The first fossil specimen of Megath

The first fossil specimen of Megatherium was discovered in 1788 by Manuel Torres, on the bank of the Luján River in Argentina. The fossil was shipped to Museo Nacional de Ciencias Naturales in Madrid the following year, where it remains. It was reassembled by museum employee Juan Bautista Bru, who also drew the skeleton and some individual bones.[2] Based on Bru's illustrations, comparative anatomist Georges Cuvier determined the relationships and appearance of Megatherium. He published his first paper on the subject in 1796, a transcript of a previous lecture at the French Academy of Sciences. He published on the subject again in 1804; this paper was republished in his book Recherches sur les ossemens fossiles de quadrupèdes.[3] In his 1796 paper, Cuvier assigned the fossil the scientific name Megatherium americanum.

Cuvier determined that Megatherium was a sloth, and at first believed that it used its large claws for climbing trees, like modern sloths, although he later changed his hypothesis to support a subterranean lifestyle, with the claws used to dig tunnels.[3]

Fossils of Megatherium and other western megafauna proved popular with the Georgian era public until the discovery of the dinosaurs some decades later. Since the original discovery, numerous other fossil Megatherium skeletons have been discovered across South America, in Chile, Argentina, Bolivia, Peru, Brazil, Paraguay and Uruguay.[1]

Taxonomy and evolution[edit]
Ground sloths are placed within the superorder Xenarthra, a group of South American origin which also includes extinct pampatheres and glyptodonts, as well as living tree sloths, armadillos and anteaters.

The subgenus and species Megatherium (Pseudomegatherium) tarijense appears to be a junior synonym of M. americanum, and merely a small individual.[4] The ground sloths, as with all other xenarthrans, evolved in isolation in South America, while it was an island continent during the Paleogene.

During the Pliocene, the Central American Isthmus formed, causing the Great American Interchange, and a mass extinction of much of the indigenous South American megafauna. Ground sloths were largely unaffected and continued to thrive in spite of competition from the northern immigrants. Ground sloths were among the various South American animal groups to migrate northwards into North America, where they remained and flourished until the late Pleistocene.[5]

The rhinoceros-sized Promegatherium of the Miocene is suggested as the ancestor of Megatherium. The oldest (and smallest) species of Megatherium is M. altiplanicum of Pliocene Bolivia.[6] It was very similar to Promegatherium, and was also about the size of a rhinoceros. M. tarijense has been regarded as a medium-sized Megatherium species, larger than M. altiplanicum, but smaller than M. americanum. It roamed from Bolivia in the Tarija Basin to Peru in the Yantac.[7] Species of Megatherium became larger over time, with the largest species, M. americanum of the late Pleistocene, reaching the size of an African elephant.

Description[edit]

Restoration
Megatherium was one of the largest land mammals known, weighing up to 4 tonnes[8] and measuring up to 6 m (20 ft) in length from head to tail.[9][10] It is the largest known ground sloth, as big as modern elephants, and would have only been exceeded in its time by a few species of mammoth. The group is known primarily from its largest species, M. americanum. Megatherium species were members of the abundant Pleistocene megafauna, large mammals that lived during the Pleistocene epoch.

Megatherium had a robust skeleton with a large pelvic girdle and a broad muscular tail. Its large size enabled it to feed at heights unreachable by other contemporary herbivores. Rising on its powerful hind legs and using its tail to form a tripod, Megatherium could support its massive body weight while using the curved claws on its long forelegs to pull down branches with the choicest leaves. This sloth, like a modern anteater, walked on the sides of its feet because its claws prevented it from putting them flat on the ground. Although it was primarily a quadruped, its trackways show that it was capable of bipedal locomotion. Biomechanical analysis also suggests it had adaptations to bipedalism.[11]

Some experts believe that its jaw may have housed a long tongue, which it would use to pull leaves into its mouth, similar to the modern tree sloth. Others question this view. Some of the elements in Megatherium's oral cavity were fused together: a rigidly articulated stylohyal and epihyal, and the apparatus lies farther anteriorly, which together with the elongated, steeply inclined mandibular symphysis, indicates a relatively shorter geniohyoid muscle and thus more limited capacity for tongue protrusion.[12] It was well adapted for strong, predominantly orthal (up-down) movement for eating rough vegetation.[citation needed] Megatherium possessed the narrowest muzzle of all ground sloths from the Pleistocene. This leads paleobiologists to believe that it was a very selective eater. It had the ability to pick and choose which leaves and twigs it would consume. Megatherium had a large narrow prehensile lip that was capable of grabbing and tearing off particular leaves and twigs and other sorts of vegetation.[13]

Habitat[edit]
Megatherium inhabited woodland and grassland environments of the lightly wooded areas of South America [14] where it was an endemic species, as recently as 10,000 years ago. Megatherium was adapted to temperate, arid or semiarid open habitats. An example of these most recent finds is at Cueva del Milodon in Patagonian Chile.[15] The closely related genus Eremotherium (that has been classified occasionally as part of Megatherium)[16] lived in more tropical environments further north, and invaded temperate North America as part of the Great American Interchange.

Paleobiology[edit]

Restoration of M. americanum by Robert Bruce Horsfall
The giant ground sloth lived mostly in groups, but it may have lived singly in caves. It probably had mainly a browsing diet in open habitats, but also it probably fed on other moderate to soft tough food. For millions of years, the sloth had no enemies to bother it, so it was probably a diurnal animal.

