The arousal-mediated learning model

The arousal-mediated learning model provided an adequate description of CS+/CS− maintenance, extinction, and reversal performance (Experiment 1), and accurately predicted performance of a different group of rats exposed to periodic CS+/CS− reversals (Experiment 2). The model adjusts the Rescorla-Wagner linear operator by letting the US-dependent rate parameter (Rescorla and Wagner, 1972, called it β–we call it arousal, or A) vary with US density. The model also allows for arousal to be conditioned to the context. These adjustments are minor in size, but have significant consequences. If arousal varies faster than conditioning, the model accounts for the extinction of conditioned responding as mainly a reduction in arousal, not in conditioning. By preserving conditioning during extinction, the model also accounts for rapid reacquisition, renewal, and reinstatement effects. Moreover, by incorporating the notions of arousal and persistent response state, the model advances the Rescorla-Wagner intuitions toward an account of learning and performance, not just learning.
There is a clear analogy between the arousal-mediated learning model and other classic models derived from the Rescorla-Wagner linear operator. Whereas Rescorla and Wagner (1972) assumed that US- and CS-dependent learning rates were constant, Mackintosh (1975) and Pearce and Hall (1980) suggested that the CS-dependent rate varied with the amount of attention allocated to the CS, which presumably varies with conditioning. Although the sort of variations in CS-dependent rate suggested by the Mackintosh and Pearce-Hall models cannot account for reacquisition effects the way changes in arousal do, there is no inherent reason why attentional processes cannot be incorporated into the arousal-mediated model, modulating changes in αV and βV (Equation (2)), which are currently constant. Conversely, as animals may pay more attention to their environment when highly aroused, the present formalism may accommodate those data.
Killeen et al. (2009) suggested a dynamic model of conditioning and extinction similar to the arousal-mediated learning model advanced here, but without the arousal component. In their Experiment 1, when rate of reinforcement varied across conditions, parameter estimates changed; in their Experiment 2, when rate of reinforcement was constant (only the CS duration varied) parameter estimates remained constant. It thus appears that parameter invariance across conditions in their Experiment 1 might have been achieved by incorporating arousal into Killeen et al.’s model. The notions of response perseverance and random responding within response states in the arousal-mediated learning model are directly borrowed from Killeen et al.’s model.
The arousal-mediated learning model is not without limitations. In particular, we mentioned the collinearity of the rates of arousal and conditioning acquisition and that the model failed to predict changes in performance over repeated training conditions. Moreover, the arousal-mediated learning model also cannot account for the resurgence of extinguished performance such as that reported by Lindblom and Jenkins (1981). In their experiment, a conditioned response was extinguished by presenting the US either randomly or only in the absence of the CS. When the US was no longer presented in the final condition, conditioned responding resurged. Contrary to these findings, the arousal-mediated learning model predicts that non-contingent presentation of the US should have more effectively trained the CS-no US association and therefore no resurgence should be expected.
Another important limitation is that the model cannot account for some well-established extinction effects. It cannot account for the faster extinction of conditioned responses following continuous rather than partial reinforcement (Haselgrove et al., 2004). This is because extinction rate, according to the model, rapidly converges to 1 − βA within a few trials,4 and nothing in the model indicates that βA should be sensitive to training conditions. For this reason, the model also cannot account for data supporting behavioral momentum theory (see Nevin, 1992 and Nevin and Grace, 2000, for reviews), in which operant responding is more resistant within and across successive sessions of extinction in discriminative stimulus contexts presenting higher rates of reinforcement (Nevin and Grace, 2005). For instance, Nevin et al. (1990) arranged a multiple schedule in which equal rates of food reinforcement were presented for pigeons keypecking in two components. Additional food was presented independent of keypecking in one component, degrading the operant contingency but enhancing the Pavlovian contingency—and arousal. Because resistance to disruption by satiation and extinction was greater in the component with added food, Nevin et al. suggested that Pavlovian, not operant, contingencies primarily govern the persistence of operant behavior.
Recently, Podlesnik and Shahan, 2009 and Podlesnik and Shahan, 2010 showed that, like resistance to disruption, relapse of discriminated operant behavior in resurgence, reinstatement, and renewal procedures also are governed by Pavlovian contingencies. Consistent with Bouton, 1993 and Bouton, 2004 interference framework, Podlesnik and Shahan attributed the greater relapse in richer contexts to the differential Pavlovian relations surviving extinction and their subsequent re-establishment. However, the Pavlovian relations between reinforcement and discriminative stimulus contexts influencing these effects also have been described as “non-specific effects that arouse or modulate behavior” (Nevin et al., 1990, p. 374) in a way analogous to a “central motive state” proposed by Bindra (1972) and Rescorla and Solomon (1967). This provides conceptual support for the notion that arousal plays a role in mediating differences in extinction and relapse of complex operant performance. Further theoretical development, perhaps by borrowing ideas from behavioral momentum theory, would result in the model accounting for such training effects (see also Killeen, 1998).
