Grant Morrison is an accomplished c

Grant Morrison is an accomplished comic-book writer, whose "Batman: Arkham Asylum" is one of the best selling original graphic novels ever published and the basis for the critically acclaimed video game of the same name. His new book, "Supergods: Our World in the Age of the Superhero", opens with the first comic-book appearance of Superman in 1938 and traces his evolution and the emergence of other heroes such as Batman, the X Men (and the ill-advised Captain Britain), through to the darker, satirical tales of Alan Moore and others in the 1970s and 1980s and on to Hollywood's current obsession with film adaptations.

What made you want to write the book?

I was talked into it -- it started out as a collection of interviews I'd done on superheroes over the years. But my agent said, "I think you should just write an original book." I blithely said, "No problem," and found myself with an immense history to do.

What most surprised you in the course of your research?

What was most exciting was reconnecting with things I'd taken for granted. I'd dismissed some of the early stuff -- you look at that and think the artwork was poor, it was drawn by young teenage boys -- but, looking at that again, in the context of its time, was to see nuance and depth I hadn't seen before. There was a lot going on in society and the time and these boys were picking up on that.

How have superheroes evolved?

They've evolved along with us -- but in a lot of cases, they've also predicted social change. The "soft body" superheroes of the 1960s were almost a prediction of the way LSD would affect the consciousness of a lot of young people; there are "9/11" comics that happened prior to that event but depicted weird and uncanny images of ruined towers and destroyed cities.

I think [comics] represent our best selves. They're a very crude representation of what in the past might have been a Hindu god, or a humanist Renaissance ideal of the perfect man, or the Enlightenment man; they're a small-scale, obscure attempt to talk about that idea that we might be better than we think we are.

I felt that at a time when the narrative that the western world is telling itself is one of guilt and fear -- it must be difficult to be a young person now -- the fact that superheroes had become popular again was maybe a response to that.

That's a very different conception of the superhero to the one you find in, say, Alan Moore's Watchmen -- that they're basically psychopaths.

That's one way of looking at it but it relies on imagining that superheroes are real. If they were real and they lived in a world like ours and had superpowers, there's a chance they would be very peculiar. The decision to dress up as a bat and fight crime is not a normal or conventional one.

Watchmen is a beautiful book, amazingly written, but the "mistake" it made is asking us to accept as real things that could never be real. For me, the only way a superhero is real is on paper, or on screen -- as an idea. Superman was as real as the idea of the nuclear bomb to me as a child and it allowed me to get over that terror.

What [superheroes] actually are is a kind of echo, or memory -- an archetype of our own best selves. The engine that drives them is that they aren't real but they allow us to solve problems in a symbolic way. Superman represents our best, golden selves, who solves problems without fighting -- and that doesn't represent American foreign policy in the way that Alan Moore set up his superheroes to represent foreign policy. For me, Superman is an Enlightenment ideal of what we could be if we tried.

That plays into another debate -- whether graphic novels have become obsessed with being "dark".

I've been fighting against that current for a long time. That's not to say that graphic novels shouldn't be dark -- they can deal with all kinds of subjects; I'm talking about superheroes that are a distinct corner of that market. I wouldn't want to say that Maus, for instance, the graphic novel about the Holocaust, shouldn't deal with dark subjects. But I've always been in agreement that the 1980s movement to pare superheroes down, examine them, expose them to the foibles of humans, was a terrible dead end.

It did produce some interesting work, because it's always interesting to see Batman . . .

Old and broken?

Or the alcoholic Superman, or what would it be like if he worked for the government and hated us all . . . These are interesting questions but they didn't get at the heart of why we created these things in the first place.

The idea of the happy ending is quite beautiful -- it only happens in fiction. To throw it out of the fictional toolbox to fit in an existential gloomy view of the world was dumb. I always felt superheroes were best when they were doing what they do best -- fighting evil.

Is the form particularly suited to the subject -- what can a graphic novel do that a prose novel can't?

When you try to describe superheroes in prose, it becomes ridiculous. Somehow it works in graphic novels. To go back to the idea of gods, which I link [superheroes] to in the book, people have ideas of gods that are the same in every culture, such as the god of communication -- Hermes for the Greeks, Mercury for the Romans, Ganesh for the Hindus, Thoth for the Ancient Egyptians.

The superheroes are the same -- look at the Justice League of America. Superman is Zeus, Wonder Woman is Hera, The Flash is Mercury. It wasn't necessarily that people believed in Olympian beings in the past but they embodied eternal human qualities -- love will always exist but we only feel it occasionally in our lives.

It's odd, then, that superheroes were co-opted as entertainment for teenage boys, which basically consisted of them punching each other. They can do a lot more than that: take the place in a secular world that gods once had.

Do you have a favourite superhero?

