To respond to this critique, it see

To respond to this critique, it seems plausible to suggest, first, that in classical
India, when the idea of a Pure Land began to be formed, nature was not threatened in the
way that it is today; instead, the reality was quite the reverse, and humans might have felt a lot safer in cities. Besides, with forests, wilderness, and wild animals constituting a part of their everyday reality, it is unlikely that these things would have featured in their account of a heavenly realm. Indeed, it could be argued that the vision of a world decked in gold, silver, and jewels is comprehensible, given the value-system of the times, and it has often been argued that only when the West attained a degree of affluence did nature and its inhabitants begin to be valued intrinsically (e.g., Hollander 2003, 2). Therefore,there is no need to be too disturbed by the fact that there are no animals or other natural beings in traditional accounts of Sukhāvatī, the Land of Bliss; instead, these can be regarded as merely conventional descriptions of a reality that, strictly speaking, cannot be put into words, and today, we might feel compelled to re-describe the Pure Land in a more eco-friendly way.

Second, perhaps these aspects of the teachings might be regarded as expedient too, designed for those unable, for the time being, to see the inseparability of saṃsāra
and nirvana. It must be noted that rebirth in the Pure Land is not the same thing as
attaining nirvana, but constitutes, as it were, a sort of stepping stone to enlightenment.

