Born in San Rafael, California to J

Born in San Rafael, California to John Franklin Boyd and Louise Cook Arner, owners and heirs to the Bodie Gold Bonanza of 1877, Louise grew up in Marin County and the hills of Oakland playing and competing with her two older brothers, Seth and John. The Boyds were leading citizens of the era and their children's early years, though privileged and relatively carefree, included a well-rounded education that was punctuated every summer by an extended stay on their ranch in the Oakland Hills. It was here where Louise and her brothers rode horses, explored Mount Diablo, fished, hunted, camped, and generally led a rugged and adventurous life. When Louise was a teenager, both of her brothers died from heart disease within a few months of each other. Her parents were devastated and began to lean heavily on Louise for care and comfort. It was at this time that the Boyds bequeathed to the City of San Rafael their former gatehouse and some of the family property as a memorial to their two sons. The Victorian-style building is now the home of the Marin History Museum. After her brother's deaths, Louise traveled extensively with her parents making numerous trips to Europe. In the spring of 1919, Louise took a train to Buffalo, N.Y., purchased a touring car and drove across the United States at a time when there was no highway system and roads were often gravel and dirt. This would be the first of many cross-country trips that she would take and detail in her many journals. Upon her parents death in 1919 and 1920, Louise inherited the family fortune after caring for her parents in the last few years of their lives.

With her inheritance, Louise Boyd could control her own destiny and indulge her intrepid spirit developed during her active California childhood where she rode horses and competed and played with her two older brothers. She began to travel in the early 1920s, and on a trip to Norway in 1924 she cruised out to sea and saw the Polar Ice Pack for the first time. This experience proved instrumental in her life and she immediately began planning her own Arctic adventure. In 1925, she was presented to the King and Queen of England and soon after, in 1926, she chartered the supply ship Hobby which had been used by famous explorer Roald Amundsen, for a hunting and filming trip to the Arctic accompanied by her friends the Count & Countess of Ribadavia. She gained international notoriety for her exploits (and hunting of polar bears) and was dubbed by newspapers around the world, as the, “Arctic Diana” and “The Girl Who Tamed the Arctic”.


Boyd chartered the Hobby, a supply ship of Tromsø for her trips in 1926 and 1928
In 1928, Boyd was planning a second pleasure trip aboard the Hobby when it was learned that the famous Norwegian explorer Roald Amundsen had recently disappeared in his own attempt to find and rescue the Italian explorer Umberto Nobile. Louise offered her services and the ship to the Norwegian government to search for Amundsen, saying, “How could I go on a pleasure trip when those 22 lives were at stake?” Although she traveled about 10,000 miles (16,100 km) across the Arctic Ocean she found no trace of him. Nevertheless, the Norwegian government awarded her the Chevalier Cross of the Order of Saint Olav. "She was the first American woman to receive the order and the third woman in the world to be so honored." (1)

Boyd was probably best known for leading a series of scientific expeditions to the east and north- the 1933 expedition in her 1935 BOOK The Fiord Region of East Greenland. An area near the De Geer Glacier was later named Louise Boyd Land.

In August 1934, after being elected as a delegate to the International Geographical Congress in Warsaw, Poland, Louise set out on a 3 month journey across the Polish countryside photographing and recording the customs, dress, economy and culture of the many ethnic Poles and Russians in the newly formed nation. The journey, by car, rail, boat and on foot took her first from Lviv to Kovel (these towns are in the Ukraine today), and then to Kobrin – Pinsk – Kletsk – Nesvizh – Slonim (these towns are in Belarus today). She finished the journey in Vilno. Her travel narrative was supplemented with over 500 photographs and published by the American Geographical Society in 1937.[1]

With the outbreak of World War II, the knowledge she had gained in the course of her six previous expeditions to Greenland and the Arctic became of strategic significance and sensitivity. The United States government requested that she not publish THE BOOKshe was writing about her 1937 and 1938 expeditions and asked her to lead, for the Department of Commerce National Bureau of Standards, a geophysical expedition along the west coast of Greenland and down the coast of Baffin Island and Labrador. She was appointed as the Bureau's consulting expert on a dollar a year basis. She chartered and outfitted at her own expense the schooner Effie M. Morrissey. This schooner, owned and commanded by captain Robert Bartlett, had been successfully running yearly scientific expeditions to the Arctic since 1926. The principal purpose of the 1941 Bureau of Standards expedition was to obtain data on radio-wave transmission in the Arctic regions traversed. The ionosphere, geomagnetism and aurorae were studied. The Effie M. Morrissey sailed from Washington DC on June 11, 1941, with Louise Boyd leading a scientific party of four men (including a physician) and a crew of eleven under the command of Capt. Bartlett. The expedition returned to Washington DC on November 3, 1941 with valuable data.[2]

During the remainder of the war, Boyd worked on secret assignments for the U.S. Department of the Army and she was awarded, in 1949, a Department of Army Certificate of Appreciation.[3]

Her earlier BOOK that had been held from publication, The Coast of Northeast Greenland, was published after the war, in 1948.

