwa period, Japan's economy was the second largest in the world after the United States. It kept this position until 2011, when the economy of China surpassed it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเติบโตทางเศรษฐกิจของ Apan ที่โดดเด่นในช่วงทศวรรษ 1950 ดังต่อไปนี้ได้รับการเรียกว่า "ญี่ปุ่นมิราเคิล" ในขณะที่เศรษฐกิจขยายตัวสามครั้งเร็วกว่าประเทศอื่น ๆ ที่สำคัญ มันก็ประสบความสำเร็จโดยไม่ต้องจริงเงินทุนต่างประเทศ มหัศจรรย์ผละออกในปี 1973 ในการเผชิญกับการขึ้นราคาน้ำมันและ destabilization การค้าระหว่างประเทศ โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 เศรษฐกิจเข้าสู่ยุคของความเมื่อยล้าและการเจริญเติบโตต่ำที่ยังคงอยู่ [15]. Okita โร่ (1914-1993) นักเศรษฐศาสตร์ตระหนักโดย 1942 ว่าสงครามที่หายไป; เขาเตรียมแผนสำหรับการฟื้นตัวของเศรษฐกิจหลังสงครามของญี่ปุ่นที่ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1945 ว่า "ทิศทางพื้นฐานเพื่อการฟื้นฟูของเศรษฐกิจญี่ปุ่น." เขากลายเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศในปี 1979 และพยายามที่จะบูรณาการประเทศญี่ปุ่นเศรษฐกิจและการเมืองกับเศรษฐกิจโลก. [16] จาก 1950 เป็นต้นไปญี่ปุ่นสร้างขึ้นมาใหม่เองทางการเมืองและเศรษฐกิจ ซูกิตะพบว่า "ในปี 1950 เป็นทศวรรษที่ผ่านมาในระหว่างที่ประเทศญี่ปุ่นกำหนดระบบทุนนิยมที่ไม่ซ้ำกันขององค์กรในการที่รัฐบาลธุรกิจและแรงงานดำเนินการร่วมมืออย่างใกล้ชิดและซับซ้อน." [17] อำนาจทางเศรษฐกิจที่เพิ่งค้นของญี่ปุ่นในเร็ว ๆ นี้ให้มันครอบงำมากขึ้นกว่าที่เคย มีทหาร ลัทธิโยชิดะและการแทรกแซงทางเศรษฐกิจของรัฐบาลญี่ปุ่นกระตุ้นในความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจในหุ้นที่มีบันทึกของเยอรมนีตะวันตก รัฐบาลญี่ปุ่นพยายามที่จะกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาอุตสาหกรรมผ่านการผสมผสานของการปกป้องและการขยายการค้า สถานประกอบการของกระทรวงการค้าระหว่างประเทศและอุตสาหกรรม (MITI) เป็นเครื่องมือในการโพสต์สงครามการฟื้นตัวของเศรษฐกิจญี่ปุ่น โดยในปี 1954 ระบบ MITI อยู่ในผลเต็มรูปแบบ มันอุตสาหกรรมการประสานงานและการกระทำของรัฐบาลและการส่งเสริมการเตรียมการความร่วมมือและการวิจัยได้รับการสนับสนุนในการพัฒนาที่มีแนวโน้มการส่งออกเช่นเดียวกับการนำเข้าทดแทนที่จะได้รับการขอ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารย้อมสีเหล็กและเหล็กกล้าและโซดาแอช) ทายาทของโยชิดะฮายาโตะอิเคดะเริ่มดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจที่เอาออกมากของญี่ปุ่นกฎหมายป้องกันการผูกขาด บริษัท ต่างประเทศที่ถูกขังอยู่ออกจากตลาดญี่ปุ่นและกฎหมายที่เข้มงวดกีดกันตรา. [18] ในขณะที่สหรัฐอเมริกาภายใต้ประธานาธิบดีไอเซนฮาวเห็นญี่ปุ่นเป็นผู้ประกาศข่าวทางเศรษฐกิจสำหรับนโยบายตะวันตกสงครามเย็นในเอเชีย ประเทศญี่ปุ่นได้อย่างสมบูรณ์ปลอดทหารและไม่ได้นำไปสู่อำนาจทางทหาร แต่ไม่ได้ให้อำนาจทางเศรษฐกิจ สหรัฐและกองกำลังสหประชาชาติใช้ญี่ปุ่นเป็นฐานโลจิสติกไปข้างหน้าของพวกเขาในช่วงสงครามเกาหลี (1950-1953) และคำสั่งซื้อสำหรับอุปกรณ์ที่ถูกน้ำท่วมญี่ปุ่น ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิดมีความเข้มแข็งความสัมพันธ์ทางการเมืองและการทูตเพื่อให้ประเทศทั้งสองรอดวิกฤตทางการเมืองในปี 1960 ที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งปีกซ้ายไปยังสหรัฐอเมริกาญี่ปุ่นสนธิสัญญาการรักษาความปลอดภัย ซ้ายล้มเหลวในการบังคับให้การกำจัดของฐานทหารที่มีขนาดใหญ่ของชาวอเมริกันในประเทศญี่ปุ่นโดยเฉพาะในโอกินาว่า. [19] ชิมิซึระบุว่านโยบายของสหรัฐอเมริกาในการสร้าง "คนมากมาย" ก็ประสบความสำเร็จในประเทศญี่ปุ่นและถึงเป้าหมายของการขจัดภัยการประท้วงต่อต้านทุนนิยม ด้านซ้าย. [20] โดยในช่วงปลายปีของระยะเวลาShōwaเศรษฐกิจของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่สองหลังจากที่สหรัฐฯ มันเก็บตำแหน่งนี้จนกระทั่งปี 2011 เมื่อเศรษฐกิจของจีนแซงมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

