We must be very far from the house;

We must be very far from the house; I can no longer make out a single noise.
THIRD BLIND MAN.
For a long while, I have smelt the smell of dead leaves.
SIXTH BLIND MAN.
Did any one of us see the Island in past days, and could he tell us where we are?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
We were all blind when we came here.
FIRST BLIND MAN.
We have never been able to see.
SECOND BLIND MAN.
Let us not be unnecessarily anxious; he will soon return; let us wait a little longer; but in future, we will not go out with him again.
THE OLDEST BLIND MAN.
We cannot go out alone!
FIRST BLIND MAN.
We will not go out at all, I prefer not going out.
SECOND BLIND MAN.
We had no wish to go out, nobody had asked to do so.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
It was a holiday on the Island; we always go out on great holidays.
THIRD BLIND WOMAN.
He came and hit me on the shoulder when I was still asleep, saying: Get up, get up, it is time, the sun is shining! – Was there any sun? I was not aware of it. I have never seen the sun.
THE OLDEST BLIND MAN.
I saw the sun when I was very young.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
I too; it was long ago; when I was a child; but I hardly remember it now.
THIRD BLIND MAN.
Why does he want us to go out every time the sun shines? Which of us is any the wiser? I never know whether I am walking out at midday or at midnight.
SECOND BLIND MAN.
I prefer going out at midday; I suspect great brightness then, and my eyes make great efforts to open.
THIRD BLIND MAN. 11

I prefer staying in the refectory by the coal-fire; there was a big fire there this morning . . .
SECOND BLIND MAN.
He could bring us out into the sun in the yard; there one has the shelter of the walls; one cannot get out, there is nothing to fear when the door is shut. – I always shut it. – Why did you touch my left elbow?
FIRST BLIND MAN.
I did not touch you; I cannot reach you.
SECOND BLIND MAN.
I tell you that somebody touched my elbow.
FIRST BLIND MAN.
It was none of us.
SECOND BLIND MAN.
I want to go away!
THE OLDEST BLIND WOMAN.
O God! O God! tell us where we are!
FIRST BLIND MAN.
We cannot wait here for ever!
[A very distant clock strikes twelve very slowly.]
THE OLDEST BLIND WOMAN.
Oh! how far we are from the asylum!
THE OLDEST BLIND MAN.
It is midnight!
SECOND BLIND MAN.
It is midday! – Does any one know? – Speak!
SIXTH BLIND MAN.
I don’t know. But I think we are in the shade.
FIRST BLIND MAN.
I can make nothing out; we slept too long.
SECOND BLIND MAN.
I am hungry.
THE OTHERS.
We are hungry and thirsty!
SECOND BLIND MAN. 12

Have we been here long?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
It seems to me that I have been here centuries!
SIXTH BLIND MAN.
I am beginning to make out where we are . . .
THIRD BLIND MAN.
We ought to go towards where midnight struck.
[All the night-birds exult suddenly in the gloom.]
FIRST BLIND MAN.
Do you hear? – Do you hear?
SECOND BLIND MAN.
We are not alone!
THIRD BLIND MAN.
I have had my suspicions for a long time; we are being overheard. – Has he come back?
FIRST BLIND MAN.
I don’t know what it is; it is above us.
SECOND BLIND MAN.
Did the others hear nothing? – You are always silent!
THE OLDEST BLIND MAN.
We are still listening.
THE YOUNG BLIND WOMAN.
I hear wings about me!
THE OLDEST BLIND WOMAN.
O God! O God! tell us where we are!
THE SIXTH BLIND MAN.
I am beginning to make out where we are . . . The asylum is on the other side of the big river; we have crossed the old bridge. He has brought us to the north side of the Island. We are not far from the river, and perhaps we should hear it if we were to listen a moment . . . We shall have to go down to the edge of the water, if he does not come back . . . Night and day great ships pass there, and the sailors will see us standing on the banks. It may be that we are in the forest that surrounds the lighthouse; but I don’t know the way out of it . . . Is somebody willing to follow me?