Later in life Louise Boyd was an active and well-known Marin figure and hostess while serving as a member of the Executive Committee of the San Francisco Symphony. She also accumulated many academic honors receiving an honorary law degree from the University of California, Berkeley and from Mills College. She was also the second woman ever to receive the Cullum Medal of the American Geographical Society and in 1960 was the first woman to be elected to their board. She was also made an honorary member of the California Academy of Science. Near the end of her life, Louise made some bad investments and had already spent much of her fortune outfitting and chartering her many explorations. Eventually she had to sell the family home in San Rafael and all her furniture. She died in San Francisco on September 14, 1972.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดในซานราฟาเอล แคลิฟอร์เนียจอห์นแฟรงคลิน Boyd Arner อาหารหลุยส์ เจ้าของ และมรดกไปโบนันซ่าทองบอดี้ของ 1877 หลุยส์และเติบโตในเขตมารินและเนินเขาของโอ๊คเล่น และแข่งขันกับเธอสองพี่ บริษัทเศรษฐ์และจอห์น Boyds มีประชาชนนำของยุคและบุตรของปีก่อน ว่าอภิสิทธิ์ และค่อนข้างใช้ รวมศึกษามนห้องพักที่มีทุกฤดูร้อน punctuated โดยเพื่อการพักผ่อนในไร่ของพวกเขาในภูเขาโอ๊ค มันเป็นที่นี่ที่หลุยส์เธอพี่น้องขี่ม้า อุดมเขา Diablo ล้วง ล่าสัตว์หรือค้า camped และโดยทั่วไปนำชีวิตผจญภัย และทนทาน เมื่อ วัยรุ่นหลุยส์ พี่น้องของเธอทั้งสองเสียชีวิตจากโรคหัวใจภายในกี่เดือนกัน พ่อแม่ของเธอถูกทำลาย และเริ่มเอนมากหลุยส์สำหรับการดูแลและความสะดวกสบาย ได้ในเวลานี้ที่ Boyds ที่ bequeathed การเมืองของซานราฟาเอลเรือนเฝ้าประตูของเดิมและบางแห่งตระกูลเป็นบุตรชายของพวกเขาสองคน ขณะนี้อาคารสไตล์เป็นบ้านพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ Marin หลังจากการเสียชีวิตของพี่ชายของเธอ หลุยส์เดินทางอย่างกว้างขวางกับพ่อแม่การจำนวนมากเดินทางไปยุโรป ในฤดูใบไม้ผลิค.ศ. 1919 หลุยส์เอารถไฟกับควาย N.Y. ซื้อรถจักรยานทัวร์ริ่ง และขับรถข้ามประเทศสหรัฐอเมริกาในเวลาเมื่อมีไม่มีระบบทางหลวง และถนนถูกมักกรวดและดิน นี้จะเป็นครั้งแรกของทริครอสคันทรีที่เธอจะใช้เวลามากและรายละเอียดในสมุดรายวันของเธอมาก เมื่อเธอพ่อแม่เสียชีวิตในค.ศ. 1919 และ 1920 หลุยส์สืบทอดมรดกครอบครัวหลังจากการดูแลของพ่อแม่ในช่วงไม่กี่ปีของชีวิตกับมรดกของเธอ Boyd หลุยส์สามารถควบคุมชะตากรรมของตนเอง และจิตวิญญาณของเธอฉกาจพัฒนาระหว่างเธองานแคลิฟอร์เนียวัยเด็กที่เธอขี่ม้า และร่วมแข่งขัน และเล่นกับพี่ชายของเธอสองใจ เธอเริ่มเดินทางในช่วงปี 1920 และในการเดินทางไปนอร์เวย์ใน 1924 เธอแล่นออกสู่ทะเล และเห็นแพ็คน้ำแข็งขั้วโลกเป็นครั้งแรก ประสบการณ์นี้พิสูจน์บรรเลงในชีวิตของเธอ และเธอทันทีเริ่มวางแผนผจญภัยขั้วโลกเหนือตนเอง ใน 1925 