The interference hypothesis of extinction (Bouton, 1993 and Bouton, 2004) is likely to account for some of the limitations of the arousal-mediated learning model. The price of such account, however, is the reduced precision that is inherent to qualitative relative to quantitative learning models. The challenge for learning researchers is to mathematize the intuitions provided by the interference hypothesis. Whether such intuitions may be reduced to arousal processes is yet to be determined by further research. It is also yet unclear whether neural network models such as those proposed by Burgos and Murillo-Rodriguez (2007), Kehoe (1988), and Larrauri and Schmajuk (2008) can overcome the limitations of the arousal-mediated learning model. In the meantime, it appears that a productive route to advance learning theory is to further develop models that yield closed-form expressions to describe conditioning and extinction effects, thus balancing precision with simplicity. We hope that the arousal-mediated learning model will serve as launch pad for such developments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัว-mediated ที่ให้คำอธิบายที่เพียงพอของ cs / CS-บำรุงรักษาการสูญเสียและประสิทธิภาพการโอนกลับรายการ (การทดลองที่ 1) และถูกต้องคาดการณ์ผลการดำเนินงานของกลุ่มที่แตกต่างกันของหนูสัมผัสกับระยะ cs / cs พลิกผัน (การทดลองที่ 2) รูปแบบการปรับ Rescorla-Wagner ดำเนินการเชิงเส้นโดยให้อัตราพารามิเตอร์ขึ้นอยู่กับเรา (Rescorla และแว็กเนอร์, 1972,เรียกมันว่าβ-เรามีความหนาแน่นเรียกว่าเร้าอารมณ์หรือ) แตกต่างกันไปกับเรา รุ่นนี้ยังช่วยให้สำหรับความตื่นตัวที่จะได้รับเงื่อนไขที่ทำให้บริบท การปรับเปลี่ยนเหล่านี้เป็นผู้เยาว์ในขนาด แต่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ ถ้าความตื่นตัวแตกต่างกันไปได้เร็วกว่าเครื่องปรับอากาศบัญชีแบบจำลองสำหรับการสูญเสียของการตอบสนองปรับอากาศเป็นส่วนใหญ่ในการลดความตื่นตัวไม่ได้อยู่ในเครื่องโดยรักษาเครื่องในระหว่างการสูญเสียรูปแบบยังบัญชีสำหรับซื้อคืนอย่างรวดเร็วต่ออายุและผลกระทบสถานะ ยิ่งไปกว่านั้นโดยผสมผสานความคิดจากความตื่นตัวของรัฐและการตอบสนองถาวรก้าวหน้าแบบสัญชาติญาณ Rescorla-Wagner ไปในบัญชีของการเรียนรู้และผลการดำเนินงานไม่เพียง แต่การเรียนรู้.
มีการเปรียบเทียบที่ชัดเจนระหว่างการเรียนรู้แบบพึ่งตื่นตัวและรูปแบบคลาสสิกอื่น ๆ ที่ได้มาจาก Rescorla-Wagner ดำเนินการเชิงเส้นคือ ในขณะที่ Rescorla และแว็กเนอร์ (1972) สันนิษฐานว่าเราและ cs ขึ้นอยู่กับอัตราการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องเป็นเสื้อกันฝน (1975) และ Pearce และฮอลล์ (1980) ชี้ให้เห็นว่าอัตรา CS-ขึ้นอยู่กับจำนวนเงินที่แตกต่างกันของความสนใจที่จัดสรรให้กับ cs,ซึ่งน่าจะแตกต่างกันไปด้วยเครื่อง แม้ว่าการจัดเรียงของการเปลี่ยนแปลงในอัตรา cs ขึ้นอยู่กับการแนะนำโดยฝนและรูปแบบ Pearce-ฮอลล์ไม่สามารถบัญชีสำหรับผลกระทบซื้อคืนมีการเปลี่ยนแปลงวิธีการเร้าอารมณ์ทางทำไม่มีเหตุผลโดยธรรมชาติทำไมกระบวนการตั้งใจจะไม่สามารถรวมเข้ากับรูปแบบความตื่นตัวพึ่งเลตคือ การเปลี่ยนแปลงในαvและβv (สมการ (2))ซึ่งมีอยู่ในปัจจุบันอย่างต่อเนื่อง ตรงกันข้ามเป็นสัตว์ที่อาจให้ความสำคัญกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาเมื่อกระตุ้นความสูงเป็นพิธีในปัจจุบันอาจรองรับข้อมูลเหล่านั้น.
คิลลีน, et al (2009) เสนอแนะรูปแบบแบบไดนามิกของเครื่องและการสูญเสียที่คล้ายกันกับรูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัวพึ่งก้าวที่นี่ แต่ไม่มีองค์ประกอบที่เร้าอารมณ์ ในการทดลองของพวกเขา 1เมื่ออัตราของการเสริมแรงที่แตกต่างกันทั่วเงื่อนไขพารามิเตอร์ประมาณการการเปลี่ยนแปลงในการทดลองที่ 2 ของพวกเขาเมื่ออัตราการเสริมแรงคงที่ (เฉพาะในช่วงระยะเวลาที่แตกต่างกัน cs) ประมาณการพารามิเตอร์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง มันจึงปรากฏว่าไม่แปรเปลี่ยนพารามิเตอร์ข้ามเงื่อนไขในการทดลองของพวกเขา 1 อาจจะได้รับประสบความสำเร็จโดยผสมผสานความตื่นตัวในคิลลีน, et al. แบบจำลองพัฒนาการของความเพียรการตอบสนองและการตอบสนองแบบสุ่มภายในรัฐตอบสนองในรูปแบบการเรียนรู้ที่เร้าอารมณ์ทางสื่อกลางที่ยืมมาโดยตรงจากรูปแบบคิลลีน, et al. 's.
รูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัวพึ่งไม่ได้โดยไม่มีข้อ จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรากล่าวถึง collinearity จากอัตราการตื่นตัวและการซื้อเครื่องและรุ่นที่ล้มเหลวในการคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในการทำงานกว่าซ้ำเงื่อนไขการฝึกอบรม นอกจากนี้รูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัว-mediated ที่ยังไม่สามารถบัญชีสำหรับการฟื้นตัวของผลการดำเนินงานดับเช่นที่รายงานโดย Lindblom และเจนกินส์ (1981) ในการทดลองของพวกเขาการตอบสนองปรับอากาศก็ดับโดยนำเสนอเราอย่างใดอย่างหนึ่งแบบสุ่มหรือเป็นเพียงในกรณีที่ไม่มี cs เมื่อเราถูกนำเสนอไม่ได้อยู่ในสภาพสุดท้ายปรับอากาศตอบสนอง resurged ตรงกันข้ามกับการค้นพบเหล่านี้รูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัว-mediated ที่คาดการณ์ว่าการนำเสนอที่ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญของเราควรจะได้รับการฝึกฝนให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น CS-ไม่มีเราสมาคมและดังนั้นการฟื้นตัวไม่ควรจะคาดหวัง.
อีกข้อ จำกัด ที่สำคัญคือรูปแบบไม่สามารถบัญชีสำหรับบางคนการสูญเสียที่ดีขึ้น ผลกระทบมันไม่สามารถบัญชีสำหรับการสูญเสียได้เร็วขึ้นของการตอบสนองต่อการเสริมสร้างความต่อเนื่องมากกว่าบางส่วน (haselgrove et al. 2004) นี้เป็นเพราะอัตราการสูญเสียเป็นไปตามรูปแบบที่ลู่ไปอย่างรวดเร็ว 1 - βaการทดลองภายในไม่กี่, 4 และไม่มีอะไรในรูปแบบที่แสดงให้เห็นว่าβaควรจะมีความไวต่อเงื่อนไขการฝึกอบรม เพราะเหตุนี้แบบยังไม่สามารถบัญชีสำหรับข้อมูลสนับสนุนทฤษฎีแรงผลักดันพฤติกรรม (ดู Nevin, 1992 และ Nevin และความสง่างาม, 2000, สำหรับความคิดเห็น) ซึ่งในการผ่าตัดการตอบสนองสามารถทนอยู่ภายในและระหว่างช่วงต่อเนื่องของการสูญเสียในบริบทที่กระตุ้นจำแนกมีการนำเสนออัตราที่สูงขึ้นของการเสริมแรง (Nevin และความสง่างาม, 2005) ตัวอย่างเช่น Nevin et al,(1990) จัดตารางเวลาหลายในอัตราที่เท่ากันของเหล็กเสริมอาหารที่มีการนำเสนอสำหรับนกพิราบ keypecking ในสองส่วน อาหารเสริมที่ถูกนำเสนอเป็นอิสระจาก keypecking หนึ่งในองค์ประกอบย่อยสลายฉุกเฉินผ่าตัด แต่การเสริมสร้างฉุกเฉินและ Pavlovian ความตื่นตัวเพราะความต้านทานต่อการหยุดชะงักโดยการป้อยอและการสูญเสียมากขึ้นในการเป็นส่วนประกอบกับอาหารเสริม Nevin et al, ชี้ให้เห็นว่า Pavlovian ไม่ผ่าตัดภาระผูกพันเป็นหลักควบคุมการคงอยู่ของพฤติกรรมผ่าตัด.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ podlesnik และ shahan, 2009 และ podlesnik และ shahan, 2010 แสดงให้เห็นว่าเหมือนความต้านทานต่อการหยุดชะงักการกำเริบของพฤติกรรมผ่าตัดเลือกปฏิบัติในการฟื้นฟู,ขั้นตอนการคืนสิทธิและต่ออายุยังถูกควบคุมโดย Pavlovian ภาระผูกพัน สอดคล้องกับ Bouton, 1993 และ Bouton กรอบการแทรกแซง 2004, podlesnik และ shahan ประกอบการกำเริบของโรคมากขึ้นในบริบทยิ่งขึ้นเพื่อความสัมพันธ์ที่ Pavlovian ที่แตกต่างกันการสูญเสียชีวิตและสร้างใหม่ของพวกเขาในภายหลัง อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ระหว่างการเสริมแรง Pavlovian และบริบทที่มีอิทธิพลต่อการกระตุ้นจำแนกมีผลกระทบเหล่านี้ยังได้รับการอธิบายว่าเ​​ป็น "ผลกระทบที่ไม่เฉพาะเจาะจงที่กระตุ้นหรือปรับเปลี่ยนพฤติกรรม" (Nevin, et al., 1990, p. 374) ในทางที่คล้ายกับแรงจูงใจของรัฐ "กลาง "เสนอโดย Bindra (1972) และ Rescorla และซาโลมอน (1967)นี้ให้การสนับสนุนแนวคิดสำหรับความคิดที่ว่าความตื่นตัวมีบทบาทในการเป็นสื่อกลางความแตกต่างในการสูญเสียและการกำเริบของโรคจากการทำงานผ่าตัดที่ซับซ้อน ต่อการพัฒนาทางทฤษฎีอาจจะโดยการยืมความคิดจากทฤษฎีแรงผลักดันพฤติกรรมจะส่งผลให้รูปแบบการบัญชีสำหรับผลการฝึกอบรมดังกล่าว (เห็นคิลลีน, 1998).