The portrayal of the Pure Land as a fabulous place—without the ordinary features of a
landscape that make life difficult, such as steep mountain paths, rough terrain, and sheer cliffs, and without dangerous animals that threaten lives and livelihood—all these may be clever devices intended to encourage practitioners to aspire to attain that state. Perhaps they are designed for those of us who grasp at the idea of suffering as something real and truly existent in the world. This sort of belief renders us unable to see that, as expressed in the Zen tradition, "This very place is the lotus land [i.e., the Pure Land], this very body the Buddha" (Hakuin Zenji; cited in Kornfield 1996, 200).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบ วิจารณ์นี้เหมือนเป็นไปได้แนะนำ ครั้งแรก ที่คลาสสิกอินเดีย เมื่อความคิดของ Pure เริ่มจะเกิดขึ้น ธรรมชาติได้ไม่ถูกคุกคามในการวิธีการมีวันนี้ แทน ความเป็นจริงค่อนข้างย้อนกลับ และมนุษย์อาจมีความรู้สึกปลอดภัยมากในเมือง นอกจาก ป่าไม้ ป่า และสัตว์ป่า พ.ศ.2542 เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นจริงของทุกวัน ก็ไม่น่าว่า สิ่งเหล่านี้จะมีที่โดดเด่นในบัญชีของแดนสวรรค์ แน่นอน มันอาจจะโต้เถียงว่า เป็นวิสัยทัศน์ของโลกประดับทอง เงิน และอัญมณี comprehensible ให้ระบบค่าเวลา และมันได้มักถูกโต้เถียงว่า เฉพาะเมื่อตะวันตกบรรลุระดับของ affluence ได้ธรรมชาติ และคนเริ่มเป็นบริษัททำ (เช่น Hollander 2003, 2) ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นรบกวนเกินไปความจริงที่ว่า มีไม่มีสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ธรรมชาติในบัญชีแบบดั้งเดิมของ Sukhāvatī ที่ดินสุข แทน เหล่านี้อาจถือเป็นคำอธิบายเพียงธรรมดาของความเป็นจริงนั้น พัฒน ไม่สามารถใส่เป็นคำ และ วันนี้เราอาจรู้สึก compelled อธิบายที่ดิน Pure แบบมิตรขึ้นอีกครั้งสอง บางทีแง่ของคำสอนที่อาจถือเป็นสะดวกเกินไป ออกแบบมาสำหรับผู้ที่ไม่สามารถ สำหรับเวลาเป็น ดู inseparability ของวัฏสงสารและนิพพาน ต้องสังเกตที่เกิดใหม่ในดินแดนของ Pure ไม่เหมือนการบรรลุนิพพาน แต่ถือ มัน were หินจัดเรียงของสเต็ปการตรัสรู้วาดภาพของ Pure ที่เป็นใส่ — ไม่ มีคุณลักษณะทั่วไปของการภูมิทัศน์ที่ทำให้ชีวิตยาก เช่นเส้นทางภูเขาสูงชัน สภาพภูมิประเทศ หน้าผา และไม่ มีสัตว์อันตรายที่คุกคามชีวิตและการดำรงชีวิต ซึ่งทั้งหมดนี้อาจจะมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้ผู้คาดหวังที่จะบรรลุสภาวะที่อุปกรณ์ฉลาดได้ บางทีพวกเขาถูกออกแบบมาสำหรับพวกเราที่เข้าใจในความคิดของความทุกข์เป็นสิ่งที่จริง และมีอยู่จริงในโลก ความเชื่อประเภทนี้ทำให้เราไม่เห็นที่ ตามประเพณีเซน "สถานที่แห่งนี้มากคือ โลตัสแลนด์ [เช่น Pure ที่ดิน], ร่างกายนี้มากพระพุทธเจ้า" (Hakuin Zenji อ้างอิงใน Kornfield 1996, 200)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อตอบสนองต่อการวิจารณ์นี้ดูเหมือนว่าเป็นไปได้ที่จะแนะนำเป็นครั้งแรกว่าในคลาสสิก
อินเดียเมื่อความคิดของดินแดนบริสุทธิ์เริ่มเป็นรูปเป็นร่างธรรมชาติไม่ได้ถูกคุกคามใน
ลักษณะที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แทนความเป็นจริงค่อนข้างย้อนกลับและมนุษย์อาจจะมีความรู้สึกปลอดภัยมากในเมือง นอกจากนี้ยังมีป่าไม้ป่าและสัตว์ป่า แน่นอนมันอาจจะแย้งว่าวิสัยทัศน์ของโลกประดับในทองคำเงินและอัญมณีเป็นที่เข้าใจได้รับค่า- ระบบครั้งและมันก็มักจะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าเฉพาะเมื่อเวสต์บรรลุระดับของความมั่งคั่งไม่ธรรมชาติ และผู้อยู่อาศัยเริ่มต้นจะมีมูลค่าภายใน ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องถูกรบกวนเกินไปโดยความจริงที่ว่าไม่มีสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตธรรมชาติอื่น ๆ ในบัญชีแบบดั้งเดิมของ ā ภาษีมูลค่าเพิ่มī , ที่ดินของบลิส แทนเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นรายละเอียดการชุมนุมเพียงของความเป็นจริงที่พูดอย่างเคร่งครัดไม่สามารถใส่ลงไปในคำพูดและในวันนี้เราอาจจะรู้สึกถูกบังคับให้อีกครั้ง- อธิบายเพียวที่ดินในเชิงนิเวศมากขึ้น- วิธีที่เป็นมิตรประการที่สองอาจจะเป็นเหล่านี้ แง่มุมของคำสอนอาจจะถือได้ว่าเป็นสมควรเกินไปที่ออกแบบมาสำหรับผู้ที่ไม่สามารถM S ā RA และนิพพาน จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าการเกิดใหม่ในดินแดนบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวกับการบรรลุนิพพาน แต่ถือว่ามันเป็นภาพของดินแดนบริสุทธิ์เป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยม- โดยไม่ต้องคุณสมบัติสามัญของภูมิทัศน์ที่ทำให้ชีวิตยากเช่นเส้นทางภูเขาสูงชันภูมิประเทศขรุขระและหน้าผาสูงชันและไม่มีสัตว์อันตรายที่คุกคามชีวิตและการดำรงชีวิต- ทั้งหมดเหล่านี้อาจจะเป็นอุปกรณ์ที่ฉลาดตั้งใจที่จะส่งเสริมให้ผู้ปฏิบัติงานเพื่อหวังที่จะบรรลุรัฐว่า บางทีพวกเขาอาจได้รับการออกแบบสำหรับพวกเราที่เข้าใจความคิดของความทุกข์เป็นสิ่งที่จริงและสิ่งที่มีอยู่จริงในโลกอย่างแท้จริง การเรียงลำดับของความเชื่อนี้ทำให้เราไม่สามารถที่จะเห็นว่าที่แสดงในประเพณีเซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อตอบสนองต่อการวิจารณ์นี้ มันดูเหมือนจะแนะนำก่อนว่าในคลาสสิก
อินเดีย เมื่อความคิดของที่ดินบริสุทธิ์เริ่มที่จะเกิดขึ้น ธรรมชาติไม่ได้ถูกคุกคามใน
ที่วันนี้ แทน ในความเป็นจริงค่อนข้างย้อนกลับ , และมนุษย์อาจจะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นในเมือง . นอกจากนี้ ป่า ป่า และสัตว์ป่า ประกอบเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นจริงในชีวิตประจำวันของพวกเขามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกนี้จะเด่นในบัญชีของพวกเขาในอาณาจักรสวรรค์ แน่นอน , มันสามารถจะแย้งว่าวิสัยทัศน์ของโลกที่ประดับด้วยทอง เงิน และพลอยก็เข้าใจ ให้ระบบคุณค่าของเวลาและมักจะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าเมื่อตะวันตกบรรลุระดับของความมั่งคั่งได้ธรรมชาติและประชากรเริ่มมีมูลค่าภายใน ( เช่นชาวฮอลันดา 2003 , 2 ) เพราะฉะนั้น จึงไม่ต้องด้วยรบกวนด้วยข้อเท็จจริงที่ว่า ไม่มีสัตว์ มนุษย์ธรรมชาติอื่น ๆหรือในบัญชีแบบดั้งเดิมของภาษีมูลค่าเพิ่มหรือเช่าคอนโดสยามī ดินแดนแห่งความสุข แทน เหล่านี้จะถือว่าเป็นเพียงธรรมดารายละเอียดของความเป็นจริงที่พูดไม่สามารถใส่ลงไปในคำพูด และวันนี้เราอาจจะรู้สึก compelled เพื่อจะอธิบายแผ่นดินบริสุทธิ์ในวิธีที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

