NARRATOR: Once upon a time there wa

NARRATOR: Once upon a time there was a little village in the middle of the woods. One day there was going to be a contest to see who could cut more trees. That day, Tim, the youngest man in the village, decided to enter the contest.
TIM: Father, I am sure I’ll win this contest!. I’m young, big and strong.
FATHER: I know, but don’t be too sure.
TIM: This afternoon I’ll come back home with the priz. A thousand gold coins!. And you will never have to work again in your entire life.
FATHER: I hope so, son.
Tim: I have to go.
FATHER: Good luck!.
NARRATOR: A few hours later, only two finalists remained. Tim and a very old man.
TIM: Well, well, well, this is going to be easier than what I thought. Mmm, in a few minutes that old man will be out of the contest.
JURY 1: Are you both ready?.
OLD MAN: Whenever you say.
JURY 2: Start… now!.
NARRATOR: Both man started to cut the trees. An hour later, the old man sat under a tree.
TIM: What’s wrong with him?. Doesn’t he want to win?. Well, what do I care, I have to work faster and faster. I can’t stop!.
NARRATOR: Then the old man stood up, and began to cut trees once again. But an hour later, he sat down again under the tree.
TIM: I can’t believe it!. He got tired again!.
JURY 1: Stop!.
JURY 2: Time’s up!. Let’s count the trees.
NARRATOR: The jury counted the trees, and the old man was the one that cut more trees.
TIM: It’s impossible!. He sat often to rest!. Count the trees again!.
JURY 1: Very well, we’ll count the trees again.
JURY: I am sure we didn’t make a mistake.
NARRATOR: A few minutes later, the jury said.
JURY 1: The old man won the contest, there’s no doubt about it.
JURY 2: We are sorry Tim, but you lost.
TIM: How could it be?. I must know how he did it, I must learn something from this experience.
NARRATOR: So Tim asked the old man how he did it.
TIM: Tell me, old man, how did you do it?. I saw you sitting under that tree, several times, and I didn’t stop for a minute.
OLD MAN: Look young man, I wasn’t resting under that tree.
TIM: Then, what were you doing there?.
OLD MAN: I sat often to sharpen my ax. It’s very important that once in a while you too sit down to sharpen your ax, or you will not reach your goal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บรรยาย: กาลครั้งหนึ่งมีหมู่บ้านเล็ก ๆ กลางป่า วันหนึ่งมีไปได้ประกวดดูที่สามารถตัดต้นไม้ วันที่ ทิม คนอายุน้อยที่สุดในหมู่บ้าน ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมการแข่งขันทิม: พ่อ ฉันแน่ใจว่า ฉันจะชนะการประกวดนี้ ผมหนุ่ม ใหญ่ และแข็งแรงพ่อ: ฉันรู้ แต่ไม่ควรเกินไปทิม: บ่ายนี้จะมากับ priz พันเหรียญทอง และคุณจะไม่ต้องทำงานอีกครั้งในชีวิตของคุณทั้งหมดพ่อ: ผมหวังให้ ลูกชายทิม: ผมต้องไปพ่อ: โชคดีผู้บรรยาย: กี่ชั่วโมงต่อมา เข้ารอบสองยังคง ทิมและคนแก่มากทิม: ดี ดี ดี นี้เป็นไปได้ง่ายกว่าที่ผมคิด Mmm กี่นาที คนเก่าที่จะได้จากการประกวดคณะที่ 1: มีพร้อมทั้งสองชายชรา: เมื่อใดก็ตามที่คุณพูดคณะที่ 2: เริ่มต้น...