On March 12 of last year, my mother

On March 12 of last year, my mother informed my brother and I that she had cancer. I remember the setting with such clarity and precision that it seems somehow unreal: a figment of an overactive imagination. It was an early Spring day, unseasonably warm and bright. The birds in our backyard seemed chirpier than ever. It was one of those days when the world seems waiting to be reborn. The promise and potential of the day and the season only served to heighten the unreality of what my mother was trying to convey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 12 มีนาคมปี แม่ทราบพี่ชายของฉันและเธอมีโรคมะเร็ง ผมจำได้ว่า การตั้งค่าและความแม่นยำที่ว่า เหมือนอย่างใดลวงตาเช่น: figment ของจินตนาการที่ทำเลย มันเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิวัน unseasonably อบอุ่น และสดใส นกในสวนหลังบ้านของเราดูเหมือน chirpier กว่าที่เคย มันเป็นหนึ่งในนั้นเมื่อโลกเหมือน รอให้แห้ง สัญญาและศักยภาพของวันและฤดูกาลให้บริการเฉพาะโขย่ง unreality ของที่แม่พยายามสื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 12 มีนาคมของปีที่แล้วแม่ของฉันแจ้งพี่ชายของฉันและฉันว่าเธอเป็นมะเร็ง ผมจำได้ว่าการตั้งค่าดังกล่าวมีความชัดเจนและความแม่นยำว่ามันดูเหมือนว่าไม่จริงอย่างใด: สิ่งที่กุขึ้นจากจินตนาการที่โอ้อวด มันเป็นวันต้นฤดูใบไม้ผลิ, ใบไม้ที่อบอุ่นและสดใส นกในสนามหลังบ้านของเราดูเหมือน chirpier กว่าที่เคย มันเป็นหนึ่งในวันนั้นเมื่อโลกดูเหมือนว่ารอที่จะเกิดใหม่ สัญญาและศักยภาพของวันและฤดูกาลทำหน้าที่เพียงเพื่อเพิ่มระดับความจริงของสิ่งที่แม่ของฉันก็พยายามที่จะถ่ายทอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันที่ 12 ของปีที่แล้ว แม่บอกพี่ชายของฉันและฉันว่าเธอเป็นมะเร็ง ผมยังจำบรรยากาศที่มีความชัดเจนและแม่นยำที่ดูเหมือนว่าไม่จริง : สิ่งที่กุขึ้นจากจินตนาการเกินไปแล้ว มันเป็นวันที่ฤดูใบไม้ผลิต้นไม่เข้ากับฤดูเลยอบอุ่นและสดใส นกในสวนหลังบ้านของเราดู chirpier กว่าที่เคย มันเป็นหนึ่งในวันนั้นเมื่อโลกดูเหมือนจะรอเกิดใหม่สัญญาและศักยภาพของวันและฤดูกาลเพียงทำหน้าที่เพื่อเพิ่มระดับความไม่จริงในสิ่งที่แม่พยายามจะสื่อ