P L A I N L A N G U A G E S U M M A

P L A I N L A N G U A G E S U M M A R Y
Comparison of the two international standards of chemother
apy for patients with early unfavourable or advanced stage H
odgkin
lymphoma
Hodgkin lymphoma is a malignancy of the lymphatic system. It i
s one of the most common cancers in young adults, particularly in
their third decade of life, but it occurs also in children and elde
rly people. Within the last fifty years it has become one of the m
ost
curable forms of cancer. To find the best treatment with the great
est efficacy and least toxicity is the most important challenge in
treating Hodgkin lymphoma. There are two international sta
ndards for the treatment of early unfavourable or advanced st
age Hodgkin
lymphoma: chemotherapy with escalated BEACOPP (bleomycin/eto
poside/doxorubicin/cyclophosphamide/vincristine/procarba
zine/
prednisone) regimen initiated by the German Hodgkin Study G
roup (GHSG) and chemotherapy with ABVD (doxorubicin/ bleomycin/
vinblastine/ dacarbazine) regimen, which is widely used becau
se it has been proven to be effective, well tolerated and easy t
o administer.
We aimed to clarify the advantages and disadvantages of both t
reatments by comparing the chance of survival (overall survival
), the
chance of recurrence of the tumour and the frequencies of adverse e
vents after treatment in patients with early unfavourable s
tage or
advanced stage Hodgkin lymphoma.
We found five eligible trials but one was unpublished. These t
rials included only adult patients (16 to 60 years of age). We incl
uded 2868
patients in our review. The analysis shows a better chance of av
oiding recurrence of the tumour in patients who received chemoth
erapy
including escalated BEACOPP. In those with early unfavourabl
e disease, 22 patients (95% confidence interval (CI) 18 to 29) had t
o
be treated to prevent one tumour recurring within 3.5 years; i
n patients with advanced disease, 7 patients (95% CI 6 to 10) had
to
be treated to prevent such an event within 10 years. Treatment
with escalated BEACOPP caused a higher risk of adverse events s
uch
as anaemia (10 times higher) and thrombocytopenia (19 times hig
her). However, this did not lead to an increased treatment-rela
ted
mortality. In addition, there was an eight times higher risk
of secondary acute myeloid leukaemia or myelodysplastic synd
romes in
patients receiving escalated BEACOPP, but the total number of
secondary malignancies did not differ statistically within bo
th treatment
groups. Differences regarding overall survival could not be s
hown, which might be caused by the short follow-up time (less than
five
years) of three trials included. Since more than 70% of HL patie
nts survived the first five years due to chemotherapy, the diffe
rentiation
between regimens might needs more time to become apparent. Th
us, a longer follow-up and the inclusion of the recently closed
EORTC 20012 trial will allow a more definitive answer with res
pect to OS.
Nevertheless, these results can only be extrapolated to adul
t patients (16 to 60 years of age) with early unfavourable or ad
vanced staged
HL. Older patients experience more severe treatment-related
toxicity and a higher mortality during treatment than younge
r patients,
which leads to poorer survival outcome in the elderly. The rand
omised HD9elderly trial examined BEACOPP baseline compared
to
COPP/ABVD in patients older than 65 years and showed no stati
stically significant difference for overall survival (50% overa
ll survival
rate at five years in both arms), but an important higher rate of
toxic deaths, 21% compared to 8%, after treatment with BEACOP
P
baseline. Therefore, treatment approaches for elderly pati
ents are different from these for the adults
≤
60 years and the results of thisreview are only relevant for adult patients younger than 60 y
ears of age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