It was always the Flash -- I would have loved to have been able to run at the speed of light and vibrate my molecules so fast that no one could see me. But I love them all. They represent something in our society. Batman, for example, is the guy who processes trauma: his parents were shot in front of him but, on his own terms, he's done something incredibly sane by dressing up as a bat and confronting his childhood fears. Superman is made to solve all problems; the Justice League of America never get beaten.

I'm intrigued that humans created ideas that cannot be destroyed, even in the comics, after 20 years of deconstruction and reconstruction and picking them apart.

Is it very different writing for a character with an existing mythology?

I like to go back and work out what the original writer and artist wanted to do with the character and then study as many of the different iterations as possible. Every generation has its own version of Superman and they can often be very different.

At the beginning, Superman was very much a socialist superhero. He fought for the unemployed, the oppressed, he beat up wife-beaters. It's about a man driven by a burning sense of injustice -- there are no monsters or robots, he fights against corrupt council officials! He was conceived as a Depression-era superhero, who dealt with the problems of ordinary people.

By the time of the war ten years later, he'd become like Elvis -- he'd had his hair cut, suddenly he was riding missiles and telling readers to "slap a Jap". He was suddenly very for American foreign policy.

In the 1950s, he became a patriarch -- with a family, surrounded by Supergirl and Superdog. I feel that was representative of men home from the war who'd seen horrific things and were being expected to "act normal". And so on, through the decades. So you have to go back to first principles and ask: how would a champion of the oppressed act today?

I wonder what the answer to that would be.

I think he's a much more global, connected character. Truth, justice and the American way isn't relevant any more. We've all seen the pictures of the earth from Apollo 8. The Superman I would write would be a much more international figure.

For people who've never read a graphic novel, what is a good place to start?

Watchmen is the obvious one. The Dark Knight [Returns], the big Batman revision book in the 1980s, is fantastic. Peter Milligan's Enigma looked at the figure of the superhero through the lens of alternative culture and queer theory and that's one of the best books on superheroes ever written. Obviously, I'd ask people to read all of mine!

Supergods suggests a reading list at the end. Like most media, there's an awful lot of dreck but the good stuff is as good as your favourite movie, your favourite record. Just jump in.

I think there's a feeling that graphic novels are steadily gaining respect as a form of literature.

Yes. The kinds of formal experimentation and narrative tricks played in comics are like nothing in any other medium right now. Thomas Pynchon-type stuff. What I wanted to do with the book is say there's an entire shadow history of our culture being published alongside other stuff and no one's written about it.