สมมติฐานการรบกวนต่อการสูญพันธุ์ (Bouton,ปี 1993 และ Bouton, 2004) มีแนวโน้มที่จะบัญชีสำหรับบางส่วนของข้อ จำกัด ของรูปแบบการเรียนรู้แบบพึ่งตื่นตัว ราคาของบัญชีดังกล่าวก็คือค​​วามแม่นยำที่ลดลงซึ่งมีอยู่ญาติคุณภาพรูปแบบการเรียนรู้เชิงปริมาณ ความท้าทายสำหรับนักวิจัยการเรียนรู้คือการ mathematize สัญชาติญาณที่มีให้โดยสมมติฐานการรบกวนไม่ว่าจะเป็นสัญชาติญาณดังกล่าวอาจจะลดความตื่นตัวเป็นกระบวนการที่ยังไม่ถูกกำหนดโดยการวิจัยต่อไป ก็ยังยังไม่มีความชัดเจนว่ารูปแบบเครือข่ายระบบประสาทเช่นที่เสนอโดยกอสและ Murillo-Rodriguez (2007), Kehoe (1988) และ larrauri และ schmajuk (2008) สามารถเอาชนะข้อ จำกัด ของรูปแบบการเรียนรู้แบบพึ่งตื่นตัว ในขณะเดียวกันปรากฏว่าเป็นเส้นทางที่มีประสิทธิผลเพื่อความก้าวหน้าของการเรียนรู้ทฤษฎีคือการพัฒนารูปแบบที่ให้ผลการแสดงออกปิดแบบฟอร์มเพื่ออธิบายปรับอากาศและผลกระทบการสูญเสียความสมดุลจึงมีความแม่นยำด้วยความเรียบง่าย เราหวังว่ารูปแบบการเรียนรู้ตื่นตัวพึ่งจะทำหน้าที่เป็นเปิดตัวแพดสำหรับการพัฒนาดังกล่าว.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ให้คำอธิบายที่เพียงพอของ CS /CS− บำรุงรักษา สูญพันธุ์ และกลับรายการประสิทธิภาพ (ทดลอง 1), และแม่นยำทำนายประสิทธิภาพการทำงานของกลุ่มต่าง ๆ ของหนูสัมผัสกลับเป็นครั้งคราวใน CS /CS− (ทดสอบ 2) แบบปรับตัวดำเนินการเชิงเส้น Rescorla วากเนอร์ โดยปล่อยให้พารามิเตอร์ (Rescorla และวากเนอร์ 1972 อัตราขึ้นอยู่กับสหรัฐอเมริกา เรียกว่า β–we เรียกมันเร้าอารมณ์ หรือ A) แตกต่างกัน มีความหนาแน่นของสหรัฐฯ รูปแบบยังช่วยให้การเร้าอารมณ์จะมีการปรับอากาศการ ปรับปรุงเหล่านี้มีขนาดเล็ก แต่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ ถ้าเร้าอารมณ์ไปจนเร็วกว่านี่ แบบบัญชีสำหรับการตอบสนองเครื่องปรับอากาศเป็นส่วนใหญ่ลด ในเร้าอารมณ์ ไม่อยู่ ในห้องดับ โดยการรักษาปรับระหว่างดับ แบบยังบัญชี reacquisition อย่างรวดเร็ว อายุ และผล reinstatement ล่วงยิ่งไปกว่านั้น โดยเพจความเข้าใจเร้าอารมณ์และการตอบสนองแบบรัฐ แบบหน้า intuitions คิด Rescorla วากเนอร์ไปทางองค์กรเรียนรู้และประสิทธิภาพ ไม่ใช่แค่เรียน
มีการเปรียบเทียบที่ชัดเจนระหว่างแบบเรียน mediated เร้าอารมณ์และรุ่นคลาสสิกอื่น ๆ มาจากตัวดำเนินการเชิงเส้น Rescorla วากเนอร์ ในขณะที่ Rescorla และวากเนอร์ (1972) สันนิษฐานว่า ขึ้นอยู่สหรัฐฯ และ CS-กับเรียนรู้ราคาถูกคง แม็กอินทอช (1975) และ Pearce และฮอลล์ (1980) แนะนำที่ CS-ขึ้นอยู่กับอัตราแตกต่างกัน ด้วยยอดเงินปันส่วนไปยัง CS ความสนใจ แตกต่างกันซึ่งสันนิษฐานว่าไปปรับ แม้ว่าการเรียงลำดับในการ CS-ขึ้นอยู่กับอัตราที่แนะนำ โดยรุ่นแม็กอินทอชและฮอลล์ Pearce บัญชีสำหรับผล reacquisition เปลี่ยนวิธีเร้าอารมณ์ไม่ ไม่มีเหตุผลแต่กำเนิดทำไมไม่รวมกระบวน attentional เป็น mediated เร้าอารมณ์แบบ เกี่ยวการเปลี่ยนแปลงใน αV และ βV (สมการ (2)), ซึ่งเป็นค่าคงในขณะนี้ ในทางกลับกัน เป็นสัตว์อาจให้ความสำคัญกับสภาพแวดล้อมของพวกเขาเมื่อสูง aroused, formalism ปัจจุบันอาจรองข้อมูลเหล่านั้นได้
คิลลีน et al. (2009) แนะนำแบบไดนามิกปรับและสูญพันธุ์คล้ายกับแบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ขั้นสูงที่นี่ แต่ไม่ มีส่วนประกอบเร้าอารมณ์ได้ ในการทดลอง 1 เมื่ออัตราการเสริมแรงแตกต่างกันในเงื่อนไข ประเมินพารามิเตอร์เปลี่ยน ในการทดลอง 2 เมื่ออัตราการเสริมแรงที่คง (เท่า CS ระยะที่แตกต่างกัน) ประเมินพารามิเตอร์ยังคงคง ดังปรากฏว่า invariance พารามิเตอร์ต่าง ๆ เงื่อนไขในการทดลองอาจได้เกิด โดยเพจเร้าอารมณ์ลงในรุ่นคิลลีน et al. กำลังของความเพียรพยายามในการตอบสนองและการตอบสนองแบบสุ่มภายในอเมริกาตอบรับในแบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ถูกยืมใช้ตรงจากรุ่นคิลลีน et al..
แบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ไม่อยู่ไม่ มีข้อจำกัด โดยเฉพาะ เรากล่าวถึงภาวะร่วมเส้นตรงอัตราของเร้าอารมณ์ และซื้อที่นี่และที่ รูปแบบล้มเหลวในการทำนายการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพการทำงานผ่านเงื่อนไขการฝึกอบรมซ้ำ นอกจากนี้ แบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ยังไม่บัญชีสำหรับรีเซอร์เจนซ์ extinguished ประสิทธิภาพการทำงานเช่นรายงาน โดย Lindblom และเจงกินส์ (1981) ในการทดลองของพวกเขา การตอบสนองปรับอากาศถูกยกเลิก โดยสหรัฐอเมริกาในการนำเสนอแบบสุ่ม หรือเฉพาะของ CS เมื่อสหรัฐอเมริกาไม่ได้นำเสนอในเงื่อนไขสุดท้าย การตอบสนองเครื่องปรับอากาศ resurged ตรงกันข้ามการค้นพบเหล่านี้ แบบเร้าอารมณ์ mediated เรียนทำนายว่า งานนำเสนอไม่ใช่กองทัพของสหรัฐฯ ควรมีได้อย่างมีประสิทธิภาพฝึก CS-ไม่มีความสัมพันธ์สหรัฐและรีเซอร์เจนซ์จึงไม่ควรคาด
ข้อจำกัดสำคัญอีกคือ ว่า แบบไม่บัญชีสำหรับลักษณะพิเศษบางชนิดสูญพันธุ์ที่มีชื่อเสียง มันไม่บัญชีสำหรับปรับการตอบสนองต่อการดับเร็วต่อเนื่องแทนเหล็กเสริมบางส่วน (Haselgrove et al., 2004) ทั้งนี้เนื่องจากอัตราการสูญพันธุ์ ตามแบบ อย่างรวดเร็ว converges βA − 1 ภายในการทดลองกี่ 4 และไม่มีอะไรในแบบระบุว่า βA นั้นควรจะสำคัญเงื่อนไขการฝึกอบรม ด้วยเหตุนี้ แบบยังไม่บัญชีสำหรับข้อมูลสนับสนุนทฤษฎีพฤติกรรมโมเมนตัม (ดู Nevin, 1992 และ Nevin และ เกรซ 2000 รายวัน), ในการตอบสนองที่ operant จะทนมากขึ้นภายใน และรอบต่อ ๆ มาสูญพันธุ์ในบริบทกระตุ้น discriminative นำเสนอสูงกว่าราคาของเหล็กเสริม (Nevin และเกรซ 2005) เช่น Nevin et al (1990) จัดกำหนดการหลายซึ่งถูกนำเสนอเท่ากับราคาของอาหารเสริมสำหรับนกพิราบ keypecking ในคอมโพเนนต์สอง อาหารเพิ่มเติมถูกแสดงขึ้นอยู่กับ keypecking ในคอมโพเนนต์หนึ่ง ลดฉุกเฉิน operant แต่เพิ่มฉุกเฉิน Pavlovian — และเร้าอารมณ์ เนื่องจากความต้านทานทรัพย satiation และสูญพันธุ์ในส่วนประกอบอาหารเพิ่มมากขึ้น Nevin et al. แนะนำว่า Pavlovian ไม่ operant, contingencies หลักควบคุมการคงอยู่ของ operant พฤติกรรม
เพิ่ง Podlesnik และ Shahan, 2009 และ Podlesnik และ Shahan, 2010 พบว่า เช่นทนต่อทรัพย การกลับไปเสพของพฤติกรรม operant discriminated ในรีเซอร์เจนซ์ reinstatement และขั้นตอนการต่ออายุยังอยู่ภายใต้ Pavlovian contingencies สอดคล้องกับ Bouton, 1993 และ Bouton, 2004 รบกวนกรอบ Podlesnik และ Shahan บันทึก relapse มากกว่าในบริบทนเพรอดดับและ re-establishment ของพวกเขาต่อมาความสัมพันธ์ Pavlovian แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม Pavlovian ความสัมพันธ์ระหว่างการเสริมสร้างและกระตุ้น discriminative บริบทมีอิทธิพลต่อผลกระทบเหล่านี้ยังมีการอธิบายว่า "ไม่ใช่เฉพาะลักษณะที่กระตุ้น หรือ modulate พฤติกรรม" (Nevin et al., 1990, p. 374) ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับ "แรงจูงใจกลางรัฐ" นำเสนอ โดย Bindra (1972) และ Rescorla และโซโลมอน (1967) นี้มีแนวคิดความบทละครเร้าอารมณ์ที่บทบาทในการเป็นสื่อกลางส่วนต่างในดับและ relapse operant ผลซับซ้อนขึ้น เพิ่มเติม พัฒนาทฤษฎี ที โดยยืมความคิดจากทฤษฎีพฤติกรรมโมเมนตัม จะทำบัญชีรุ่นสำหรับผลการฝึกอบรมดังกล่าว (ดูคิลลีน 1998) .