เธอถูกเสนอให้ในหลวงและราชินีแห่งอังกฤษ และหลังจาก ใน 1926 เธอดชาร์เรือจัดหางานอดิเรกที่มีใช้ โดย explorer สถานโรอัลด์อะมุนด์เซน เที่ยวล่าสัตว์ และการถ่ายทำให้อาร์กติก หลัง ๆ โดยเพื่อนของเธอนับและเคาน์เตสแห่ง Ribadavia เธอรับ notoriety นานาประโยชน์ของเธอ (และล่าสัตว์ของหมีขั้วโลก) และได้ตามหนังสือพิมพ์ทั่วโลก เป็น "อาร์กติกไดอาน่า" และ "เดอะสาวที่ Tamed ขั้วโลกเหนือ"งานอดิเรก เรืออุปทานของ Tromsø สำหรับการเดินทางของเธอใน 1926 และ 1928 ดชาร์ Boydใน 1928, Boyd ถูกวางแบบบ้านความสุขบนเรืองานอดิเรกเมื่อมันได้เรียนรู้ว่า มีชื่อเสียง explorer นอร์เวย์โรอัลด์อะมุนด์เซนเพิ่งหายในความพยายามของเขาเองเพื่อค้นหา และกู้ภัย explorer อิตาลีไบล์เหมืองแร่โอลด์ หลุยส์นำเสนอบริการของเธอและเรือรัฐบาลนอร์เวย์ค้นหาอะมุนด์เซน บอกว่า "วิธีสามารถฉันไปเที่ยวสุขเมื่อชีวิตที่ 22 อยู่ในภาวะเสี่ยงหรือไม่" แม้ว่าเธอเดินทางประมาณ 10000 ไมล์ (16,100 กิโลเมตร) ข้ามมหาสมุทรอาร์กติก เธอพบว่าไม่มีร่องรอยของเขา อย่างไรก็ตาม รัฐบาลนอร์เวย์รับรางวัลเธอข้ามเชวาเลียลำดับ Olav เซนต์ "เธอเป็นผู้หญิงอเมริกันแรกรับใบสั่งและผู้หญิงที่สามในโลกที่ได้รับเกียรติให้" (1)Boyd คงรู้จักกันดีสำหรับการนำชุดของนิวิทยาศาสตร์ตะวันออกและเหนือ-เร่ง 1933 ในเธอ 1935 จองฟิออร์ดภูมิภาคของตะวันออกเกาะกรีนแลนด์ได้ พื้นที่ใกล้ De Geer ธารน้ำแข็งได้ในภายหลังชื่อหลุยส์ Boyd ที่ดินIn August 1934, after being elected as a delegate to the International Geographical Congress in Warsaw, Poland, Louise set out on a 3 month journey across the Polish countryside photographing and recording the customs, dress, economy and culture of the many ethnic Poles and Russians in the newly formed nation. The journey, by car, rail, boat and on foot took her first from Lviv to Kovel (these towns are in the Ukraine today), and then to Kobrin – Pinsk – Kletsk – Nesvizh – Slonim (these towns are in Belarus today). She finished the journey in Vilno. Her travel narrative was supplemented with over 500 photographs and published by the American Geographical Society in 1937.[1]With the outbreak of World War II, the knowledge she had gained in the course of her six previous expeditions to Greenland and the Arctic became of strategic significance and sensitivity. The United States government requested that she not publish THE BOOKshe was writing about her 1937 and 1938 expeditions and asked her to lead, for the Department of Commerce National Bureau of Standards, a geophysical expedition along the west coast of Greenland and down the coast of Baffin Island and Labrador. She was appointed as the Bureau's consulting expert on a dollar a year basis. She chartered and outfitted at her own expense the