And this stuff belongs to everyone. It's been seen as a "geek" thing but it's no more geeky than collecting football posters or Britney Spears records. Everyone's a geek today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มอร์ริสันให้เป็นการสำเร็จหนังสือการ์ตูนผู้เขียน "Batman: Arkham ลี้ภัย" เป็นหนึ่งขายนิยายภาพเดิมที่เคยเผยแพร่ที่ดีที่สุดและพื้นฐานสำหรับรางวัลถึงวิดีโอเกมชื่อเดียวกัน หนังสือใหม่ของเขา "Supergods:ของเราโลกในที่อายุของเดอะซูเปอร์ฮีโร่" เปิดกับลักษณะหนังสือการ์ตูนครั้งแรกของซูเปอร์แมนใน 1938 และติดตามวิวัฒนาการของเขาและการเกิดขึ้นของวีรบุรุษอื่น ๆ เช่นแบทแมน X Men (และราชอาณาจักรกัปตัน ill-advised), ผ่านการนิทานเข้ม satirical Alan มัวร์และอื่น ๆ ในปี 1970 และทศวรรษที่ 1980 และ ไปครอบงำปัจจุบันของฮอลลีวูดด้วยท้องฟิล์มคุณต้องการเขียนหนังสือทำอะไรฉันได้พูดคุยมา - มันเริ่มออกเป็นคอลเลกชันของฉันทำบน superheroes ปีสัมภาษณ์ แต่ตัวแทนของฉันกล่าวว่า "ผมคิด ว่า คุณควรเขียนตัวหนังสือเดิม" ฉันฝ่ายกล่าว ว่า, "ไม่มีปัญหา และพบกับประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ที่ทำสิ่งสุดประหลาดคุณในหลักสูตรการวิจัยของคุณสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดที่เชื่อมกับสิ่งที่ฉันได้ได้รับ มีไล่คำต้น - คุณดูที่ และคิดว่า งานศิลปะดี มันออก โดยหนุ่มวัยรุ่นชาย - แต่ มองว่าอีก ในบริบทของเวลา ถูกยกย่องและความลึกที่ฉันไม่ได้เห็นมาก่อน มีมากมายที่เกิดขึ้นในสังคมและเวลา และเด็กผู้ชายเหล่านี้ได้รับของขึ้นบนที่วิธีมี superheroes พัฒนาพวกเขาได้พัฒนาพร้อมกับเรา — แต่ในหลายกรณี พวกเขาได้นอกจากนี้ยังคาดการณ์เปลี่ยนแปลงทางสังคม Superheroes "ตัวอ่อน" ของปี 1960 ได้แทบคาดเดาวิธีการ LSD จะส่งผลต่อสำนึกของจำนวนมากของคนหนุ่มสาว มีการ์ตูน"9/11" ที่เกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์นั้น แต่แสดงภาพเขาพิลึก และแปลกของทาวเวอร์เจ๊ง และทำลายเมืองคิด [การ์ตูน] แทนตัวของเราดีที่สุด จะหยาบมากแสดงว่าในอดีตอาจมีพระฮินดู หรือเหมาะเรอเนสซองซ์เป็น humanist สมบูรณ์มนุษย์ หรือคนตรัสรู้ พวกเขากำลังพยายามที่ระบุ ปิดบังเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับว่าความคิดที่เราอาจจะดีกว่าที่เราคิดว่า เราเป็นรู้สึกว่า ครั้งเมื่อเล่าเรื่องที่โลกตะวันตกจะบอกตัวเองเป็นหนึ่งของความผิดและความกลัว - มันต้องยาก เป็น คนหนุ่มสาวตอนนี้ - ความจริงที่ว่า superheroes ได้กลายเป็นที่นิยมอีกคือบางที การตอบสนองที่เป็นความคิดที่แตกต่างกันมากของซูเปอร์ฮีโร่กับการหาใน พูด Alan มัวร์สะท้าน - ว่า เป็นพื้น psychopathsเป็นวิธีหนึ่งของการมองได้ แต่มันอาศัย imagining superheroes ใช้จริง ถ้าพวกเขาจริง และพวกเขาอาศัยอยู่ในโลกเหมือนเรา และมีประเทศมหาอำนาจ มีโอกาสที่จะแปลกประหลาดมาก การตัดสินใจ การแต่งตัวเป็นค้างคาวต่อสู้กับอาชญากรรมไม่หนึ่งปกติ หรือธรรมดาคนถูกถามหนังสือสวยงาม น่าอัศจรรย์เขียน แต่ "ความผิด" มันทำให้เรายอมรับสิ่งที่เป็นจริงที่ไม่มีจริง สำหรับฉัน วิธีเดียวที่ซูเปอร์ฮีโร่ที่เป็นจริงได้ บนกระดาษ หรือ บนหน้า จอ - เป็นความคิด ซูเปอร์แมนเป็นจริงเป็นความคิดของระเบิดนิวเคลียร์ให้ฉันเป็นเด็ก และอนุญาตให้ผ่านความหวาดกลัวนั้นอะไรจริงใจ [superheroes] เป็นชนิดของ echo หรือหน่วยความจำ - เป็น archetype ของตัวเราเองดีที่สุด เครื่องที่ไดรฟ์พวกเขาจะว่า ไม่จริง แต่ก็ช่วยให้เราสามารถแก้ปัญหาในทางสัญลักษณ์ ซูเปอร์แมนแทน selves ของเราดีที่สุด โกลเด้น ที่แก้ปัญหาโดยไม่ต่อสู้ - และที่ไม่ใช่นโยบายต่างประเทศแบบว่า มัวร์ Alan ตั้ง superheroes เขาถึงนโยบายต่างประเทศ สำหรับฉัน ซูเปอร์แมนเป็นธรรมที่เหมาะของสิ่งเราสามารถหากเราพยายามที่เล่นเป็นอื่นอภิปราย - ว่านิยายภาพได้กลายเป็นเสือหิวจะ "มืด"ฉันได้รับการต่อสู้กับปัจจุบันที่เป็นเวลานาน ที่จะไม่พูดว่า นวนิยายกราฟิกควรมืด - พวกเขาสามารถจัดการกับทุกเรื่อง ฉันพูดคุยเกี่ยวกับ superheroes ที่มุมของตลาดที่แตกต่างกัน ผมไม่อยากพูดว่า Maus เช่น นวนิยายกราฟิกเกี่ยวกับฮอโลคอสต์ ไม่ควรจัดการกับเรื่องมืด แต่ฉันได้รับเสมอตกลงที่เคลื่อนไหวไฟต์ซอย superheroes ได้ ตาก foibles ของมนุษย์ ไม่ตายสิ้นสุดน่ากลัวมันไม่ได้ผลิตงานน่าสนใจ เนื่องจากเป็นเสมอที่น่าสนใจดูแบทแมน...