P L A ฉัน N L ตัว U G N G E S U M M ตัว Y Rเปรียบเทียบมาตรฐานสากลสอง chemotherสำหรับผู้ป่วยที่มีช่วงเริ่มต้นเข้า หรือขั้นสูง H apyodgkinมะเร็งต่อมน้ำเหลืองมะเร็งต่อมน้ำเหลือง Hodgkin เป็นมะเร็งของระบบน้ำเหลือง ก็ฉันs ของมะเร็งทั่วไปในผู้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษสามของชีวิต แต่มันยังเกิดขึ้นในเด็กและน้องสาวrly คน ในช่วงห้าสิบปี ถือเป็นของ mostแบบฟอร์มรักษาโรคมะเร็ง การค้นหาการรักษาด้วยการเอสประสิทธิภาพและความเป็นพิษน้อยที่สุดเป็นความท้าทายสำคัญที่สุดในการรักษามะเร็งต่อมน้ำเหลือง Hodgkin มีสองประเทศ standards สำหรับการรักษาต้นเซนต์เข้า หรือขั้นสูงอายุ Hodgkinแผล: เคมีบำบัดกับ BEACOPP เลื่อนระดับ (bleomycin อีposide/doxorubicin/cyclophosphamide/vincristine/procarbazine /prednisone) ระบบการปกครองโดยเยอรมัน Hodgkin ศึกษา Gกลุ่ม (GHSG) และยาเคมีบำบัดกับ ABVD (doxorubicin / bleomycin /vinblastine / dacarbazine) ระบบการปกครอง ที่กันอย่างแพร่หลายใช้การบse ได้รับการพิสูจน์จะ ไม่ง่ายและมีประสิทธิภาพ การยอมรับอย่างดีo จัดการเรามุ่งที่จะชี้แจงข้อดีและข้อเสียของทั้งสอง treatments โดยการเปรียบเทียบโอกาสการอยู่รอด (รอดโดยรวม), การโอกาสของการเกิดซ้ำของเนื้องอกและความถี่ของอาการไม่พึงประสงค์ eช่องระบายอากาศหลังการรักษาในผู้ป่วยก่อนเข้า stage หรือขั้นสูงในมะเร็งต่อมน้ำเหลือง Hodgkinเราพบห้าสิทธิ์ทดลอง แต่ถูกเผยแพร่ ทีนี้rials รวมเฉพาะผู้ป่วยผู้ใหญ่ (อายุ 16-60 ปี) เรารวมuded 2868ผู้ป่วยในรีวิวของเรา การวิเคราะห์แสดงโอกาสดีของ avoiding การเกิดซ้ำของเนื้องอกในผู้ป่วยที่ได้รับ chemotherapyรวมทั้ง BEACOPP เลื่อนระดับ ในผู้ที่มี unfavourabl ต้นโรค e, t มี 22 ผู้ป่วย (95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 18 ถึง 29)oได้รับการป้องกันหนึ่งเนื้องอกที่เกิดภายใน 3.5 ปี ผมมีผู้ป่วย n โรคขั้นสูง ผู้ป่วย 7 (95% CI 6-10)ถึงรักษาเพื่อป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าวภายใน 10 ปี รักษามี BEACOPP ความเสี่ยงสูงของ s เหตุการณ์ร้ายที่เกิดจากการเลื่อนระดับuchเป็นโรคโลหิตจาง (10 เท่าสูง) และภาวะเกล็ดเลือดต่ำ (ครั้งที่ 19 คะของเธอ) อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้นำไปรักษาจริงเพิ่มขึ้นเท็ดอัตราการตาย นอกจากนี้ มี 8 แต้มเท่าความเสี่ยงสูงของรองเฉียบพลันชนิดไมอิลอยด์ leukaemia หรือ myelodysplastic syndromes ในBEACOPP ผู้ป่วยได้รับการเลื่อนระดับแต่ทั้งนี้รองมะเร็งไม่แตกต่างทางสถิติภายในบ่อรักษา thกลุ่มนี้ ไม่พบความแตกต่างเกี่ยวกับความอยู่รอดโดยรวม shown ซึ่งอาจเกิดจากเวลาติดตามผลระยะสั้น (น้อยกว่าห้าปีของการทดลองสามรวมกัน ตั้งแต่ร้อยละ 70 ของ HL patients รอดห้าปีแรกเนื่องจากยาเคมีบำบัด การ differentiationระหว่างยา อาจต้องการอีกครั้งจะกลายเป็นชัดเจน Thเรา การติดตามผลนาน และรวมถึงเพิ่งปิดEORTC 20012 ที่ทดลองใช้จะช่วยให้คำตอบที่ชัดเจนมากขึ้น ด้วยความละเอียดกลิ่นการ OSอย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถเท่านั้นจะ extrapolated ให้อดุลโฆษณาหรือ t ผู้ป่วย (อายุ 16-60 ปี) ก่อนเข้าฉาก vancedHL ผู้ป่วยเก่าประสบการณ์รุนแรงมากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการรักษาความเป็นพิษและตายสูงในระหว่างการรักษามากกว่าไม่ยอมใครง่าย ๆผู้ป่วย rซึ่งนำไปสู่ผลระดับย่อมอยู่รอดในผู้สูงอายุ การแรนด์omised HD9elderly ทดลองตรวจสอบเปรียบเทียบพื้นฐาน BEACOPPถึงCOPP/ABVD ในผู้ป่วยอายุมากกว่า 65 ปี และพบว่าไม่มีโstically ความแตกต่างเพื่อความอยู่รอดโดยรวม (overa 50%จะอยู่รอดราคาที่ห้าปีทั้ง), แต่มีความสำคัญสูงกว่าอัตราพิษตาย 21% เมื่อเทียบกับ 8% หลังการรักษาด้วย BEACOPPพื้นฐาน ดังนั้น วิธีการรักษาสำหรับผู้สูงอายุได้รับents จะแตกต่างจากเหล่านี้สำหรับผู้ใหญ่≤60 ปีและผลของ thisreview จะเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยผู้ใหญ่อายุน้อยกว่า 60 yหูของอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

PLAINLANGUAGESUMMARY
เปรียบเทียบของสองมาตรฐานระหว่างประเทศของ chemother
APY สำหรับผู้ป่วยที่มีต้นไม่เอื้ออำนวยหรือขั้นสูงขั้นตอน H
odgkin
โรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง
ประเดี๋ยวประด๋าวเป็นมะเร็งของระบบน้ำเหลือง ฉัน
หนึ่งของการเกิดโรคมะเร็งที่พบบ่อยที่สุดในคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ทศวรรษที่สามของพวกเขาในชีวิต แต่มันเกิดขึ้นยังอยู่ในเด็กและ elde
คน rly ในช่วงห้าสิบปีมันได้กลายเป็นหนึ่งในม.
