- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
There was an emperor who had three
There was an emperor who had three sons. One day the eldest son went out hunting, and, when he got outside the town, up sprang a hare out of a bush, and he after it, and hither and thither, till the hare fled into a water-mill, and the prince after it. But it was not a hare, but a dragon, and it waited for the prince and devoured him. When several days had elapsed and the prince did not return home, people began to wonder why it was that he was not to be found.
Then the middle son went hunting, and as he issued from the town, a hare sprang out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill and the prince after it; but it was not a hare, but a dragon, which waited for and devoured him. When some days had elapsed and the princes did not return, either of them, the whole court was in sorrow.
Then the third son went hunting, to see whether he could not find his brothers. When he issued from the town, again up sprang a hare out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill. But the prince did not choose to follow it, but went to find other game, saying to himself: “When I return I shall find you.”
After thus he went for a long time up and down the hill, but found nothing, and then returned to the water-mill; but when he got there, there was only an old woman in the mill. The prince invoked God in addressing her: “God help you, old woman!”
The old woman replied: “God help you, my son!”
Then the prince asked her: “Where, old woman, is my hare?”
She replied: “My son, that was not a hare, but a dragon. It kills and throttles many people.”
Hearing this, the prince was somewhat disturbed, and said to the old woman: “What shall we do now? Doubtless my two brothers also have perished here.”
The old woman answered: “They have indeed; but there’s no help for it. Go home, my son, lest you follow them.”
Then he said to her: “Dear old woman, do you know what? I know that you will be glad to liberate yourself from that pest.”
The old woman interrupted him: “How should I not? It captured me, too, in this way, but now I have no means of escape.”
Then he proceeded: “Listen well to what I am going to say to you. Ask it whither it goes and where its strength is; then kiss all that place where it tells you its strength is, as if from love, till you ascertain it, and afterward tell me when I come.”
Then the prince went off to the palace, and the old woman remained in the water-mill. When the dragon came in, the old woman began to question it: “Where in God’s name have you been? Whither do you go so far? You will never tell me whither you go.”
The dragon replied: “Well, my dear old woman, I do go far.”
Then the old woman began to coax it: “And why do you go so far? Tell me where your strength is. If I knew where your strength is, I don’t know what I should do for love; I would kiss all that place.”
Thereupon the dragon smiled and said to her: “Yonder is my strength, in that fireplace.”
Then the old woman began to fondle and kiss the fireplace, and the dragon on seeing it burst into a laugh and said to her: “Silly old woman, my strength isn’t there; my strength is in that tree-fungus in front of the house.”
Then the old woman began again to fondle and kiss the tree, and the dragon again laughed, and said to her: “Away, old woman! My strength isn’t there.”
Then the old woman inquired: “Where is it?”
The dragon began to give an account in detail: “My strength is a long way off, and you cannot go thither. Far in another empire under the emperor’s city is a lake, in that lake is a dragon, and in that dragon a boar, and in the boar a pigeon, and in that is my strength.”
The next morning when the dragon went away from the mill, the prince came to the old woman, and the old woman told him all that she had heard from the dragon. Then he left his home, and disguised himself; he put shepherd’s boots to his feet, took a shepherd’s staff in his hand, and went into the world. As he went on thus from village to village, and from town to town, at last he came into another empire and into the imperial city, in a lake under which the dragon was.
On going into the town he began to inquire who wanted a shepherd. The citizens told him that the emperor did. Then he went straight to the emperor. After he announced himself, the emperor admitted him into his presence, and asked him: “Do you wish to keep sheep?”
He replied: “I do, illustrious crown!”
Then the emperor engaged him, and began to inform and instruct him: “There is here a lake, and alongside of the lake very beautiful pasture, and when you call the sheep out, they go thither at once, and spread themselves round the lake; but whatever shepherd goes off there, that shepherd returns back no more. Therefore, my son, I tell you, don’t let the sheep have their own way and go where they will, but keep them where you will.”
The prince thanked the emperor, got himself ready, and called out the sheep, taking with him, more-over, two hounds that could catch a boar in the open country, and a falcon that could capture any bird, and carrying also a pair of bagpipes.
When he called out the sheep he let them go at once to the lake, and when the sheep arrived at the lake, they immediately spread round it, and the prince placed the falcon on a stump, and the hounds and bagpipes under the stump, then tucked up his hose and sleeves, waded into the lake, and began to shout: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me to-day that we may measure ourselves together, unless you’re a woman.”[6]
The dragon called out in reply, “I will do so now, prince—now!”
Erelong behold the dragon! It is large, it is terrible, it is disgusting! When the dragon came out, it seized him by the waist, and they wrestled a summer day till afternoon. But when the heat of afternoon came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and toss you to the sky.”
But the prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon, the dragon suddenly let him go, and went off into the lake. On the approach of evening, he washed and got himself up nicely, placed the falcon on his arm, the hounds behind him, and the bagpipes under his arm, then drove the sheep and went into the town playing on the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town assembled as to see a wondrous sight because he had come, whereas previously no shepherd had been able to come from the lake. The next day the prince got ready again, and went with his sheep straight to the lake. But the emperor sent two grooms after him to go stealthily and see what he did, and they placed themselves on a high hill whence they could have a good view.
When the shepherd arrived, he put the hounds and bagpipes under the stump and the falcon upon it, then tucked up his hose and sleeves waded into the lake and shouted: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me, that we may measure ourselves once more together, unless you are a woman!”
The dragon replied: “I will do so, prince, now, now!”
Erelong, behold the dragon! It was large, it was terrible, it was disgusting! And it seized him by the waist and wrestled with him a summer’s day till afternoon.
But when the afternoon heat came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and may toss you to the sky.”
The prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon the dragon suddenly left hold of him, and went off into the lake. When night approached the prince drove the sheep as before, and went home playing the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town was astir and began to wonder because the shepherd came home every evening, which no one had been able to do before. Those two grooms had already arrived at the palace before the prince, and related to the emperor in order everything that they had heard and seen. Now when the emperor saw that the shepherd returned home, he immediately summoned his daughter into his presence and told her all, what it was and how it was.
“But,” said he, “to-morrow you must go with the shepherd to the lake and kiss him on the forehead.”
When she heard this she burst into tears and began to entreat her father. “You have no one but me, and I am your only daughter, and you don’t care about me if I perish.”
Then the emperor began to persuade and encourage her: “Don’t fear, my daughter; you see we have had so many changes of shepherds, and of all that went out to the lake not one has returned; but he had been contending with the dragon for two whole days and it has done him no hurt. I assure you, in God’s name, that he is able to overcome the dragon, only go to-morrow with him to see whether he will free us from this mischief which has destroyed so many people.”
When, on the morrow, the day dawned and the sun came forth, up rose the shepherd, up rose the maiden too, to begin to prepare for going to the lake. The shepherd was cheerful, more cheerful than ever, but the emperor’s daughter was sad and shed tears.
The shepherd comforted her: “Lady sister, I pray you, do not weep, but do what I tell you. When it is time, run up and kiss me, and fear not.”
As he went and drove the sheep, the shepherd was thoroughly cheery, and played a merry tune on his bagpipes; but the damsel did nothing but weep as she went beside him, and he several times left off playing and turned toward her: “Weep not, golden one; fear nought.”
When they arrived at the lake, the sheep immediately spread round it, and the prince placed the falcon on the stump, and the hounds and bagpipes under it, then tucked up his hose and sleeves, waded into the water, and shoute
Then the middle son went hunting, and as he issued from the town, a hare sprang out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill and the prince after it; but it was not a hare, but a dragon, which waited for and devoured him. When some days had elapsed and the princes did not return, either of them, the whole court was in sorrow.
Then the third son went hunting, to see whether he could not find his brothers. When he issued from the town, again up sprang a hare out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill. But the prince did not choose to follow it, but went to find other game, saying to himself: “When I return I shall find you.”
After thus he went for a long time up and down the hill, but found nothing, and then returned to the water-mill; but when he got there, there was only an old woman in the mill. The prince invoked God in addressing her: “God help you, old woman!”
The old woman replied: “God help you, my son!”
Then the prince asked her: “Where, old woman, is my hare?”
She replied: “My son, that was not a hare, but a dragon. It kills and throttles many people.”
Hearing this, the prince was somewhat disturbed, and said to the old woman: “What shall we do now? Doubtless my two brothers also have perished here.”
The old woman answered: “They have indeed; but there’s no help for it. Go home, my son, lest you follow them.”
Then he said to her: “Dear old woman, do you know what? I know that you will be glad to liberate yourself from that pest.”
The old woman interrupted him: “How should I not? It captured me, too, in this way, but now I have no means of escape.”
Then he proceeded: “Listen well to what I am going to say to you. Ask it whither it goes and where its strength is; then kiss all that place where it tells you its strength is, as if from love, till you ascertain it, and afterward tell me when I come.”
Then the prince went off to the palace, and the old woman remained in the water-mill. When the dragon came in, the old woman began to question it: “Where in God’s name have you been? Whither do you go so far? You will never tell me whither you go.”
The dragon replied: “Well, my dear old woman, I do go far.”
Then the old woman began to coax it: “And why do you go so far? Tell me where your strength is. If I knew where your strength is, I don’t know what I should do for love; I would kiss all that place.”
Thereupon the dragon smiled and said to her: “Yonder is my strength, in that fireplace.”
Then the old woman began to fondle and kiss the fireplace, and the dragon on seeing it burst into a laugh and said to her: “Silly old woman, my strength isn’t there; my strength is in that tree-fungus in front of the house.”
Then the old woman began again to fondle and kiss the tree, and the dragon again laughed, and said to her: “Away, old woman! My strength isn’t there.”
Then the old woman inquired: “Where is it?”
The dragon began to give an account in detail: “My strength is a long way off, and you cannot go thither. Far in another empire under the emperor’s city is a lake, in that lake is a dragon, and in that dragon a boar, and in the boar a pigeon, and in that is my strength.”
The next morning when the dragon went away from the mill, the prince came to the old woman, and the old woman told him all that she had heard from the dragon. Then he left his home, and disguised himself; he put shepherd’s boots to his feet, took a shepherd’s staff in his hand, and went into the world. As he went on thus from village to village, and from town to town, at last he came into another empire and into the imperial city, in a lake under which the dragon was.
On going into the town he began to inquire who wanted a shepherd. The citizens told him that the emperor did. Then he went straight to the emperor. After he announced himself, the emperor admitted him into his presence, and asked him: “Do you wish to keep sheep?”
He replied: “I do, illustrious crown!”
Then the emperor engaged him, and began to inform and instruct him: “There is here a lake, and alongside of the lake very beautiful pasture, and when you call the sheep out, they go thither at once, and spread themselves round the lake; but whatever shepherd goes off there, that shepherd returns back no more. Therefore, my son, I tell you, don’t let the sheep have their own way and go where they will, but keep them where you will.”
The prince thanked the emperor, got himself ready, and called out the sheep, taking with him, more-over, two hounds that could catch a boar in the open country, and a falcon that could capture any bird, and carrying also a pair of bagpipes.
When he called out the sheep he let them go at once to the lake, and when the sheep arrived at the lake, they immediately spread round it, and the prince placed the falcon on a stump, and the hounds and bagpipes under the stump, then tucked up his hose and sleeves, waded into the lake, and began to shout: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me to-day that we may measure ourselves together, unless you’re a woman.”[6]
The dragon called out in reply, “I will do so now, prince—now!”