The giant ground sloth was a herbivore, feeding on leaves such as yuccas, agaves, and grasses. While it fed chiefly on terrestrial plants, it could also stand on its hind legs, using its tail as a balancing tripod, and reach for upper growth vegetation. It would pull itself upright to sit on its haunches or to stand and then tugged at plants with its feet, digging them up with the five sharp claws on each foot. The sloth used its simple teeth to grind down food before swallowing it, and its highly developed cheek muscles helped in this process. The sloth's stomach was able to digest coarse and fibrous food. It is likely that it spent a lot of time resting to aid digestion.


Skull
A recent morpho-functional analysis [8] indicates that M. americanum was adapted for strong vertical biting. The teeth are hypsodont and bilophodont, and the sagittal section of each loph is triangular with a sharp edge. This suggests that the teeth were used for cutting, rather than grinding, and that hard fibrous food was not the primary dietary component.

While it has been suggested that the giant sloth may have been partly carnivorous, this is a controversial claim. Richard Fariña and Ernesto Blanco of the Universidad de la República in Montevideo have analysed a fossil skeleton of M. americanum and discovered that its olecranon - the part of the elbow to which the triceps muscle attaches - was very short. This adaptation is found in carnivores and optimises speed rather than strength. The researchers say this would have enabled M. americanum to use its claws like daggers. They suggest that to add nutrients to its diet, Megatherium may have taken over the kills of Smilodon. Based on the estimated strength and mechanical advantage of its biceps, it has been proposed that Megatherium could have overturned adult glyptodonts (large, armored xenarthrans, related to armadillos) as a means of scavenging or hunting these animals.[17] However, noting that sloths lack the carnassials typical of predators and that traces of bone are absent from the many preserved deposits of sloth dung, Paul Martin has described this proposal as "fanciful".[A]