สมมติฐานรบกวน (Bouton สูญพันธุ์ 1993 และ Bouton, 2004) มีแนวโน้มการบัญชีบางประการของแบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ ราคาของเช่นบัญชี อย่างไรก็ตาม มีความแม่นยำลดลงที่รูปแบบโดยธรรมชาติให้สัมพันธ์กับการเรียนรู้เชิงปริมาณเชิงคุณภาพ ความท้าทายของนักวิจัยในการเรียนรู้จะ mathematize intuitions คิดโดยสมมติฐานรบกวน ว่า intuitions คิดดังกล่าวอาจลดลงถึงกระบวนการเร้าอารมณ์ยังถูกกำหนด โดยการวิจัย ก็ยังยังไม่ชัดเจนเอาว่าแบบจำลองโครงข่ายประสาทเช่นเสนอ โดยเบอร์กอสและ Murillo-ร็อดริเกซ (2007), Kehoe (1988), และ Larrauri และ Schmajuk (2008) สามารถชนะข้อจำกัดของแบบเรียน mediated เร้าอารมณ์ ในขณะเดียวกัน ดูเหมือนว่า กระบวนการผลิตมีประสิทธิภาพทฤษฎีเรียนรู้ล่วงหน้าเป็นการ พัฒนารูปแบบที่ก่อสร้างปิดนิพจน์เพื่ออธิบายลักษณะปรับและสูญพันธุ์ ดุลดัง ความแม่นยำกับความเรียบง่าย เราหวังว่า แบบเรียน mediated เร้าอารมณ์จะทำหน้าที่เป็นแผ่นเปิดตัวสำหรับการพัฒนาดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นของการเรียนรู้มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่จัดให้บริการคำบรรยายที่เหมาะสมของ/ cs CS - ประสิทธิภาพ แบบกลับและการสูญพันธุ์การบำรุงรักษา(การทดลอง 1 )และได้อย่างถูกต้องคาดว่า ประสิทธิภาพ การทำงานของกลุ่มที่แตกต่างกันของหนูให้เป็นระยะๆ CS / CS - จับตา(การทดลอง 2 ) รุ่นที่สามารถปรับผู้ดำเนินการตามแนวยาว rescorla-wagner โดยปล่อยให้อัตราดอกเบี้ยของสหรัฐฯ - ขึ้นอยู่กับที่พารามิเตอร์( rescorla และวากเนอร์ 1972เรียกว่าเฉพาะที่เราเรียกมันว่าหรือมุ่งกระตุ้นเรื่อง)แตกต่างกันไปกับเราความหนาแน่น. รุ่นที่ยังสามารถใช้ในการมุ่งกระตุ้นเรื่องเพื่อเป็นแบบปรับอากาศเพื่อไปยังเนื้อหา การปรับเปลี่ยนเหล่านี้เป็นเพียงเล็กน้อยแต่มีผลอย่างมีนัยสำคัญ หากมุ่งกระตุ้นเรื่องจะแตกต่างกันไปตามความเร็วที่สูงกว่าเครื่องปรับอากาศรุ่นที่บัญชีผู้ใช้สำหรับการสูญพันธุ์ของการตอบสนองเป็นแบบปรับอากาศที่เป็นหลักในการลดมุ่งกระตุ้นเรื่องไม่ได้อยู่ในเครื่องปรับอากาศโดยการรักษาเครื่องปรับอากาศในระหว่างการสูญพันธุ์ของรุ่นนี้ยังมีบัญชีสำหรับ reacquisition อย่างรวดเร็วและการต่ออายุการส่งผลกระทบทำให้หายป่วย ยิ่งไปกว่านั้นโดยประกอบด้วยความคิดของรัฐมุ่งกระตุ้นเรื่องการตอบสนองและแบบต่อเนื่องรุ่นที่ความก้าวหน้าเทคนนิค rescorla-wagner ไปยังบัญชีของ ประสิทธิภาพ การทำงานและการเรียนรู้ไม่ใช่เพียงการเรียนรู้.
