“You are not in the wrong, it is my

“You are not in the wrong, it is my responsibility”

Such honest words, was not pleasing to Ji Wu Jiu’s ears. He slowly bend his waist, both his hands slide down from her shoulders, linking them together, he held Ye Zhen Zhen in his arms.

Looking down, he closed his eyes and with his lips right next to Ye Zhen Zhen’s ears, he gently said “ Zhen Zhen, don’t be like this. Since you don’t like it, i will not touch you”

“Your majesty, actually the reason of why I want to vomit, is not because I hate you, but I think… I am sick” Ye Zhen Zhen said, a bit distressed about it.

Ji Wu Jiu opened his eyes, “What do you mean?”

“A type of weird disease maybe’ Ye Zhen Zhen said while looking down, not sure how she should explain to him. The first time, she was not too sure, but the second time, she felt it, as long as the thought of Ji Wu Jiu being with many other woman doing that thing before, and now to do this with her.. she will feel very disgusted, not only her heart feel it was disgusting, her stomach will feel it was disgusting as well.

But this feeling was not easy to describe, so she does not know what she should say.

“If it is a type of sickness, there should be a way to cure it, you do not have to worry too much” Ji Wu Jiu consoled her.

Ye Zhen Zhen nodded, “Your majesty.. if you…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณไม่ได้อยู่ในไม่ถูกต้อง มันเป็นความรับผิดชอบของฉัน"คำเช่นความซื่อสัตย์ ไม่พอใจจีวู Jiu หู เขาช้างอเอว ทั้งสองของเขามือสไลด์ลงจากไหล่ของเธอ เชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน เขาจัดเยเจินเจินในอ้อมแขนของเขามองลง เขาปิดตาของเขา และกับริมฝีปากของเขาติดหูเยเจินเจินเป็น เขาเบา ๆ ว่า "เจินเจิน ไม่ได้ดังนี้ เนื่องจากคุณไม่ชอบ ฉันจะไม่สัมผัสคุณ""มหาบพิตร จริง สาเหตุของเหตุอยากอาเจียน คือไม่ได้ เพราะฉันเกลียดคุณ แต่ฉันคิดว่า... ฉันป่วย"เย่เจินเจินเป่ากล่าว บิตลก็เลยจิวจิววูจิเปิดตา "ไม่คุณหมายถึงอะไร""บางทีโรคแปลก ๆ ชนิดหนึ่ง ' เย่เจินเจินกล่าวขณะลง ไม่แน่ใจว่าเธอควรอธิบายให้เขา ครั้งแรก เธอไม่แน่ใจว่าเกินไป แต่ครั้งที่สอง เธอก็รู้สึกมัน ตราบเท่าความคิดของจิวดูวูจิอยู่กับผู้หญิงอื่นทำว่าสิ่งก่อน และตอนนี้ทำกับเธอมาก... เธอจะรู้สึกมาก disgusted วิวทะเลสวยไม่เท่ารู้สึกหัวใจเธอมันน่าขยะแขยง ท้องของเธอจะรู้สึกเช่นนั้นแต่ความรู้สึกนี้ไม่ต้องอธิบาย เพื่อเธอไม่รู้สิ่งที่เธอควรกล่าวว่า"ถ้าชนิดของโรค ควรมีวิธีการรักษานี้ คุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป" จิวู Jiu consoled เธอเจินเจินเย nodded "มหาบพิตร... ถ้าคุณ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณไม่ได้อยู่ในที่ไม่ถูกต้องเป็นความรับผิดชอบของฉัน" คำพูดดังกล่าวตรงไปตรงมาไม่ได้เจริญหูจีวู Jiu ของ เขาค่อย ๆ งอเอวของเขาทั้งสองมือของเขาเลื่อนลงมาจากไหล่ของเธอเชื่อมโยงเข้าด้วยกันที่เขาจัดขึ้นเจ้า Zhen Zhen ในอ้อมแขนของเขา. มองลงเขาปิดตาของเขาและด้วยริมฝีปากของตนที่ถูกต้องต่อไปที่หูของเจ้า Zhen Zhen เขาเบา ๆ กล่าวว่า "Zhen Zhen ไม่เป็นเช่นนี้ เนื่องจากคุณไม่ชอบมันจะไม่สัมผัสคุณ "" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณจริงเหตุผลว่าทำไมผมอยากจะอาเจียนเป็นไม่ได้เพราะฉันเกลียดคุณ แต่ฉันคิดว่า ... ฉันป่วย "เจ้า Zhen Zhen กล่าวว่าบิต มีความสุขกับมัน. จีวู Jiu เปิดตาของเขา "คุณหมายความว่ายังไง?" "ชนิดของโรคอาจจะแปลก 'เจ้า Zhen Zhen กล่าวว่าในขณะที่มองลงไม่แน่ใจว่าเธอควรจะอธิบายให้เขา ครั้งแรกที่เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ครั้งที่สองที่เธอรู้สึกว่ามันตราบใดที่ความคิดของจีวู Jiu อยู่กับผู้หญิงคนอื่น ๆ อีกมากมายทำสิ่งนั้นมาก่อนและตอนนี้การทำเช่นนี้กับเธอ .. เธอจะรู้สึก เบื่อหน่ายมากไม่เพียง แต่หัวใจของเธอรู้สึกว่ามันเป็นที่น่าขยะแขยงท้องของเธอจะรู้สึกว่ามันเป็นที่น่าขยะแขยงเช่นกัน. แต่ความรู้สึกนี้ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะอธิบายดังนั้นเธอจึงไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอควรจะพูดว่า. "ถ้ามันเป็นประเภทของการเจ็บป่วยที่ ควรจะมีวิธีที่จะรักษามันคุณจะได้ไม่ต้องกังวลมากเกินไป "จีวู Jiu ปลอบโยนเธอ. เจ้า Zhen Zhen พยักหน้า" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ .. ถ้าคุณ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไร มันเป็นความรับผิดชอบของฉัน "