เก่า และใช้งานไม่ได้หรือไม่หรือแอลกอฮอล์ซูเปอร์แมน หรืออะไรมันจะเช่นถ้าเขาทำงานให้รัฐบาล และเกลียดชังเราทั้งหมด... เหล่านี้คือคำถามที่น่าสนใจ แต่พวกเขาไม่ได้รับหัวใจของทำไมเราสร้างสิ่งเหล่านี้ในสถานที่แรกความคิดของการสิ้นสุดความสุขมีความสวยงามค่อนข้าง - มันเกิดขึ้นในนิยายเท่านั้น การโยนจากมือสมมติให้พอดีกับในมุมมองของโลกมืดมน existential เป็นใบ้ ฉันมักจะรู้สึก superheroes ได้ดีที่สุดเมื่อพวกเขาได้ทำสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด - ต่อสู้ความชั่วร้ายแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะการ - สิ่งที่สามารถทำนวนิยายกราฟิกที่นวนิยายร้อยแก้วไม่เมื่อคุณพยายามที่จะอธิบาย superheroes ในร้อยแก้ว มันจะไร้สาระ อย่างใด ทำงานในรูปนิยาย เพื่อกลับไปยังความคิดของพระเจ้า ซึ่งฉันเชื่อมโยง [superheroes] ในหนังสือ ผู้มีความคิดของพระเจ้าที่เหมือนกันในทุกวัฒนธรรม เช่นพระสื่อสาร - Hermes กรีก ปรอทสำหรับชาวโรมัน พระพิฆเนศสำหรับฮินดู Thoth สำหรับชาวอียิปต์โบราณSuperheroes ที่เหมือนกัน — ดู ที่จัสติสลีกของอเมริกา ซูเปอร์แมนเป็นซุส เฮร่าเป็นผู้หญิงสงสัย แฟลชเป็นปรอท มันไม่ได้จำเป็นว่า คนเชื่อใน Olympian เทพในอดีตพวกเขารวบรวมไว้นิรันดร์มนุษย์คุณภาพ- ความรักจะมีอยู่เสมอ แต่เรารู้สึกว่าบางครั้งในชีวิตของเราได้คี่ แล้ว ว่า superheroes ถูก opted ร่วมเป็นความบันเทิงสำหรับเด็กผู้ชายวัยรุ่น ซึ่งโดยทั่วไปประกอบด้วยพวกเขาเจาะกัน พวกเขาสามารถทำได้มากขึ้นกว่าที่: ในโลกทางโลกที่พระเจ้ามีเพียงครั้งเดียวทำได้มีซูเปอร์ฮีโร่ที่ชื่นชอบมีแฟลชเสมอ — ฉันจะได้รักจะได้รับสามารถทำงานที่ความเร็วของแสง และ vibrate โมเลกุลของฉันอย่างรวดเร็วว่า ไม่มีใครสามารถเห็นฉัน แต่ฉันรักพวกเขาทั้งหมด พวกเขาแสดงถึงบางสิ่งบางอย่างในสังคมของเรา นายทหาร เช่น เป็นคนกระบวนการบาดเจ็บ: พ่อถูกยิงหน้าเขา แต่ บนเงื่อนไขของเขาเอง ได้ทำบางสิ่งบางอย่างที่บุคคลอย่างเหลือเชื่อ โดยแต่งเป็นค้างคาวตัว และเผชิญความกลัวเด็ก ซูเปอร์แมนจะแก้ปัญหาทั้งหมด จัสติสลีกของอเมริกาไม่ได้ตีฉัน intrigued ที่มนุษย์สร้างขึ้นความคิดที่ไม่ถูกทำลาย แม้ในการ์ตูน หลังจาก 20 ปีของ deconstruction และฟื้นฟู และรับกันมันแตกต่างกันมากจะเขียนอักขระด้วยตำนานมีอยู่ชอบกลับไป และทำงานออกว่าผู้เขียนเดิมและศิลปินอยากทำกับตัวละคร และเรียนซ้ำแตกต่างกันมากที่สุด ทุกรุ่นมีรุ่นซูเปอร์แมนของตัวเอง และพวกเขามักจะแตกต่างกันมากต้น ซูเปอร์แมนเป็นซูเปอร์ฮีโร่สังคมนิยมมาก เขาสู้การตกงาน ที่อ่อนแอ เขาชนะขึ้นภรรยา beaters เกี่ยวกับชายคนหนึ่งขับเคลื่อน ด้วยความรู้สึกที่เขียนถึงความอยุติธรรม - ไม่มีมอนสเตอร์หรือหุ่นยนต์ เขาต่อสู้กับเจ้าหน้าที่สภาเสียหาย เขามีรู้สึกเป็นซูเปอร์ฮีโร่ยุคภาวะซึมเศร้า ผู้จัดการกับปัญหาของคนธรรมดาโดยเวลาสงครามสิบปี เขาจะเป็นเหมือนเอลวิส - เขาเคยมีผมของเขาตัด เขาก็ขี่จรวด และบอกผู้อ่านจะ "ตบเป็น Jap" เขาถูกก็มากสำหรับนโยบายต่างประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษ 1950 เขาเป็นอัครบิดร - กับครอบครัว Supergirl และ Superdog ความรู้สึกที่เป็นตัวแทนของคนบ้านจากสงครามที่เห็นสิ่ง horrific และว่าการทำ "ปกติ" และ ผ่านทศวรรษที่ผ่านมา ดังนั้นคุณต้องย้อนกลับไปยังหลักแรก และถาม: ว่าจะแชมป์ราชบัญญัติอ่อนแอวันนี้ไม่ทราบว่า คำตอบที่จะเป็นผมคิดว่า เขาเป็นอักขระสากลมากขึ้น การเชื่อมต่อ ความจริง ความยุติธรรม และวิธีอเมริกันไม่เกี่ยวข้องอีกด้วย เราได้ทั้งหมดเห็นภาพของโลกจาก Apollo 8 ซูเปอร์แมนจะเขียนจะเป็นตัวเลขสากลมากขึ้นสำหรับคนที่ไม่เคยได้อ่านนวนิยาย อะไรคือจุดเริ่มต้นดีคนจะได้ชัดเจน แบทแมน [ส่งกลับ], บิ๊กนายทหารปรับปรุงหนังสือในทศวรรษ 1980 ยอดเยี่ยมได้ ปริศนา Milligan ปีเตอร์มองรูปของซูเปอร์ฮีโร่ผ่านเลนส์ของวัฒนธรรมอื่นและทฤษฎีแปลก ๆ และเป็น superheroes เคยเขียนหนังสือดีที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง แน่นอน ฉันจะขอให้คนอ่านทั้งหมดของฉันSupergods แนะนำรายการอ่านจบ เช่นสื่อมากที่สุด มีจำนวนมาก dreck ที่น่ากลัว แต่สิ่งดีเป็นดีเป็นที่ชื่นชอบภาพยนตร์ ระเบียนของคุณชื่นชอบ เพียงกระโดดในผมคิดว่า มีความรู้สึกว่า นิยายภาพจะสามารถนับถืออย่างต่อเนื่องเป็นรูปแบบของเอกสารประกอบการใช่ ชนิดของการทดลองศึกษาและบรรยายเทคนิคเล่นในการ์ตูนได้เช่นใดในสื่ออื่น ๆ ขณะนี้ Thomas Pynchon-ชนิดสิ่ง สิ่งที่ฉันอยากทำกับหนังสือจะพูดมีประวัติเป็นเงาทั้งหมดของวัฒนธรรมของเรากำลังเผยแพร่ควบคู่ไปกับสิ่งอื่น ๆ และไม่มีใครเขียนเกี่ยวกับมันและสิ่งนี้เป็นของทุกคน การเห็นเป็นสิ่ง "เกินบรรยาย" แต่ก็อีก geeky กว่ารวบรวมโปสเตอร์ฟุตบอลหรือระเบียนหอกบันได วันนี้ทุกคนเป็น geek