มีสถานการณ์ชัดเจนระหว่างรุ่นคลาสสิครุ่นอื่นๆและการเรียนการสอนมุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่ได้มาจากผู้ให้บริการแบบ linear rescorla-wagner ได้ ในขณะที่ rescorla และวากเนอร์( 1972 )คาดว่าอัตราที่เราและ CS - ขึ้นอยู่กับการเรียนการสอนได้คงที่ Mackintosh (. 1975 )และ pearce และห้องโถง( 1980 )ที่แนะนำว่าอัตรา CS - ขึ้นอยู่กับที่หลากหลายพร้อมด้วยจำนวนเงินที่ให้ความเอาใจใส่ถูกจัดสรรให้กับ CSซึ่งอาจจะแตกต่างกันไปพร้อมด้วยเครื่องปรับอากาศ แม้ว่าจะมีความแตกต่างใน CS - ขึ้นอยู่กับอัตราที่แนะนำโดย Mackintosh และ pearce-hall รุ่นแอคเคาท์สำหรับ reacquisition ไม่สามารถส่งผลให้ทางการเปลี่ยนแปลงในมุ่งกระตุ้นเรื่องทำให้ไม่มีเหตุผลใดๆ attentional กระบวนการไม่สามารถถูกนำมารวมไว้ในที่มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามรุ่น, modulating การเปลี่ยนแปลงใน αv และ βv (สมการ( 2 )),ซึ่งมีอยู่ในขณะนี้อย่างต่อเนื่อง ในทางกลับกันเป็นสัตว์อาจให้ความสนใจมากขึ้นกับ สภาพแวดล้อม ของตนเองได้เมื่อเป็นอย่างสูงประพฤติปลุกให้ตื่นอยู่ที่อาจจะรองรับผู้ใช้บริการข้อมูลเหล่านั้นได้
killeen et al . ( 2009 )ที่แนะนำรุ่นแบบไดนามิกของการสูญพันธุ์และเครื่องปรับอากาศคล้ายกับรุ่นการเรียนรู้มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่ขั้นสูงอยู่ที่นี่แต่ไม่มีส่วนประกอบมุ่งกระตุ้นเรื่องนี้ ในการทดลอง 1 ของพวกเขาเมื่ออัตราการขยายที่หลากหลายในเงื่อนไขประเมินค่าพารามิเตอร์การเปลี่ยนแปลงในการทดลอง 2 ของพวกเขาเมื่ออัตราดอกเบี้ยของเครื่องขยายเสียงได้คงที่(เฉพาะในช่วงระยะเวลา CS ที่หลากหลาย)พารามิเตอร์ประเมินอยู่ในเกณฑ์คงที่ จึงปรากฏว่า invariance พารามิเตอร์ในเงื่อนไขในการทดลอง 1 ของพวกเขาอาจจะได้รับการทำได้โดยประกอบด้วยมุ่งกระตุ้นเรื่องเข้าไปใน killeen et al .ของรุ่นให้ความคิดความเข้าใจของการตอบสนองความอดทนและการสุ่มการตอบสนองในการตอบสนองในที่มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามรุ่นมีการเรียนรู้โดยตรงมาจาก killeen et al .ของรุ่น.
ที่มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามการเรียนรู้รุ่นไม่ได้โดยไม่มีข้อจำกัด. ในเฉพาะเราได้พูดถึงการเปลี่ยนแปลงของอัตราดอกเบี้ยที่แจกแจงที่มุ่งกระตุ้นเรื่องและการได้มาซึ่งของเครื่องปรับอากาศและว่ารุ่นนี้ไม่สามารถทำนายใน ประสิทธิภาพ ที่สูงกว่าเงื่อนไขการฝึกซ้อมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งไปกว่านั้นรุ่นการเรียนรู้มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่ยังไม่สามารถแอคเคาท์สำหรับการระบาดครั้งใหม่ของ ประสิทธิภาพ การทำงานดับเช่นที่มีการรายงานโดย lindblom และว่าไง( 1981 ) ในการทดลองของพวกเขาการตอบกลับแบบปรับอากาศที่ได้รับการนำเสนอดับโดยเราได้ทั้งแบบสุ่มหรือเฉพาะในกรณีของในที่ เมื่อเราได้นำเสนออยู่ใน สภาพ ที่ปรับอากาศ resurged ไม่ตอบสนองอีกต่อไป ขัดต่อจากการสำรวจนี้ที่มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามการเรียนรู้ของรุ่นที่คาดว่าไม่มี ภาระ ผูกพันของการนำเสนอที่เราควรจะมีมากขึ้นได้อย่างมี ประสิทธิภาพ ได้รับการฝึกอบรมที่ CS - ไม่มีเราการเชื่อมโยงและดังนั้นจึงไม่มีการระบาดครั้งใหม่คาดว่าจะได้รับ.
อื่นที่สำคัญการจำกัดเป็นที่ที่รุ่นไม่สามารถแอคเคาท์สำหรับบางคนเป็นอย่างดีซึ่งการสูญพันธุ์ผลกระทบที่เกิดขึ้นมันไม่สามารถแอคเคาท์สำหรับการสูญพันธุ์ได้เร็วขึ้นของการตอบกลับแบบปรับอากาศต่อไปนี้อย่างต่อเนื่องมากกว่าเสริมบางส่วน( haselgrove et al . 2004 ) โรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะอัตราการสูญพันธุ์ตามรุ่นที่ βa บรรจบกันอย่างรวดเร็วถึง 1 - ภายใน ไม่กี่ trials, 4 และไม่มีสิ่งใดในรุ่นที่ระบุว่า βa ควรระมัดระวังในเงื่อนไขการฝึกอบรม สำหรับเหตุผลนี้รุ่นที่ยังไม่สามารถให้ข้อมูลสนับสนุนทฤษฎีแรงพฤติกรรม(กรุณาดู nevin 1992 และ nevin และความสง่างาม 2000 สำหรับการตรวจสอบ)ที่ operant ตอบสนองได้มากทนต่อ ภายใน บริบทกระตุ้นเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องและในช่วงของการสูญพันธุ์ใน discriminative เสนออัตราดอกเบี้ยสูงกว่าของเครื่องขยายเสียง( nevin และผ่อนผัน 2005 ) ตัวอย่างเช่น nevin et al .( 1990 )จัดให้บริการตารางเวลาได้หลายที่อัตราดอกเบี้ยเท่ากันของอาหารเสริมเป็นการนกพิราบ keypecking ในสองส่วนประกอบ. อาหารเป็นอิสระของ keypecking ในหนึ่งคอมโพเนนต์ย่ำยีศักดิ์ศรีฉุกเฉิน operant แต่เพิ่ม pavlovian ฉุกเฉิน - มุ่งกระตุ้นเรื่องและได้เพราะความทนทานต่อการรบกวนจากการสูญพันธุ์และป้อยอเป็นมากกว่าในส่วนประกอบที่มีอาหารเพิ่ม nevin et al .แนะนำว่า pavlovian operant เหตุการณ์ไม่ได้เป็นหลักควบคุมความเพียรพยายามของพฤติกรรม operant .