FIRST BLIND MAN. 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราต้องมากจากบ้าน ฉันไม่สามารถทำให้ออกเสียงเดียว คนตาบอดสาม ระยะยาว ผมได้มัดกลิ่นของใบไม้ที่ตายแล้ว หกคนตาบอด ไม่อย่างใดอย่างหนึ่งเราเห็นเกาะในวันที่ผ่านมา และสามารถเขาบอกเราอยู่ที่ไหน หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เราก็ตาบอดทั้งหมดมาที่นี่ ตาบอดคนแรก เราไม่เคยได้เห็น คนตาบอดที่สอง เราไม่วิตกกังวลโดยไม่จำเป็น เขาจะเร็วกลับ ให้เรารออีกหน่อย แต่ในอนาคต เราจะไม่ออกไปกับเขาอีกครั้ง คนตาบอดเก่าที่สุด เราเข้าไปคนเดียว ตาบอดคนแรก เราจะไม่ออกไปเลย ฉันต้องการออกไปไม่ คนตาบอดที่สอง เราไม่ต้องการออกไป ไม่มีใครมาขอให้ทำได้ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด มันเป็นวันหยุดบนเกาะ เราจะไปออกในวันหยุดมาก สามผู้หญิงตาบอด เขามา และตีบนไหล่เมื่อยังหลับ พูดว่า: ขึ้น ได้รับค่า เวลา ดวงอาทิตย์จะส่องแสง -มีทุกอาทิตย์หรือไม่ ผมไม่ทราบ ฉันไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์ คนตาบอดเก่าที่สุด ฉันเห็นดวงอาทิตย์เมื่อสมัยหนุ่มมาก หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด ฉันเกินไป ก็นาน เมื่อผมเป็นเด็ก แต่ฉันแทบจำตอนนี้ คนตาบอดสาม ทำไมไม่เขาต้องการให้เราออกไปทุกครั้งที่แสงแดดส่องหรือไม่ ซึ่งเราจะมี wiser ฉันไม่เคยรู้ว่า ฉันกำลังเดินออก ในตอนกลางวัน หรือเที่ยงคืน คนตาบอดที่สอง ฉันต้องการออกไปในตอนกลางวัน ฉันสงสัยว่าสว่างดีแล้ว และตาทำให้ความพยายามในการเปิด คนตาบอดสาม 11 ฉันต้องการเข้าพักในหอฉันที่ ด้วยถ่านหินไฟ มีไฟใหญ่มีเช้านี้... คนตาบอดที่สอง เขาสามารถนำเราออกในดวงอาทิตย์ในบ้าน หนึ่งมีแผงผนัง หนึ่งไม่สามารถเข้าออก มีอะไรให้กลัวเมื่อปิดประตู -ผมมักจะปิดมัน – เหตุใดคุณจึงไม่ได้สัมผัสข้อศอกซ้ายของฉัน ตาบอดคนแรก ฉันได้สัมผัสคุณ ฉันไม่สามารถเข้าถึงคุณ คนตาบอดที่สอง ฉันบอกคุณว่า ใครสัมผัสข้อศอกของฉัน ตาบอดคนแรก มันเป็นของเรา คนตาบอดที่สอง อยากไป หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด โอ พระเจ้า โอ พระเจ้า บอกว่า เราเป็นเรา ตาบอดคนแรก เราไม่สามารถรอที่นี่เคยตัว [นาฬิกาไกลมากนัด twelve ช้ามาก] หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด โอ้ การที่เรามีจากการลี้ภัย คนตาบอดเก่าที่สุด จะเที่ยงคืน คนตาบอดที่สอง มันเป็นตอนกลางวัน – หนึ่งไม่ทราบ – พูด หกคนตาบอด ฉันไม่รู้ แต่ผมคิดว่า เราอยู่ในร่ม ตาบอดคนแรก ทำอะไรออก เรานอนหลับนานเกินไป คนตาบอดที่สอง ฉันหิว ผู้อื่น เราจะหิว และกระหายน้ำ คนตาบอดที่สอง 12 เรามีนานหรือไม่ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เหมือนกับฉันที่ฉันได้รับที่นี่มานานหลายศตวรรษ หกคนตาบอด ผมเริ่มทำ... คนตาบอดสาม เราควรจะไปต่อที่เที่ยงคืนหลง [ทั้งหมดคืนนกกระหยิ่มทันทีหยี] ตาบอดคนแรก คุณได้ยินหรือไม่ –คุณได้ยินหรือไม่ คนตาบอดที่สอง เราไม่ใช่คนเดียว คนตาบอดสาม ฉันมีของฉันสงสัยความเป็นเวลานาน เราจะถูกตก overheard – มีเขากลับมา ตาบอดคนแรก ไม่รู้มันคืออะไร มันอยู่เหนือเรา คนตาบอดที่สอง คนอื่น ๆ ได้ยินอะไร -คุณมักเงียบ คนตาบอดเก่าที่สุด เราจะยังฟัง ตาบอดหญิงสาวด้วย ฟังปีกเกี่ยวกับฉัน หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด โอ พระเจ้า โอ พระเจ้า บอกว่า เราเป็นเรา คนตาบอดหก ผมเริ่มทำ... ลี้ภัยอยู่อีกด้านหนึ่งของแม่น้ำใหญ่ เราได้เดินข้ามสะพานเก่า เขาได้นำเราไปทางด้านเหนือของเกาะ เราไม่ได้อยู่ไกลจากแม่น้ำ และบางทีเราควรฟังมันถ้าเราฟังครู่... เราจะต้องไปลงขอบของน้ำ ถ้าเขาไม่กลับมา... มีเรือดีกลางวันและกลางคืนผ่าน และลูกเรือจะเห็นเรายืนอยู่บนฝั่ง อาจเป็นว่า เราอยู่ในป่าที่ล้อมรอบประภาคาร แต่ไม่รู้ทางมัน... เป็นคนเต็มใจที่จะทำตามหรือไม่ ตาบอดคนแรก 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราต้องไกลมากจากบ้าน; ฉันไม่สามารถทำออกมาเสียงเดียว.
สามคนตาบอด.
สำหรับในขณะที่ระยะเวลาที่ฉันได้กลิ่นกลิ่นของใบที่ตายแล้ว.
SIXTH คนตาบอด.
ไม่คนใดคนหนึ่งของเราเห็นเกาะในวันที่ผ่านมาและเขาจะบอกกับเราว่า เราคือใคร?
เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด.
เราทุกคนตาบอดเมื่อเรามาที่นี่.
ครั้งแรกคนตาบอด.
เราไม่เคยมีความสามารถที่จะเห็น.
สองคนตาบอด.
ขอให้เราไม่ต้องกังวลไม่จำเป็น; ไม่ช้าเขาก็จะกลับมา; ให้เรารออีกหน่อย; แต่ในอนาคตเราจะได้ออกไปกับเขาอีกครั้ง.
เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด.
เราไม่สามารถออกไปข้างนอกคนเดียว!
แรกคนตาบอด.
เราจะไม่ออกไปเลยผมไม่ต้องการที่จะออกไป.
สองคนตาบอด.
เรามีความปรารถนาไม่มี ที่จะออกไปไม่มีใครเคยถามจะทำเช่นนั้น.
หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด.
มันเป็นวันหยุดบนเกาะ; เรามักจะออกไปในวันหยุดที่ดี.
หญิงสามคนตาบอด.