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แกรนท์มอร์ริสันเป็นนักเขียนได้หนังสือการ์ตูนที่มี " Batman : Arkham Asylum " เป็นหนึ่งในดีที่สุดขายต้นฉบับนิยายภาพที่เคยตีพิมพ์และพื้นฐานสำหรับรางวัลวิกฤตของวิดีโอเกมที่ชื่อเดียวกัน หนังสือเล่มใหม่ของเขา " supergods : โลกเราในยุคของซุปเปอร์ฮีโร่ "เปิดครั้งแรกที่ปรากฏในหนังสือการ์ตูนยอดมนุษย์ 1938 และร่องรอยของเขาวิวัฒนาการและการเกิดขึ้นของวีรบุรุษอื่น ๆเช่น แบทแมน , x ผู้ชาย ( และฉันจะแนะนำกัปตันอังกฤษ ) ผ่านเข้มเสียดสีนิทานของอลันมัวร์และคนอื่น ๆในปี 1970 และ 1980 และในฮอลลีวูดในปัจจุบันถูกครอบงำด้วยภาพยนตร์ดัดแปลง

อะไรที่ทำให้คุณต้องการที่จะเขียนหนังสือ

ฉันพูดมัน . . . มันเริ่มออก เป็นชุดของการสัมภาษณ์ผมทำฮีโร่มากกว่าปีที่ผ่านมา แต่ตัวแทนของฉันกล่าวว่า " ฉันคิดว่าคุณควรจะเขียนหนังสือต้นฉบับ " ฉัน blithely ว่า " ไม่มีปัญหา " และพบว่าตัวเองกับประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ที่จะทำ