Erelong behold the dragon! It is large, it is terrible, it is disgusting! When the dragon came out, it seized him by the waist, and they wrestled a summer day till afternoon. But when the heat of afternoon came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and toss you to the sky.”
But the prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon, the dragon suddenly let him go, and went off into the lake. On the approach of evening, he washed and got himself up nicely, placed the falcon on his arm, the hounds behind him, and the bagpipes under his arm, then drove the sheep and went into the town playing on the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town assembled as to see a wondrous sight because he had come, whereas previously no shepherd had been able to come from the lake. The next day the prince got ready again, and went with his sheep straight to the lake. But the emperor sent two grooms after him to go stealthily and see what he did, and they placed themselves on a high hill whence they could have a good view.
When the shepherd arrived, he put the hounds and bagpipes under the stump and the falcon upon it, then tucked up his hose and sleeves waded into the lake and shouted: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me, that we may measure ourselves once more together, unless you are a woman!”
The dragon replied: “I will do so, prince, now, now!”
Erelong, behold the dragon! It was large, it was terrible, it was disgusting! And it seized him by the waist and wrestled with him a summer’s day till afternoon.
But when the afternoon heat came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and may toss you to the sky.”
The prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon the dragon suddenly left hold of him, and went off into the lake. When night approached the prince drove the sheep as before, and went home playing the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town was astir and began to wonder because the shepherd came home every evening, which no one had been able to do before. Those two grooms had already arrived at the palace before the prince, and related to the emperor in order everything that they had heard and seen. Now when the emperor saw that the shepherd returned home, he immediately summoned his daughter into his presence and told her all, what it was and how it was.
“But,” said he, “to-morrow you must go with the shepherd to the lake and kiss him on the forehead.”
When she heard this she burst into tears and began to entreat her father. “You have no one but me, and I am your only daughter, and you don’t care about me if I perish.”
Then the emperor began to persuade and encourage her: “Don’t fear, my daughter; you see we have had so many changes of shepherds, and of all that went out to the lake not one has returned; but he had been contending with the dragon for two whole days and it has done him no hurt. I assure you, in God’s name, that he is able to overcome the dragon, only go to-morrow with him to see whether he will free us from this mischief which has destroyed so many people.”
When, on the morrow, the day dawned and the sun came forth, up rose the shepherd, up rose the maiden too, to begin to prepare for going to the lake. The shepherd was cheerful, more cheerful than ever, but the emperor’s daughter was sad and shed tears.
The shepherd comforted her: “Lady sister, I pray you, do not weep, but do what I tell you. When it is time, run up and kiss me, and fear not.”
As he went and drove the sheep, the shepherd was thoroughly cheery, and played a merry tune on his bagpipes; but the damsel did nothing but weep as she went beside him, and he several times left off playing and turned toward her: “Weep not, golden one; fear nought.”
When they arrived at the lake, the sheep immediately spread round it, and the prince placed the falcon on the stump, and the hounds and bagpipes under it, then tucked up his hose and sleeves, waded into the water, and shoute
0/5000
มีจักรพรรดิที่มีบุตรชายคนที่สาม วันหนึ่งอ้ายไปล่าสัตว์ และ เมื่อเขานอกเมือง ค่า sprang กระต่ายจากการบุช และเขา ตามมา และ hither และ thither จน ถึงกระต่ายหนีน้ำโรงงาน และเจ้าชายตามมา แต่ไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร และรอสำหรับเจ้า และกลืนเขา เมื่อได้ผ่านไปหลายวัน และเจ้าชายไม่ได้กลับบ้าน คนเริ่มสงสัยว่า ทำไมมันเป็นการที่ พระองค์ไม่พบ.
แล้ว สนกลางไปล่าสัตว์ และเขาออกจากเมือง กระต่าย sprang จากบุชเป็น และเจ้าชาย ตามมา และ hither และ thither จน ถึงกระต่ายหนีน้ำโรงสีและเจ้าชายตามมา แต่ไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร ที่รอ และกลืนเขา เมื่อบางวันได้ผ่านไป และปริ๊นซ์ไม่ กลับ อย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขา ศาลทั้งที่ในความเสียใจ
แล้วบุตรสามไปล่าสัตว์ เพื่อดูว่า เขาไม่พบพี่ชายของเขา เมื่อเขาออกจากเมือง อีก ค่า sprang กระต่ายจากการบุช และเจ้าชาย ตามมา และ hither และ thither จน ถึงกระต่ายหนีเข้าโรงน้ำ แต่เจ้าชายไม่เลือกไปตามนั้น แต่ไปหาเกมอื่น พูดกับตัวเอง: "เมื่อฉันกลับมาจะพบคุณ"
หลังจากนั้นเขาไปเป็นเวลานานขึ้นและลงเขา แต่พบอะไร และกลับมาน้ำโม่ แต่เมื่อเขาได้มี มีเพียงหญิงในโรงสี เจ้าชายเรียกพระเจ้าในการแก้ปัญหาของเธอ: "พระเจ้าช่วยคุณ หญิงชรา"
หญิงชราตอบ: "พระเจ้าช่วยคุณ ลูก"
แล้ว ปริ้นซ์ที่ถามเธอ: หญิงชรา กระต่ายของฉัน "
เธอตอบ: "ลูก ที่ไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร มันฆ่า และ throttles หลายคน"
ได้ยินนี้ เจ้าชายค่อนข้างรบกวน และพูดกับหญิงชรา: "จะเราทำอะไรขณะนี้ อย่างไม่ต้องสงสัยของฉันพี่น้องสองยังมี perished ที่นี่"
หญิงชราตอบ: "มีแน่นอน แต่ไม่ช่วยก็ได้ กลับบ้าน ลูก เกรงว่าคุณทำตาม"
แล้ว เขาก็กล่าวกับเธอ: "รักหญิง คุณรู้อะไร ฉันรู้ว่า คุณจะยินดีที่จะปลดปล่อยตัวเองจากศัตรูพืชนั้น"
ผู้หญิงเก่าขัดจังหวะเขา: "ว่าฉันไม่ควร มันจับฉัน เกินไป อย่างนี้ แต่ตอนนี้ มีวิธีการหนีไม่"
จากนั้น ครอบครัวของเขา: "ฟังดีที่ฉันจะพูดกับคุณ ถามว่า whither มันไป และความแข็งแรง อยู่ แล้ว จูบสถานที่ที่จะบอกความแข็งแรงเป็น เนื่อง จากความรัก จน กว่าคุณตรวจมัน และหลังจากนั้นบอกฉันเมื่อฉันมา"
จากนั้น เจ้าชายไปออกวัง และหญิงชรายังคงอยู่ในโรงสีน้ำ เมื่อมามังกร หญิงชราเริ่มคำถามว่า: "ในชื่อของพระเจ้า มา Whither คุณไปไกล คุณจะไม่เคยบอกฉัน whither ไป"
มังกรตอบ: "ดี ฉันรักเก่าผู้หญิง ฉันไปไกล"
จากนั้น หญิงชราเริ่มคะยั้นคะยอว่า: "และทำไมคุณไปไกล บอกฉันที่มีความแข็งแรงของคุณ ถ้าผมรู้ว่าอยู่ที่ความแข็งแรงของคุณ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรรัก จะจูบทุกสถานที่ "
Thereupon มังกรยิ้ม และพูดกับเธอ: "โน้นคือความแข็งแรงของฉัน ในเตาไฟที่"
จาก นั้นหญิงชราก็เริ่ม fondle และจูบ เตาไฟและมังกรบนเห็นมันระเบิดเป็นหัวเราะ และกล่าวว่า เธอ: "หญิงชราโง่ ความแข็งแรงของฉันไม่มี ความแข็งแรงของฉันอยู่ที่ต้นไม้เชื้อราอยู่หน้าบ้าน"
จากนั้น หญิงชราก็เริ่มอีก fondle และจูบต้น และมังกรอีกหัวเราะ และเธอกล่าวว่า: "เรา หญิงชรา ความแข็งแรงของฉันไม่มี"
แล้วทูลถามหญิงชรา: "ที่จะเป็นหรือไม่"
มังกรเริ่มให้บัญชีรายละเอียด: "ความแข็งแรงของฉันเป็นแบบปิด และคุณไม่สามารถไป thither ห่างไกลในจักรวรรดิอื่นภายใต้การเมืองของจักรพรรดิเป็นทะเลสาบ ที่ทะเลสาบเป็นมังกร และมังกรที่เป็นหมู และหมูนกพิราบ และในที่มีความแข็งแรงของฉัน"
ในเช้าวันถัดไปเมื่อมังกรจากโรงสี หญิงชรามาเจ้าชาย และหญิงที่บอกทั้งหมดที่เธอได้ยินจากมังกร แล้วเขาออกจากบ้านของเขา และปลอมแปลงตัวเอง เขาใส่รองเท้าของคนเลี้ยงแกะเพื่อเท้าของเขา เอาหน้าที่ของคนเลี้ยงแกะในมือของเขา และเดินเข้าไปในโลก เป็นเขาก็จากหมู่บ้าน และจากเมือง ในที่สุดพระองค์ ในอาณาจักรอื่น และ เข้า เมืองอิมพีเรียล ในทะเลสาบที่ถูกมังกร.