ตอนนี้ผู้บรรยาย: ทั้งสองคนเริ่มตัดต้นไม้ ชั่วโมงต่อมา เฒ่านั่งใต้ต้นไม้ทิม: มีอะไรผิดปกติกับเขา เขาไม่ต้องการชนะ ดี สิ่งที่จะดูแล มีการทำงานได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้น ฉันไม่สามารถหยุดผู้บรรยาย: แล้วชายชราลุกขึ้นยืน และเริ่มตัดต้นไม้อีกครั้ง ชั่วโมงต่อมา เขานั่งลงอีกครั้งภายใต้ต้นไม้ได้ทิม: ผมไม่เชื่อว่ามัน เขาได้เหนื่อยอีกครั้งคณะที่ 1: หยุดคณะที่ 2: เวลาของขึ้น ลองนับต้นไม้ผู้บรรยาย: คณะนับต้นไม้ และคน ที่ตัดต้นไม้ทิม: มันเป็นไปไม่ได้ เขานั่งบ่อยที่เหลือ นับต้นไม้อีกครั้งคณะที่ 1: ดี เราจะนับจำนวนต้นไม้อีกด้วยคณะ: ผมมั่นใจว่า เราไม่ได้ทำผิดผู้บรรยาย: กี่นาทีต่อมา คณะกรรมการกล่าวว่าคณะที่ 1: คนเก่าได้รับรางวัลการประกวด มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันคณะที่ 2: เรามีทิมขออภัย แต่คุณสูญเสียทิม: ว่ามันอาจจะ ผมต้องรู้ว่าเขาไม่ได้ ฉันต้องเรียนรู้จากประสบการณ์นี้ผู้บรรยาย: ดังนั้นทิมถามคนวิธีการที่เขาไม่ทิม: บอก ชายชรา คุณทำได้ ผมเห็นคุณนั่งอยู่ใต้ต้นไม้นั้น หลายครั้ง และฉันไม่หยุดสำหรับนาทีคนเก่า: มองชายหนุ่ม ฉันไม่ได้พักผ่อนใต้ต้นไม้ที่ทิม: แล้ว สิ่งที่คุณกำลังทำมีชาย: ฉันนั่งมักจะคมชัด ax ของฉัน มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่นาน ๆ คุณเกินไปนั่งคมชัด ax ของคุณ หรือคุณจะเข้าถึงเป้าหมายของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรยาย: กาลครั้งหนึ่งมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ในช่วงกลางของป่า วันหนึ่งมีเป็นไปได้การประกวดเพื่อดูว่าใครจะตัดต้นไม้มากขึ้น วันนั้นทิมน้องชายในหมู่บ้านตัดสินใจที่จะเข้าร่วมการแข่งขัน.
TIM: พ่อผมมั่นใจว่าฉันจะชนะการประกวดครั้งนี้ !. ฉันหนุ่มใหญ่และแข็งแรง.
พ่อ: ฉันรู้ แต่ไม่แน่ใจว่าเกินไป.
TIM: วันนี้เวลาบ่ายผมจะกลับมาบ้านพร้อมกับ priz พันเหรียญทอง !. และคุณจะไม่ต้องทำงานอีกครั้งในชีวิตทั้งหมดของคุณ.
พ่อ: ฉันหวังว่าดังนั้นลูกชาย.
ทิม: ฉันต้องไป.
พ่อ: ขอให้โชคดี !.
บรรยาย: ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเพียงสองผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้ายยังคงอยู่ ทิมและคนแก่มากแล้ว.
TIM: ดีดีดีนี้เป็นไปได้ง่ายกว่าสิ่งที่ฉันคิด . อืมในไม่กี่นาทีที่คนเก่าจะออกจากการประกวด
JURY 1: คุณพร้อมทั้ง ?.
OLD MAN: เมื่อใดก็ตามที่คุณพูดว่า.
คณะตุลาการที่ 2: เริ่ม ... ตอนนี้ !.
บรรยาย: ผู้ชายทั้งคู่ก็เริ่มที่จะตัดต้นไม้ ชั่วโมงต่อมาชายชรานั่งอยู่ใต้ต้นไม้.
TIM: มีอะไรผิดปกติกับเขา ?. เขาไม่ต้องการที่จะชนะ ?. ดีสิ่งที่ผมดูแลผมต้องทำงานได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ฉันไม่สามารถหยุด !.
บรรยาย: แล้วชายชราลุกขึ้นยืนและเริ่มที่จะตัดต้นไม้อีกครั้ง แต่ชั่วโมงต่อมาเขานั่งลงอีกครั้งภายใต้ต้นไม้.
TIM: ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน !. เขาก็เริ่มเบื่ออีกครั้ง !.
JURY 1: หยุด !.
JURY 2: เวลาขึ้น !. ลองนับต้นไม้.
บรรยาย: คณะลูกขุนนับต้นไม้และชายชราเป็นคนหนึ่งที่ตัดต้นไม้มากขึ้น.
TIM: มันเป็นไปไม่ได้ !. เขานั่งอยู่กับส่วนที่เหลือมักจะ !. นับต้นไม้อีกครั้ง !.
JURY 1: ดีมากเราจะนับต้นไม้อีกครั้ง.
คณะตุลาการ: ผมมั่นใจว่าเราไม่ได้ทำผิดพลาด.
บรรยาย: ไม่กี่นาทีต่อมาคณะลูกขุนกล่าว.
คณะตุลาการ 1: ชายชรา ได้รับรางวัลการประกวดมีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันไม่.
คณะตุลาการ 2: ขออภัยทิม แต่คุณหายไป.
TIM: วิธีการอาจจะ ?. ฉันจะต้องรู้ว่าเขาทำได้อย่างไรผมต้องเรียนรู้อะไรจากประสบการณ์นี้.
