Reynolds smiled and nodded as well.

Reynolds smiled and nodded as well.

After Monica left, Miller stared at Reynolds. “Outsider kid, you’ve been in our mountain village for some time now. You now need to make a choice…”

“Choice?” Reynolds felt surprised.

Miller nodded calmly. “Since you’ve been able to find us, that means that destiny has led you here. You now have two choices. The first is to forever stay in our mountain village, and become one of our villagers, never to leave. The second is to immediately leave, and never enter again. You only have two choices. If you disobey, you will definitely die.”

These cold, calm words made Reynolds’ heart quiver.

Leave forever? Or never leave the mountain village again?

Reynolds didn’t want to make either choice.

“Mr. Miller,” Reynolds hurriedly said, “Based on what I know, aren’t there some people in the village who occasionally go outside?”

Miller glanced at him, then chuckled. “True. Our mountain village has a yearly contest. Anyone who makes it into the top ten during this tournament is permitted to leave the village and make a trip to the outside world. But given your current power…you aren’t even able to rank in our top hundred, much less top ten.”

Reynolds was very anxious.

“Although I currently can’t make the ranking, in the future I might.” Reynolds had already made his decision. “Mr. Miller, I have decided to become a member of this village.” Although Reynolds loved his parents, when he was in the army, he often went a year or two without seeing his parents a single time. So long as his parents knew that he was alive, that was all that matter. In the future, he would have a chance to meet them. There shouldn’t be too much of a problem.

Reynolds knew that his parents could definitely live for another century or two.

But Monica…Reynolds was worried that if he left, he would regret it for the rest of his life.

Miller nodded slightly. “Welcome to the village. Remember. You are not allowed to leave the village without permission. If it is discovered that you did…you will definitely die. No matter what, you had best not harbor any doubts about how powerful our village is.” Miller immediately turned and prepared to leave.

“Mr. Miller.” Reynolds hurriedly said.

Miller turned to look at him. “What is it?”

“When the other people in the village leave, can they help me carry a message out?” Reynolds asked.

Miller nodded. “Yes they can. However, you cannot reveal any information regarding the village. In two days, I’ll be leaving the village. If you have any messages, I can help you transmit them.”

Reynolds felt a surge of joy, and he hurriedly said, “Lord Miller, when you leave the village, please go to any of the Dawson Conglomerate’s branches and tell them that I, Reynolds Dunstan, am not dead. Right now, I am happily alive, and I hope my friends and family won’t be worried about me.”

“The Dawson Conglomerate?” Miller glanced at him, then nodded.

“Lord Miller.” Reynolds suddenly realized something. “Didn’t you just say that only the top ten in the annual tournament are allowed to make a trip? Why is it that you can leave whenever you want?”

Miller glanced at him. “Once you are my level of power, you can also leave whenever you wish.” As he spoke, with a single movement Miller suddenly vanished from in front of Reynolds. Reynolds’ heart was filled with shock; this speed was simply too terrifying!

“Milord, that Reynolds isn’t very powerful, but it seems as though Miss Monica feels rather…” Miller stood to one side respectfully, while a handsome, refined-looking middle-aged man with long black hair sat on a stone chair, casually sipping wine.

The refined middle-aged man laughed calmly. “Monica is free to like whoever she wants. Don’t force her. For Reynolds to choose to remain in the village means that he has courage, at least.”

“But the Madame…” Miller said.

The refined middle-aged man laughed. “Haha…as for that, there’s nothing I can do either. If that Reynolds really has taken a liking to my daughter, then all I can do is suggest that he work hard. Otherwise, he won’t even be able to pass my wife’s approval.”

“Tomorrow, when you head to the Forest of Darkness, be careful. Don’t irritate the King of the Forest of Darkness.” The refined middle-aged man glanced at Miller.

“Yes, milord.” Miller said respectfully.