บนไปเมือง เขาเริ่มถามซึ่งต้องเป็นคนเลี้ยงแกะ ประชาชนบอกว่า จักรพรรดิไม่ แล้วเขาก็เดินตรงไปจักรพรรดิ หลังจากที่เขาประกาศตัวเอง จักรพรรดิเขารับเข้าเป็นสถานะของเขา และขอให้เขา: "คุณต้องการให้แกะหรือไม่"
เขาตอบว่า: "ฉันทำ มงกุฎนาน"
จากนั้น จักรพรรดิหมั้นเขา และเริ่มแจ้ง และแนะนำเขา: "ที่นี่มีทะเลสาบ และ alongside ของทะเลสาบสวยพาสเจอร์ และเมื่อคุณเรียกใช้แกะออก พวกเขา thither ไปในครั้งเดียว และแพร่กระจายตัวเองรอบทะเลสาบ แต่ว่าคนเลี้ยงแกะไป คนเลี้ยงแกะที่คืนกลับมาไม่ได้ ดังนั้น ลูก ฉันบอกคุณ ไม่ให้แกะมีวิธีของตนเองและไปที่พวกเขาจะ แต่เก็บไว้ที่คุณจะ"
เจ้าชายขอบคุณจักรพรรดิ มีตัวเรา และเรียกออกแกะ ถ่าย กับเขา ยิ่งกว่า สองนายของสุนัขที่ไม่สามารถจับสุกรในประเทศเปิด เหยี่ยวที่สามารถจับนกใด ๆ และคู่ของ bagpipes ยังแบก
เมื่อเขาเรียกแกะ เขาปล่อยให้พวกเขาไปในครั้งเดียว ไปยังทะเลสาบ และ เมื่อแกะถึงทะเลสาบ, พวกเขาทันทีมาปัดเศษ และเจ้าชายอยู่ฟอลคอน ซุง และนายของสุนัข และ bagpipes ภายใต้โคน ท่อของเขาและแขน ได้ลุยตามลงในทะเลสาบ ห้อง แล้วเริ่มตะโกน: "มังกร มังกร มาออกไปต่อสู้เดียวกับวันนี้ที่เราอาจประเมินตนเองร่วมกัน คุณผู้หญิง "[6]
มังกรเรียกตอบกลับ, "ฉันจะทำตอนนี้ เจ้าชาย — ตอนนี้! "
Erelong เถิดมังกร มีขนาดใหญ่ จะน่ากลัว น่าขยะแขยงเป็น เมื่อมังกรออกมา มันยึดเขา โดยเอว และพวกเขา wrestled วันร้อนจนถึงช่วงบ่าย แต่เมื่อความร้อนตอนบ่ายมาบน มังกรกล่าวว่า: "ให้ฉันไป เจ้าชาย ว่า ฉันอาจ moisten หัวของฉัน parched ในทะเลสาบ และโยนคุณท้องฟ้า"
แต่เจ้าชายตอบ: "มา มังกร ไม่พูดเหลวไหล มีลูกสาวของจักรพรรดิจะจูบฉันบนหน้าผาก ฉันจะโยนคุณยังสูง"
Thereupon มังกรก็ให้เขาไป และออกไปในทะเลสาบ วิธีการของตอนเย็น เขาล้าง และตัวเองขึ้นอย่างดี วางฟอลคอนบนแขนของเขา นายของสุนัขอยู่เบื้องหลังเขา และ bagpipes ภายใต้แขนของเขา แล้วแกะขับรถ และเดินเข้าไปในเมือง bagpipes เล่น เมื่อเขามาถึงเมือง เมืองทั้งหมดประกอบกับเห็นภาพอันตระการตา เพราะเขามา ในขณะที่ก่อนหน้านี้ คนเลี้ยงแกะไม่ได้ได้มาจากการ ในวันถัดไปเจ้าชายได้พร้อมอีกครั้ง และไปกับแกะของเขาตรงไปยังทะเลสาบ แต่จักรพรรดิส่งสองบางกลุ่มเขาไปแอบ และดูสิ่งที่เขาได้ และพวกเขาวางเองบนเนินไหนก็ได้ดีดูได้
เมื่อมาถึงคนเลี้ยงแกะ นายของสุนัขและ bagpipes ภายใต้โคนและเหยี่ยวไว้ แล้วเขาห้องค่าท่อของเขา และแขนได้ลุยตามลงในทะเลสาบ และตะโกน: "มังกร มังกร ออกมาจะต่อสู้เดียวกับฉัน ที่เราอาจประเมินตนเองอีกครั้งกัน เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นผู้หญิง"
มังกรตอบ: "ฉันจะทำ เจ้าชาย ขณะนี้ เดี๋ยวนี้"
Erelong เถิดมังกร มันใหญ่ มันน่ากลัว วิวทะเลสวยมาก และมันก็ยึดเขา โดยเอว และ wrestled กับเขาวันในฤดูร้อนจนถึงบ่าย
แต่เมื่อความร้อนยามบ่ายมาบน มังกรกล่าวว่า: "ปล่อยฉันไป เจ้าชาย ว่า ฉันอาจ moisten หัวของฉัน parched ในทะเลสาบ และอาจโยนคุณท้องฟ้า"
เจ้าชายตอบ: "มา มังกร ไม่พูดเหลวไหล มีลูกสาวของจักรพรรดิจะจูบฉันบนหน้าผาก ฉันจะโยนคุณยังสูง"
Thereupon มังกรก็ซ้ายถือของเขา และออกไปในทะเลสาบ เมื่อคืนเวลา เจ้าแกะเป็นก่อนขับรถ และกลับบ้านเล่น bagpipes เมื่อเขามาถึงที่เมือง เมืองทั้งหมดถูกนัก และเริ่มที่จะสงสัยเนื่องจากคนเลี้ยงแกะมาบ้านเย็น ซึ่งไม่มีใครสามารถทำ บางกลุ่มที่สองแล้วมาถึงพาเลสก่อนเจ้าชาย และที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิลำดับที่ทุกสิ่งที่พวกเขาได้ยิน และเห็น ตอนนี้ เมื่อจักรพรรดิเห็นว่า คนเลี้ยงแกะกลับบ้าน เขาเรียกลูกสาวของเขาเป็นการแสดงของเขาทันที และบอกว่า ทั้งหมดของเธอ มันเป็นอย่างดี และวิธีการ
"แต่ กล่าวว่า เขา "ให้เหล่าคุณต้องไปกับคนเลี้ยงแกะที่ทะเลสาบ และจูบเขาบนหน้าผาก"
เมื่อเธอได้ยินเธอนี้ออกมาเป็นน้ำตา และเริ่มพ่อฉะอ้อน "คุณมีใครแต่ฉัน และฉันเป็นลูกสาวของคุณเท่านั้น และคุณไม่สนใจเกี่ยวกับฉันถ้าฉันพินาศ"
แล้วจักรพรรดิก็เริ่มชักชวน และสนับสนุนให้เธอ: "ไม่กลัว ลูกสาวของฉัน คุณเห็นเราได้มีการเปลี่ยนแปลงจำนวนมากของเชพเฟิร์ดส์ และทั้งหมดที่ไป ออกไปยังทะเลสาบหนึ่งไม่ได้ส่ง คืน แต่เขาก็ถูกช่วงชิงกับมังกรวันทั้งสอง และมันได้ทำให้เขาไม่เจ็บ ฉันมั่นใจ ในชื่อของพระเจ้า ว่า เขาจะสามารถเอาชนะมังกร เท่านั้น ไปกับเหล่ากับเขาดูว่า เขาจะฟรีเราจากนี้ร้ายซึ่งได้ทำลายผู้คนจำนวนมาก"
เมื่อ เหล่า วันเริ่มขึ้น และดวงอาทิตย์ออกมา ขึ้นกุหลาบคนเลี้ยงแกะ ค่าโรสหญิงสาวมากเกินไป การเริ่มต้นการเตรียมตัวสำหรับไปทะเลสาบ คนเลี้ยงแกะคือร่าเริง ร่าเริงมากขึ้นกว่าที่เคย แต่ลูกสาวของจักรพรรดิเศร้า และหลั่งน้ำตา
คนเลี้ยงแกะ comforted เธอ: "น้องหญิง ฉันอธิษฐานคุณ ไม่เป็นตัวเป็นตน แต่ทำอะไรผมบอกคุณ เมื่อถึงเวลา วิ่งขึ้นจูบฉัน และกลัวไม่"
ตามเขาไป และขับรถแกะ คนเลี้ยงแกะได้อย่างร่าเริง และเล่นเพลงร่าเริงบนเขา bagpipes แต่ damsel ได้แต่ร้อง ตามเธอไปด้านข้างของเขา และเขาหลายครั้งออกเล่น และหันไปทางเธอ: "ร้องไม่ ทองหนึ่ง กลัว nought "
เมื่อพวกเขามาถึงทะเลสาบ แกะทันทีแพร่กระจายรอบ เจ้าชายไว้ฟอลคอนบนโคน และนายของสุนัขและ bagpipes ภายใต้ ห้องแล้ว ท่อของเขาและแขน ได้ลุยตามน้ำ และ shoute
แล้ว สนกลางไปล่าสัตว์ และเขาออกจากเมือง กระต่าย sprang จากบุชเป็น และเจ้าชาย ตามมา และ hither และ thither จน ถึงกระต่ายหนีน้ำโรงสีและเจ้าชายตามมา แต่ไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร ที่รอ และกลืนเขา เมื่อบางวันได้ผ่านไป และปริ๊นซ์ไม่ กลับ อย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขา ศาลทั้งที่ในความเสียใจ
แล้วบุตรสามไปล่าสัตว์ เพื่อดูว่า เขาไม่พบพี่ชายของเขา เมื่อเขาออกจากเมือง อีก ค่า sprang กระต่ายจากการบุช และเจ้าชาย ตามมา และ hither และ thither จน ถึงกระต่ายหนีเข้าโรงน้ำ แต่เจ้าชายไม่เลือกไปตามนั้น แต่ไปหาเกมอื่น พูดกับตัวเอง: "เมื่อฉันกลับมาจะพบคุณ"
หลังจากนั้นเขาไปเป็นเวลานานขึ้นและลงเขา แต่พบอะไร และกลับมาน้ำโม่ แต่เมื่อเขาได้มี มีเพียงหญิงในโรงสี เจ้าชายเรียกพระเจ้าในการแก้ปัญหาของเธอ: "พระเจ้าช่วยคุณ หญิงชรา"
หญิงชราตอบ: "พระเจ้าช่วยคุณ ลูก"
แล้ว ปริ้นซ์ที่ถามเธอ: หญิงชรา กระต่ายของฉัน "
เธอตอบ: "ลูก ที่ไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร มันฆ่า และ throttles หลายคน"
ได้ยินนี้ เจ้าชายค่อนข้างรบกวน และพูดกับหญิงชรา: "จะเราทำอะไรขณะนี้ อย่างไม่ต้องสงสัยของฉันพี่น้องสองยังมี perished ที่นี่"
หญิงชราตอบ: "มีแน่นอน แต่ไม่ช่วยก็ได้ กลับบ้าน ลูก เกรงว่าคุณทำตาม"
แล้ว เขาก็กล่าวกับเธอ: "รักหญิง คุณรู้อะไร ฉันรู้ว่า คุณจะยินดีที่จะปลดปล่อยตัวเองจากศัตรูพืชนั้น"
ผู้หญิงเก่าขัดจังหวะเขา: "ว่าฉันไม่ควร มันจับฉัน เกินไป อย่างนี้ แต่ตอนนี้ มีวิธีการหนีไม่"
จากนั้น ครอบครัวของเขา: "ฟังดีที่ฉันจะพูดกับคุณ ถามว่า whither มันไป และความแข็งแรง อยู่ แล้ว จูบสถานที่ที่จะบอกความแข็งแรงเป็น เนื่อง จากความรัก จน กว่าคุณตรวจมัน และหลังจากนั้นบอกฉันเมื่อฉันมา"
จากนั้น เจ้าชายไปออกวัง และหญิงชรายังคงอยู่ในโรงสีน้ำ เมื่อมามังกร หญิงชราเริ่มคำถามว่า: "ในชื่อของพระเจ้า มา Whither คุณไปไกล คุณจะไม่เคยบอกฉัน whither ไป"
มังกรตอบ: "ดี ฉันรักเก่าผู้หญิง ฉันไปไกล"
จากนั้น หญิงชราเริ่มคะยั้นคะยอว่า: "และทำไมคุณไปไกล บอกฉันที่มีความแข็งแรงของคุณ ถ้าผมรู้ว่าอยู่ที่ความแข็งแรงของคุณ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรรัก จะจูบทุกสถานที่ "
Thereupon มังกรยิ้ม และพูดกับเธอ: "โน้นคือความแข็งแรงของฉัน ในเตาไฟที่"
จาก นั้นหญิงชราก็เริ่ม fondle และจูบ เตาไฟและมังกรบนเห็นมันระเบิดเป็นหัวเราะ และกล่าวว่า เธอ: "หญิงชราโง่ ความแข็งแรงของฉันไม่มี ความแข็งแรงของฉันอยู่ที่ต้นไม้เชื้อราอยู่หน้าบ้าน"
จากนั้น หญิงชราก็เริ่มอีก fondle และจูบต้น และมังกรอีกหัวเราะ และเธอกล่าวว่า: "เรา หญิงชรา ความแข็งแรงของฉันไม่มี"
แล้วทูลถามหญิงชรา: "ที่จะเป็นหรือไม่"
มังกรเริ่มให้บัญชีรายละเอียด: "ความแข็งแรงของฉันเป็นแบบปิด และคุณไม่สามารถไป thither ห่างไกลในจักรวรรดิอื่นภายใต้การเมืองของจักรพรรดิเป็นทะเลสาบ ที่ทะเลสาบเป็นมังกร และมังกรที่เป็นหมู และหมูนกพิราบ และในที่มีความแข็งแรงของฉัน"
ในเช้าวันถัดไปเมื่อมังกรจากโรงสี หญิงชรามาเจ้าชาย และหญิงที่บอกทั้งหมดที่เธอได้ยินจากมังกร แล้วเขาออกจากบ้านของเขา และปลอมแปลงตัวเอง เขาใส่รองเท้าของคนเลี้ยงแกะเพื่อเท้าของเขา เอาหน้าที่ของคนเลี้ยงแกะในมือของเขา และเดินเข้าไปในโลก เป็นเขาก็จากหมู่บ้าน และจากเมือง ในที่สุดพระองค์ ในอาณาจักรอื่น และ เข้า เมืองอิมพีเรียล ในทะเลสาบที่ถูกมังกร.