schooner Effie M. Morrissey. This schooner, owned and commanded by captain Robert Bartlett, had been successfully running yearly scientific expeditions to the Arctic since 1926. The principal purpose of the 1941 Bureau of Standards expedition was to obtain data on radio-wave transmission in the Arctic regions traversed. The ionosphere, geomagnetism and aurorae were studied. The Effie M. Morrissey sailed from Washington DC on June 11, 1941, with Louise Boyd leading a scientific party of four men (including a physician) and a crew of eleven under the command of Capt. Bartlett. The expedition returned to Washington DC on November 3, 1941 with valuable data.[2]During the remainder of the war, Boyd worked on secret assignments for the U.S. Department of the Army and she was awarded, in 1949, a Department of Army Certificate of Appreciation.[3]Her earlier BOOK that had been held from publication, The Coast of Northeast Greenland, was published after the war, in 1948.Later in life Louise Boyd was an active and well-known Marin figure and hostess while serving as a member of the Executive Committee of the San Francisco Symphony. She also accumulated many academic honors receiving an honorary law degree from the University of California, Berkeley and from Mills College. She was also the second woman ever to receive the Cullum Medal of the American Geographical Society and in 1960 was the first woman to be elected to their board. She was also made an honorary member of the California Academy of Science. Near the end of her life, Louise made some bad investments and had already spent much of her fortune outfitting and chartering her many explorations. Eventually she had to sell the family home in San Rafael and all her furniture. She died in San Francisco on September 14, 1972.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกิดในซานราฟาเอล, แคลิฟอร์เนียกับจอห์นแฟรงคลินบอยด์สและหลุยส์ Arner คุกเจ้าของและทายาทโบนันซ่าโกลด์ร่างของ 1877 หลุยส์เติบโตขึ้นมาในมารินเคาน์ตี้และเนินเขาโอกแลนด์การเล่นและการแข่งขันกับพี่ชายสองคนของเธอเซทและจอห์น สครีกนำประชาชนในยุคนั้นและในช่วงปีแรกของเด็ก แต่ได้รับการยกเว้นและไม่ห่วงค่อนข้างรวมการศึกษารอบรู้ที่คั่นทุกฤดูร้อนโดยการเข้าพักต่อเนื่องในไร่ของพวกเขาในโอคแลนด์ฮิลส์ มันอยู่ที่นี่ที่หลุยส์และพี่ชายของเธอขี่ม้าสำรวจภูเขา Diablo, ตกปลาล่า, ตั้งค่ายพักแรมและโดยทั่วไปนำไปสู่การมีชีวิตที่แข็งแรงและการผจญภัย เมื่อหลุยส์เป็นวัยรุ่นทั้งพี่ชายของเธอเสียชีวิตจากโรคหัวใจภายในไม่กี่เดือนของแต่ละอื่น ๆ พ่อแม่ของเธอถูกทำลายและเริ่มที่จะยันหลุยส์อย่างหนักในการดูแลและความสะดวกสบาย