เมื่อไม่นานมานี้และ podlesnik shahan 2009 podlesnik และ shahan 2010 แสดงให้เห็นว่าเหมือนกับการต่อต้านการกำเริบของพฤติกรรมการหยุดชะงัก operant discriminated ในการระบาดครั้งใหม่ขั้นตอนการต่ออายุและยังทำให้หายป่วยได้รับการควบคุมโดยเหตุการณ์ pavlovian สอดคล้องกับ bouton 1993 bouton 2004 และกรอบการรบกวน podlesnik และ shahan กำเริบขึ้นมากกว่าที่อยู่ในบริบทที่เหนือกว่าเพื่อความสัมพันธ์ pavlovian ส่วนที่แตกต่างที่ยังคงหลงเหลืออยู่จนใกล้สูญพันธุ์และใน ภายหลัง อีกครั้งของการจัดตั้ง แต่ถึงอย่างไรก็ตามที่ pavlovian ความสัมพันธ์ระหว่างเสริมและ discriminative กระตุ้นเศรษฐกิจบริบทเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อยังได้รับการอธิบายว่าเป็น"ไม่ใช่เฉพาะผลที่แท้จริงหรือปรับพฤติกรรม"( nevin et al ., 1990 , p . p . 374 )ในลักษณะคล้ายคลึงกันกับที่"เซ็นทรัลเหตุจูงใจของรัฐ"ที่เสนอโดย bindra ( 1972 )และ rescorla และซาโลมอน( 1967 )โรงแรมแห่งนี้จัดให้บริการการสนับสนุนทางความคิดของความคิดที่มุ่งกระตุ้นเรื่องมีบทบาทสำคัญที่เป็นสื่อกลางในความแตกต่างในกำเริบและการสูญพันธุ์ของ ประสิทธิภาพ operant คอมเพล็กซ์ การพัฒนาในเชิงทฤษฎีเพิ่มเติมอาจจะโดยการกู้ยืมเงินจากความคิดทฤษฎีแรงพฤติกรรมจะส่งผลให้ในรุ่นที่คิดเป็นสัดส่วนผลการฝึกอบรมดังกล่าว(ดูที่ยัง killeen 1998 )..
สมมุติฐานการรบกวนของการสูญพันธุ์( boutonbouton 1993 และ 2004 )มีโอกาสที่จะเป็นข้อจำกัดของการเรียนรู้รุ่นมุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่บางส่วน ราคาของแอคเคาท์เช่นว่านั้นแต่ถึงอย่างไรก็ตามมีความแม่นยำสูงลดลงที่มีอยู่ในรุ่นเมื่อเทียบกับการเรียนรู้เชิงปริมาณเชิง คุณภาพ ความท้าทายสำหรับการเรียนรู้นักวิจัยจะ mathematize เทคนนิคที่จัดให้บริการโดยสมมุติฐานการรบกวนไม่ว่าจะเทคนนิคดังกล่าวอาจจะลดลงในกระบวนการมุ่งกระตุ้นเรื่องจะยังไม่ได้รับการกำหนดโดยการวิจัยเพิ่มเติม นอกจากนั้นยังเป็นยังไม่ชัดเจนไม่ว่ารุ่นเกินเครือข่ายเช่นผู้ที่เสนอโดย Burgos ในระยะทางและ murillo-rodriguez ( 2007 ) kehoe ( 1988 )และ larrauri และ schmajuk ( 2008 )สามารถเอาชนะข้อจำกัดของรุ่นการเรียนรู้มุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่ ในระหว่างนั้นปรากฏว่าเส้นทางที่มี ประสิทธิภาพ มากขึ้นเพื่อการล่วงหน้าทฤษฎีการเรียนรู้มีมากขึ้นเพื่อการพัฒนารุ่นที่ให้ผลตอบแทนสำนวนปิด - แบบฟอร์มเพื่ออธิบายถึงผลกระทบการสูญพันธุ์และเครื่องปรับอากาศจึงสร้างความสมดุลความแม่นยำพร้อมด้วยความเรียบง่าย เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่ารุ่นของการเรียนการสอนมุ่งกระตุ้นเรื่องดีงามที่จะทำหน้าที่เป็นแผ่นเปิดใช้สำหรับพัฒนาการดังกล่าว.