ABSTRACTThe sugarcane borer, Diatra

ABSTRACT
The sugarcane borer, Diatraea saccharalis (F.), (Lepidoptera: Crambidae), is responsible
for more than 90% of the total insect damage to sugarcane in Louisiana. The decision to apply
insecticides is complex and influenced by numerous variables. Included among these variables
are insect infestation levels, varieties, weather conditions, production input levels, and
environmental concerns. Predicting damage that may result from infestations occurring at a
particular time of the crop production season is also important. The objective of this research
was to evaluate the impact of these variables on sugarcane borer populations and subsequent
yield loss. Results from a two-year survey indicated a state average of 2% sugarcane borer
damaged internodes in the 2000 growing season and revealed that most fields received only one
application of insecticide. However, in Central Louisiana, where spring rainfall occurred, some
fields required three insecticide applications for sugarcane borer control. In 2001, the survey
showed a state average of 4% bored internodes, and most fields received less than one
application of insecticide. In a two-year sugarcane borer management study conducted at the St.
Gabriel Research Station, St. Gabriel, Louisiana, results from the plant cane crop (2001) and
from the first ratoon crop (2002) showed some differences among the variety-management
threshold regimes in percent bored internodes resulting from sugarcane borer larval feeding. For
the resistant variety HoCP85-845, all thresholds for percent bored internodes were not
significantly different from the untreated control, suggesting some flexibility in management
when using the recommended 5% threshold level. In 2001for the highly susceptible variety
HoCP91-555, the 10 percent threshold had significantly higher percent bored internodes than did
the 5% and 5%/10% threshold treatments. HoCP91-555 also reached insecticide treatment levels
before the other varieties. The selected threshold management regimes varied insecticide
ix
application timing and frequency to maintain sugarcane borer infestations below the designated
thresholds. This study showed the importance of rainfall as a contributing factor for an increase
in sugarcane borer levels and the role of resistant and highly susceptible varieties in a
management strategy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อBorer อ้อย Diatraea saccharalis (เอฟ), (เจาะต้น: Crambidae), รับผิดชอบกว่า 90% ความเสียหายรวมแมลงกับอ้อยในหลุยเซียน่า การตัดสินใจใช้ยาฆ่าแมลงได้รับอิทธิพลจากตัวแปรมากมาย และซับซ้อน รวมระหว่างตัวแปรเหล่านี้ระดับแมลงรบกวน พันธุ์ สภาพ ระดับ ป้อนข้อมูลการผลิต และอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม คาดการณ์ความเสียหายที่อาจเกิดจาก infestations