สิ่งที่ประหลาดใจมากที่สุดคุณในการทำวิจัยของคุณ

สิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือการเชื่อมต่อกับสิ่งที่จะถ่ายเพื่อรับฉันจะไล่พวกแรก . . . . . คุณมองและคิดว่างานศิลปะที่ยากจน มันถูกวาดโดยเด็กหนุ่ม . . . แต่มองอีกในบริบทของเวลา เพื่อดูความแตกต่าง และความลึกที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน มีมากที่เกิดขึ้นในสังคม และเวลากับพวกนี้ถูกยกขึ้นบน

ว่ามีฮีโร่ที่มีวิวัฒนาการ

พวกเขาได้พัฒนาไปพร้อมๆกับเรา . . . แต่ในหลายกรณี พวกเขายังคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงทางสังคม " ตัวอ่อน " ฮีโร่ของปี 1960 เกือบการทำนายวิธี LSD จะมีผลต่อจิตสำนึกของเด็กมากมาย มี " 9 / 11 " การ์ตูนที่เกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์นั้น แต่ภาพที่แปลกและลึกลับภาพทำลายอาคารและทำลายเมือง .

ฉันคิดว่า [ การ์ตูน ] แสดงถึงตัวตนของเราที่ดีที่สุด พวกเขาเป็นตัวแทนดิบมากว่าในอดีตอาจเป็นเทพเจ้าฮินดู หรือมนุษยนิยมเรอเนสซองซ์ในอุดมคติของผู้ชายที่สมบูรณ์แบบหรือธรรมมนุษย์ พวกเขามีขนาดเล็ก ปิดบัง พยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความคิดที่ว่าเราอาจจะดีกว่าที่เราคิดเรา

ผมรู้สึกว่า เวลาเล่าเรื่องที่โลกตะวันตกจะบอกตัวเองเป็นหนึ่งของความรู้สึกผิดและความกลัว . . . มันคงยากที่จะเป็นคนหนุ่มสาว ตอนนี้ . . . ความจริงที่ฮีโร่ได้กลายเป็นที่นิยมอีกครั้ง อาจจะตอบกลับมาว่า

นั่นคือความคิดที่แตกต่างกันมากของฮีโร่ที่คุณค้นหาใน พูดว่า อลันมัวร์ยาม . . . พวกเขาจะเป็นพวกโรคจิต

ที่เป็นหนึ่งในวิธีมองมัน แต่มันต้องอาศัยจินตนาการว่าเป็นฮีโร่ที่แท้จริง ถ้าได้จริงและพวกเขาอยู่ในโลกของเรา และมีพลังพิเศษ มันเป็นโอกาสที่พวกเขาจะประหลาดมาก การตัดสินใจที่จะแต่งตัวเป็นค้างคาวและต่อสู้อาชญากรรม ไม่ใช่ธรรมดา หรือ แบบ

ยามเป็นเล่มสวย , amazingly เขียนแต่ " ผิด " มันทำให้ ขอให้เรายอมรับว่าจริงอย่างที่ไม่มีวันเป็นจริง สำหรับผม วิธีเดียว ซูเปอร์ฮีโร่เป็นจริงบนกระดาษหรือบนหน้าจอ -- เป็นไอเดียที่ดี ซุปเปอร์แมนก็เหมือนกับความคิดของระเบิดนิวเคลียร์ให้ฉันเป็นเด็ก และมันทำให้ผมได้รับมากกว่าความกลัว

อะไร [ ฮีโร่ ] เป็นจริงเป็นชนิดของเอคโค่ หรือหน่วยความจำ -- เป็นแม่แบบที่ดีที่สุดของตัวของเราเองเครื่องยนต์ที่ไดรฟ์พวกเขาที่พวกเขาไม่ได้จริง แต่มันช่วยให้เราแก้ปัญหาในทางสัญลักษณ์ ซุปเปอร์แมนเป็นดีที่สุด โกลเด้นตัวที่แก้ปัญหาได้โดยไม่ต้องต่อสู้ . . . และไม่ได้เป็นตัวแทนของนโยบายต่างประเทศของอเมริกาในทางที่อลันมัวร์ตั้งฮีโร่ของเขาที่จะเป็นตัวแทนของนโยบายต่างประเทศ สำหรับผม ซูเปอร์แมน คือตรัสรู้อุดมคติของสิ่งที่เราได้ถ้าเราพยายาม

เล่นเข้าไปอีก การอภิปราย ไม่ว่าจะเขียนนวนิยายได้กลายเป็นหมกมุ่นกับการเป็น " มืด "

ผมเคยต่อสู้กับปัจจุบันที่เป็นเวลานาน ที่ไม่ได้ที่จะกล่าวว่านวนิยายกราฟฟิคไม่ควรมืด -- พวกเขาสามารถจัดการกับทุกประเภทของคน ผมกำลังพูดถึงฮีโร่ที่เป็นมุมที่แตกต่างของตลาดที่ ผมไม่อยากจะพูดว่า เม้าส์ เช่นกราฟิกนวนิยายเกี่ยวกับความหายนะ ไม่ควรจัดการกับคนมืด แต่ผมก็อยู่ในข้อตกลงที่ 1980 เคลื่อนไหวเพื่อตัดฮีโร่ลง ตรวจสอบพวกเขาให้พวกเขาเพื่อ foibles ของมนุษย์ คือ น่ากลัวตายจบ

มันผลิตมีงานน่าสนใจ เพราะมันจะน่าสนใจเพื่อดูแบทแมน . . . . . . .