บนไปเมือง เขาเริ่มถามซึ่งต้องเป็นคนเลี้ยงแกะ ประชาชนบอกว่า จักรพรรดิไม่ แล้วเขาก็เดินตรงไปจักรพรรดิ หลังจากที่เขาประกาศตัวเอง จักรพรรดิเขารับเข้าเป็นสถานะของเขา และขอให้เขา: "คุณต้องการให้แกะหรือไม่"
เขาตอบว่า: "ฉันทำ มงกุฎนาน"
จากนั้น จักรพรรดิหมั้นเขา และเริ่มแจ้ง และแนะนำเขา: "ที่นี่มีทะเลสาบ และ alongside ของทะเลสาบสวยพาสเจอร์ และเมื่อคุณเรียกใช้แกะออก พวกเขา thither ไปในครั้งเดียว และแพร่กระจายตัวเองรอบทะเลสาบ แต่ว่าคนเลี้ยงแกะไป คนเลี้ยงแกะที่คืนกลับมาไม่ได้ ดังนั้น ลูก ฉันบอกคุณ ไม่ให้แกะมีวิธีของตนเองและไปที่พวกเขาจะ แต่เก็บไว้ที่คุณจะ"
เจ้าชายขอบคุณจักรพรรดิ มีตัวเรา และเรียกออกแกะ ถ่าย กับเขา ยิ่งกว่า สองนายของสุนัขที่ไม่สามารถจับสุกรในประเทศเปิด เหยี่ยวที่สามารถจับนกใด ๆ และคู่ของ bagpipes ยังแบก
เมื่อเขาเรียกแกะ เขาปล่อยให้พวกเขาไปในครั้งเดียว ไปยังทะเลสาบ และ เมื่อแกะถึงทะเลสาบ, พวกเขาทันทีมาปัดเศษ และเจ้าชายอยู่ฟอลคอน ซุง และนายของสุนัข และ bagpipes ภายใต้โคน ท่อของเขาและแขน ได้ลุยตามลงในทะเลสาบ ห้อง แล้วเริ่มตะโกน: "มังกร มังกร มาออกไปต่อสู้เดียวกับวันนี้ที่เราอาจประเมินตนเองร่วมกัน คุณผู้หญิง "[6]
มังกรเรียกตอบกลับ, "ฉันจะทำตอนนี้ เจ้าชาย — ตอนนี้! "
Erelong เถิดมังกร มีขนาดใหญ่ จะน่ากลัว น่าขยะแขยงเป็น เมื่อมังกรออกมา มันยึดเขา โดยเอว และพวกเขา wrestled วันร้อนจนถึงช่วงบ่าย แต่เมื่อความร้อนตอนบ่ายมาบน มังกรกล่าวว่า: "ให้ฉันไป เจ้าชาย ว่า ฉันอาจ moisten หัวของฉัน parched ในทะเลสาบ และโยนคุณท้องฟ้า"
แต่เจ้าชายตอบ: "มา มังกร ไม่พูดเหลวไหล มีลูกสาวของจักรพรรดิจะจูบฉันบนหน้าผาก ฉันจะโยนคุณยังสูง"
Thereupon มังกรก็ให้เขาไป และออกไปในทะเลสาบ วิธีการของตอนเย็น เขาล้าง และตัวเองขึ้นอย่างดี วางฟอลคอนบนแขนของเขา นายของสุนัขอยู่เบื้องหลังเขา และ bagpipes ภายใต้แขนของเขา แล้วแกะขับรถ และเดินเข้าไปในเมือง bagpipes เล่น เมื่อเขามาถึงเมือง เมืองทั้งหมดประกอบกับเห็นภาพอันตระการตา เพราะเขามา ในขณะที่ก่อนหน้านี้ คนเลี้ยงแกะไม่ได้ได้มาจากการ ในวันถัดไปเจ้าชายได้พร้อมอีกครั้ง และไปกับแกะของเขาตรงไปยังทะเลสาบ แต่จักรพรรดิส่งสองบางกลุ่มเขาไปแอบ และดูสิ่งที่เขาได้ และพวกเขาวางเองบนเนินไหนก็ได้ดีดูได้
เมื่อมาถึงคนเลี้ยงแกะ นายของสุนัขและ bagpipes ภายใต้โคนและเหยี่ยวไว้ แล้วเขาห้องค่าท่อของเขา และแขนได้ลุยตามลงในทะเลสาบ และตะโกน: "มังกร มังกร ออกมาจะต่อสู้เดียวกับฉัน ที่เราอาจประเมินตนเองอีกครั้งกัน เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นผู้หญิง"
มังกรตอบ: "ฉันจะทำ เจ้าชาย ขณะนี้ เดี๋ยวนี้"
Erelong เถิดมังกร มันใหญ่ มันน่ากลัว วิวทะเลสวยมาก และมันก็ยึดเขา โดยเอว และ wrestled กับเขาวันในฤดูร้อนจนถึงบ่าย
แต่เมื่อความร้อนยามบ่ายมาบน มังกรกล่าวว่า: "ปล่อยฉันไป เจ้าชาย ว่า ฉันอาจ moisten หัวของฉัน parched ในทะเลสาบ และอาจโยนคุณท้องฟ้า"
เจ้าชายตอบ: "มา มังกร ไม่พูดเหลวไหล มีลูกสาวของจักรพรรดิจะจูบฉันบนหน้าผาก ฉันจะโยนคุณยังสูง"
Thereupon มังกรก็ซ้ายถือของเขา และออกไปในทะเลสาบ เมื่อคืนเวลา เจ้าแกะเป็นก่อนขับรถ และกลับบ้านเล่น bagpipes เมื่อเขามาถึงที่เมือง เมืองทั้งหมดถูกนัก และเริ่มที่จะสงสัยเนื่องจากคนเลี้ยงแกะมาบ้านเย็น ซึ่งไม่มีใครสามารถทำ บางกลุ่มที่สองแล้วมาถึงพาเลสก่อนเจ้าชาย และที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิลำดับที่ทุกสิ่งที่พวกเขาได้ยิน และเห็น ตอนนี้ เมื่อจักรพรรดิเห็นว่า คนเลี้ยงแกะกลับบ้าน เขาเรียกลูกสาวของเขาเป็นการแสดงของเขาทันที และบอกว่า ทั้งหมดของเธอ มันเป็นอย่างดี และวิธีการ
"แต่ กล่าวว่า เขา "ให้เหล่าคุณต้องไปกับคนเลี้ยงแกะที่ทะเลสาบ และจูบเขาบนหน้าผาก"
เมื่อเธอได้ยินเธอนี้ออกมาเป็นน้ำตา และเริ่มพ่อฉะอ้อน "คุณมีใครแต่ฉัน และฉันเป็นลูกสาวของคุณเท่านั้น และคุณไม่สนใจเกี่ยวกับฉันถ้าฉันพินาศ"
แล้วจักรพรรดิก็เริ่มชักชวน และสนับสนุนให้เธอ: "ไม่กลัว ลูกสาวของฉัน คุณเห็นเราได้มีการเปลี่ยนแปลงจำนวนมากของเชพเฟิร์ดส์ และทั้งหมดที่ไป ออกไปยังทะเลสาบหนึ่งไม่ได้ส่ง คืน แต่เขาก็ถูกช่วงชิงกับมังกรวันทั้งสอง และมันได้ทำให้เขาไม่เจ็บ ฉันมั่นใจ ในชื่อของพระเจ้า ว่า เขาจะสามารถเอาชนะมังกร เท่านั้น ไปกับเหล่ากับเขาดูว่า เขาจะฟรีเราจากนี้ร้ายซึ่งได้ทำลายผู้คนจำนวนมาก"
เมื่อ เหล่า วันเริ่มขึ้น และดวงอาทิตย์ออกมา ขึ้นกุหลาบคนเลี้ยงแกะ ค่าโรสหญิงสาวมากเกินไป การเริ่มต้นการเตรียมตัวสำหรับไปทะเลสาบ คนเลี้ยงแกะคือร่าเริง ร่าเริงมากขึ้นกว่าที่เคย แต่ลูกสาวของจักรพรรดิเศร้า และหลั่งน้ำตา
คนเลี้ยงแกะ comforted เธอ: "น้องหญิง ฉันอธิษฐานคุณ ไม่เป็นตัวเป็นตน แต่ทำอะไรผมบอกคุณ เมื่อถึงเวลา วิ่งขึ้นจูบฉัน และกลัวไม่"
ตามเขาไป และขับรถแกะ คนเลี้ยงแกะได้อย่างร่าเริง และเล่นเพลงร่าเริงบนเขา bagpipes แต่ damsel ได้แต่ร้อง ตามเธอไปด้านข้างของเขา และเขาหลายครั้งออกเล่น และหันไปทางเธอ: "ร้องไม่ ทองหนึ่ง กลัว nought "
เมื่อพวกเขามาถึงทะเลสาบ แกะทันทีแพร่กระจายรอบ เจ้าชายไว้ฟอลคอนบนโคน และนายของสุนัขและ bagpipes ภายใต้ ห้องแล้ว ท่อของเขาและแขน ได้ลุยตามน้ำ และ shoute
การแปล กรุณารอสักครู่..
There was an emperor who had three sons. One day the eldest son went out hunting, and, when he got outside the town, up sprang a hare out of a bush, and he after it, and hither and thither, till the hare fled into a water-mill, and the prince after it. But it was not a hare, but a dragon, and it waited for the prince and devoured him. When several days had elapsed and the prince did not return home, people began to wonder why it was that he was not to be found.
Then the middle son went hunting, and as he issued from the town, a hare sprang out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill and the prince after it; but it was not a hare, but a dragon, which waited for and devoured him. When some days had elapsed and the princes did not return, either of them, the whole court was in sorrow.
Then the third son went hunting, to see whether he could not find his brothers. When he issued from the town, again up sprang a hare out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill. But the prince did not choose to follow it, but went to find other game, saying to himself: “When I return I shall find you.”
After thus he went for a long time up and down the hill, but found nothing, and then returned to the water-mill; but when he got there, there was only an old woman in the mill. The prince invoked God in addressing her: “God help you, old woman!”
The old woman replied: “God help you, my son!”
Then the prince asked her: “Where, old woman, is my hare?”
She replied: “My son, that was not a hare, but a dragon. It kills and throttles many people.”