Extinction[edit]
In the south, the giant ground sloth flourished until about 10,500 radiocarbon years BP. Most cite the appearance of an expanding population of human hunters as the cause of its extinction.[18] There are a few late dates of around 8000 BP and one of 7000 BP[19] for Megatherium remains, but the most recent date viewed as credible is about 10,000 BP.[20] The use of bioclimatic envelope modeling indicates that the area of suitable habitat for Megatherium had shrunk and become fragmented by the mid-Holocene. While this alone would not likely have caused its extinction, it has been cited as a possible contributing factor.[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างฟอสซิลแรกของ Megatherium ถูกค้นพบใน 1788 โดยมานูเอลทอร์เรส บนฝั่งแม่น้ำ Luján ในอาร์เจนติน่า ซากดึกดำบรรพ์ถูกส่งไปที่สเนทูราเลสทุก Nacional de Ciencias ในกรุงมาดริดปีต่อไปนี้ ซึ่งยังคง มันถูกตกพนักงานพิพิธภัณฑ์ Juan Bautista Bru ผู้วาดโครงกระดูกและกระดูกบางแต่ละ [2] ตามภาพประกอบของ Bru เปรียบเทียบ anatomist Cuvier จอร์จกำหนดความสัมพันธ์และลักษณะที่ปรากฏของ Megatherium เขาเผยแพร่กระดาษครั้งแรกของเขาในเรื่องใน 1796 เสียงบรรยายบรรยายก่อนหน้านี้ที่สถาบันวิทยาศาสตร์ฝรั่งเศส เขาประกาศในเรื่องอีกใน 1804 เอกสารนี้ถูกประกาศในหนังสือของเขา Recherches sur les ossemens fossiles เด quadrupèdes [3] ในกระดาษของเขา 1796, Cuvier กำหนดให้กันชื่อ Megatherium americanumCuvier กำหนดว่า Megatherium sloth กับ และในตอนแรกเชื่อว่า มันใช้ก้ามใหญ่ของสำหรับปีนต้นไม้ เช่น sloths ทันสมัย แม้ในภายหลังเขาเปลี่ยนสมมติฐานของเขาเพื่อสนับสนุนชีวิตใต้พื้นดิน มีเล็บที่ใช้ในการขุดอุโมงค์ [3]ซากดึกดำบรรพ์ของ Megatherium megafauna ตะวันตกอื่น ๆ พิสูจน์นิยมยุคจอร์เจียสาธารณะจนถึงการค้นพบไดโนเสาร์ทศวรรษภายหลัง ตั้งแต่การค้นพบต้นฉบับ จำนวนมากอื่น ๆ ฟอส Megatherium โครงกระดูกได้ถูกค้นพบในอเมริกาใต้ ชิลี อาร์เจนตินา โบลิเวีย เปรู บราซิล ปารากวัย และอุรุกวัย [1]ระบบภาษีและวิวัฒนาการ [แก้ไข]Sloths ดินอยู่ภายใน superorder Xenarthra กลุ่มของอเมริกาใต้ซึ่งยัง รวมถึงสูญ pampatheres และ glyptodonts ตลอดจนต้นไม้นั่งเล่น sloths, armadillos และ anteatersTarijense (Pseudomegatherium) Megatherium subgenus และพันธุ์จะ เหมือนจูเนียร์ americanum เมตร และห้องขนาดเล็กแต่ละคนแล้ว [4] พื้น sloths กับ xenarthrans อื่น ๆ ทั้งหมด พัฒนาแยกกันในอเมริกาใต้ ขณะทวีปเป็นเกาะในระหว่างยุคพาลีโอจีนในระหว่างสมัยไพลโอซีน คอคอดอเมริกากลางเกิดขึ้น ก่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนอเมริกาดี และมีมวลมาก megafauna อเมริกาใต้พื้นดับ Sloths พื้นดินถูกยก และต่อการเจริญเติบโตแม้ว่าการแข่งขันจากผู้อพยพชาวเหนือส่วนใหญ่ Sloths พื้นระหว่างอเมริกาใต้สัตว์กลุ่มต่าง ๆ การย้าย northwards ไปอเมริกาเหนือ ที่พวกเขายังคงอยู่ และเจริญรุ่งเรืองจนถึง Pleistocene ปลายได้ [5]Promegatherium แรดขนาดของ Miocene จะแนะนำเป็นบรรพบุรุษของ Megatherium สายพันธุ์เก่าแก่ที่สุด (และน้อยที่สุด) ของ Megatherium เป็น altiplanicum เมตรของโบลิเวีย Pliocene [6] มันคล้ายกับ Promegatherium และไม่เกี่ยวกับขนาดของแรดยัง M. tarijense ได้ถูกถือเป็นขนาดกลาง Megatherium ชนิด M. altiplanicum แต่มีขนาดเล็กกว่า americanum ม.มากกว่า มัน roamed จากโบลิเวียในลุ่มแม่น้ำ Tarija กับเปรูในการ Yantac [7] พันธุ์ Megatherium เป็นใหญ่เวลา มีสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด ม. americanum ของ Pleistocene สาย ถึงขนาดของช้างแอฟริกาอธิบาย [แก้ไข]การคืนค่าMegatherium ได้หนึ่งเลี้ยงลูกที่ดินใหญ่ที่สุดด้วยนมเวลาที่เรียก ชั่งน้ำหนัก ถึง 4 ตัน [8] และวัดถึง 6 เมตร (20 ฟุต) ในความยาวจากหัวถึงหาง [9] [10] มันเป็นใหญ่ที่สุดพื้นดินรู้จัก sloth ขนาดใหญ่ที่ทันสมัยช้าง และจะมีเฉพาะการเกินในเวลากี่พันธุ์แมมมอ กลุ่มมีชื่อเสียงจากเป็นสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด americanum เมตร สมาชิก megafauna Pleistocene อุดมสมบูรณ์ เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่ในช่วงยุค Pleistocene Megatherium พันธุ์ได้Megatherium มีโครงกระดูกแข็งแกร่งเปรี้ยว pelvic ขนาดใหญ่และกว้างกล้ามเนื้อหาง ขนาดใหญ่เปิดให้กินที่สูงถึง โดย herbivores ร่วมสมัยอื่น ๆ ขึ้นบนขาหลังของมันมีประสิทธิภาพ และการใช้หางเพื่อขาตั้งกล้อง Megatherium สามารถรองรับน้ำหนักของร่างกายขนาดใหญ่ขณะใช้เล็บโค้งบน forelegs ความยาวดึงลงสาขากับใบไม้ choicest Sloth นี้ เช่น anteater ทันสมัย เดินบนด้านข้างของเท้าเนื่องจากเล็บที่ทำจากพวกเขาวางบนพื้นแบน แต่หลัก quadruped, trackways แสดงว่า เป็นความสามารถในการ bipedal locomotion Biomechanical วิเคราะห์ยังชี้ให้เห็นว่า มีท้องกับ bipedalism [11]บางผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่า ขากรรไกรของมันอาจมีเอนลิ้นยาว ซึ่งมันจะใช้ในการดึงออกเป็นของปาก คล้ายกับ sloth ทรีทันสมัย อื่น ๆ คำถามมุมมองนี้ บางองค์ประกอบในโพรงปากของ Megatherium ถูก fused กัน: stylohyal rigidly articulated และ epihyal และเครื่องอยู่ไกลออกไป anteriorly กับอีลองเกต อย่างสูงเข้าใจข้อต่อขากรรไกร symphysis ว่า กล้ามเนื้อ geniohyoid ที่ค่อนข้างสั้น และจึง เพิ่มเติมจำกัดกำลังการผลิตสำหรับลิ้น protrusion [12] มันถูกดีดัดแปลงสำหรับแข็งแกร่ง เป็น orthal (ขึ้น-ลง) การเคลื่อนไหวเพื่อกินพืชอย่างคร่าว ๆ [ต้องการอ้างอิง] Megatherium ต้องครอบปากที่แคบที่สุดของ sloths พื้นทั้งหมดจาก Pleistocene นี้นำไป paleobiologists เชื่อว่า เป็นการรับประทานมาก มันมีความสามารถในการเลือกที่ใบและกิ่งที่จะใช้ Megatherium ใหญ่แคบ prehensile lip ที่ถูกความโลภ และฉีกขาดเฉพาะใบไม้ และกิ่งไม้ และพืชประเภทอื่น ได้ [13]อยู่อาศัย [แก้ไข]Megatherium อาศัยอยู่ป่าและกราสแลนด์สภาพแวดล้อมในพื้นที่เบา wooded ของอเมริกาใต้ [14] ซึ่งเป็นชนิดที่ยุง เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ 10000 ปีที่ผ่านมา Megatherium ถูกดัดแปลงเพื่อการอยู่อาศัยที่เปิดแจ่ม แล้ง หรือ semiarid ตัวอย่างของการค้นหาเหล่านี้ล่าสุดอยู่ที่ Milodon del Cueva ในชิลีเสริมลด [15] ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดตระกูลนี้ Eremotherium (ที่ได้ถูกจัดให้เป็นครั้งคราวเป็นส่วนหนึ่งของ Megatherium) [16] อาศัยอยู่ในหลายเขตร้อนเพิ่มเติมเหนือ และรุกรานทวีปอเมริกาเหนือซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกันที่ดีแลกเปลี่ยนPaleobiology [แก้ไข]ฟื้นฟู americanum เมตรโดยโรเบิร์ตบรูซแซนน่าโฮสฟอลSloth ดินยักษ์อาศัยอยู่ในกลุ่มส่วนใหญ่ แต่มันอาจมีชีวิตอยู่โดดเดี่ยวในถ้ำ มันคงมีอาหารเรียกดูส่วนใหญ่ในการอยู่อาศัยที่เปิด แต่ยัง จะคงติดตามในปานกลางอื่น ๆ อาหารนุ่มเหนียว นับล้านปี sloth ที่มีศัตรูไม่ยุ่งมัน ดังนั้นมันคงเป็นสัตว์ diurnalSloth ดินยักษ์เป็น herbivore อาหารบนใบไม้เช่น yuccas, agaves และหญ้าได้ ในขณะที่มันเลี้ยงส่วนใหญ่ในพืชบกทั้งหลาย มันสามารถยังยืนบนขาของหลัง ใช้หางของมันเป็นขาตั้งกล้องดุล และสำหรับพืชเจริญเติบโตบน มันจะดึงตัวเองนั่งบน haunches ของ การยืนตรง และ tugged ในพืชด้วยเท้าของ ขุดขึ้นกับเล็บคมห้าในแต่ละเท้าแล้ว Sloth ที่ใช้ฟันง่ายเพื่อบดลงอาหารก่อนกลืนมัน และกล้ามเนื้อของแก้มพัฒนาสูงช่วยในกระบวนการนี้ Sloth ของกระเพาะอาหารได้ย่อยอาหารหยาบ และข้อ ก็มีแนวโน้มว่า จะใช้เวลามากเวลาพักผ่อนเพื่อช่วยย่อยอาหารกะโหลกศีรษะการวิเคราะห์หน้าที่ morpho ล่าสุด [8] บ่งชี้ว่า americanum เมตรถูกดัดแปลงสำหรับเสียดสีแนวแข็งแรง ฟันคือ hypsodont และ bilophodont และส่วนของ loph แต่ละหว่างขม่อมเป็นสามเหลี่ยม มีขอบคม แนะนำว่า ใช้ฟันสำหรับตัด บด และอาหารข้อที่ยากไม่ใช่ส่วนประกอบอาหารหลักในขณะนั้นมีการแนะนำว่า sloth ยักษ์อาจได้กินเนื้อบางส่วน นี้เป็นข้อเรียกร้องแย้ง ริชาร์ด Fariña และ Ernesto เต้บลังโก้ของ República de la Universidad ในมอนเตวิเดโอมีโครงกระดูกฟอสซิลของ M. americanum analysed และพบที่ของโอเลครานอน -หนึ่งศอกซึ่ง triceps muscle แนบ - ไม่สั้นมาก ปรับนี้พบใน carnivores และ optimises ความเร็วมากกว่าความแข็งแรง นักวิจัยที่ว่า นี้จะเปิด americanum M. ใช้ก้ามของมันเช่นมีดเหน็บ พวกเขาแนะนำว่า การเพิ่มสารอาหารเพื่อเป็นอาหาร Megatherium อาจได้มากกว่าฆ่าของสไมโลดอน ตามประเมินความแข็งแรงและได้เปรียบเชิงกลของของ biceps มันได้ถูกนำเสนอว่า Megatherium อาจมี overturned ผู้ใหญ่ glyptodonts (ขนาดใหญ่ เกราะ xenarthrans เกี่ยวข้องกับ armadillos) เป็นวิธีการของ scavenging หรือล่าสัตว์เหล่านี้ [17] อย่างไรก็ตาม สังเกตว่า sloths ขาด carnassials ของล่า และร่องรอยของกระดูกมาจากหลายรักษาเงินฝากของมูล sloth มาร์ติน Paul ได้อธิบายข้อเสนอนี้เป็น "fanciful" [A]ดับ [แก้ไข]ในภาคใต้ sloth ดินยักษ์เจริญรุ่งเรืองจนถึงประมาณ 10,500 radiocarbon ปี BP ส่วนใหญ่อ้างอิงลักษณะของประชากรการขยายตัวของนักล่ามนุษย์เป็นสาเหตุของการสูญพันธุ์ [18] มีกี่สายวันรอบ 8000 BP และหนึ่งของ BP 7000 [19] การ Megatherium ยังคง แต่วันล่าสุดดูเป็นที่น่าเชื่อถือเป็นประมาณ 10000 BP. [20] ใช้สร้างโมเดล bioclimatic ซองระบุว่า พื้นที่อยู่อาศัยเหมาะสำหรับ Megatherium มี shrunk และกระจาย โดยโฮโลซีนตอนกลาง ขณะนี้คนเดียวจะไม่มีแนวโน้มทำให้เกิดการสูญพันธุ์ มันได้ถูกอ้างถึงเป็นปัจจัยเป็นไปได้ [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างฟอสซิลแรกของ Megatherium ถูกค้นพบใน 1788 โดยมานูเอลอร์เรสบนฝั่งของแม่น้ำLujánในอาร์เจนตินา ฟอสซิลที่ถูกส่งไปยังพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ Ciencias Naturales ในกรุงมาดริดในปีต่อไปซึ่งยังคงเป็น มันถูกประกอบโดยพิพิธภัณฑ์พนักงาน Bautista ฆ Bru ที่ยังดึงโครงกระดูกและกระดูกของแต่ละบุคคล. [2] จากภาพประกอบ Bru ของกายวิภาคศาสตร์เปรียบเทียบ Georges Cuvier กำหนดความสัมพันธ์และการปรากฏตัวของ Megatherium เขาตีพิมพ์กระดาษแรกของเขาในเรื่องใน 1796, บันทึกของการบรรยายก่อนที่ฝรั่งเศส Academy of Sciences เขาตีพิมพ์ในเรื่องอีกครั้งใน 