The next morning, a blur suddenly streaked out at high speed away from the mountain village. In the blink of an eye, it pierced through the skies as it flew towards the north at high speed. The speed at which it travelled was a good deal faster than even Linley’s speed in full Dragonform. An hour or so later, that blur arrived at the Forest of Darkness.

“Hrm?” The astonishing speed lessened, and from high up above, Miller stared down below.

Blackdirt City was located quite close to the Forest of Darkness, only fifty or so kilometers away from it. Miller was currently directly above Mt. Blackraven. Although he had been flying at high speed, he could sense a powerful amount of wind-style energy coming from below.

“Someone else who also trains in the Laws of the Wind?” Miller’s eyes lit up.

Miller was studying the Laws of the Wind as well. He carefully examined Mt. Blackraven, and saw a human form, dressed in a deep blue robe who was wielding a violet longsword. That human form constantly flickered about in multiple places in Mt. Blackraven at an astonishingly fast speed.

“His level of understanding is quite excellent. It has been centuries since I’ve sparred with another wind-style expert.” Miller’s heart itched. He flew down at high speed.

By now, Linley had noticed this human form flying down from the skies at high speed.

Miller landed directly atop the crown of a tree on Mt. Blackraven. Standing on the tree’s crown, he stared at the nearby Linley and laughed loudly, “I am Miller, also a student of the Laws of the Wind. My friend, would you be willing to have a competition with me?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรย์โนลด์สยิ้ม แล้วพยักหน้าเป็นอย่างดีหลังจากที่โมนิกาซ้าย มิลเลอร์จ้องไปที่เรย์โนลด์ส "เด็กบุคคลภายนอก คุณได้แล้วในหมู่บ้านของเขาครั้งนี้ ตอนนี้ต้องให้ทางเลือก...""ทางเลือก" เรย์โนลด์สรู้สึกประหลาดใจมิลเลอร์พยักหน้าเบา ๆ "เนื่องจากคุณได้รับสามารถค้นหาเรา ว่า จุดหมายปลายทางที่ได้นำคุณที่นี่ ขณะนี้คุณมีสองตัวเลือก แรก ได้ตลอดอยู่ในหมู่บ้านของเขา เป็นหนึ่งในชาวบ้านของเรา ไม่เคยไป ที่สอง ได้ทันทีเว้น ไม่เคยใส่อีก เพียงคุณมีสองตัวเลือก หากฝ่าฝืนปรับ คุณจะแน่นอนตาย"คำเย็น สงบทำ quiver หัวใจของเรย์โนลด์สปล่อยตลอด หรือไม่เคยปล่อยให้หมู่บ้านของภูเขาอีกเรย์โนลด์สไม่ต้องการให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง"นายมิลเลอร์ เรย์โนลด์สรีบกล่าว "ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ฉันรู้ ไม่มีบางคนในหมู่บ้านที่บางครั้งไป"มิลเลอร์ glanced ที่เขา นั้นเบา ๆ "แท้จริง หมู่บ้านของเราเขามีประกวดประจำปี ใครที่ทำลงบนสิบในระหว่างการแข่งขันนี้ได้รับอนุญาตให้ออกจากหมู่บ้าน และเดินทางไปโลกภายนอก แต่ให้พลังงานปัจจุบันของคุณ...คุณไม่สามารถแม้แต่การจัดอันดับในด้านบนของเราร้อย มากน้อยสิบอันดับ"เรย์โนลด์สกังวลมากขึ้น"แม้ว่าในขณะนี้ทำการจัดอันดับ ในอนาคตผมอาจ" เรย์โนลด์สได้แล้วทำการตัดสินใจของเขา "นายมิลเลอร์ ฉันได้ตัดสินใจเป็น สมาชิกของหมู่บ้านนี้" แม้ว่าเรย์โนลด์สรักพ่อ เมื่อเขามาอยู่ในกองทัพ มักเขาปีหรือสองไม่เห็นพ่อแม่ในเวลาเดียวกัน ตราบใดที่พ่อแม่ของเขารู้ว่า เขามีชีวิตอยู่ มีทั้งหมดที่สำคัญ ในอนาคต เขาจะมีโอกาสที่จะพบพวกเขา ไม่ควรมีมากเกินไปของปัญหาเรย์โนลด์สรู้ว่า พ่อแม่แน่นอนอยู่ในอีกศตวรรษหรือสองแต่โมนิกา... เรย์โนลด์สกังวลว่า ถ้าเขาซ้าย เขาจะเสียใจมันสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขาได้มิลเลอร์พยักหน้าเล็กน้อย "ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้าน จำ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากหมู่บ้านไม่ได้รับอนุญาต ถ้าค้นพบว่า คุณไม่ได้...