เขามาและตีฉันบนไหล่เมื่อผมยังคงนอนหลับว่าลุกขึ้นลุกขึ้นมันเป็นเวลาที่ดวงอาทิตย์จะส่องแสง! - คือมีดวงอาทิตย์หรือไม่? ฉันไม่ได้ตระหนักถึงมัน ฉันไม่เคยเห็นอาทิตย์
ที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด.
ผมเห็นดวงอาทิตย์เมื่อฉันยังเด็กมาก.
ผู้หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด.
ฉันเกินไป มันก็นานมาแล้ว; เมื่อฉันเป็นเด็ก; แต่ผมแทบจะจำได้ในขณะนี้.
สามคนตาบอด.
ทำไมเขาไม่ต้องการให้เราออกไปทุกครั้งที่ดวงอาทิตย์ส่อง? ซึ่งของเราใด ๆ ฉลาด? ฉันไม่เคยรู้ว่าฉันกำลังเดินออกมาตอนเที่ยงหรือเวลาเที่ยงคืน.
สองคนตาบอด.
ฉันชอบที่จะออกไปตอนเที่ยง; ฉันสงสัยว่าแล้วความสว่างที่ดีและตาของฉันทำให้ความพยายามที่ดีในการเปิด.
สามคนตาบอด 11 ฉันชอบอยู่ในหอโดยถ่านหินไฟ; มีไฟมีขนาดใหญ่ในเช้าวันนี้ . . . คนตาบอดสองเขาจะนำเราออกไปในดวงอาทิตย์ในบ้าน; มีคนมีที่พักพิงของผนัง; อย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถออกไปมีอะไรที่จะต้องกลัวเมื่อประตูถูกปิด - ฉันมักจะปิดมัน - ทำไมคุณสัมผัสข้อศอกซ้ายของฉันแรกคนตาบอด. ฉันไม่ได้สัมผัสคุณ; ฉันไม่สามารถเข้าถึงตัวคุณได้. สองคนตาบอด. ฉันบอกคุณว่าคนที่สัมผัสข้อศอกของฉัน. แรกคนตาบอด. มันก็ไม่มีเรา. สองคนตาบอด. ฉันต้องการที่จะไปให้พ้น! WOMAN เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. โอพระเจ้า! โอพระเจ้า! บอกเราว่าเราอยู่ที่ไหน! แรกคนตาบอด. เราไม่สามารถรอที่นี่เพื่อที่เคย! [นาฬิกาที่ห่างไกลมากนัดสิบสองช้ามาก.] ผู้หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด. Oh! ไกลแค่ไหนเรามาจากโรงพยาบาล! เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. มันเป็นเวลาเที่ยงคืน! สองคนตาบอด. มันเป็นเที่ยงวัน! - ไม่ใดรู้หรือไม่? - พูด! SIXTH คนตาบอด. ผมไม่ทราบว่า แต่ผมคิดว่าเราอยู่ในที่ร่ม. แรกคนตาบอด. ฉันจะทำให้ไม่มีอะไรออกมา เรานอนหลับนานเกินไป. สองคนตาบอด. ฉันหิว. อื่น ๆ . เรามีความหิวและกระหายน้ำ! สองคนตาบอด 12 พวกเราอยู่ที่นี่มานานเก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด. ดูเหมือนว่าฉันที่ฉันได้มาอยู่ที่นี่มานานหลายศตวรรษ! คนตาบอด SIXTH. ฉันกำลังเริ่มต้นที่จะทำออกมาว่าเราอยู่ที่ไหน . . สามคนตาบอด. เราควรจะไปต่อที่หลงเที่ยงคืน. [ทุกนกคืนก็ปลาบปลื้มในความเศร้าโศก.] แรกคนตาบอด. คุณได้ยิน? - คุณได้ยิน. คนตาบอดสอง MAN เราไม่ได้เป็นคนเดียว! สามคนตาบอด. ผมมีข้อสงสัยของฉันเป็นเวลานาน; เรามีการได้ยิน - มีเขากลับมา? แรกคนตาบอด. ผมไม่ทราบว่ามันคืออะไร; มันอยู่เหนือเรา. สองคนตาบอด. คนอื่น ๆ ไม่ได้ยินอะไร? - คุณมักจะเงียบ! เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. เรายังคงฟัง. YOUNG ผู้หญิงคนตาบอด. ฉันได้ยินเกี่ยวกับปีกฉัน! WOMAN เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. โอพระเจ้า! โอพระเจ้า! บอกเราว่าเราอยู่ที่ไหน! SIXTH คนตาบอด. ฉันกำลังเริ่มต้นที่จะทำออกมาว่าเราอยู่ที่ไหน . . ที่ลี้ภัยอยู่ในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำใหญ่ เราได้ข้ามสะพานเก่า เขาได้นำเราไปทางด้านทิศเหนือของเกาะ เราอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำและบางทีเราควรจะได้ยินมันถ้าเราจะฟังสักครู่ . . เราจะต้องไปลงไปที่ขอบของน้ำถ้าเขาไม่กลับมา . . คืนและวันที่ดีผ่านเรือที่นั่นและลูกเรือที่จะเห็นเรายืนอยู่บนฝั่ง มันอาจจะเป็นว่าเราอยู่ในป่าที่ล้อมรอบประภาคาร; แต่ผมไม่ทราบว่าวิธีการออกของมัน . . เป็นคนที่ยินดีที่จะปฏิบัติตามฉัน? แรกคนตาบอด 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราต้องอยู่ไกลมากจากบ้าน ผมไม่สามารถทำให้ออกมาเป็นเสียงเดียว
คนตาบอด 3
มานาน ฉันได้กลิ่นกลิ่นของใบที่ตายแล้ว
คนตาบอด 6
มีคนเห็นเกาะในวันที่ผ่านมา และเขาจะบอกเราว่าเราอยู่ที่ไหน ?
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
เราทุกคนตาบอด เมื่อเรากลับมาที่นี่
คนตาบอดก่อน
เราไม่เคยได้เห็น
คนตาบอดสอง
อย่าให้เราต้องเป็นกังวล เขาจะกลับ ให้เรารออีกสักหน่อย แต่ในอนาคต เราก็จะไม่คบกับเขาอีกครั้ง
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
เราไม่สามารถออกไปคนเดียว
คนตาบอดก่อน
เราจะไม่ไปที่ทั้งหมด ผมชอบไปเที่ยว
คนตาบอดสอง
เราก็ไม่อยากจะไป ไม่มีใครอยากทำ
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
มันวันหยุดบนเกาะเรามักจะออกไปในวันหยุดที่ดี
ผู้หญิงคนตาบอด 3
เขามาและกดอยู่บนไหล่ฉันตอนที่ฉันยังหลับ จะตื่น มันคือเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังส่องแสง โดยมีซุน ? ผมไม่ได้ตระหนักถึงมัน ผมไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
ผมเห็นพระอาทิตย์ ตอนที่ฉันยังเด็กมาก
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
ผมเหมือนกัน มันนานมาแล้ว เมื่อฉันเป็นเด็กแต่ฉันจำมันได้ดีแล้ว
คนตาบอด 3
ทำไมมันต้องการให้เราออกไปทุกครั้งที่ดวงอาทิตย์ส่อง ? ซึ่งเราเป็นอย่างนั้น ? ผม ไม่ รู้ ว่า ฉันเดินออกเที่ยงวันหรือเที่ยงคืน
คนตาบอดสอง
ผมชอบออกไปข้างนอกตอนกลางวัน ผมสงสัยมาก ความสว่างแล้ว ตาของฉันทำให้ความพยายามที่ดีในการเปิด
คนตาบอด 3 11

ผมชอบอยู่ในหอฉัน โดยถ่านหินไฟมีไฟไหม้ใหญ่ที่นั่นเมื่อเช้านี้ . . . . . . .