Hearing this, the prince was somewhat disturbed, and said to the old woman: “What shall we do now? Doubtless my two brothers also have perished here.”
The old woman answered: “They have indeed; but there’s no help for it. Go home, my son, lest you follow them.”
Then he said to her: “Dear old woman, do you know what? I know that you will be glad to liberate yourself from that pest.”
The old woman interrupted him: “How should I not? It captured me, too, in this way, but now I have no means of escape.”
Then he proceeded: “Listen well to what I am going to say to you. Ask it whither it goes and where its strength is; then kiss all that place where it tells you its strength is, as if from love, till you ascertain it, and afterward tell me when I come.”
Then the prince went off to the palace, and the old woman remained in the water-mill. When the dragon came in, the old woman began to question it: “Where in God’s name have you been? Whither do you go so far? You will never tell me whither you go.”
The dragon replied: “Well, my dear old woman, I do go far.”
Then the old woman began to coax it: “And why do you go so far? Tell me where your strength is. If I knew where your strength is, I don’t know what I should do for love; I would kiss all that place.”
Thereupon the dragon smiled and said to her: “Yonder is my strength, in that fireplace.”
Then the old woman began to fondle and kiss the fireplace, and the dragon on seeing it burst into a laugh and said to her: “Silly old woman, my strength isn’t there; my strength is in that tree-fungus in front of the house.”
Then the old woman began again to fondle and kiss the tree, and the dragon again laughed, and said to her: “Away, old woman! My strength isn’t there.”
Then the old woman inquired: “Where is it?”
The dragon began to give an account in detail: “My strength is a long way off, and you cannot go thither. Far in another empire under the emperor’s city is a lake, in that lake is a dragon, and in that dragon a boar, and in the boar a pigeon, and in that is my strength.”
The next morning when the dragon went away from the mill, the prince came to the old woman, and the old woman told him all that she had heard from the dragon. Then he left his home, and disguised himself; he put shepherd’s boots to his feet, took a shepherd’s staff in his hand, and went into the world. As he went on thus from village to village, and from town to town, at last he came into another empire and into the imperial city, in a lake under which the dragon was.
On going into the town he began to inquire who wanted a shepherd. The citizens told him that the emperor did. Then he went straight to the emperor. After he announced himself, the emperor admitted him into his presence, and asked him: “Do you wish to keep sheep?”
He replied: “I do, illustrious crown!”
Then the emperor engaged him, and began to inform and instruct him: “There is here a lake, and alongside of the lake very beautiful pasture, and when you call the sheep out, they go thither at once, and spread themselves round the lake; but whatever shepherd goes off there, that shepherd returns back no more. Therefore, my son, I tell you, don’t let the sheep have their own way and go where they will, but keep them where you will.”
The prince thanked the emperor, got himself ready, and called out the sheep, taking with him, more-over, two hounds that could catch a boar in the open country, and a falcon that could capture any bird, and carrying also a pair of bagpipes.
When he called out the sheep he let them go at once to the lake, and when the sheep arrived at the lake, they immediately spread round it, and the prince placed the falcon on a stump, and the hounds and bagpipes under the stump, then tucked up his hose and sleeves, waded into the lake, and began to shout: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me to-day that we may measure ourselves together, unless you’re a woman.”[6]
The dragon called out in reply, “I will do so now, prince—now!”
Erelong behold the dragon! It is large, it is terrible, it is disgusting! When the dragon came out, it seized him by the waist, and they wrestled a summer day till afternoon. But when the heat of afternoon came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and toss you to the sky.”
But the prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon, the dragon suddenly let him go, and went off into the lake. On the approach of evening, he washed and got himself up nicely, placed the falcon on his arm, the hounds behind him, and the bagpipes under his arm, then drove the sheep and went into the town playing on the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town assembled as to see a wondrous sight because he had come, whereas previously no shepherd had been able to come from the lake. The next day the prince got ready again, and went with his sheep straight to the lake. But the emperor sent two grooms after him to go stealthily and see what he did, and they placed themselves on a high hill whence they could have a good view.
When the shepherd arrived, he put the hounds and bagpipes under the stump and the falcon upon it, then tucked up his hose and sleeves waded into the lake and shouted: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me, that we may measure ourselves once more together, unless you are a woman!”
The dragon replied: “I will do so, prince, now, now!”
Erelong, behold the dragon! It was large, it was terrible, it was disgusting! And it seized him by the waist and wrestled with him a summer’s day till afternoon.
But when the afternoon heat came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and may toss you to the sky.”
The prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon the dragon suddenly left hold of him, and went off into the lake. When night approached the prince drove the sheep as before, and went home playing the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town was astir and began to wonder because the shepherd came home every evening, which no one had been able to do before. Those two grooms had already arrived at the palace before the prince, and related to the emperor in order everything that they had heard and seen. Now when the emperor saw that the shepherd returned home, he immediately summoned his daughter into his presence and told her all, what it was and how it was.
“But,” said he, “to-morrow you must go with the shepherd to the lake and kiss him on the forehead.”
When she heard this she burst into tears and began to entreat her father. “You have no one but me, and I am your only daughter, and you don’t care about me if I perish.”
Then the emperor began to persuade and encourage her: “Don’t fear, my daughter; you see we have had so many changes of shepherds, and of all that went out to the lake not one has returned; but he had been contending with the dragon for two whole days and it has done him no hurt. I assure you, in God’s name, that he is able to overcome the dragon, only go to-morrow with him to see whether he will free us from this mischief which has destroyed so many people.”
When, on the morrow, the day dawned and the sun came forth, up rose the shepherd, up rose the maiden too, to begin to prepare for going to the lake. The shepherd was cheerful, more cheerful than ever, but the emperor’s daughter was sad and shed tears.
The shepherd comforted her: “Lady sister, I pray you, do not weep, but do what I tell you. When it is time, run up and kiss me, and fear not.”
As he went and drove the sheep, the shepherd was thoroughly cheery, and played a merry tune on his bagpipes; but the damsel did nothing but weep as she went beside him, and he several times left off playing and turned toward her: “Weep not, golden one; fear nought.”
When they arrived at the lake, the sheep immediately spread round it, and the prince placed the falcon on the stump, and the hounds and bagpipes under it, then tucked up his hose and sleeves, waded into the water, and shoute
Then the middle son went hunting, and as he issued from the town, a hare sprang out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill and the prince after it; but it was not a hare, but a dragon, which waited for and devoured him. When some days had elapsed and the princes did not return, either of them, the whole court was in sorrow.
Then the third son went hunting, to see whether he could not find his brothers. When he issued from the town, again up sprang a hare out of a bush, and the prince after it, and hither and thither, till the hare fled into the water-mill. But the prince did not choose to follow it, but went to find other game, saying to himself: “When I return I shall find you.”
After thus he went for a long time up and down the hill, but found nothing, and then returned to the water-mill; but when he got there, there was only an old woman in the mill. The prince invoked God in addressing her: “God help you, old woman!”
The old woman replied: “God help you, my son!”
Then the prince asked her: “Where, old woman, is my hare?”
She replied: “My son, that was not a hare, but a dragon. It kills and throttles many people.”
Hearing this, the prince was somewhat disturbed, and said to the old woman: “What shall we do now? Doubtless my two brothers also have perished here.”
The old woman answered: “They have indeed; but there’s no help for it. Go home, my son, lest you follow them.”
Then he said to her: “Dear old woman, do you know what? I know that you will be glad to liberate yourself from that pest.”
The old woman interrupted him: “How should I not? It captured me, too, in this way, but now I have no means of escape.”
Then he proceeded: “Listen well to what I am going to say to you. Ask it whither it goes and where its strength is; then kiss all that place where it tells you its strength is, as if from love, till you ascertain it, and afterward tell me when I come.”
Then the prince went off to the palace, and the old woman remained in the water-mill. When the dragon came in, the old woman began to question it: “Where in God’s name have you been? Whither do you go so far? You will never tell me whither you go.”
The dragon replied: “Well, my dear old woman, I do go far.”
Then the old woman began to coax it: “And why do you go so far? Tell me where your strength is. If I knew where your strength is, I don’t know what I should do for love; I would kiss all that place.”
Thereupon the dragon smiled and said to her: “Yonder is my strength, in that fireplace.”
Then the old woman began to fondle and kiss the fireplace, and the dragon on seeing it burst into a laugh and said to her: “Silly old woman, my strength isn’t there; my strength is in that tree-fungus in front of the house.”
Then the old woman began again to fondle and kiss the tree, and the dragon again laughed, and said to her: “Away, old woman! My strength isn’t there.”
Then the old woman inquired: “Where is it?”
The dragon began to give an account in detail: “My strength is a long way off, and you cannot go thither. Far in another empire under the emperor’s city is a lake, in that lake is a dragon, and in that dragon a boar, and in the boar a pigeon, and in that is my strength.”
The next morning when the dragon went away from the mill, the prince came to the old woman, and the old woman told him all that she had heard from the dragon. Then he left his home, and disguised himself; he put shepherd’s boots to his feet, took a shepherd’s staff in his hand, and went into the world. As he went on thus from village to village, and from town to town, at last he came into another empire and into the imperial city, in a lake under which the dragon was.
On going into the town he began to inquire who wanted a shepherd. The citizens told him that the emperor did. Then he went straight to the emperor. After he announced himself, the emperor admitted him into his presence, and asked him: “Do you wish to keep sheep?”
He replied: “I do, illustrious crown!”
Then the emperor engaged him, and began to inform and instruct him: “There is here a lake, and alongside of the lake very beautiful pasture, and when you call the sheep out, they go thither at once, and spread themselves round the lake; but whatever shepherd goes off there, that shepherd returns back no more. Therefore, my son, I tell you, don’t let the sheep have their own way and go where they will, but keep them where you will.”
The prince thanked the emperor, got himself ready, and called out the sheep, taking with him, more-over, two hounds that could catch a boar in the open country, and a falcon that could capture any bird, and carrying also a pair of bagpipes.
When he called out the sheep he let them go at once to the lake, and when the sheep arrived at the lake, they immediately spread round it, and the prince placed the falcon on a stump, and the hounds and bagpipes under the stump, then tucked up his hose and sleeves, waded into the lake, and began to shout: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me to-day that we may measure ourselves together, unless you’re a woman.”[6]
The dragon called out in reply, “I will do so now, prince—now!”
Erelong behold the dragon! It is large, it is terrible, it is disgusting! When the dragon came out, it seized him by the waist, and they wrestled a summer day till afternoon. But when the heat of afternoon came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and toss you to the sky.”
But the prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon, the dragon suddenly let him go, and went off into the lake. On the approach of evening, he washed and got himself up nicely, placed the falcon on his arm, the hounds behind him, and the bagpipes under his arm, then drove the sheep and went into the town playing on the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town assembled as to see a wondrous sight because he had come, whereas previously no shepherd had been able to come from the lake. The next day the prince got ready again, and went with his sheep straight to the lake. But the emperor sent two grooms after him to go stealthily and see what he did, and they placed themselves on a high hill whence they could have a good view.
When the shepherd arrived, he put the hounds and bagpipes under the stump and the falcon upon it, then tucked up his hose and sleeves waded into the lake and shouted: “Dragon, dragon! Come out to single combat with me, that we may measure ourselves once more together, unless you are a woman!”
The dragon replied: “I will do so, prince, now, now!”
Erelong, behold the dragon! It was large, it was terrible, it was disgusting! And it seized him by the waist and wrestled with him a summer’s day till afternoon.