1804; งานวิจัยนี้ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำในหนังสือของเขา Recherches sur les ossemens fossiles เดquadrupèdes. [3] ใน 1796 กระดาษของเขาเด็ดเดี่ยวมอบหมายฟอสซิลชื่อทางวิทยาศาสตร์ Megatherium americanum. คูวิเออร์ระบุว่าเป็น Megatherium เฉื่อยชาและที่เชื่อว่าเป็นครั้งแรกที่จะนำมาใช้ที่มีขนาดใหญ่ กรงเล็บสำหรับการปีนต้นไม้เช่น sloths ทันสมัยแม้ว่าเขาต่อมาเปลี่ยนสมมติฐานของเขาที่จะสนับสนุนการดำเนินชีวิตใต้ดินด้วยกรงเล็บที่ใช้ในการขุดอุโมงค์. [3] ฟอสซิลของ Megatherium และอื่น ๆ ที่เมกาตะวันตกได้รับความนิยมกับประชาชนยุคจอร์เจียจนค้นพบ ไดโนเสาร์ทศวรรษต่อมา ตั้งแต่การค้นพบต้นฉบับหลายโครงกระดูกฟอสซิล Megatherium อื่น ๆ ได้รับการค้นพบทั่วอเมริกาใต้ในชิลี, อาร์เจนตินา, โบลิเวีย, เปรู, บราซิล, ปารากวัยและอุรุกวัย. [1] อนุกรมวิธานและวิวัฒนาการ [แก้ไข] พื้น sloths จะถูกวางไว้ภายในมหาศาล Xenarthra, กลุ่มของต้นกำเนิดในอเมริกาใต้ซึ่งยังรวมถึง pampatheres สูญพันธุ์และ glyptodonts เช่นเดียวกับการใช้ชีวิต sloths ต้นไม้ armadillos และ anteaters. subgenus และพันธุ์ Megatherium (Pseudomegatherium) tarijense ดูเหมือนจะเป็นคำพ้องจูเนียร์เอ็ม americanum และเพียงบุคคลขนาดเล็ก . [4] sloths พื้นดินเช่นเดียวกับ xenarthrans อื่น ๆ ทั้งหมดในการแยกการพัฒนาในทวีปอเมริกาใต้ขณะที่มันเป็นทวีปเกาะในช่วง Paleogene. ในช่วง Pliocene, อเมริกากลางคอคอดที่เกิดขึ้นทำให้ชาวอเมริกันผู้ยิ่งแลกและมวล การสูญเสียของมากของชนพื้นเมืองอเมริกาใต้เมกา พื้น sloths ได้รับผลกระทบส่วนใหญ่และยังคงเติบโตได้ดีในทั้งๆที่มีการแข่งขันจากผู้อพยพชาวภาคเหนือ พื้น sloths อยู่ในกลุ่มสัตว์กลุ่มต่างๆในอเมริกาใต้ที่จะโยกย้ายไปทางเหนือเข้ามาในอเมริกาเหนือที่พวกเขายังคงอยู่และเจริญรุ่งเรืองจนดึก Pleistocene. [5] Promegatherium แรดขนาดของยุคเป็นข้อเสนอแนะที่เป็นบรรพบุรุษของ Megatherium ที่เก่าแก่ที่สุด (และมีขนาดเล็กที่สุด) ชนิด Megatherium เป็นเอ็ม altiplanicum ของ Pliocene โบลิเวีย. [6] มันเป็นคล้ายกับ Promegatherium และยังเกี่ยวกับขนาดของแรด เอ็ม tarijense ได้รับการยกย่องว่าเป็นสายพันธุ์ Megatherium ขนาดกลางขนาดใหญ่กว่าเมตร altiplanicum แต่มีขนาดเล็กกว่าเมตร americanum มันท่องไปจากโบลิเวียใน Tarija ลุ่มน้ำเปรูใน Yantac. [7] ชนิดของ Megatherium ขนาดใหญ่กลายเป็นช่วงเวลาที่มีสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในเอ็ม americanum ของสาย Pleistocene ถึงขนาดของช้างแอฟริกัน. รายละเอียด [แก้ไข] ฟื้นฟูMegatherium เป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดในแผ่นดินเลี้ยงลูกด้วยนมที่รู้จักกันมีน้ำหนักถึง 4 ตัน [8] และวัดได้ถึง 6 เมตร (20 ฟุต) มีความยาวจากหัวถึงหาง. [9] [10] มันเป็นที่รู้จักกันเฉื่อยชาพื้นดินที่ใหญ่ที่สุด เป็นใหญ่เป็นช้างที่ทันสมัยและจะได้รับเพียงเกินในเวลาโดยไม่กี่ชนิดของแมมมอ ธ กลุ่มที่เป็นที่รู้จักกันส่วนใหญ่มาจากสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดของเอ็ม americanum Megatherium สายพันธุ์เป็นสมาชิกของเมกา Pleistocene มากมายเลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่ในช่วงยุค Pleistocene. Megatherium มีโครงกระดูกที่แข็งแกร่งด้วยผ้าคาดเอวกระดูกเชิงกรานที่มีขนาดใหญ่และหางของกล้ามเนื้อในวงกว้าง ขนาดใหญ่ที่เปิดใช้งานมันจะเลี้ยงในระดับความสูงที่ไม่สามารถเข้าถึงโดยสัตว์กินพืชอื่น ๆ ร่วมสมัย ที่เพิ่มขึ้นบนขาหลังของมันที่มีประสิทธิภาพและใช้หางของมันในรูปแบบขาตั้งกล้อง, Megatherium สามารถรองรับน้ำหนักของร่างกายขนาดใหญ่ในขณะที่ใช้กรงเล็บโค้งบนขายาวที่จะดึงกิ่งไม้ที่มีใบ choicest เฉื่อยชานี้เช่นตัวนิ่มทันสมัยเดินบนด้านข้างของเท้าของมันเพราะกรงเล็บของมันป้องกันไม่ให้มันจากการวางพวกเขาแบนบนพื้นดิน แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์สี่เท้าเป็นหลัก, trackways มันแสดงให้เห็นว่ามันเป็นความสามารถในการเคลื่อนไหวเท้า การวิเคราะห์ทางชีวกลศาสตร์ยังแสดงให้เห็นว่ามีการปรับตัวเพื่อ bipedalism. [11] ผู้เชี่ยวชาญบางคนเชื่อว่าขากรรไกรของมันอาจจะเป็นที่ตั้งลิ้นยาวที่จะใช้ในการดึงใบเข้าไปในปากของมันคล้ายกับเฉื่อยชาต้นไม้ที่ทันสมัย คำถามอื่น ๆ มุมมองนี้ บางส่วนขององค์ประกอบในช่องปาก Megatherium ถูกหลอมรวมกัน: stylohyal ก้องอย่างเหนียวแน่นและ epihyal และอุปกรณ์อยู่ไกลออกมาข้างหน้าซึ่งร่วมกับยาวเอียงล่างอุ้งเชิงกรานแสดงให้เห็นกล้ามเนื้อ geniohyoid ค่อนข้างสั้นและกำลังการผลิตจึง จำกัด มากขึ้นสำหรับลิ้น ยื่นออกมา. [12] มันก็เหมาะดีสำหรับการที่แข็งแกร่งเด่น orthal. (ขึ้นลง) การเคลื่อนไหวสำหรับการรับประทานอาหารพืชหยาบ [อ้างจำเป็น] Megatherium มีปากกระบอกปืนแคบที่สุดของพื้น sloths จาก Pleistocene นี้นำไปสู่ ​​paleobiologists ที่จะเชื่อว่ามันเป็นกินเลือกมาก มันมีความสามารถในการเลือกและเลือกที่ใบและกิ่งไม้มันจะกิน Megatherium มีปากขนาดใหญ่ซึ่งใช้จับแคบ ๆ ที่มีความสามารถในโลภและฉีกใบและกิ่งไม้โดยเฉพาะอย่างยิ่งและประเภทอื่น ๆ ของพืช. [13] ที่อยู่อาศัย [แก้ไข] Megatherium ที่อาศัยอยู่ในป่าและสภาพแวดล้อมในทุ่งหญ้าในพื้นที่ป่าเบา