ost
รูปแบบของโรคมะเร็งรักษาได้ เพื่อหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการรักษาที่ดีกับ
การรับรู้ความสามารถ EST และความเป็นพิษน้อยเป็นความท้าทายที่สำคัญที่สุดใน
การรักษาโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองประเดี๋ยวประด๋าว มีสอง STA นานาชาติ
ndards สำหรับการรักษาในช่วงต้นเสียเปรียบหรือขั้นสูงเซนต์
อายุประเดี๋ยวประด๋าว
ยาเคมีบำบัดที่มีเพิ่มขึ้น BEACOPP (Bleomycin / ETO: มะเร็งต่อมน้ำเหลือง
poside / doxorubicin / cyclophosphamide / vincristine / procarba
แมกกาซีน /
prednisone) ระบบการปกครองที่ริเริ่มโดยเยอรมันประเดี๋ยวประด๋าวศึกษา G
roup ( GHSG) และเคมีบำบัดกับ ABVD (doxorubicin / Bleomycin /
vinblastine / dacarbazine) ระบบการปกครองที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย becau
SE มันได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพดีพอสมควรและ T ง่าย
o การบริหาร.
เรามีวัตถุประสงค์เพื่อชี้แจงข้อดีและข้อเสียของทั้งสอง T
reatments โดยการเปรียบเทียบโอกาสของการอยู่รอด (การรอดชีวิตโดยรวม
) ซึ่งเป็น
โอกาสของการเกิดซ้ำของเนื้องอกและความถี่ของ e ไม่พึงประสงค์
ช่องระบายอากาศหลังการรักษาในผู้ป่วยที่มีต้นเสียเปรียบ s
Tage หรือ
ขั้นสูงโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองเวทีประเดี๋ยวประด๋าว.
เราพบห้าการทดลองมีสิทธิ์ แต่อย่างหนึ่งที่ถูกยกเลิกการเผยแพร่ . เหล่านี้ T
rials รวมผู้ป่วยเฉพาะผู้ใหญ่ (16-60 ปี) เราพร้อม
uded 2868
ผู้ป่วยในการตรวจสอบของเรา การวิเคราะห์แสดงให้เห็นถึงโอกาสที่ดีของ AV
oiding การกำเริบของเนื้องอกในผู้ป่วยที่ได้รับ chemoth
erapy
รวมทั้ง BEACOPP เพิ่มขึ้น ในผู้ที่มีต้น unfavourabl
โรค E ผู้ป่วย 22 (95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 18-29) ได้ T
o
ได้รับการปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อป้องกันไม่ให้เนื้องอกที่เกิดขึ้นภายใน 3.5 ปี; ฉัน
n ผู้ป่วยที่มีโรคขั้นสูง 7 ราย (95% CI 6-10) มี
การ
ได้รับการปฏิบัติเพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ดังกล่าวภายใน 10 ปี การรักษา
ด้วยการเพิ่มขึ้น BEACOPP ก่อให้เกิดความเสี่ยงที่สูงขึ้นของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ s
UCH
เป็นโรคโลหิตจาง (10 ครั้งสูงกว่า) และภาวะเกล็ดเลือดต่ำ (19 ครั้ง hig
เธอ) แต่นี้ไม่ได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นการรักษาจริง
ted
การตาย นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงแปดครั้งสูง
ของรองมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลันหรือ synd myelodysplastic
กรุงโรมใน
ป่วยที่ได้รับเพิ่มขึ้น BEACOPP แต่จำนวนรวมของ
โรคมะเร็งรองไม่แตกต่างกันทางสถิติภายในบ่อ
TH รักษา
กลุ่ม ความแตกต่างเกี่ยวกับการรอดชีวิตโดยรวมอาจจะไม่ s
hown ซึ่งอาจจะเกิดจากเวลาติดตามสั้น (น้อยกว่า
ห้า
ปี) ในสามของการทดลองรวม ตั้งแต่กว่า 70% ของ HL patie
NTS รอดชีวิตห้าปีแรกเนื่องจากการรักษาด้วยเคมีบำบัดที่ diffe
rentiation
ระหว่างยาอาจจะต้องใช้เวลามากขึ้นที่จะกลายเป็นที่ชัดเจน Th
เราอีกต่อไปติดตามและรวมถึงเมื่อเร็ว ๆ นี้ปิด
EORTC 20012 ทดลองจะช่วยให้คำตอบที่ชัดเจนมากขึ้นด้วยความละเอียด
pect ระบบปฏิบัติการ.