เช่นเที่ยงตรงคำไม่เจริญหูของจีวูจิน เขาค่อยๆโน้มเอวของเขา มือของเขาเลื่อนลงจากไหล่ของเธอ แล้วเชื่อมมันเข้าด้วยกัน เขาจับเจ้าเจินเจินในอ้อมแขนของเขา . . . . . .

มองลง เขาหลับตาลงและริมฝีปากของเขาอยู่ข้างหูของเจินเจินจง เขาเบา ๆว่า " เจิน เจิน อย่าทำแบบนี้ถ้าคุณไม่ชอบมัน ผมจะไม่แตะต้องเธอ "

" ฝ่าบาท ที่จริงเหตุผลว่าทำไม ผมถึงอยากจะอ้วก ไม่ใช่เพราะฉันเกลียดคุณ แต่ฉันว่า . . . . . . . ฉันป่วย " เจ้าเจินเจินว่ากังวลเกี่ยวกับมัน

จีวูจินลืมตา " คุณหมายถึงอะไร ? "

" ชนิดของโรคที่แปลกเจ้าเจินเจินบอกว่าอาจจะมองลง ไม่แน่ใจว่าเธอควรจะอธิบายให้เขาฟัง ครั้งแรกเธอไม่ค่อยแน่ใจ แต่ครั้งที่สอง เธอรู้สึกได้ ตราบใดที่ความคิดของจีวูจินมีหลายอื่น ๆผู้หญิงคนนี้ทำสิ่งนั้นก่อน แล้วทำแบบนี้กับเธอ . . . เธอจะรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่เพียง แต่หัวใจเธอ รู้สึกว่ามันน่ารังเกียจ ท้องเธอจะรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจเช่นกัน

แต่ความรู้สึกนี้มันไม่ง่ายที่จะอธิบาย เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอควรพูด

" ถ้ามันเป็นชนิดของการเจ็บป่วย ควรมีวิธีการรักษานั้น คุณไม่ต้องเป็นห่วงมาก " จีอู๋จิ่วปลอบโยนเธอ

ท่านจิน จินพยักหน้า " ฝ่าบาท . . . . . . . ถ้าคุณ . . . . . . . "