But when the afternoon heat came on, the dragon said: “Let me go, prince, that I may moisten my parched head in the lake, and may toss you to the sky.”
The prince replied: “Come, dragon, don’t talk nonsense; if I had the emperor’s daughter to kiss me on the forehead, I would toss you still higher.”
Thereupon the dragon suddenly left hold of him, and went off into the lake. When night approached the prince drove the sheep as before, and went home playing the bagpipes. When he arrived at the town, the whole town was astir and began to wonder because the shepherd came home every evening, which no one had been able to do before. Those two grooms had already arrived at the palace before the prince, and related to the emperor in order everything that they had heard and seen. Now when the emperor saw that the shepherd returned home, he immediately summoned his daughter into his presence and told her all, what it was and how it was.
“But,” said he, “to-morrow you must go with the shepherd to the lake and kiss him on the forehead.”
When she heard this she burst into tears and began to entreat her father. “You have no one but me, and I am your only daughter, and you don’t care about me if I perish.”
Then the emperor began to persuade and encourage her: “Don’t fear, my daughter; you see we have had so many changes of shepherds, and of all that went out to the lake not one has returned; but he had been contending with the dragon for two whole days and it has done him no hurt. I assure you, in God’s name, that he is able to overcome the dragon, only go to-morrow with him to see whether he will free us from this mischief which has destroyed so many people.”
When, on the morrow, the day dawned and the sun came forth, up rose the shepherd, up rose the maiden too, to begin to prepare for going to the lake. The shepherd was cheerful, more cheerful than ever, but the emperor’s daughter was sad and shed tears.
The shepherd comforted her: “Lady sister, I pray you, do not weep, but do what I tell you. When it is time, run up and kiss me, and fear not.”
As he went and drove the sheep, the shepherd was thoroughly cheery, and played a merry tune on his bagpipes; but the damsel did nothing but weep as she went beside him, and he several times left off playing and turned toward her: “Weep not, golden one; fear nought.”
When they arrived at the lake, the sheep immediately spread round it, and the prince placed the falcon on the stump, and the hounds and bagpipes under it, then tucked up his hose and sleeves, waded into the water, and shoute
การแปล กรุณารอสักครู่..
มีจักรพรรดิที่มีลูกชายสามคน วันหนึ่ง ลูกชายคนโตได้ออกไปล่าสัตว์ และเมื่อเขาออกไปนอกเมือง ขึ้นกระโดดกระต่ายออกมาจากพุ่มไม้และเขาหลังจากที่มันและ " ที่นั่น จนกระต่ายหนีเข้าไปในโรงงานผลิตน้ำ และเจ้าชายหลังจากที่มัน แต่มันไม่ได้เป็นกระต่าย แต่มังกรและจะรอเจ้าชายเขมือบเขาเมื่อหลายวันผ่านไป และเจ้าชายไม่ได้กลับบ้าน คนเริ่มสงสัยว่าทำไมมันก็ไม่พบ จากนั้นลูกชาย
กลางไปล่าสัตว์ และเมื่อเขาออกจากเมือง กระต่ายก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้และเจ้าชายหลังมัน และ " ที่นั่นจนกว่า กระต่ายหนีลงไปในน้ำ โรงงาน และ เจ้าชายหลังจากที่มัน แต่มันไม่ได้เป็นกระต่าย แต่มังกรซึ่งรอเขมือบเขา เมื่อหลายวันผ่านไป และเจ้าชายก็ยังไม่กลับมา ทั้งของพวกเขาศาลทั้งในความเศร้าโศก .
แล้วลูกชายคนที่สามไปล่าสัตว์ เพื่อดูว่าเขาสามารถหาพี่น้องของเขา เมื่อเขาออกจากเมืองอีกขึ้นกระโดดกระต่ายออกมาจากพุ่มไม้และเจ้าชายหลังมัน และ " ที่นั่น จนกระต่ายหนีลงไปในน้ำ โรงสีแต่เจ้าชายก็ไม่เลือกที่จะเดินตามมัน แต่ก็ไปหาเกมอื่น ๆ , พูดกับตัวเอง : " เมื่อฉันกลับมาฉันก็จะพบคุณ "
หลังจาก ดังนั้นเขาจึงใช้เวลานานขึ้นและลงเนินเขา แต่พบว่าไม่มีอะไร แล้วกลับไปที่โรงสีใช้กำลังน้ำ แต่เมื่อเขาได้มี มีเพียงหญิงชราในโรงสี เจ้าชายเรียกพระเจ้าที่อยู่ในของเธอ : " พระเจ้าช่วยคุณ อีแก่ ! "
หญิงชราตอบว่า" พระเจ้าช่วยคุณ ลูกชายของฉัน ! "
เจ้าชายถามเธอ : " ที่ไหน ผู้หญิงแก่ , ถูกกระต่ายของฉัน ? "
เธอตอบ : " ลูกชายของฉัน นั่นไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร มันฆ่าและ throttles หลายคน "
ฟังเสียงนี้ เจ้าชายก็ค่อนข้างกังวล และพูดกับหญิงชรา : " พวกเราจะทำอะไรตอนนี้ แน่นอนพี่ชายทั้งสองก็เสียชีวิตที่นี่ "
หญิงชราตอบว่า " พวกเขาได้เป็นแน่แต่ไม่มีใครช่วยมันได้ กลับบ้าน ลูกชาย เกรงว่าคุณตามพวกเขา . "
แล้วเขาก็พูดกับเธอว่า " รักเก่าผู้หญิง คุณรู้อะไรมั้ย ? ฉันรู้ว่าคุณยินดีที่จะปลดปล่อยตัวเองจากศัตรูพืช "
หญิงชราขัดจังหวะเขาว่า : " ฉันจะไม่ ? มันจับฉันด้วยวิธีนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่มีวิธีการหนี "
แล้วเขาก็ " ฟังสิ่งที่ผมจะพูดกับคุณถามมันซึ่งมันไปที่ความแข็งแรงของมัน แล้วจูบที่สถานที่ที่มันบอกคุณความแข็งแรงของมัน เช่น ถ้าจากความรัก จนคุณมั่นใจ และภายหลังบอกฉันเมื่อฉันมา "
งั้นเจ้าชายไปที่วัง และหญิงชราอยู่ในน้ำอัด เมื่อมังกรมา หญิงชราก็เริ่มคำถามว่า " เธอหายไปไหนมา ? ที่ไหนที่คุณไปเพื่อให้ห่างไกล ?คุณจะไม่เคยบอกที่ไหนที่คุณไป "
มังกรตอบว่า " อืม หญิงชราที่รัก ฉันไปไกล "
จากนั้นหญิงชราก็เริ่มทำให้มัน : " ทำไมคุณถึงไปไกลจัง บอกฉันที่กำลังเป็น ถ้าผมรู้ว่าแรงคืออะไร ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำเพื่อความรัก ผมจะจูบทั้งหมดที่นี่ . . . "
เพราะฉะนั้นมังกรยิ้มและพูดกับเธอ : " โน่นคือความแข็งแรงของฉัน ในเตาผิง "
.แล้วหญิงชราก็เริ่มลูบไล้และจูบเตาผิง และมังกรที่เห็นมันออกมาเป็นหัวเราะและกล่าวว่า : " โง่อีแก่ของผม แรงไม่มี ; ความแข็งแรงของฉันอยู่ในต้นไม้ที่เชื้อราในด้านหน้าของบ้าน "
จากนั้นหญิงชราก็เริ่มลูบไล้และจูบอีกครั้ง ต้นไม้ และมังกรอีก หัวเราะ และกล่าวว่า : " ไป ยัยแก่ ! ของผมแรงไม่มี "
.จากนั้นหญิงชราถาม : " มันอยู่ไหน ? "
มังกรเริ่มส่งบัญชีรายละเอียด : " พลังของฉันก็อีกไกล และคุณไม่สามารถไปที่นั่น ไกลในอาณาจักรอื่น ภายใต้เมืองจักรพรรดิเป็นทะเลสาบในทะเลสาบนั้นเป็นมังกร และมังกร หมูป่า และหมูป่า นกพิราบ และที่เป็นจุดแข็งของฉัน "
เช้าวันถัดไปเมื่อมังกรออกไปจากโรงงานเจ้าชายมาหาหญิงชราและหญิงชราเล่าเรื่องทั้งหมดที่เธอเคยได้ยินจากมังกร แล้วเขาก็มาที่บ้านของเขา และปลอมตัว เขาใส่รองเท้าของคนเลี้ยงแกะที่เท้า พาเจ้าหน้าที่ของคนเลี้ยงแกะอยู่ในมือของเขา และเข้าไปในโลก ขณะที่เขาเดินไปจากหมู่บ้านไปยังหมู่บ้าน และจากเมืองสู่เมือง ในที่สุดเขาก็เข้ามาในอาณาจักรอื่น และเข้าไปในเมืองหลวงในทะเลสาบใต้ซึ่งมังกรเป็น .
ไปในเมืองเขาก็เริ่มสอบถามคนที่ต้อน . ประชาชนบอกเค้าว่าฮ่องเต้ . แล้วเขาก็ตรงไปที่จักรพรรดิ หลังจากเขาประกาศเอง พระราชายอมรับเขาในการแสดงตนของเขาและถามว่า " คุณต้องการให้แกะ ? "
เขาตอบว่า : " ผมทำตำแหน่งรัชทายาท ! "
จากนั้นจักรพรรดิหมั้นเขาและเริ่มที่จะแจ้งให้ทราบ และสั่งให้เขา : " ที่นี่มีทะเลสาบและด้านข้างของทะเลสาบที่สวยงามมาก ทุ่งหญ้า และเมื่อคุณเรียกแกะออก พวกเขาไปที่นั่นทันที และกระจายกันรอบทะเลสาบ แต่สิ่งที่ผู้เลี้ยงแกะจะออกไปนั้น กลับไม่มี ดังนั้น ลูกชายของฉัน ฉันบอกคุณไม่ให้แกะมีวิธีการของตนเอง และไปพวกเขาจะอยู่ที่ไหนแต่ให้ที่คุณจะ . "
เจ้าชายขอบคุณจักรพรรดิ ทำให้ตัวเองพร้อม และเรียกออก แกะเอากับเขามากกว่าสองสุนัขที่สามารถจับหมูในประเทศเปิด และเหยี่ยวที่สามารถจับภาพใด ๆนก และถือครองยังคู่ของปี่
เมื่อเขา เรียกแกะ เขา ให้ ไป ทะเลสาบ และเมื่อแกะมาถึงที่ทะเลสาบพวกเขาทันทีกระจายรอบและเจ้าชายวางเหยี่ยวบนตอไม้ และหมาล่าเนื้อ และปี่ใต้ตอไม้ แล้วส่งขึ้นท่อและแขน , ตะลุยลงไปในทะเลสาบ และเริ่มที่จะตะโกน : " มังกรมังกร ! ออกมาเพื่อการต่อสู้คนเดียวกับผมในวันนี้ ที่เราอาจจะวัดด้วยกัน ถ้าคุณเป็นผู้หญิง . . . " [ 6 ]
มังกรที่เรียกออกมาตอบ " ผมจะทำตอนนี้ องค์ชายเดี๋ยวนี้ "
ไม่นานเห็นมังกร มันมีขนาดใหญ่ มันน่ากลัว มันน่าขยะแขยง เมื่อมังกรออกมา มันจับเขาไปทางเอว และพวกเขาเองฤดูร้อน จนถึงบ่าย แต่เมื่อความร้อนของช่วงบ่ายมา มังกรกล่าวว่า : " ปล่อยฉัน เจ้าชายที่ผมอาจจะเช็ดหัวฉันคอแห้งในทะเลสาบและโยนคุณไปที่ท้องฟ้า "
แต่เจ้าชายตอบ : " มา มังกร อย่าพูดไร้สาระ ;ถ้าฉันมีจักรพรรดิเป็นลูกสาวมาจูบหน้าผาก ผมจะโยนคุณยังสูงกว่า "
เพราะฉะนั้น มังกรก็ให้เขาไป และออกไปในทะเลสาบ เกี่ยวกับวิธีเย็น เขาล้างและทำให้ตัวเองดูดีขึ้น วาง เหยี่ยวบนแขนของเขา หมาอยู่ข้างหลังเขา และปี่ภายใต้แขนของเขา แล้วต้อนแกะและเข้าไปในเมือง เล่นปี่เมื่อเขาเดินทางมาถึงเมืองทั้งเมืองประกอบให้เห็นภาพมหัศจรรย์เพราะเขามา ในขณะที่ก่อนหน้านี้ไม่มีผู้ได้รับสามารถมาจากทะเลสาบ วันต่อมา เจ้าชายกลับมาพร้อมอีกครั้ง และเดินไปกับแกะของเขาตรงไปยังทะเลสาบ แต่ฮ่องเต้ส่งสองเจ้าบ่าวหลังจากเขาลอบไปและดูสิ่งที่เขาทำและพวกเขาวางเองบนเนินเขาสูงว่าพวกเขาสามารถมีมุมมองที่ดี .