อย่างไรก็ตามผลลัพธ์เหล่านี้เท่านั้นที่สามารถคาดเดาต่อไปอดุลย์
ผู้ป่วย T (16-60 ปี) กับต้นที่ไม่เอื้ออำนวยหรือโฆษณา
vanced ฉาก
HL ผู้ป่วยสูงอายุมีประสบการณ์เกี่ยวข้องกับการรักษาที่รุนแรงมากขึ้น
เป็นพิษและอัตราการตายที่สูงขึ้นในระหว่างการรักษากว่า Younge
ผู้ป่วย R,
ซึ่งนำไปสู่ผลการอยู่รอดที่ยากจนกว่าในผู้สูงอายุ แรนด์
omised ทดลอง HD9elderly ตรวจสอบ BEACOPP พื้นฐานเทียบ
เพื่อ
COPP / ABVD ในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า 65 ปีและพบว่าไม่มี stati
stically ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเพื่อความอยู่รอดโดยรวม (50% Overa
อยู่รอด LL
อัตราห้าปีในแขนทั้งสองข้าง) แต่ที่สำคัญอัตราที่สูง
การเสียชีวิตที่เป็นพิษ 21% เมื่อเทียบกับ 8% หลังการรักษาด้วย BEACOP
P
พื้นฐาน ดังนั้นการรักษาแนวทางสำหรับผู้สูงอายุ Pati
ents จะแตกต่างจากเหล่านี้สำหรับผู้ใหญ่
≤
60 ปีและผลการ thisreview ที่มีเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่อายุน้อยกว่า 60 ปี
หูอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

P L A i n l n g u g E S U M A R Yการเปรียบเทียบของทั้งสอง chemother มาตรฐานสากลของผู้ป่วยที่มีระดับต้น apy ขั้นสูงระยะ H หรือodgkinมะเร็งต่อมน้ำเหลืองHodgkin Lymphoma เป็นเนื้อร้ายของระบบน้ำเหลือง . มันฉันเป็นหนึ่งในมะเร็งที่พบมากที่สุดในวัยรุ่น โดยเฉพาะในทศวรรษที่สามของชีวิต แต่มันเกิดขึ้นในเด็ก และ เ เดrly คน ภายในห้าสิบปีล่าสุด มันได้กลายเป็นหนึ่งของม.OSTรูปแบบระยะของโรคมะเร็ง การค้นหาการรักษาที่ดีที่สุดกับดีประสิทธิภาพและความเป็นพิษน้อยที่สุด และที่สำคัญมากที่สุดในการท้าทายการรักษามะเร็งต่อมน้ำเหลือง Hodgkin . มีอยู่สองช่วง อินเตอร์เนชั่นแนลndards สำหรับการรักษาต้นเดียวกันหรือขั้นสูงเซนต์อายุประเดี๋ยวประด๋าวมะเร็งต่อมน้ำเหลือง : คีโมกับเพิ่มขึ้น beacopp ( bleomycin / เอโต้poside / / / / procarba วินคริสทีนด้วยการใช้ดอกโซรูบิซินซิงค์ /ได้รับ Deltasone ) ริเริ่มโดยเยอรมัน Hodgkin ศึกษาก.กลุ่มผู้ผลิต ( ghsg ) และเคมีบำบัดกับ abvd ( doxorubicin / bleomycin /วินบลาสทีน / ดาคาร์บาซีน ) regimen ซึ่งเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพราะเซ มันได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพดี และง่ายที่จะยอมรับo การจัดการเรามุ่งที่จะอธิบายข้อดีและข้อเสียของทั้งสองทีreatments เปรียบเทียบโอกาสรอด ( รอดโดยรวม)โอกาสของการเกิดเนื้องอก และความถี่ของอาการไม่พึงประสงค์จากอีช่องระบายอากาศหลังการรักษาในผู้ป่วยซึ่งเป็นก่อนวัน หรือขั้นสูง Hodgkin Lymphoma .