The code, if you know a little x86,

The code, if you know a little x86, is actually quite easy to understand2. The first instruction moves the value zero (shown as $0x0) into the virtual memory address of the location of the array; this address is computed by taking the contents of %edi and adding %eax multiplied by four to it. Thus, %edi holds the base address of the array, whereas %eax holds the
array index (i); we multiply by four because the array is an array of integers, each of size four bytes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รหัส ถ้าคุณรู้ว่า x86 เล็กน้อย เป็นจริงค่อนข้างง่าย understand2 คำสั่งแรกค่าศูนย์ (แสดงเป็น $0x0) ย้ายไปอยู่หน่วยความจำเสมือนของสถานที่ของอาร์เรย์ ที่อยู่นี้คำนวณ โดยการนำเนื้อหาของ% edi และเพิ่ม% eax คูณ ด้วยสี่ไป ดังนั้น, % edi ถืออยู่พื้นฐานของอาร์เรย์ ในขณะที่เก็บ% eaxดัชนีแถวลำดับ (i); เราคูณ ด้วย 4 เนื่องจากอาร์เรย์เป็นอาร์เรย์ของจำนวนเต็ม แต่ละไบต์ขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รหัสถ้าคุณรู้ x86 เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นจริงค่อนข้างง่ายที่จะ understand2 การเรียนการสอนครั้งแรกที่ย้ายค่าเป็นศูนย์ (แสดงเป็น $ 0x0) ลงในหน่วยความจำเสมือนที่อยู่ของสถานที่ตั้งของอาร์เรย์; ที่อยู่นี้คือการคำนวณโดยการใช้เนื้อหาของ EDI% และเพิ่ม EAX% คูณด้วยสี่ถึงมัน ดังนั้น% EDI ถืออยู่ฐานของอาร์เรย์ขณะ eax% ถือ
ดัชนีอาร์เรย์ (i); เราคูณสี่เพราะอาร์เรย์เป็นอาร์เรย์ของจำนวนเต็มแต่ละขนาดสี่ไบต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รหัสถ้าคุณทราบว่าใช้น้อย เป็นจริงค่อนข้างง่ายที่จะ understand2 . การย้ายแรกค่าศูนย์ ( แสดงเป็น $ 0x0 ) ลงในหน่วยความจำเสมือนที่อยู่ของสถานที่ตั้งของอาร์เรย์ ; ที่อยู่นี้จะคำนวณโดยการใช้เนื้อหาของ % EDI เพิ่ม % eax คูณด้วย 4 จะได้ ดังนั้น % EDI ถือฐานที่อยู่ของอาร์เรย์ ในขณะที่ % eax ถือดัชนีอาร์เรย์ ( ) ; เราคูณด้วยสี่ เพราะอาร์เรย์ที่เป็นอาร์เรย์ของจำนวนเต็มแต่ละขนาด 4 ไบต์