Therefore, the urban structure of t

Therefore, the urban structure of the City of Seoul, which is closely related to the Seoul Metropolitan Subway (SMS), can be considered in terms of urban interaction. Although there is no consensus on criteria for the measurement and comparison of urban structures, the indicator of accessibility represents the availability of spatially accessible opportunities better than simple indicators of urban space or activities such as density patterns, density gradients, homogeneity, concentricity, and sectorality (Kawabata & Shen, 2006). More importantly, the accessibility indicator provides a comprehensive view of the spatial distribution of origin and destination activities and their links by a transportation system (Handy, 1993; Schürmann, Spiekermann, & Wegener, 1997; Wegener, 1996). A station can be defined as an origin-oriented, destination-oriented, or intermediate station with regard to the indicator. In this paper, the indicator will be used to classify the stations in Seoul into groups based on the urban structural hierarchy. Then, the planning factors of TOD will be applied to each station group by considering the factors that most effectively influence subway ridership. This compound approach to the research is distinguishable from existing research on TOD.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น สามารถพิจารณาโครงสร้างเมืองของเมืองของกรุงโซล ซึ่งจะต้องเกี่ยวข้องกับรถไฟใต้ดินกรุงโซล (SMS), ในแง่ของการเมืองโต้ มีมติไม่มีเกณฑ์การประเมินและการเปรียบเทียบโครงสร้างเมือง ไฟแสดงสถานะการเข้าแทนของ spatially ได้โอกาสที่ดีกว่าตัวชี้วัดที่ง่ายของผังเมืองหรือกิจกรรมเช่นรูปแบบความหนาแน่น การไล่ระดับสีความหนาแน่น รอย concentricity และ sectorality (ชินและ Shen, 2006) สำคัญ ตัวบ่งชี้สำหรับการเข้าถึงให้ดูครอบคลุมของการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของต้นทาง และปลายทางกิจกรรม และเชื่อมโยงของการ โดยระบบขนส่ง (มีประโยชน์ 1993 Schürmann, Spiekermann และ Wegener, 1997 Wegener, 1996) สถานีที่สามารถกำหนดเป็นสถานีมาแปลก แปลกปลายทาง หรือกลางตามตัวบ่งชี้ ในกระดาษนี้ ตัวบ่งชี้ที่จะใช้เพื่อจัดประเภทสถานีโซลออกเป็นกลุ่มตามลำดับชั้นของโครงสร้างในเมือง แล้ว จะใช้กับแต่ละกลุ่มสถานีปัจจัยการวางแผนของทอด โดยพิจารณาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผู้โดยสารรถไฟใต้ดินได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด วิธีการนี้ประกอบกับการวิจัยแตกต่างจากการวิจัยที่มีอยู่บนทอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นโครงสร้างของเมืองของเมืองของกรุงโซลที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับรถไฟใต้ดินโซล (SMS) ได้รับการพิจารณาในแง่ของการมีปฏิสัมพันธ์ในเมือง ถึงแม้จะมีมติเกี่ยวกับเกณฑ์การวัดและการเปรียบเทียบของโครงสร้างเมืองไม่มีตัวบ่งชี้ของการเข้าถึงหมายถึงความพร้อมของโอกาสในการเข้าถึงตำแหน่งที่ดีกว่าหุ้นที่เรียบง่ายของพื้นที่ในเมืองหรือกิจกรรมต่าง ๆ เช่นรูปแบบความหนาแน่นของการไล่ระดับสีความหนาแน่นของเนื้อเดียวกัน concentricity และ sectorality (Kawabata & Shen, 2006) ที่สำคัญกว่าตัวบ่งชี้การเข้าถึงได้ให้มุมมองที่ครอบคลุมของการกระจายของต้นทางและปลายทางกิจกรรมและการเชื่อมโยงของพวกเขาโดยระบบการขนส่ง (Handy 1993; Schürmann, Spiekermann & Wegener, 1997; Wegener, 1996) สถานีสามารถกำหนดเป็นจุดเริ่มต้นที่มุ่งเน้นปลายทางที่มุ่งเน้นหรือสถานีกลางในเรื่องเกี่ยวกับตัวบ่งชี้ที่มี ในงานวิจัยนี้บ่งชี้ที่จะใช้ในการจำแนกสถานีในกรุงโซลเข้ากลุ่มตามลำดับชั้นของโครงสร้างเมือง จากนั้นปัจจัยการวางแผน TOD จะถูกนำไปใช้กับแต่ละกลุ่มสถานีโดยพิจารณาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดผู้โดยสารที่สถานีรถไฟใต้ดิน วิธีการสารนี้การวิจัยที่เป็นความแตกต่างจากการวิจัยที่มีอยู่ใน TOD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้น โครงสร้างเมืองของเมืองโซล ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับรถไฟใต้ดินมหานครโซล ( SMS ) สามารถพิจารณาในแง่ของการปฏิสัมพันธ์ของเมือง ถึงแม้ว่าจะไม่มีฉันทามติในเกณฑ์การวัดและการเปรียบเทียบโครงสร้างของเมือง ตัวชี้วัดของการเข้าถึงหมายถึงความพร้อมเชิงพื้นที่สามารถเข้าถึงได้โอกาสดีกว่าง่าย ตัวชี้วัดของพื้นที่เมืองหรือกิจกรรมต่างๆ เช่น รูปแบบความหนาแน่นความหนาแน่นของการไล่ระดับสีรวมตัวกัน concentricity และ sectorality ( คาวาบาตะ & Shen , 2006 ) ที่สำคัญ การเข้าถึงตัวบ่งชี้ มีมุมมองที่ครอบคลุมของการกระจายเชิงพื้นที่ของประเทศและกิจกรรมปลายทางและเชื่อมโยงด้วยระบบการขนส่ง ( สะดวก , 1993 ; Sch ü rmann spiekermann , และ เวเกเนอร์ , 1997 ; เวเกเนอร์ , 1996 ) สถานีที่สามารถกำหนดเป็นจุดเริ่มต้นและปลายทางที่มุ่งเน้น หรือกลางสถานีเกี่ยวกับตัวบ่งชี้ ในกระดาษนี้ , ตัวบ่งชี้ที่จะใช้ในการแยกสถานีโซลออกเป็นกลุ่มตามระบบโครงสร้างของเมือง จากนั้นการวางแผนปัจจัยที่กำลังจะใช้กับแต่ละสถานีกลุ่มโดยพิจารณาจากปัจจัยที่มีอิทธิพลมากที่สุดจำนวนผู้โดยสารรถไฟใต้ดิน สารวิธีการวิจัยที่แตกต่างจากงานวิจัยที่มีอยู่ใน ท็อด