เราพบห้าการทดลองที่มีแต่คนเผยแพร่ . เหล่านี้ทีเรียล รวมผู้ป่วยผู้ใหญ่เท่านั้น ( 16 อายุ 60 ปี ) เรา !uded แฟลชผู้ป่วย ในการตรวจสอบของเรา การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า โอกาสดีของ เอวีoiding เกิดเนื้องอกในผู้ป่วยที่ได้รับ chemotherapyรวมทั้งยกระดับ beacopp . ในช่วงต้น unfavourabl เหล่านั้นด้วยและโรค 22 ราย ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 18 ถึง 29 ) Tโอได้รับการรักษาเพื่อป้องกันไม่ให้เนื้องอกที่เกิดขึ้นภายในหนึ่ง 3.5 ปี ฉัน- ผู้ป่วยโรคขั้นสูง 7 ราย ( 95% CI 6 ถึง 10 ) มีเพื่อถือว่าเพื่อป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าว ภายใน 10 ปี การรักษากับเพิ่มขึ้น beacopp ทำให้เกิดความเสี่ยงสูงของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ของuchเป็นภาวะโลหิตจาง ( สูงกว่า 10 เท่า ) และภาวะเกล็ดเลือดน้อยนัก ( 19 ครั้งเธอ ) อย่างไรก็ตาม , นี้ไม่ได้นำไปสู่การรักษาจริงเพิ่มขึ้นเท็ดการตาย นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงสูงแปดครั้งเป็นชนิดเฉียบพลัน หรือร่างกาย synd ลูคีเมียโรเมส ในผู้ป่วยที่ได้รับเพิ่มขึ้น beacopp แต่จำนวนของมะเร็งทุติยภูมิไม่แตกต่างกันทางสถิติภายในบ่อการรักษากลุ่ม ความแตกต่างเกี่ยวกับการอยู่รอดโดยรวมไม่สามารถเhown ซึ่งอาจจะเกิดจากการสั้น ( น้อยกว่าห้าปี ) 3 ครั้งรวม เพราะกว่า 70% ของ HL patieNTS รอดห้าปีแรกเนื่องจากการ diffe เคมีบําบัดrentiationระหว่างการรักษาอาจต้องใช้เวลามากขึ้นที่จะกลายเป็นความ thเรา แล้วมีการติดตามและรวมของเมื่อเร็ว ๆนี้ปิดeortc 1 การทดลองจะให้คำตอบที่ชัดเจนกับ respect กับ OSอย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถจะคาดให้ อดุลย์ไม่ผู้ป่วย ( 16 อายุ 60 ปี ) กับต้นเดียวกันหรือโฆษณาvanced จำกัดHL . ประสบการณ์รุนแรงมากขึ้น treatment-related รุ่นเก่าความเป็นพิษและตายในระหว่างการรักษาที่สูงกว่ามีอายุน้อยกว่าR ผู้ป่วยซึ่งจะนำไปสู่อัตราการอยู่รอดผลในผู้สูงอายุ แรนด์omised hd9elderly ทดลองตรวจสอบ beacopp เทียบพื้นฐานเพื่อทองแดง / abvd ในผู้ป่วยอายุมากกว่า 65 ปี และพบว่าไม่มี statistically ความแตกต่างเพื่อการอยู่รอดโดยรวม ( 50% overaจะรอดคะแนนที่ 5 ปีในแขนทั้ง 2 ข้าง ) แต่อัตราที่สูงขึ้นของสำคัญผู้เสียชีวิตเป็นพิษ ร้อยละ 21 เมื่อเทียบกับ 8% หลังการรักษาด้วย beacoppพื้นฐาน ดังนั้น การรักษาแนวทางผู้สูงอายุปาตีents แตกต่างจากเหล่านี้สำหรับผู้ใหญ่≤60 ปี และผลของ thisreview เท่านั้นที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่อายุน้อยกว่า 60 Yหูของอายุ