คนตาบอดสอง
เขาจะพาเราออกไปในดวงอาทิตย์ในบ้าน ที่นั่นมีที่พักอาศัยของผนัง หนึ่งไม่สามารถออกไป ไม่มีอะไรต้องกลัว เมื่อประตูปิด และผมก็ปิดมันซะ - ทำไมคุณถึงจับข้อศอกซ้ายของฉัน
คนตาบอดก่อน
ผมไม่ได้แตะต้องเธอ ผมไม่สามารถติดต่อคุณได้
คนตาบอดสอง
ฉันบอกคุณว่ามีคนแตะไหล่ฉัน
คนตาบอดก่อน
มันไม่มีเรา
คนตาบอดสอง
อยากไป !
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
O พระเจ้า ! โอ พระเจ้า ! บอกเราว่าเราอยู่ที่ไหน !
คนตาบอดก่อน
เราไม่สามารถรอที่นี่เลย
[ นาฬิกาไกลมากนัดสิบสองช้ามาก ]
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
อ้อ ! ว่าเราจะไกลจากโรงพยาบาล !
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
มันเป็นเที่ยงคืน
คนตาบอดสอง
มันเที่ยง ! - มีใครรู้ ? - พูด !
คนตาบอด 6
ไม่รู้สิ แต่ผมคิดว่าเราอยู่ในที่ร่ม
คนตาบอดก่อน
ผมทำให้ไม่มีอะไรออก เรานอนนาน
คนตาบอดสอง
ผมหิว
คนอื่น
เรากำลังหิวและกระหายน้ำ
คนตาบอดสอง 12

เราอยู่ที่นี่นานแล้วเหรอ ?
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
มันดูเหมือนว่าฉันว่าฉันเคยมาที่นี่แล้ว !
ชายตาบอด 6
ผมเริ่มทำในที่ที่เราอยู่ . . . . . . .
คนตาบอด 3
เราต้องไปต่อที่เที่ยงคืนหลง
[ นกกลางคืนปลาบปลื้มอย่างกระทันหันในความสลัว คนตาบอดก่อน )


คุณได้ยิน ? - ได้ยินมั้ย
คนตาบอดสอง
เราไม่ได้อยู่คนเดียว !
คนตาบอด 3
ผมก็สงสัยมานานแล้ว เราได้เคยได้ยิน - เขากลับมาแล้วใช่ไหม ?
คนตาบอดก่อน
ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันอยู่เหนือเรา
คนตาบอดสอง
ได้คนอื่น ๆได้ยินอะไร ? - คุณมักจะเงียบ
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
เราก็ยังฟังอยู่
ผู้หญิงตาบอดรุ่นเยาว์
ผมได้ยินเสียงปีกเกี่ยวกับฉัน !
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
O พระเจ้า ! โอ พระเจ้า ! บอกเราว่าเราอยู่ที่ไหน !
คนตาบอด 6
ผมเริ่มทำในที่ที่เราอยู่ . . . . . . . ลี้ภัยอยู่ในด้านอื่น ๆของแม่น้ำใหญ่เราต้องข้ามสะพานเก่า เขาพาพวกเราไปด้านเหนือของเกาะ เราไม่ได้อยู่ไกลจากแม่น้ำ และบางทีเราควรจะได้ยินมัน ถ้าเราฟังหน่อย . . . . . . . เราก็จะต้องลงไปที่ขอบของน้ำ ถ้าเขาไม่ได้กลับมา . . . . . . . คืนและวันที่ผ่านมีเรือใหญ่ และเรือจะเห็นเรายืนอยู่บนฝั่งมันอาจจะว่าเราอยู่ในป่าที่ล้อมรอบประภาคาร แต่ไม่รู้ทางเลย . . . . . . . มีใครเต็มใจที่จะปฏิบัติตามฉัน
คนตาบอดก่อน 13