apan ที่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในทศวรรษต่อไปนี้ 1950 ได้รับการเรียกว่า " มิราเคิล ญี่ปุ่น , " ในขณะที่เศรษฐกิจขยายตัวเร็วกว่า 3 เท่าของประเทศที่สำคัญอื่น ๆ มันคือความจริง โดยทุนต่างชาติ ปาฏิหาริย์ slackened ออกในปี 1973 ในใบหน้าของการขึ้นราคาน้ำมันและ destabilization ของการค้าระหว่างประเทศโดยช่วงที่เศรษฐกิจเข้าสู่ยุคแห่งความเมื่อยล้าและการเจริญเติบโตต่ำที่ยังคงอยู่ [ 15 ]

ตะ ซาบุโร่ ( 1914 – 93 ) , นักเศรษฐศาสตร์ , ตระหนักโดย 1942 ที่ไม่มีสงครามแล้ว เขาเตรียมแผนสำหรับการฟื้นตัวของเศรษฐกิจหลังสงครามของญี่ปุ่นที่ถูกตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1945 เป็น " เส้นทางพื้นฐานสำหรับ การฟื้นฟูเศรษฐกิจของญี่ปุ่น" เขากลายเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศในปี 1979 และพยายามที่จะรวมประเทศญี่ปุ่นทางเศรษฐกิจและการเมืองกับเศรษฐกิจของโลก [ 16 ]

จาก 2493 เป็นต้นไป ญี่ปุ่นสร้างเองในทางการเมืองและทางเศรษฐกิจ สึงิตะพบว่า " ทศวรรษ 1950 คือในระหว่างที่ญี่ปุ่นสูตรเฉพาะของระบบทุนนิยม ซึ่งในรัฐบาลธุรกิจและแรงงานที่ใช้ และปิดมือประณีต . " [ 17 ]

พลังทางเศรษฐกิจญี่ปุ่นแล้วให้มันใหม่ไกลมากขึ้นกว่าที่เคยมีอำนาจทางทหาร และ โยชิดะ ลัทธิและการแทรกแซงทางเศรษฐกิจ รัฐบาลญี่ปุ่นก็ดันออกในความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจเมื่อเทียบกับบันทึกของเยอรมันตะวันตก รัฐบาลญี่ปุ่นพยายามจะกระตุ้นการพัฒนาอุตสาหกรรมผ่านการผสมของอุตสาหกรรม และขยายการค้าการจัดตั้งกระทรวงการค้าระหว่างประเทศและอุตสาหกรรม ( มิติ ) เป็นเครื่องมือในญี่ปุ่นหลังสงครามเศรษฐกิจฟื้นตัว โดย 1954 , ระบบมิติ คือเต็มรูปแบบ ประสานงานและดำเนินการสนับสนุนรัฐบาลและอุตสาหกรรมการจัดการสหกรณ์