เมื่อคนเลี้ยงแกะมาถึง เขาเอาหมาล่าเนื้อ และปี่ใต้ตอไม้และนกเหยี่ยวบนนั้น แล้วซุกขึ้นท่อและแขนตะลุยลงไปในทะเลสาบและตะโกน : " มังกรมังกร ! ออกมาเดี่ยวต่อสู้กับเรา ว่าเราอาจจะวัดตัวเราอีกครั้งด้วยกัน ถ้าคุณเป็นผู้หญิง "
มังกรตอบว่า" ข้าจะทำเช่นนั้น องค์ชาย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ "
ไม่นาน เห็นมังกร มันมีขนาดใหญ่ มันแย่มาก มันน่าขยะแขยง และยึดเขาเอวและปล้ำสู้กับเขาในฤดูร้อนวันจนถึงบ่าย .
แต่เมื่อตอนบ่ายความร้อนออกมา มังกรกล่าวว่า : " ปล่อยฉัน เจ้าชายที่ผมอาจจะเช็ดหัวฉันคอแห้งในทะเลสาบ และอาจโยนให้คุณฟ้า "
" เจ้าชายตอบ : มา , มังกรอย่าพูดไร้สาระ ; ถ้าฉันมีจักรพรรดิเป็นลูกสาวมาจูบหน้าผาก ผมจะโยนคุณยังสูงกว่า "
เพราะฉะนั้นมังกรก็ทิ้งเขาไว้ และออกไปในทะเลสาบ เมื่อคืนเข้าหาเจ้าชายต้อนแกะเป็นก่อน แล้วกลับบ้านไปเล่นปี่ เมื่อเขาเดินทางมาถึงเมืองเมืองทั้งเมืองถูก astir และเริ่มที่จะสงสัย เพราะคนเลี้ยงแกะกลับบ้านทุกเย็น ซึ่งไม่มีใครเคยทำได้มาก่อน สองเจ้าบ่าวก็มาถึงพระราชวัง ก่อนที่เจ้าชายและเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเพื่อทุกอย่างที่เขาได้ยินและได้เห็น เมื่อพระราชาเห็นคนเลี้ยงแกะกลับบ้านเขาเรียกทันที ลูกสาวของเขาในการแสดงตนของเขาและบอกเธอทั้งหมด สิ่งที่มันเป็นและวิธีมัน .
" แต่ " เขากล่าว " พรุ่งนี้เจ้าต้องไป กับ เชพเพิร์ด ทะเลสาบ และจูบที่หน้าผาก "
เมื่อเธอได้ยินเธอร้องไห้และเริ่มขอร้องพ่อของเธอ " คุณมีไม่มีใคร แต่ฉัน และ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณและคุณไม่ได้สนใจผมเลย ถ้าผมตาย "
จากนั้นจักรพรรดิเริ่มชักชวนและสนับสนุนเธอ : " ไม่กลัว ลูกสาวผม คุณเห็นพวกเรามีการเปลี่ยนแปลงมากมายของผู้เลี้ยงแกะ และที่ออกไปในทะเลสาบ หนึ่งกลับมาแล้ว แต่เขาได้รับการต่อสู้กับมังกร มา 2 วันแล้ว และมันทำให้เขาไม่บาดเจ็บ ผมมั่นใจว่า ในนามของพระเจ้าว่า เขาสามารถเอาชนะมังกรไปพรุ่งนี้กับเขาเพื่อดูว่าเขาจะปลดปล่อยเราจากความชั่วร้าย ซึ่งได้ทำลายหลายคน "
เมื่อในวันรุ่งขึ้น วันเริ่มขึ้น และดวงอาทิตย์ออกมาขึ้น โรสเลี้ยงขึ้น โรส หญิงสาวก็เริ่มที่จะเตรียมไปทะเลสาบ คนเลี้ยงแกะคือร่าเริง สดใสมากขึ้นกว่าเดิม แต่ลูกสาวของจักรพรรดิกำลังเศร้าและน้ำตา .
เลี้ยงปลอบใจเธอ :" น้องหญิงขอท่านไม่ร้องไห้ แต่ทำในสิ่งที่ผมบอกคุณ เมื่อถึงเวลา วิ่งขึ้น และจูบฉัน และไม่กลัว "
เมื่อเขาขับรถแกะ แกะก็ยิ้มแย้มแจ่มใส อย่างละเอียด และเล่นเพลงสุขสันต์ในปี่ของเขา แต่หญิงสาวได้แต่ร้องไห้เมื่อเธอเดินอยู่ข้างๆ เขา และ เขา หลายๆ ครั้ง เลิกเล่น และหันมาทางเธอ " ไม่ร้องไห้ ทองหนึ่ง กลัวเลย "
เมื่อพวกเขามาถึงที่ทะเลสาบ แกะทันทีกระจายรอบและเจ้าชายวางเหยี่ยวบนตอไม้ และหมาล่าเนื้อ และปี่ ใต้ แล้วส่งขึ้นท่อและแขน , ตะลุยลงไปในน้ำ shoute
กลางไปล่าสัตว์ และเมื่อเขาออกจากเมือง กระต่ายก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้และเจ้าชายหลังมัน และ " ที่นั่นจนกว่า กระต่ายหนีลงไปในน้ำ โรงงาน และ เจ้าชายหลังจากที่มัน แต่มันไม่ได้เป็นกระต่าย แต่มังกรซึ่งรอเขมือบเขา เมื่อหลายวันผ่านไป และเจ้าชายก็ยังไม่กลับมา ทั้งของพวกเขาศาลทั้งในความเศร้าโศก .
แล้วลูกชายคนที่สามไปล่าสัตว์ เพื่อดูว่าเขาสามารถหาพี่น้องของเขา เมื่อเขาออกจากเมืองอีกขึ้นกระโดดกระต่ายออกมาจากพุ่มไม้และเจ้าชายหลังมัน และ " ที่นั่น จนกระต่ายหนีลงไปในน้ำ โรงสีแต่เจ้าชายก็ไม่เลือกที่จะเดินตามมัน แต่ก็ไปหาเกมอื่น ๆ , พูดกับตัวเอง : " เมื่อฉันกลับมาฉันก็จะพบคุณ "
หลังจาก ดังนั้นเขาจึงใช้เวลานานขึ้นและลงเนินเขา แต่พบว่าไม่มีอะไร แล้วกลับไปที่โรงสีใช้กำลังน้ำ แต่เมื่อเขาได้มี มีเพียงหญิงชราในโรงสี เจ้าชายเรียกพระเจ้าที่อยู่ในของเธอ : " พระเจ้าช่วยคุณ อีแก่ ! "
หญิงชราตอบว่า" พระเจ้าช่วยคุณ ลูกชายของฉัน ! "
เจ้าชายถามเธอ : " ที่ไหน ผู้หญิงแก่ , ถูกกระต่ายของฉัน ? "
เธอตอบ : " ลูกชายของฉัน นั่นไม่ใช่กระต่าย แต่มังกร มันฆ่าและ throttles หลายคน "
ฟังเสียงนี้ เจ้าชายก็ค่อนข้างกังวล และพูดกับหญิงชรา : " พวกเราจะทำอะไรตอนนี้ แน่นอนพี่ชายทั้งสองก็เสียชีวิตที่นี่ "
หญิงชราตอบว่า " พวกเขาได้เป็นแน่แต่ไม่มีใครช่วยมันได้ กลับบ้าน ลูกชาย เกรงว่าคุณตามพวกเขา . "
แล้วเขาก็พูดกับเธอว่า " รักเก่าผู้หญิง คุณรู้อะไรมั้ย ? ฉันรู้ว่าคุณยินดีที่จะปลดปล่อยตัวเองจากศัตรูพืช "
หญิงชราขัดจังหวะเขาว่า : " ฉันจะไม่ ? มันจับฉันด้วยวิธีนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่มีวิธีการหนี "
แล้วเขาก็ " ฟังสิ่งที่ผมจะพูดกับคุณถามมันซึ่งมันไปที่ความแข็งแรงของมัน แล้วจูบที่สถานที่ที่มันบอกคุณความแข็งแรงของมัน เช่น ถ้าจากความรัก จนคุณมั่นใจ และภายหลังบอกฉันเมื่อฉันมา "
งั้นเจ้าชายไปที่วัง และหญิงชราอยู่ในน้ำอัด เมื่อมังกรมา หญิงชราก็เริ่มคำถามว่า " เธอหายไปไหนมา ? ที่ไหนที่คุณไปเพื่อให้ห่างไกล ?คุณจะไม่เคยบอกที่ไหนที่คุณไป "
มังกรตอบว่า " อืม หญิงชราที่รัก ฉันไปไกล "
จากนั้นหญิงชราก็เริ่มทำให้มัน : " ทำไมคุณถึงไปไกลจัง บอกฉันที่กำลังเป็น ถ้าผมรู้ว่าแรงคืออะไร ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำเพื่อความรัก ผมจะจูบทั้งหมดที่นี่ . . . "
เพราะฉะนั้นมังกรยิ้มและพูดกับเธอ : " โน่นคือความแข็งแรงของฉัน ในเตาผิง "
.แล้วหญิงชราก็เริ่มลูบไล้และจูบเตาผิง และมังกรที่เห็นมันออกมาเป็นหัวเราะและกล่าวว่า : " โง่อีแก่ของผม แรงไม่มี ; ความแข็งแรงของฉันอยู่ในต้นไม้ที่เชื้อราในด้านหน้าของบ้าน "
จากนั้นหญิงชราก็เริ่มลูบไล้และจูบอีกครั้ง ต้นไม้ และมังกรอีก หัวเราะ และกล่าวว่า : " ไป ยัยแก่ ! ของผมแรงไม่มี "
.จากนั้นหญิงชราถาม : " มันอยู่ไหน ? "
มังกรเริ่มส่งบัญชีรายละเอียด : " พลังของฉันก็อีกไกล และคุณไม่สามารถไปที่นั่น ไกลในอาณาจักรอื่น ภายใต้เมืองจักรพรรดิเป็นทะเลสาบในทะเลสาบนั้นเป็นมังกร และมังกร หมูป่า และหมูป่า นกพิราบ และที่เป็นจุดแข็งของฉัน "
เช้าวันถัดไปเมื่อมังกรออกไปจากโรงงานเจ้าชายมาหาหญิงชราและหญิงชราเล่าเรื่องทั้งหมดที่เธอเคยได้ยินจากมังกร แล้วเขาก็มาที่บ้านของเขา และปลอมตัว เขาใส่รองเท้าของคนเลี้ยงแกะที่เท้า พาเจ้าหน้าที่ของคนเลี้ยงแกะอยู่ในมือของเขา และเข้าไปในโลก ขณะที่เขาเดินไปจากหมู่บ้านไปยังหมู่บ้าน และจากเมืองสู่เมือง ในที่สุดเขาก็เข้ามาในอาณาจักรอื่น และเข้าไปในเมืองหลวงในทะเลสาบใต้ซึ่งมังกรเป็น .
