When our heads hit the pillow every

When our heads hit the pillow every night, we tend to think we’re surrendering. Not just to exhaustion, though there is that. We’re also surrendering our mind, taking leave of our focus on sensory cues, like noise and smell and blinking lights. It’s as if we’re powering ourselves down like we do the electronics at our bedside–going idle for a while, only to spring back into action when the alarm blasts hours later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อหัวของเราตีหมอนทุกคืน เรามักจะคิดว่า เรากำลัง surrendering กับมา แต่มีอยู่ที่ การลาของเราบนสัญลักษณ์ทางประสาทสัมผัส เช่นเสียง และกลิ่น และไฟกะพริบถ้าเรา surrendering จิตใจของเรา เรายัง คือว่า เรากำลังเปิดตัวเองลงเหมือนเราทำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เราข้างเตียง – ไปใช้งานในขณะ เท่ากับสปริงกลับไปสู่การปฏิบัติเมื่อปลุก blasts ชั่วโมงภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อหัวของเราตีหมอนทุกคืนเรามักจะคิดว่าเรากำลังยอมจำนน ไม่เพียง แต่ไปหมดแม้ว่าจะมีที่ เรายังยอมแพ้ใจของเรา, การลาของเรามุ่งเน้นที่ตัวชี้นำทางประสาทสัมผัสเช่นเสียงและกลิ่นและไฟกระพริบ มันเหมือนกับว่าเรากำลังเปิดเครื่องตัวเองลงเหมือนที่เราทำอิเล็กทรอนิกส์ที่ข้างเตียงที่กำลังของเราไม่ได้ใช้งานในขณะที่เพียงเพื่อที่จะกลับเข้ามาในฤดูใบไม้ผลิดำเนินการเมื่อลั่นปลุกชั่วโมงต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อหัวกระแทกหมอนทุกคืน เรามักจะคิดว่าเรายอมแพ้ ไม่ใช่แค่อ่อนเพลีย แต่ก็นั่นล่ะ เรายังยอมสละออกจากจิตใจของเรา เราเน้นตัวความรู้สึก ชอบเสียงและกลิ่น และไฟกระพริบ นี่ ถ้าเราเปิดเครื่องตัวเองลงเหมือนที่เราทำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ข้างเตียงของเราไปใช้งาน และสำหรับในขณะที่แต่สปริงกลับเข้าดำเนินการเมื่อการแจ้งเตือนระเบิดในเวลาต่อมา