เก่าและเสีย

หรือซุปเปอร์แมน แอลกอฮอล์หรือมันจะเป็นอย่างไร ถ้าเขาทำงานให้รัฐบาล และเกลียดเราทั้งหมด . . . . . . . นี่เป็นคำถามที่น่าสนใจ แต่พวกเขาไม่ได้รับหัวใจของเหตุผลที่เราสร้างสิ่งต่าง ๆเหล่านี้ในสถานที่แรก .

ความคิดของการสิ้นสุดความสุขสวยมาก . . . มันเกิดขึ้นแค่ในนิยาย จะโยนมันออกจากกล่องสวมให้พอดีในอัตถิภาวนิยม เศร้าหมอง มุมมองของโลกคือโง่ฉันมักจะรู้สึกว่าเป็นฮีโร่ที่ดีที่สุดเมื่อพวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด -- ต่อสู้กับความชั่วร้าย

เป็นรูปแบบที่เหมาะอย่างยิ่งกับเรื่องอะไรสามารถนวนิยายกราฟฟิคทำที่เป็นร้อยแก้วนวนิยายไม่ได้ ?

เมื่อคุณพยายามที่จะอธิบายถึงฮีโร่ในร้อยแก้ว มันไร้สาระ มันทำงานในนวนิยายกราฟฟิค กลับไปคิดของพระเจ้าที่ฉันเชื่อมโยง [ ฮีโร่ ) ในหนังสือคนมีความคิดของพระเจ้านั้นจะเหมือนกันทุกวัฒนธรรม เช่น เทพเจ้าแห่งการสื่อสาร -- Hermes สำหรับกรีก ปรอทสำหรับชาวโรมัน คเณศสำหรับชาวฮินดู , โธธ สำหรับชาวอียิปต์โบราณ .

ฮีโร่เหมือนกัน มองไปที่ผู้พิพากษาของสหพันธ์อเมริกา ซุปเปอร์แมนคือซุส หญิงที่สงสัยคือ Hera , แฟลชเป็นดาวพุธมันไม่ได้แปลว่าคนที่เชื่อในเทพโอลิมเปียนในอดีต แต่พวกเขา embodied คุณสมบัติมนุษย์นิรันดร์ -- ความรักจะเกิดขึ้นเสมอ แต่เรารู้สึกว่าบางครั้งในชีวิตของเราค่ะ

มันแปลกแล้ว ฮีโร่เป็น Co เลือกเป็นความบันเทิงสำหรับวัยรุ่นผู้ชาย ซึ่งโดยทั่วไปประกอบด้วยเกมส์ต่อยกัน พวกเขาสามารถทำมากกว่านั้น :ใช้สถานที่ในโลกฆราวาสที่เทพเคย

คุณมีฮีโร่ที่ชื่นชอบ ?

มันเป็นแฟลช . . . . . ผมจะได้รักได้สามารถวิ่งที่ความเร็วของแสงและสั่นโมเลกุลของฉันอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครเห็นฉัน แต่ฉันรักพวกเขาทั้งหมด พวกเขาเป็นตัวแทนของบางสิ่งบางอย่างในสังคมของเรา แบทแมน ตัวอย่าง คือ คนที่บาดเจ็บ : กระบวนการพ่อแม่ของเขาถูกยิงต่อหน้าเขา แต่บนเงื่อนไขของเขาเอง เขาทำอะไรอย่างมีสติ โดยแต่งตัวเป็นค้างคาวและเผชิญหน้ากับความกลัวในวัยเด็กของเขา ซุปเปอร์แมนจะทำเพื่อแก้ปัญหาทั้งหมด ความยุติธรรมของลีกอเมริกาไม่เคยโดนตีด้วย

ผมทึ่งที่มนุษย์สร้างความคิดที่ไม่สามารถทำลายได้แม้ในหนังสือการ์ตูนหลังจาก 20 ปีของโครงสร้างและฟื้นฟูและหยิบมันออกจากกัน

มันคือการเขียนที่แตกต่างกันมากสำหรับตัวละครที่มีตำนานที่มีอยู่ ?