ๆ ของทวีปอเมริกาใต้ [14] ที่ มันเป็นสายพันธุ์ถิ่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ 10,000 ปีที่ผ่านมา Megatherium ได้รับการปรับให้เข้ากับพอสมควรแห้งแล้งหรือกึ่งแห้งแล้งที่อยู่อาศัยเปิด ตัวอย่างของเหล่านี้พบล่าสุดที่ Cueva เด Milodon ใน Patagonian ชิลี. [15] ประเภทที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด Eremotherium (ที่ได้รับการจัดเป็นครั้งคราวเป็นส่วนหนึ่งของ Megatherium) [16] อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมเขตร้อนมากขึ้นไปทางเหนือและทิศตะวันตกเฉียงเหนือบุกเข้ามาพอสมควร อเมริกาเป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่. Paleobiology [แก้ไข] ฟื้นฟูเมตร americanum โดยโรเบิร์ตบรูซ Horsfall เฉื่อยชาพื้นดินยักษ์อาศัยอยู่ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่ม แต่มันอาจจะมีชีวิตอยู่โดยลำพังในถ้ำ มันอาจจะมีส่วนใหญ่เป็นอาหารที่เรียกดูในที่อยู่อาศัยที่เปิด แต่ยังก็อาจกินอื่น ๆ ระดับปานกลางถึงยากอาหารอ่อน สำหรับล้านปีเฉื่อยชามีศัตรูจะรำคาญมันไม่ดังนั้นมันอาจจะเป็นสัตว์รายวัน. เฉื่อยชายักษ์พื้นเป็นมังสวิรัติกินใบเช่น yuccas, Agaves และหญ้า ในขณะที่มันเลี้ยงส่วนใหญ่ในพืชบกก็ยังสามารถยืนอยู่บนขาหลังของมันใช้หางของมันเป็นขาตั้งกล้องสมดุลและการเข้าถึงสำหรับการเจริญเติบโตของพืชพรรณบน มันจะดึงตัวเองตรงไปนั่งบนสะโพกหรือที่จะยืนแล้วดึงพืชที่มีเท้าของมันขุดมันขึ้นมากับห้ากรงเล็บที่คมชัดบนเท้าแต่ละข้าง เฉื่อยชาใช้ฟันที่เรียบง่ายที่จะบดลงอาหารก่อนกลืนมันและการพัฒนาอย่างมากของกล้ามเนื้อแก้มช่วยในกระบวนการนี้ เฉื่อยชาของกระเพาะอาหารก็สามารถที่จะย่อยหยาบและอาหารเส้นใย มันอาจเป็นไปได้ว่ามันใช้เวลามากของเวลาพักผ่อนที่จะช่วยให้การย่อยอาหาร. กะโหลกศีรษะที่ผ่านมาการวิเคราะห์ Morpho ทำงาน [8] แสดงให้เห็นว่าเอ็ม americanum เหมาะสำหรับกัดแนวตั้งที่แข็งแกร่ง ฟัน hypsodont และ bilophodont และส่วนของทั loph แต่ละรูปสามเหลี่ยมที่มีขอบที่คมชัด นี้แสดงให้เห็นว่าฟันถูกนำมาใช้สำหรับการตัดมากกว่าบดและอาหารเส้นใยที่ยากไม่ได้เป็นส่วนประกอบอาหารหลัก. ในขณะที่มันได้รับการแนะนำว่าเฉื่อยชายักษ์อาจจะเป็นเนื้อส่วนนี้เป็นข้อเรียกร้องแย้ง ริชาร์ดFariñaและเออร์เนสบลังของมหาวิทยาลัยสาธารณรัฐใน Montevideo มีการวิเคราะห์โครงกระดูกฟอสซิลของเอ็ม americanum และพบว่ามัน olecranon - ส่วนหนึ่งของข้อศอกที่กล้ามเนื้อ triceps ยึดติด - สั้นมาก การปรับตัวนี้จะพบในสัตว์กินเนื้อและเพิ่มประสิทธิภาพความเร็วมากกว่าความแข็งแรง นักวิจัยกล่าวว่าเรื่องนี้จะได้เปิดใช้งานเอ็ม americanum ใช้กรงเล็บของมันเช่นมีดสั้น พวกเขาชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มสารอาหารที่จะรับประทานอาหารของ Megatherium อาจจะเอาไปฆ่าของ Smilodon ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงโดยประมาณและความได้เปรียบเชิงกลของลูกหนูของมันได้รับการเสนอว่า Megatherium จะได้พลิกคว่ำ glyptodonts ผู้ใหญ่ (ใหญ่ xenarthrans หุ้มเกราะที่เกี่ยวข้องกับ armadillos) เป็นวิธีการไล่ล่าหรือสัตว์เหล่านี้. [17] อย่างไรก็ตามสังเกตว่า sloths ขาด carnassials ทั่วไปของผู้ล่าและร่องรอยของกระดูกที่ขาดจากเงินฝากที่เก็บรักษาไว้จำนวนมากของมูลสัตว์เฉื่อยชาพอลมาร์ตินได้อธิบายข้อเสนอนี้เป็น "เพ้อฝัน". [] สูญพันธุ์ [แก้ไข] ในภาคใต้, เฉื่อยชาพื้นดินยักษ์เจริญรุ่งเรือง จนกระทั่งประมาณ 10,500 ปีที่ผ่านมาบีพีเรดิโอ ส่วนใหญ่กล่าวถึงลักษณะของการขยายตัวของประชากรของนักล่ามนุษย์เป็นสาเหตุของการสูญพันธุ์ของมัน. [18] วันที่มีปลายไม่กี่รอบ BP 8000 และเป็นหนึ่งใน BP 7000 [19] สำหรับ Megatherium ยังคงอยู่ แต่วันที่ล่าสุดมองว่าเป็น ความน่าเชื่อถือเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 10,000 BP. [20] การใช้แบบจำลองซองคำนึงถึงสภาพแวดล้อมแสดงให้เห็นว่าพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับการ Megatherium ได้หดตัวและกลายเป็นแยกส่วนในช่วงกลางโฮโลซีน ขณะนี้เพียงอย่างเดียวจะไม่น่าจะทำให้เกิดการสูญเสียของมันได้รับการยกฐานะเป็นปัจจัยร่วมที่เป็นไปได้. [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอสซิลชิ้นแรกของเมกะเทอเรียมถูกค้นพบใน 1788 โดย มานูเอล ตอร์เรส , ในธนาคารของแม่น้ำ luj . kgm / ในอาร์เจนตินา ฟอสซิลที่ถูกส่งไปยัง Museo Nacional de เซียนเซียส naturales มาดริดในปีต่อไป ซึ่งก็ยังคงอยู่ มันประกอบขึ้นจากพิพิธภัณฑ์พนักงาน Juan Bautista บรูที่ยังวาดโครงกระดูกและกระดูกบางบุคคล [ 2 ] ตามบรูเป็นภาพประกอบผู้ที่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับโครงสร้างมนุษย์เปรียบเทียบ Georges Cuvier กำหนดความสัมพันธ์และลักษณะที่ปรากฏของเมกะเทอเรียม . เขาได้รับการตีพิมพ์กระดาษแรกของเขาในหัวข้อใน 1796 , บันทึกการบรรยายก่อนหน้าที่โรงเรียนภาษาฝรั่งเศสของวิทยาศาสตร์ เขาได้รับการตีพิมพ์ในเรื่องอีกครั้งในปี 1804 ; กระดาษนี้ถูกประกาศในหนังสือของเขา recherches sur les ossemens fossiles de quadrup è des [ 3 ] 1 ในกระดาษของเขา ,Cuvier มอบหมายฟอสซิลวิทยาชื่อเมกะเทอเรียมจากการสังเกตอาคาร