สอง บางทีเหล่านี้ในลักษณะของการสอนอาจ ถือว่าสมควรเหมือนกัน ออกแบบมาสำหรับผู้ที่ไม่สามารถ ตอนนี้เห็น inseparability ซาṃ S
ราอุบาสกและนิพพาน . มันต้องเป็นข้อสังเกตว่าการเกิดใหม่ในแผ่นดินบริสุทธิ์ ไม่เหมือนกับ
บรรลุนิพพาน แต่ถือว่า มันเป็นประเภทของหินก้าวเพื่อการตรัสรู้ .

ภาพของแผ่นดินบริสุทธิ์ เป็นอสูรที่ไม่มีคุณสมบัติปกติของ
ภูมิ ที่ทำให้ชีวิตยาก เช่น ภูเขาสูงชัน เส้นทางขรุขระ terrain และหน้าผาสูงชัน และไม่มีสัตว์อันตรายที่คุกคามชีวิตและความเป็นอยู่ทั้งหมดเหล่านี้อาจจะฉลาดอุปกรณ์วัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมผู้ปรารถนาที่จะบรรลุสถานะที่บางทีพวกเขาถูกออกแบบมาสำหรับพวกเราที่เข้าใจในความคิดของทุกข์เป็นสิ่งที่จริงและแท้จริงที่มีอยู่ในโลก จัดเรียงนี้ของความเชื่อทำให้เราไม่สามารถมองเห็นว่า ที่แสดงออกในเซนประเพณี " สถานที่นี้เป็นแผ่นดินดอกบัว [ เช่น ที่ดินเพียว ] นี้มากร่างกายพระพุทธเจ้า " ( ฮะกูอิน zenji ; อ้างถึงใน คอร์นฟิลด์ 1996 200


)