ผมชอบที่จะกลับไปทำงานออกจากสิ่งที่นักเขียนต้นฉบับของศิลปิน และต้องการจะทำอะไรกับตัวละครและศึกษาเป็นจำนวนมากของการทำซ้ำที่แตกต่างกันเท่าที่จะเป็นไปได้ทุกรุ่นมีรุ่นของตัวเองของซูเปอร์แมนและพวกเขามักจะสามารถแตกต่างกันมาก

ตอนแรก ยอดมนุษย์ซุปเปอร์ฮีโร่มาก สังคมนิยม เขาต่อสู้เพื่อคนตกงาน ถูกกดขี่ เขาทำร้ายภรรยา beaters . มันเกี่ยวกับผู้ชายที่ขับเคลื่อน โดยเขียนความรู้สึกของความอยุติธรรม -- ไม่มีสัตว์ประหลาดหรือหุ่นยนต์ เขาต่อสู้กับเจ้าหน้าที่สภาเสียหาย !เขารู้สึกเป็นพายุดีเปรสชันยุคซุปเปอร์ฮีโร่ ที่จัดการกับปัญหาของประชาชนธรรมดา

โดยเวลาของสงครามสิบปีต่อมาเขาจะกลายเป็นเหมือนเอลวิส . . . เขาจะได้ตัดผม จู่ๆ เขาก็ขี่จรวดและบอกผู้อ่าน " ตบไอ้ยุ่น " เขาก็มากสำหรับนโยบายต่างประเทศของอเมริกา

ในปี 1950 เขาได้เป็นประมุข . . . กับครอบครัว และล้อมรอบด้วย Supergirl เจ้าซุเปอร์หมาผมรู้สึกว่าเป็นผู้แทนของคนกลับบ้านจากสงคราม ที่ได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวและถูกคาดว่าจะ " ทำตัวปกติ " และ ผ่านทศวรรษที่ผ่านมา ดังนั้น คุณต้องกลับไปที่หลักการก่อน และถามว่า จะเป็นแชมป์ของผู้ถูกกดขี่ทำวันนี้ ?

ผมสงสัยว่าคำตอบนั้นจะเป็น

ฉันคิดว่าเขาเป็นมากขึ้นทั่วโลก ตัวละครที่เชื่อมต่อ ความจริงผู้พิพากษาชาวอเมริกัน และวิธีไม่ได้เกี่ยวข้องใด ๆเพิ่มเติม เราเคยเห็นรูปของโลกจากอพอลโล 8 ซุปเปอร์แมน ผมจะเขียนเป็นรูประดับชาติมากขึ้น

สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านนวนิยายกราฟฟิค , สิ่งที่เป็นสถานที่ที่ดีที่จะเริ่ม

ยามเป็นที่ชัดเจนอย่างใดอย่างหนึ่ง อัศวินรัตติกาล [ กลับ ] , หนังสือแก้ไข นายทหารใหญ่ในช่วงปี 1980 ที่เป็นเลิศปีเตอร์ มิลลิแกนปริศนามองร่างของฮีโร่ที่ผ่านเลนส์ของวัฒนธรรมทางเลือกและทฤษฎีแปลกและเป็นหนึ่งในหนังสือที่ดีที่สุดเกี่ยวกับฮีโร่ที่เคยเขียนไว้ แน่นอน ผมจะถามคนที่จะอ่านทั้งหมดของฉัน !

supergods แนะนำการอ่านรายการที่สิ้นสุด ชอบสื่อส่วนใหญ่ มันน่าเกลียดมาก dreck แต่สิ่งที่ดี เป็น ดี เป็นภาพยนตร์ที่ชื่นชอบของคุณบันทึกที่ชื่นชอบ ขอข้าม

ผมว่ามันรู้สึกว่านวนิยายกราฟฟิคอย่างต่อเนื่องดึงดูดความเคารพในฐานะที่เป็นรูปแบบของวรรณกรรม

ครับ ประเภทของการทดลองอย่างเป็นทางการ และการเล่าเรื่อง เทคนิคเล่นในการ์ตูนก็เหมือนไม่มีอะไรในสื่ออื่นในตอนนี้ สิ่งที่ประเภทของ โทมัส พินชัน .สิ่งที่ฉันต้องการจะทำอย่างไรกับหนังสือว่ามีประวัติเงาทั้งหมดของวัฒนธรรมของเราที่ถูกเผยแพร่ควบคู่ไปกับเรื่องอื่น ๆและไม่มีใครเขียนเลย

และสิ่งนี้เป็นของทุกคน มันถูกมองว่าเป็น " กิ๊ก " แต่มันไม่เล่นกว่ารวบรวมโปสเตอร์ฟุตบอล หรือประวัติ Spears Britney ทุกคนเป็น geek ในวันนี้