คุณจะแน่นอนตาย ไม่ว่าอะไร คุณมีส่วนไม่ harbor ข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับหมู่บ้านของเราเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพขึ้น" มิลเลอร์เปิด และเตรียมที่จะปล่อยทันที"นายมิลเลอร์" เรย์โนลด์สกล่าวว่า รีบมิลเลอร์หันไปมองเขา "มันคืออะไร""เมื่อคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านให้ สามารถช่วยดำเนินการข้อความหรือไม่" เรย์โนลด์สถามมิลเลอร์พยักหน้า "ใช่ครับ อย่างไรก็ตาม คุณไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้าน ในวันนี้ ฉันจะออกจากหมู่บ้าน ถ้าคุณมีข้อความ ฉันสามารถช่วยคุณส่งพวกเขา"Reynolds felt a surge of joy, and he hurriedly said, “Lord Miller, when you leave the village, please go to any of the Dawson Conglomerate’s branches and tell them that I, Reynolds Dunstan, am not dead. Right now, I am happily alive, and I hope my friends and family won’t be worried about me.”“The Dawson Conglomerate?” Miller glanced at him, then nodded.“Lord Miller.” Reynolds suddenly realized something. “Didn’t you just say that only the top ten in the annual tournament are allowed to make a trip? Why is it that you can leave whenever you want?”Miller glanced at him. “Once you are my level of power, you can also leave whenever you wish.” As he spoke, with a single movement Miller suddenly vanished from in front of Reynolds. Reynolds’ heart was filled with shock; this speed was simply too terrifying!“Milord, that Reynolds isn’t very powerful, but it seems as though Miss Monica feels rather…” Miller stood to one side respectfully, while a handsome, refined-looking middle-aged man with long black hair sat on a stone chair, casually sipping wine.The refined middle-aged man laughed calmly. “Monica is free to like whoever she wants. Don’t force her. For Reynolds to choose to remain in the village means that he has courage, at least.”“But the Madame…” Miller said.The refined middle-aged man laughed. “Haha…as for that, there’s nothing I can do either. If that Reynolds really has taken a liking to my daughter, then all I can do is suggest that he work hard. Otherwise, he won’t even be able to pass my wife’s approval.”“Tomorrow, when you head to the Forest of Darkness, be careful. Don’t irritate the King of the Forest of Darkness.” The refined middle-aged man glanced at Miller.“Yes, milord.” Miller said respectfully.The next morning, a blur suddenly streaked out at high speed away from the mountain village. In the blink of an eye, it pierced through the skies as it flew towards the north at high speed. The speed at which it travelled was a good deal faster than even Linley’s speed in full Dragonform. An hour or so later, that blur arrived at the Forest of Darkness.“Hrm?” The astonishing speed lessened, and from high up above, Miller stared down below.Blackdirt City was located quite close to the Forest of Darkness, only fifty or so kilometers away from it. Miller was currently directly above Mt. Blackraven. Although he had been flying at high speed, he could sense a powerful amount of wind-style energy coming from below.“Someone else who also trains in the Laws of the Wind?” Miller’s eyes lit up.Miller was studying the Laws of the Wind as well. He carefully examined Mt. Blackraven, and saw a human form, dressed in a deep blue robe who was wielding a violet longsword. That human form constantly flickered about in multiple places in Mt. Blackraven at an astonishingly fast speed.“His level of understanding is quite excellent. It has been centuries since I’ve sparred with another wind-style expert.” Miller’s heart itched. He flew down at high speed.By now, Linley had noticed this human form flying down from the skies at high speed.Miller landed directly atop the crown of a tree on Mt. Blackraven. Standing on the tree’s crown, he stared at the nearby Linley and laughed loudly, “I am Miller, also a student of the Laws of the Wind. My friend, would you be willing to have a competition with me?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรย์ยิ้มและพยักหน้าเช่นกัน