เกิดขึ้นที่เป็นเฉพาะเวลาของฤดูกาลผลิตพืชก็เป็นเรื่องสำคัญ วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้มีการ ประเมินผลกระทบของตัวแปรเหล่านี้ ในประชากร borer อ้อย และต่อมาผลผลิตขาดทุน ผลจากการสำรวจ 2 ปีระบุสถานะค่าเฉลี่ยของ 2% อ้อย borerinternodes เสียหาย 2000 ฤดูการเจริญเติบโต และเปิดเผยว่า เขตข้อมูลส่วนใหญ่ได้รับเพียงคนเดียวการใช้ยาฆ่าแมลง อย่างไรก็ตาม ในรัฐลุยเซียนากลาง ซึ่งปริมาณน้ำฝนฤดูใบไม้ผลิเกิดขึ้น บางฟิลด์ต้องการโปรแกรมกำจัดแมลงสามสำหรับควบคุม borer อ้อย ในปีค.ศ. 2001 แบบสำรวจแสดงสถานะค่าเฉลี่ย 4% internodes เบื่อ และฟิลด์ส่วนมากรับน้อยกว่าหนึ่งการใช้ยาฆ่าแมลง ใน 2 ปีอ้อย borer จัดการศึกษาดำเนินการที่เซนต์สถานีวิจัย Gabriel, St. Gabriel รัฐลุยเซียนา ผลจากการตัดเท้าของพืช (2001) และจากแรก ratoon พืช (2002) แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างการบริหารต่าง ๆระบอบขีดจำกัดเปอร์เซ็นต์เบื่อเกิดจากอ้อย borer larval อาหาร internodes สำหรับทนความหลากหลาย HoCP85 845 ขีดจำกัดทั้งหมดสำหรับ internodes ร้อยละเบื่อไม่ได้แตกต่างอย่างมากจากตัวควบคุมไม่ถูกรักษา แนะนำบางความยืดหยุ่นในการจัดการเมื่อใช้ระดับขีดจำกัด 5% แนะนำ ใน 2001for ความไวสูงต่อHoCP91-555 ขีดจำกัด 10 เปอร์เซ็นต์มีราคาสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญร้อยละเบื่อ internodes มากกว่าไม่ได้รักษาจำกัด 5% และ 5% / 10% HoCP91 555 ถึงยาฆ่าแมลงระดับรักษาก่อนสายพันธุ์อื่น ระบอบจัดการเลือกขีดจำกัดแตกต่างกันยาฆ่าแมลง ixใช้เวลาและความถี่ของการรักษา infestations borer อ้อยต่ำกว่าที่กำหนดขีดจำกัดการ การศึกษานี้แสดงให้เห็นความสำคัญของปริมาณน้ำฝนเป็นปัจจัยร่วมในการเพิ่มในระดับ borer อ้อยและบทบาทของสายพันธุ์ที่ทน และไวต่อคำในการกลยุทธ์การจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อหนอนเจาะอ้อยที่ Diatraea saccharalis (เอฟ), (ผีเสื้อ: Crambidae) เป็นผู้รับผิดชอบมากกว่า90% ของความเสียหายแมลงรวมอ้อยในรัฐหลุยเซียนา การตัดสินใจที่จะใช้ยาฆ่าแมลงที่มีความซับซ้อนและได้รับอิทธิพลจากตัวแปรจำนวนมาก รวมอยู่ในหมู่ตัวแปรเหล่านี้มีระดับแมลงพันธุ์สภาพอากาศระดับการป้อนข้อมูลการผลิตและความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม การคาดการณ์ความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นจากการระบาดที่เกิดขึ้นในเวลาใดเวลาหนึ่งของฤดูการผลิตพืชเป็นสิ่งที่สำคัญ วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้เพื่อประเมินผลกระทบของตัวแปรเหล่านี้ประชากรหนอนเจาะอ้อยและต่อมาการสูญเสียผลผลิต ผลลัพธ์ที่ได้จากการสำรวจสองปีระบุรัฐเฉลี่ยของหนอนเจาะอ้อย 2% ความเสียหาย internodes ในฤดูกาล 2000 ที่กำลังเติบโตและเปิดเผยว่าสาขาส่วนใหญ่ได้รับเพียงหนึ่งในการประยุกต์ใช้ยาฆ่าแมลง อย่างไรก็ตามในภาคกลางของหลุยเซียที่ปริมาณน้ำฝนที่เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ผลิบางฟิลด์ที่จำเป็นสามโปรแกรมยาฆ่าแมลงในการควบคุมหนอนเจาะอ้อย ในปี 2001 การสำรวจแสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ยของรัฐ4% internodes เบื่อและสาขาที่มากที่สุดที่ได้รับน้อยกว่าหนึ่งในการประยุกต์ใช้ยาฆ่าแมลง ในการจัดการหนอนเจาะอ้อยสองปีการศึกษาที่เซนต์กาเบรียลสถานีวิจัยเซนต์คาเบรียลลุยเซียนาเป็นผลมาจากการเพาะปลูกอ้อยปลูก (2001) และจากการเพาะปลูกอ้อยตอแรก(2002) แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างบางในหมู่การจัดการความหลากหลายที่แฝงเร้นอยู่ในเกณฑ์ร้อยละ internodes เบื่อที่เกิดจากหนอนเจาะอ้อยให้อาหารตัวอ่อน สำหรับHoCP85-845 หลากหลายทนเกณฑ์ทั้งหมด internodes ร้อยละเบื่อไม่ได้แตกต่างไปจากการควบคุมการรักษาบอกความยืดหยุ่นในการบริหารจัดการเมื่อใช้เกณฑ์แนะนำระดับ5% ใน 2001for หลากหลายความอ่อนไหวสูงHoCP91-555 เกณฑ์ร้อยละ 10 มีเปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ internodes เบื่อกว่า5% และ 5% / 10% การรักษาเกณฑ์ HoCP91-555 ก็มาถึงระดับการรักษายาฆ่าแมลงก่อนที่จะสายพันธุ์อื่นๆ ระบอบการปกครองการบริหารจัดการเกณฑ์เลือกที่แตกต่างกันฆ่าแมลงix ระยะเวลาและความถี่ในการประยุกต์ใช้ในการรักษาระบาดหนอนเจาะอ้อยด้านล่างที่กำหนดเกณฑ์ การศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของปริมาณน้ำฝนเป็นปัจจัยที่เอื้อสำหรับการเพิ่มขึ้นในระดับที่หนอนเจาะอ้อยและบทบาทของพันธุ์ต้านทานและอ่อนไหวอย่างมากในการที่กลยุทธ์การจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

diatraea หนอนกออ้อยนามธรรม , saccharalis ( F ) ( Lepidoptera : crambidae ) เป็นผู้รับผิดชอบ
มากกว่า 90% ของความเสียหายที่แมลงรวมอ้อยในหลุยเซียน่า การตัดสินใจใช้
ยาฆ่าแมลงที่มีความซับซ้อน และอิทธิพลของตัวแปรต่าง ๆ รวมระหว่างตัวแปร
ถูกแมลงทำลายระดับ , พันธุ์ , สภาพอากาศ , ระดับการผลิตและ
ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม ทำนายความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นจากภาวะที่เกิดขึ้นที่
เวลาเฉพาะของการผลิตพืชฤดู ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้
คือศึกษาผลกระทบของตัวแปรเหล่านี้ในประชากรและการสูญเสียผลผลิตอ้อย หนอนตามมา

ผลจากการสำรวจ พบว่า โดยเฉลี่ย 2 ปี สภาพ 100 % อ้อย
เสียหายปล้องใน 2000 ฤดูปลูกและพบว่าเขตข้อมูลส่วนใหญ่ที่ได้รับเพียงหนึ่ง
การใช้ยาฆ่าแมลง อย่างไรก็ตาม ในเซ็นทรัลลุยเซียนาที่ฝนฤดูใบไม้ผลิที่เกิดขึ้น บางสาขาต้องใช้ยาฆ่าแมลง
3 ควบคุมหนอนกออ้อย ในปี 2001 การสำรวจ
พบรัฐเฉลี่ย 4 % เบื่อปล้อง และเขตข้อมูลส่วนใหญ่ที่ได้รับน้อยกว่าหนึ่ง
การใช้ยาฆ่าแมลงในการจัดการศึกษาที่ดำเนินการใน 5 ปี อ้อย
กาเบรียลเซนต์สถานีวิจัย เซนต์คาเบรียล , Louisiana , ผลลัพธ์ที่ได้จากอ้อยปลูกพืช ( 2001 ) และ
จากพืชตอแรก ( 2545 ) พบความแตกต่างบางอย่างระหว่างความหลากหลายของระบบการจัดการ
1 ปล้องที่เกิดจากอ้อย หนอน ดักแด้ เบื่ออาหาร สำหรับ
hocp85-845 หลากหลายป้องกันเกณฑ์สำหรับเปอร์เซ็นต์เบื่อปล้องไม่
แตกต่างจากการควบคุมและแนะนำบางความยืดหยุ่นในการจัดการ
แนะนำ 5% เมื่อใช้เกณฑ์ระดับ ใน 2001for ที่ hocp91-555 ความหลากหลาย
สูงเสี่ยง , ร้อยละ 10 อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละเบื่อปล้องมากกว่า
5 % และ 5 % / 10% การรักษาเกณฑ์hocp91-555 ยังถึงระดับรักษายาฆ่าแมลง
ก่อนพันธุ์อื่น ๆ เลือกระบบการจัดการของยาฆ่าแมลง
9
) ใช้ระยะเวลาและความถี่ในการรักษา infestations อ้อย หนอนใต้เขต
ธรณีประตู การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของฝนเป็นปัจจัยที่สนับสนุนการเพิ่มขึ้น
อ้อย 5 ระดับและบทบาทของการต่อต้าน และอ่อนไหวสูงอย่างในการจัดการกลยุทธ์