ไปในเมืองเขาก็เริ่มสอบถามคนที่ต้อน . ประชาชนบอกเค้าว่าฮ่องเต้ . แล้วเขาก็ตรงไปที่จักรพรรดิ หลังจากเขาประกาศเอง พระราชายอมรับเขาในการแสดงตนของเขาและถามว่า " คุณต้องการให้แกะ ? "
เขาตอบว่า : " ผมทำตำแหน่งรัชทายาท ! "
จากนั้นจักรพรรดิหมั้นเขาและเริ่มที่จะแจ้งให้ทราบ และสั่งให้เขา : " ที่นี่มีทะเลสาบและด้านข้างของทะเลสาบที่สวยงามมาก ทุ่งหญ้า และเมื่อคุณเรียกแกะออก พวกเขาไปที่นั่นทันที และกระจายกันรอบทะเลสาบ แต่สิ่งที่ผู้เลี้ยงแกะจะออกไปนั้น กลับไม่มี ดังนั้น ลูกชายของฉัน ฉันบอกคุณไม่ให้แกะมีวิธีการของตนเอง และไปพวกเขาจะอยู่ที่ไหนแต่ให้ที่คุณจะ . "
เจ้าชายขอบคุณจักรพรรดิ ทำให้ตัวเองพร้อม และเรียกออก แกะเอากับเขามากกว่าสองสุนัขที่สามารถจับหมูในประเทศเปิด และเหยี่ยวที่สามารถจับภาพใด ๆนก และถือครองยังคู่ของปี่
เมื่อเขา เรียกแกะ เขา ให้ ไป ทะเลสาบ และเมื่อแกะมาถึงที่ทะเลสาบพวกเขาทันทีกระจายรอบและเจ้าชายวางเหยี่ยวบนตอไม้ และหมาล่าเนื้อ และปี่ใต้ตอไม้ แล้วส่งขึ้นท่อและแขน , ตะลุยลงไปในทะเลสาบ และเริ่มที่จะตะโกน : " มังกรมังกร ! ออกมาเพื่อการต่อสู้คนเดียวกับผมในวันนี้ ที่เราอาจจะวัดด้วยกัน ถ้าคุณเป็นผู้หญิง . . . " [ 6 ]
มังกรที่เรียกออกมาตอบ " ผมจะทำตอนนี้ องค์ชายเดี๋ยวนี้ "
ไม่นานเห็นมังกร มันมีขนาดใหญ่ มันน่ากลัว มันน่าขยะแขยง เมื่อมังกรออกมา มันจับเขาไปทางเอว และพวกเขาเองฤดูร้อน จนถึงบ่าย แต่เมื่อความร้อนของช่วงบ่ายมา มังกรกล่าวว่า : " ปล่อยฉัน เจ้าชายที่ผมอาจจะเช็ดหัวฉันคอแห้งในทะเลสาบและโยนคุณไปที่ท้องฟ้า "
แต่เจ้าชายตอบ : " มา มังกร อย่าพูดไร้สาระ ;ถ้าฉันมีจักรพรรดิเป็นลูกสาวมาจูบหน้าผาก ผมจะโยนคุณยังสูงกว่า "
เพราะฉะนั้น มังกรก็ให้เขาไป และออกไปในทะเลสาบ เกี่ยวกับวิธีเย็น เขาล้างและทำให้ตัวเองดูดีขึ้น วาง เหยี่ยวบนแขนของเขา หมาอยู่ข้างหลังเขา และปี่ภายใต้แขนของเขา แล้วต้อนแกะและเข้าไปในเมือง เล่นปี่เมื่อเขาเดินทางมาถึงเมืองทั้งเมืองประกอบให้เห็นภาพมหัศจรรย์เพราะเขามา ในขณะที่ก่อนหน้านี้ไม่มีผู้ได้รับสามารถมาจากทะเลสาบ วันต่อมา เจ้าชายกลับมาพร้อมอีกครั้ง และเดินไปกับแกะของเขาตรงไปยังทะเลสาบ แต่ฮ่องเต้ส่งสองเจ้าบ่าวหลังจากเขาลอบไปและดูสิ่งที่เขาทำและพวกเขาวางเองบนเนินเขาสูงว่าพวกเขาสามารถมีมุมมองที่ดี .
เมื่อคนเลี้ยงแกะมาถึง เขาเอาหมาล่าเนื้อ และปี่ใต้ตอไม้และนกเหยี่ยวบนนั้น แล้วซุกขึ้นท่อและแขนตะลุยลงไปในทะเลสาบและตะโกน : " มังกรมังกร ! ออกมาเดี่ยวต่อสู้กับเรา ว่าเราอาจจะวัดตัวเราอีกครั้งด้วยกัน ถ้าคุณเป็นผู้หญิง "
มังกรตอบว่า" ข้าจะทำเช่นนั้น องค์ชาย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ "
ไม่นาน เห็นมังกร มันมีขนาดใหญ่ มันแย่มาก มันน่าขยะแขยง และยึดเขาเอวและปล้ำสู้กับเขาในฤดูร้อนวันจนถึงบ่าย .
แต่เมื่อตอนบ่ายความร้อนออกมา มังกรกล่าวว่า : " ปล่อยฉัน เจ้าชายที่ผมอาจจะเช็ดหัวฉันคอแห้งในทะเลสาบ และอาจโยนให้คุณฟ้า "
" เจ้าชายตอบ : มา , มังกรอย่าพูดไร้สาระ ; ถ้าฉันมีจักรพรรดิเป็นลูกสาวมาจูบหน้าผาก ผมจะโยนคุณยังสูงกว่า "
เพราะฉะนั้นมังกรก็ทิ้งเขาไว้ และออกไปในทะเลสาบ เมื่อคืนเข้าหาเจ้าชายต้อนแกะเป็นก่อน แล้วกลับบ้านไปเล่นปี่ เมื่อเขาเดินทางมาถึงเมืองเมืองทั้งเมืองถูก astir และเริ่มที่จะสงสัย เพราะคนเลี้ยงแกะกลับบ้านทุกเย็น ซึ่งไม่มีใครเคยทำได้มาก่อน สองเจ้าบ่าวก็มาถึงพระราชวัง ก่อนที่เจ้าชายและเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเพื่อทุกอย่างที่เขาได้ยินและได้เห็น เมื่อพระราชาเห็นคนเลี้ยงแกะกลับบ้านเขาเรียกทันที ลูกสาวของเขาในการแสดงตนของเขาและบอกเธอทั้งหมด สิ่งที่มันเป็นและวิธีมัน .
" แต่ " เขากล่าว " พรุ่งนี้เจ้าต้องไป กับ เชพเพิร์ด ทะเลสาบ และจูบที่หน้าผาก "
เมื่อเธอได้ยินเธอร้องไห้และเริ่มขอร้องพ่อของเธอ " คุณมีไม่มีใคร แต่ฉัน และ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณและคุณไม่ได้สนใจผมเลย ถ้าผมตาย "
จากนั้นจักรพรรดิเริ่มชักชวนและสนับสนุนเธอ : " ไม่กลัว ลูกสาวผม คุณเห็นพวกเรามีการเปลี่ยนแปลงมากมายของผู้เลี้ยงแกะ และที่ออกไปในทะเลสาบ หนึ่งกลับมาแล้ว แต่เขาได้รับการต่อสู้กับมังกร มา 2 วันแล้ว และมันทำให้เขาไม่บาดเจ็บ ผมมั่นใจว่า ในนามของพระเจ้าว่า เขาสามารถเอาชนะมังกรไปพรุ่งนี้กับเขาเพื่อดูว่าเขาจะปลดปล่อยเราจากความชั่วร้าย ซึ่งได้ทำลายหลายคน "
เมื่อในวันรุ่งขึ้น วันเริ่มขึ้น และดวงอาทิตย์ออกมาขึ้น โรสเลี้ยงขึ้น โรส หญิงสาวก็เริ่มที่จะเตรียมไปทะเลสาบ คนเลี้ยงแกะคือร่าเริง สดใสมากขึ้นกว่าเดิม แต่ลูกสาวของจักรพรรดิกำลังเศร้าและน้ำตา .
เลี้ยงปลอบใจเธอ :" น้องหญิงขอท่านไม่ร้องไห้ แต่ทำในสิ่งที่ผมบอกคุณ เมื่อถึงเวลา วิ่งขึ้น และจูบฉัน และไม่กลัว "
เมื่อเขาขับรถแกะ แกะก็ยิ้มแย้มแจ่มใส อย่างละเอียด และเล่นเพลงสุขสันต์ในปี่ของเขา แต่หญิงสาวได้แต่ร้องไห้เมื่อเธอเดินอยู่ข้างๆ เขา และ เขา หลายๆ ครั้ง เลิกเล่น และหันมาทางเธอ " ไม่ร้องไห้ ทองหนึ่ง กลัวเลย "
เมื่อพวกเขามาถึงที่ทะเลสาบ แกะทันทีกระจายรอบและเจ้าชายวางเหยี่ยวบนตอไม้ และหมาล่าเนื้อ และปี่ ใต้ แล้วส่งขึ้นท่อและแขน , ตะลุยลงไปในน้ำ shoute
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ทะเลาะ
- คุณว่างคุยกับฉันไหม?
- เพราะว่าเขาไม่ชอบฉัน
- Please contract Nong Mae or Nong Mo, who
- 3. Reporting Service will monitor folder
- อ่อ ฉันจะเป็นกำลังใจให้
- ทำไมต่างวัน
- ฉันจะไม่ไปให้คุณพบหน้า
- It is a game played quite difficult
- executive
- A Hazard Analysis Critical Control Point
- 还要这么多剧毒的东西
- มันราคาเท่าไหร่
- ฉันไม่แคร์ว่าคนอื่นจะคิดยังไงฉันจะทำในสิ
- ถ้ามีโอกาสฉันก็อยากไปพัทยา
- Talk
- You transfer the money lost 5000 from do
- Watch
- มือสอง
- Alignment
- ยิ่งไปกว่านั้นบางคนต้องเสียเงินจำนวนมากเ
- Company profile
- เนื่องจากเอกสารอยู่ในขั้นตอนการพิจารณาขอ
- ถ้าแทนที่บอร์ด1010จะสามารถทำให้โมดูลทำงา