บรรยาย: ดังนั้นทิมถามชายชราคนหนึ่งว่าเขาทำได้อย่างไร.
TIM: Tell Me, ชายชราวิธีการที่คุณทำมัน ?. ผมเห็นคุณนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ที่หลายต่อหลายครั้งและผมก็ไม่ได้หยุดสำหรับนาที.
คนเก่า: มองชายหนุ่มผมไม่ได้ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ที่.
TIM: แล้วสิ่งที่คุณกำลังทำมี ?.
ชายชรา : ผมนั่งที่มักจะให้ความคมชัดของขวานของฉัน มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่ครั้งในขณะที่คุณก็นั่งลงเพื่อเพิ่มความคมชัดขวานของคุณหรือคุณจะไม่สามารถเข้าถึงเป้าหมายของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้บรรยาย : กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านเล็กๆ กลางป่า สักวันต้องมีการแข่งขันเพื่อดูว่าใครสามารถตัดต้นไม้มากขึ้น วันนั้น ทิม ผู้ชายที่อายุน้อยที่สุดในหมู่บ้าน ตัดสินใจที่จะส่งประกวดทิม : พ่อครับ ผมมั่นใจว่าผมจะชนะการแข่งขันนี้ ผมหนุ่ม ใหญ่และแข็งแรงพ่อรู้ แต่ไม่มั่นใจเหมือนกันทิม : บ่ายนี้ผมจะกลับบ้านกับ priz . ทองเป็นพันเหรียญ และคุณจะไม่ต้องทำงานอีกครั้งในชีวิตทั้งหมดของคุณพ่อหวังว่าลูกทิม : ฉันต้องไปแล้วพ่อ : โชคดี ! .ผู้บรรยาย : อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เข้ารอบสอง เท่านั้นที่ยังคงอยู่ ทิมและผู้ชายเก่ามากทิม : ดี ดี ดี นี้จะง่ายกว่าที่คิด อืม ในไม่กี่นาที ตาแก่นั่นจะออกจากการประกวดคณะลูกขุน 1 : คุณพร้อมหรือยัง ? .ชายชรา : เมื่อใดก็ตามที่คุณพูดคณะลูกขุนที่ 2 : เริ่มต้น . . . . . . . เดี๋ยวนี้ ! .( บรรยาย ) ทั้งชายเริ่มตัดต้นไม้ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ชายชรานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ทิม : เกิดอะไรขึ้นกับเขา ? ไม่เขาต้องการที่จะชนะ ดี ฉันไม่สนใจ ฉันต้องทำงานได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ฉันไม่สามารถหยุด .บรรยาย หลังจากนั้นชายชราลุกขึ้นและเริ่มที่จะตัดต้นไม้อีกครั้ง แต่ชั่วโมงต่อมา เขานั่งลงอีกครั้ง ใต้ต้นไม้ทิม : ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน ! เขาเหนื่อยอีกแล้ว .คณะลูกขุน 1 : หยุด ! .คณะลูกขุน 2 : หมดเวลา ลองนับต้นไม้ผู้บรรยาย : คณะลูกขุนนับต้นไม้ ชายชราเป็นคนตัดต้นไม้มากขึ้นทิม มันเป็นไปไม่ได้ ! เขานั่งบ่อยๆ เพื่อพักผ่อน นับต้นไม้อีกครั้ง .คณะลูกขุน 1 : ดีมาก เราจะนับต้นไม้อีกครั้งคณะลูกขุน : ผมมั่นใจว่าเราไม่ได้ทำผิดบรรยาย ไม่กี่นาทีต่อมาคณะลูกขุนกล่าวคณะลูกขุน 1 : ชายชราที่ชนะการประกวด มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันคณะลูกขุน 2 : เราขอโทษนะทิม แต่คุณหายไปทิม : เป็นไปได้ยังไง ? ? ผมจะรู้ได้ยังไง ฉันต้องเรียนรู้จากประสบการณ์นี้ผู้บรรยาย : ทิมเลยถามลุงว่าเขาทำมันได้ยังไงทิม : บอก ลุง เธอทำอย่างนั้นได้ยังไง ผมเห็นเธอนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนั้น หลายๆ ครั้ง และผมก็ไม่ได้หยุดสักครู่ชายชรา : ดูหนุ่ม ผมไม่ได้พักใต้ต้นไม้นั้นทิม : แล้วคุณไปทำอะไรที่นั่น ? .ชายแก่ : ผมนั่งอยู่บ่อยๆ ลับขวานของฉัน มันสำคัญมากที่ครั้งหนึ่งในขณะที่คุณก็นั่งลับขวานของคุณ หรือคุณจะเข้าถึงเป้าหมายของคุณ