The glass–liquid transition or glas

The glass–liquid transition or glass transition for short is the reversible transition in amorphous materials (or in amorphous regions within semicrystalline materials) from a hard and relatively brittle state into a molten or rubber-like state. An amorphous solid that exhibits a glass transition is called a glass.
Despite the massive change in the physical properties of a material through its glass transition, the transition is not itself a phase transition of any kind; rather it is a laboratory phenomenon extending over a range of temperature and defined by one of several conventions. Such conventions include a constant cooling rate (20 K/min)[1] and a viscosity threshold of 1012 Pa·s, among others. Upon cooling or heating through this glass-transition range, the material also exhibits a smooth step in the thermal-expansion coefficient and in the specific heat, with the location of these effects again being dependent on the history of the material.However, the question of whether some phase transition underlies the glass transition is a matter of continuing research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ว – ของเหลวเปลี่ยนหรือเปลี่ยนแปลงแก้วสั้นจะเปลี่ยนกลับไปวัสดุ (หรือ ในภูมิภาคไปภายในวัสดุ semicrystalline) จากรัฐค่อนข้างเปราะ และหนักเข้าสู่สถานะหลอมเหลว หรือยางเหมือน ของแข็งไปเป็นที่จัดแสดงช่วงการเปลี่ยนภาพแก้วคือแก้ว แม้ มีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในสมบัติทางกายภาพของวัสดุโดยการเปลี่ยนกระจก การเปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวเองเปลี่ยนระยะใด แต่มันเป็นปรากฏการณ์ทางห้องปฏิบัติการขยายช่วงของอุณหภูมิ และกำหนด โดยข้อตกลงหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อตกลงดังกล่าวมีอัตราการระบายความร้อนคง (20 K/นาที) [1] และความหนืดขีดจำกัดของ Pa·s 1012 หมู่คนอื่น ๆ เมื่อทำความเย็น หรือความร้อนผ่านช่วงนี้เปลี่ยนกระจก วัสดุจัดแสดงขั้นตอนราบรื่น ในสัมประสิทธิ์การขยายตัวความร้อน และความ ร้อนเฉพาะ สถานที่ลักษณะพิเศษเหล่านี้อีกครั้ง จะขึ้นอยู่กับประวัติศาสตร์ของวัสดุยัง อย่างไรก็ตาม คำถามที่ว่าช่วงระยะบาง underlies เปลี่ยนกระจกเป็นเรื่องของการดำเนินการวิจัยต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนกระจกของเหลวหรือเปลี่ยนกระจกสำหรับระยะสั้นคือการเปลี่ยนแปลงพลิกกลับวัสดุอสัณฐาน (หรือในภูมิภาคสัณฐานภายในวัสดุกึ่งผลึก) จากรัฐอย่างหนักและค่อนข้างเปราะในสภาพหลอมเหลวหรือยางเหมือน .
ของแข็งอสัณฐานที่แสดงการเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่าแก้วแก้วแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในคุณสมบัติทางกายภาพของวัสดุที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงแก้วของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้เป็นตัวเองเปลี่ยนเฟสของชนิดใดๆ ค่อนข้างจะเป็นปรากฏการณ์ทางห้องปฏิบัติการการขยายช่วงของอุณหภูมิที่กำหนดไว้โดยหนึ่งในการประชุมหลาย การประชุมดังกล่าวรวมถึงอัตราการระบายความร้อนที่คงที่ (20 K / นาที) [1] และเกณฑ์ความหนืดของ 1012 · s ป่าอื่น ๆ ในกลุ่ม เมื่อระบายความร้อนหรือความร้อนผ่านกระจกช่วงการเปลี่ยนแปลงนี้วัสดุที่ยังแสดงขั้นตอนที่เรียบค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวของความร้อนและในความร้อนที่เฉพาะเจาะจงกับสถานที่ตั้งของผลกระทบเหล่านี้อีกครั้งขึ้นอยู่กับประวัติศาสตร์ของ material.However ที่คำถาม ว่าการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนบางอย่างที่รองรับสภาพแก้วเป็นเรื่องของการวิจัยอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แก้ว - ของเหลวเปลี่ยนหรือเปลี่ยนแก้วสั้นคือการเปลี่ยนวัสดุอสัณฐาน ( amorphous หรือในภูมิภาคภายในวัสดุ semicrystalline ) จากที่ค่อนข้างแข็งและเปราะสภาพเป็นหล่อ หรือยาง เช่น รัฐ เป็นอสัณฐานของแข็งที่จัดแสดงคล้ายแก้ว เรียกว่าแก้ว
แม้จะมีขนาดใหญ่การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพของวัสดุที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงของแก้ว การเปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวเองระยะการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่เป็นปรากฏการณ์การขยายปฏิบัติการในช่วงของอุณหภูมิและกำหนดโดยหนึ่งในข้อตกลงหลาย การประชุมดังกล่าวมีอุณหภูมิคงที่ ( 20 k / มิน ) [ 1 ] และความหนืดธรณี 1012 PA ด้วย S , หมู่คนอื่น ๆเมื่อความเย็นหรือความร้อนผ่านกระจกนี้เปลี่ยนช่วง วัสดุนี้ยังจัดแสดงขั้นตอนราบรื่นในค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเนื่องจากความร้อนและความร้อนที่เฉพาะเจาะจง มีพื้นที่ของผลกระทบเหล่านี้อีกครั้งจะขึ้นอยู่กับประวัติของวัสดุ แต่ถามว่ามีแผ่นอยู่ในระยะเปลี่ยนผ่านกระจกเปลี่ยนเป็นเรื่องของการวิจัย