หลังจากโมนิก้าซ้าย มิลเลอร์จ้อง เรย์โนลด์ " คนนอกเด็ก , คุณเคยอยู่ที่หมู่บ้านภูเขาของเราบ้างเลย ตอนนี้คุณต้องตัดสินใจแล้ว . . . . . . . "

" ทางเลือก " เรย์รู้สึกตกใจ

มิลเลอร์พยักหน้าเงียบๆ เมื่อคุณได้พบเรา นั่นหมายความว่า ที่โชคชะตานำเธอมาที่นี่ ตอนนี้คุณมี 2 ทางเลือกแรกคือตลอดไปอยู่ในหมู่บ้านภูเขาของเราและกลายเป็นหนึ่งของชาวบ้าน ไม่เคยไป สองคือการ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย และไม่เคยใส่อีกเลย คุณมีเพียงสองตัวเลือก ถ้าคุณไม่ คุณจะตาย "

เย็นเหล่านี้คำสงบทำให้ Reynolds ' หัวใจสั่น

ไปตลอดกาล ? ไม่เคยออกจากหมู่บ้านภูเขาอีกครั้ง

Reynolds ไม่ต้องการให้ให้เลือก . . .

" คุณมิลเลอร์ " เรย์รีบกล่าวว่า " จากที่ผมทราบ ไม่มีคนในหมู่บ้านที่เธออยู่ข้างนอก "

มิลเลอร์ เหลือบมองเขาแล้วหัวเราะ . " จริง หมู่บ้านภูเขาของเรามีการประกวดทุกปี ใครทำให้มันเป็น top 10 ในการแข่งขันครั้งนี้จะได้รับอนุญาตที่จะออกจากหมู่บ้านและเดินทางไปยังโลกภายนอกแต่ให้พลัง . . . . . . . ปัจจุบันของคุณคุณยังไม่ได้สามารถที่จะจัดอันดับในด้านบนด้านบนสิบร้อยมากน้อย "

เรย์โนลด์ กลุ้มใจจัง

" แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถทำอันดับ ในอนาคตผมอาจจะ " เรย์โนลด์ได้ทำให้การตัดสินใจของเขา " คุณมิลเลอร์ , ฉันได้ตัดสินใจที่จะกลายเป็นสมาชิกของบ้านนี้ ถึงแม้ว่า เรย์โนลด์ รักพ่อแม่ของเขาเมื่อเขาอยู่ในกองทัพเขามักจะไปปีหรือสองปีโดยไม่ต้องเห็นพ่อแม่ของเขาแม้แต่ครั้งเดียว ตราบใดที่พ่อแม่เขารู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ นั่นคือทั้งหมดที่สำคัญ ในอนาคต เขาจะได้มีโอกาสที่จะตอบสนองพวกเขา ไม่ควรมีมากเกินไปของปัญหา

Reynolds รู้ว่าพ่อแม่ของเขาอาจจะมีชีวิตอยู่อีกหรือสองศตวรรษ .

แต่โมนิก้า . . . . . . . เรย์เป็นห่วงว่าถ้าเขาจากไป