Does the language you speak affect

Does the language you speak affect how you think about the world? This question
is taken up in three experiments. English and Mandarin talk about time differently—
English predominantly talks about time as if it were horizontal, while Mandarin also
commonly describes time as vertical. This difference between the two languages is
reflected in the way their speakers think about time. In one study, Mandarin speakers
tended to think about time vertically even when they were thinking for English
(Mandarin speakers were faster to confirm that March comes earlier than April if
they had just seen a vertical array of objects than if they had just seen a horizontal
array, and the reverse was true for English speakers). Another study showed that the
extent to which Mandarin–English bilinguals think about time vertically is related to
how old they were when they first began to learn English. In another experiment
native English speakers were taught to talk about time using vertical spatial terms
in a way similar to Mandarin. On a subsequent test, this group of English speakers
showed the same bias to think about time vertically as was observed with Mandarin
speakers. It is concluded that (1) language is a powerful tool in shaping thought
about abstract domains and (2) one’s native language plays an important role in
shaping habitual thought (e.g., how one tends to think about time) but does not
entirely determine one’s thinking in the strong Whorfian sense.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาคุณพูดมีผลต่อวิธีคิดเกี่ยวกับโลกหรือไม่ คำถามนี้ถูกใช้ไปในการทดลอง 3 ภาษาอังกฤษและจีนกลางพูดถึงเวลาแตกต่างกันภาษาอังกฤษเป็นการเจรจาเกี่ยวกับเวลานั้นแนวนอน ในขณะที่แมนดารินยังโดยทั่วไปอธิบายเป็นแนวตั้ง มีความแตกต่างระหว่างสองภาษานี้ผลแบบลำโพงความคิดเกี่ยวกับเวลา ในหนึ่งการศึกษา ภาษาจีนกลางมีแนวโน้มที่คิดเวลาตามแนวตั้งได้เมื่อพวกเขาได้คิดสำหรับภาษาอังกฤษ(ภาษาแมนดารินได้เร็วเพื่อ ยืนยันว่า มีนาคมมาก่อนหน้าเมษายนถ้าพวกเขาเพียงเห็นอาร์เรย์แนวตั้งของวัตถุกว่าถ้าพวกเขาเพียงแค่เห็นเป็นแนวนอนเรย์ และกลับตัวได้จริงสำหรับภาษาอังกฤษ) ศึกษาอื่นพบว่าการเกี่ยวข้องกับขอบเขตที่แมนดาริน – อังกฤษ bilinguals คิดเวลาแนวตั้งอายุพวกเขาเมื่อพวกเขาเริ่มแรกการเรียนภาษาอังกฤษ ในการทดลองอื่นมีสอนภาษาอังกฤษพูดคุยเกี่ยวกับเวลาที่ใช้เงื่อนไขพื้นที่แนวตั้งในลักษณะที่คล้ายกับแมนดาริน ภายหลังสอบ ภาษาอังกฤษลำโพงกลุ่มนี้แสดงให้เห็นว่าความโน้มเอียงเหมือนกันคิดถึงเวลาแนวตั้งเป็นที่สังเกตกับแมนดารินลำโพง จะสรุปได้ว่า (1) ภาษามือที่มีประสิทธิภาพในการคิดกำหนดทิศเกี่ยวกับโดเมนนามธรรมและ (2) ภาษาพื้นเมืองมีบทบาทสำคัญในสร้างรูปร่าง (เช่น วิธีหนึ่งมีแนวโน้มที่จะคิดเกี่ยวกับเวลา) คิดเป็นแต่จะไม่กำหนดทั้งหมดของความคิดในแง่ Whorfian แข็งแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ภาษาที่คุณพูดส่งผลกระทบต่อวิธีการที่คุณคิดเกี่ยวกับโลก? คำถามนี้
ถูกพาขึ้นในการทดลองสาม ภาษาอังกฤษและภาษาจีนกลางพูดคุยเกี่ยวกับเวลา differently-
ภาษาอังกฤษส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับเวลาราวกับว่ามันเป็นแนวนอนในขณะที่โรงแรมแมนดารินยัง
อธิบายทั่วไปเวลาเป็นแนวตั้ง ความแตกต่างระหว่างสองภาษานี้จะ
สะท้อนให้เห็นในทางลำโพงของพวกเขาคิดเกี่ยวกับเวลา ในการศึกษาภาษาจีนกลางลำโพง
มีแนวโน้มที่จะคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้งได้แม้ในขณะที่พวกเขากำลังคิดสำหรับภาษาอังกฤษ
(ลำโพงแมนดารินได้เร็วเพื่อยืนยันว่าเดือนมีนาคมมาก่อนหน้านี้กว่าเมษายนถ้า
พวกเขาได้เห็นเพียงแค่แถวแนวตั้งของวัตถุกว่าถ้าพวกเขาได้เห็นเพียงแค่แนวนอน
อาร์เรย์และกลับเป็นความจริงสำหรับพูดภาษาอังกฤษ) การศึกษาอื่นพบว่า
ขอบเขตที่ bilinguals แมนดารินภาษาอังกฤษคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้งมีความเกี่ยวข้องกับ
วิธีการเดิมที่พวกเขาเมื่อพวกเขาเริ่มที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ในการทดลองอีก
เจ้าของภาษาได้รับการสอนที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเวลาใช้คำเชิงพื้นที่แนวตั้ง
ในลักษณะคล้ายกับแมนดาริน ในการทดสอบต่อมากลุ่มที่พูดภาษาอังกฤษนี้
แสดงให้เห็นอคติเดียวกันที่จะคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้งตามที่ได้ตั้งข้อสังเกตกับแมนดาริน
ลำโพง ซึ่งสรุปได้ว่า (1) ภาษาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการสร้างความคิด
เกี่ยวกับโดเมนที่เป็นนามธรรมและ (2) ภาษาพื้นเมืองของคนมีบทบาทสำคัญใน
การสร้างความคิดนิสัย (เช่นวิธีการหนึ่งที่มีแนวโน้มที่จะคิดเกี่ยวกับเวลา) แต่ไม่ได้
อย่างสิ้นเชิงตรวจสอบอย่างใดอย่างหนึ่ง คิดในแง่ Whorfian ที่แข็งแกร่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่คุณพูดภาษามีผลต่อวิธีที่คุณคิดเกี่ยวกับโลก ? คำถามนี้
ถ่ายขึ้นใน 3 การทดลอง ภาษาอังกฤษและภาษาจีนกลางพูดคุยเกี่ยวกับเวลาที่แตกต่างกัน --
ภาษาอังกฤษส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับเวลา เช่น ถ้าเป็นแนวนอน ในขณะที่จีนยัง
มักอธิบายเวลาที่เป็นแนวตั้ง ความแตกต่างระหว่างสองภาษานี้เป็นสะท้อนให้เห็นในวิธี
ลําโพงคิดเกี่ยวกับเวลา ในการศึกษาหนึ่งแมนดารินลำโพง
มีแนวโน้มที่จะคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้ง แม้เมื่อพวกเขาคิดภาษาอังกฤษ
( แมนดารินลำโพงได้เร็วขึ้นเพื่อยืนยันว่า เดือนมีนาคมมาก่อนหน้านี้กว่าเมษายนถ้า
พวกเขาเพิ่งจะเห็นแนวอาร์เรย์ของวัตถุมากกว่าถ้าพวกเขาได้เห็นแค่เป็นแนวนอน
เรย์และย้อนกลับเป็นจริงสำหรับภาษาอังกฤษ ) การศึกษาอื่นพบว่า
ขอบเขตที่ภาษาจีนกลางภาษาอังกฤษการใช้ภาษาสองภาษาและคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้งจะเกี่ยวข้องกับ
เท่าไหร่พวกเขาเมื่อพวกเขาเริ่มที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ในอีกการทดลอง
ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ถูกสอนให้พูดเกี่ยวกับเวลาที่ใช้ในแง่มิติแนวตั้ง
ในลักษณะคล้ายคลึงกับส้มแมนดาริน ในการทดสอบต่อมากลุ่มนี้พูดภาษาอังกฤษ
มีคติเดียวกันเพื่อคิดเกี่ยวกับเวลาในแนวตั้งเป็นภาษาจีนกลาง
) กับลำโพง สรุปได้ว่า ( 1 ) ภาษาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการสร้างความคิด
เกี่ยวกับโดเมนนามธรรมและ ( 2 ) เป็นภาษาพื้นเมือง มีบทบาทสำคัญในการสร้างนิสัยการคิด
( เช่นวิธีหนึ่งมีแนวโน้มที่จะคิดเกี่ยวกับเวลา ) แต่ไม่ได้กำหนดตัว
ทั้งหมดคิดที่แข็งแกร่ง whorfian นึก