Cuvier ระบุว่าเมกะเทอเรียมเป็นสล็อต , และที่แรกที่เชื่อว่า มันใช้กรงเล็บขนาดใหญ่ของมันปีนต้นไม้ เช่น สล็อททันสมัย แม้ว่าต่อมาเขาเปลี่ยนสมมติฐานของเขาที่จะสนับสนุนชีวิตใต้ดิน มีกรงเล็บที่ใช้ขุดอุโมงค์ [ 3 ]

ฟอสซิลของเมกะเทอเรียม และเมกาตะวันตกอื่น ๆพิสูจน์ความนิยมกับประชาชนในยุคจอร์เจียน จนกระทั่งการค้นพบไดโนเสาร์บางทศวรรษต่อมา ตั้งแต่มีการค้นพบฟอสซิลโครงกระดูกเดิมมากมายอื่น ๆเมกะเทอเรียมได้ถูกค้นพบใน South America , ชิลี , อาร์เจนตินา , โบลิเวีย , เปรู , บราซิล , ปารากวัย และ อุรุกวัย [ 1 ]

[ ]
แก้ไขอนุกรมวิธานและวิวัฒนาการสล็อทพื้นดินมีอยู่ภายในซูเปอร์ ร์เดอร์ XAML , กลุ่มของอเมริกาใต้ของประเทศ ซึ่งรวมถึง pampatheres สูญพันธุ์ และ glyptodonts เช่นเดียวกับชีวิต สล็อท ต้นไม้ และว่าน anteaters .

subgenus และชนิดเมกะเทอเรียม ( pseudomegatherium ) tarijense ปรากฏเป็นไวพจน์ของรุ่นน้องม. จากการสังเกตอาคารและเพียงบุคคลขนาดเล็ก [ 5 ] สล็อทพื้นดิน ,กับ xenarthrans ทั้งหมดอื่น ๆการพัฒนาในการแยกในอเมริกาใต้ ขณะที่มันเป็นทวีปเกาะในช่วงยุคพาลีโอจีน

ช่วงสมัยไพลโอซีน , คอคอดอเมริกากลางตั้งขึ้น ทำให้ชาวอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่การแลกเปลี่ยนและการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ของมากของเมกาใต้อเมริกันพื้นเมืองสล็อท พื้นดินส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบและยังคงรุ่งเรืองแม้ว่าการแข่งขันจากอพยพภาคเหนือ สล็อทพื้นดินในหมู่ต่างๆอเมริกาใต้สัตว์กลุ่มอพยพไปทางเหนือในทวีปอเมริกาเหนือ , ที่พวกเขายังคงอยู่และมีความเจริญรุ่งเรืองจนถึงปลาย Pleistocene [ 5 ]

แรดขนาด promegatherium ของไมโอซีน ) เป็นบรรพบุรุษของเมกะเทอเรียม .ที่เก่าแก่ที่สุดและเล็กที่สุด ) ชนิดของเมกะเทอเรียมเป็นเมตร altiplanicum ของไพลโอซีนโบลิเวีย [ 6 ] มันคล้ายกันมากกับ promegatherium และยังเกี่ยวกับขนาดของแรด เมตร tarijense ถือเป็นเมกะเทอเรียมสายพันธุ์ขนาดกลาง , ขนาดใหญ่กว่าเมตร altiplanicum แต่มีขนาดเล็กกว่า เมตร จากการสังเกตอาคาร . แล้วเดินจาก โบลิเวีย ในเปรู ในลุ่มน้ำ bosnia - herzegovina . kgm yantac .[ 7 ] ชนิดของเมกะเทอเรียมกลายเป็นช่วงเวลาที่มีขนาดใหญ่ , สายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด จากการสังเกตอาคารของม. ปลาย Pleistocene ถึงขนาดของช้างแอฟริกา

รายละเอียด [ แก้ไข ]

ฟื้นฟู
เมกะเทอเรียมเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดในที่ดินจักหนักถึง 4 ตัน [ 8 ] และวัดได้ถึง 6 เมตร ( 20 ฟุต ) ความยาวจากหัวถึงหาง [ 9 ] [ 10 ] มันเป็นที่ใหญ่ที่สุดที่รู้จักกัน เกียจคร้าน พื้นดินใหญ่เท่าช้างที่ทันสมัย และจะได้เกินในเวลาไม่กี่ ชนิด ของ แมมมอท กลุ่มที่รู้จักกันเป็นหลัก จากชนิดที่ใหญ่ที่สุดของเมตร จากการสังเกตอาคาร . เมกะเทอเรียมชนิดมีสมาชิกของเมกาไพลสโตซีนมากมายขนาดใหญ่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยอยู่ใน Pleistocene .

เมกะเทอเรียมมีโครงกระดูกที่แข็งแกร่งที่มีขนาดใหญ่และกล้ามเนื้อกระดูกเชิงกรานกว้าง หาง