มันเป็นช่วงเวลาที่สครีกพินัยกรรมที่เมืองซานราฟาเอประตูเมืองเดิมของพวกเขาและบางส่วนของทรัพย์สินของครอบครัวเป็นที่ระลึกให้กับบุตรชายสองคนของพวกเขานี้ อาคารสไตล์วิคตอเรียคือตอนนี้บ้านของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์มารีน หลังจากการเสียชีวิตของพี่ชายของเธอหลุยส์ได้เดินทางไปกับพ่อแม่ของเธอเป็นจำนวนมากทำให้การเดินทางไปยังยุโรป ในฤดูใบไม้ผลิของปี 1919 หลุยส์เอารถไฟไปบัฟฟาโล, นิวยอร์ก, ซื้อการเดินทางรถและขับรถทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงเวลาที่มีระบบทางหลวงและถนนมักจะถูกกรวดและสิ่งสกปรก นี่จะเป็นครั้งแรกของการเดินทางข้ามประเทศจำนวนมากที่เธอจะใช้เวลาและรายละเอียดในวารสารของเธอมาก เมื่อพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตในปี 1919 และปี 1920 หลุยส์ได้รับมรดกตระกูลหลังจากที่ดูแลพ่อแม่ของเธอในช่วงไม่กี่ปีสุดท้ายของชีวิตของพวกเขา. กับมรดกของเธอหลุยส์บอยด์สามารถควบคุมโชคชะตาของเธอเองและหลงระเริงจิตวิญญาณกล้าหาญของเธอได้รับการพัฒนาในช่วงวัยเด็กของเธอที่ใช้งานแคลิฟอร์เนีย ที่เธอขี่ม้าและการแข่งขันและเล่นกับพี่ชายสองคนของเธอ เธอเริ่มที่จะเดินทางไปในต้นปี ค.ศ. 1920 และในการเดินทางไปยังประเทศนอร์เวย์ในปี 1924 เธอแล่นออกไปในทะเลและเห็นแพ็คน้ำแข็งขั้วโลกเป็นครั้งแรก ประสบการณ์นี้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์ในชีวิตของเธอและเธอทันทีที่เริ่มการวางแผนการผจญภัยอาร์กติกของเธอเอง ในปี 1925 เธอได้รับการเสนอให้พระมหากษัตริย์และพระราชินีแห่งอังกฤษและเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้นในปี 1926 เธอเหมางานอดิเรกอุปทานเรือซึ่งได้ถูกนำมาใช้โดยการสำรวจที่มีชื่อเสียงโรอัลด์อะมุนด์สำหรับการล่าสัตว์และการเดินทางไปถ่ายทำอาร์กติกพร้อมกับเพื่อน ๆ ของเธอ และนับเคาน Ribadavia เธอได้รับความอื้อฉาวระหว่างประเทศเพื่อการหาประโยชน์ของเธอ (และการล่าสัตว์ของหมีขั้วโลก) และได้รับการขนานนามจากหนังสือพิมพ์ทั่วโลกเช่น "อาร์กติกไดอาน่า" และ "เด็กผู้หญิงที่เชื่องอาร์กติก". บอยด์เหมางานอดิเรก, เรืออุปทานของทรอมโซ สำหรับการเดินทางในปี 1926 และ 1928 ของเธอในปี 1928 บอยด์ได้รับการวางแผนการเดินทางมีความสุขที่สองเรืองานอดิเรกเมื่อมันเป็นที่รู้กันว่านักสำรวจชาวนอร์เวย์ที่มีชื่อเสียงโรอัลด์อะมุนด์ได้หายไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ในความพยายามของตัวเองในการค้นหาและช่วยชีวิตนักสำรวจชาวอิตาลี Umberto Nobile หลุยส์เสนอให้เธอบริการและจัดส่งไปยังรัฐบาลนอร์เวย์ในการค้นหามุนด์กล่าวว่า "ฉันจะไปในการเดินทางมีความสุขเมื่อบรรดา 22 ชีวิตเป็นเดิมพัน?" แม้ว่าเธอเดินทางประมาณ 10,000 ไมล์ (16,100 กิโลเมตร) ข้ามมหาสมุทรอาร์กติก เธอพบร่องรอยของเขาไม่มี อย่างไรก็ตามรัฐบาลนอร์เวย์ได้รับรางวัลของเธออัศวินครอสของเซนต์ Olav "เธอเป็นผู้หญิงคนอเมริกันคนแรกที่ได้รับการสั่งซื้อและผู้หญิงคนที่สามในโลกที่จะได้รับเกียรติดังนั้น." (1) บอยด์อาจจะเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดเพื่อนำชุดของการเดินทางทางวิทยาศาสตร์ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือและ 1933 การเดินทางในปี 1935 หนังสือปากน้ำภาคตะวันออกกรีนแลนด์เธอ พื้นที่ใกล้ De Geer กลาเซียร์ต่อมาเป็นชื่อหลุยส์บอยด์ที่ดิน. ในเดือนสิงหาคม 1934 หลังจากที่ถูกรับเลือกให้เป็นตัวแทนในการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างประเทศทางภูมิศาสตร์ในวอร์ซอ, โปแลนด์, หลุยส์ที่กำหนดไว้ในการเดินทาง 3 เดือนในการถ่ายภาพชนบทโปแลนด์และบันทึก ศุลกากรชุดเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของหลายเชื้อชาติโปแลนด์และรัสเซียในประเทศที่จัดตั้งขึ้นใหม่ การเดินทางโดยรถยนต์รถไฟเรือและการเดินเท้าพาเธอครั้งแรกจากการวิฟโคเวล (เมืองเหล่านี้อยู่ในยูเครนในวันนี้) และหลังจากนั้นจะ Kobrin - สค์ - Kletsk - Nesvizh - Slonim (เมืองเหล่านี้อยู่ในเบลารุสในวันนี้) เธอพูดจบการเดินทางใน Vilno เล่าเรื่องการเดินทางของเธอก็ตบท้ายที่มีมากกว่า 500 รูปถ่ายและเผยแพร่โดยชาวอเมริกันอลสังคมในปี 1937 [1] กับการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สองความรู้ที่เธอได้รับในหลักสูตรของการเดินทางหกก่อนหน้านี้ของเธอที่จะกรีนแลนด์และอาร์กติกกลายเป็นของ อย่างมีนัยสำคัญในเชิงกลยุทธ์และความไว สหรัฐอเมริการัฐบาลขอให้เธอได้เผยแพร่ BOOKshe ได้รับการเขียนเกี่ยวกับ 1937 และ 1938 การเดินทางของเธอและขอให้เธอนำไปสู่การกระทรวงพาณิชย์แห่งชาติสำนักมาตรฐาน, การเดินทางทางธรณีฟิสิกส์ตามชายฝั่งตะวันตกของเกาะกรีนแลนด์และลงชายฝั่ง Baffin เกาะและลาบราดอร์ เธอได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้เชี่ยวชาญให้คำปรึกษาของสำนักดอลลาร์เป็นประจำทุกปี เธอรัฐธรรมนูญและอาวุธที่ค่าใช้จ่ายของตัวเองเรือใบเอฟฟี่เอ็มมอร์ริส เรือใบนี้เป็นเจ้าของและได้รับคำสั่งจากกัปตันโรเบิร์ตบาร์ตเลตต์ได้รับการประสบความสำเร็จในการทำงานการเดินทางทางวิทยาศาสตร์ประจำปีที่จะอาร์กติกตั้งแต่ปี 1926 โดยมีวัตถุประสงค์หลักของ 1941 สำนักมาตรฐานของการเดินทางก็จะได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการส่งวิทยุคลื่นในภูมิภาคอาร์กติกสำรวจ บรรยากาศ, geomagnetism และ Aurorae ศึกษา เอ็มเอฟฟี่มอร์ริสออกเดินทางจากกรุงวอชิงตันดีซีเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 1941 โดยมีหลุยส์บอยด์ชั้นนำของบุคคลทางวิทยาศาสตร์ของชายสี่คน (รวมแพทย์) และลูกเรือสิบเอ็ดภายใต้คำสั่งของ Capt. บาร์ตเลตต์ เดินทางกลับไปยังกรุงวอชิงตันดีซีเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 1941 ที่มีข้อมูลที่มีค่า. [2] ในช่วงที่เหลือของสงครามบอยด์ทำงานที่ได้รับมอบหมายลับสหรัฐอเมริกากรมของกองทัพและเธอได้รับรางวัลในปี 1949 กรมรับรองกองทัพ ชื่นชม. [3] หนังสือของเธอก่อนหน้านี้ที่ได้รับการจัดขึ้นตั้งแต่สิ่งพิมพ์ชายฝั่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะกรีนแลนด์ถูกตีพิมพ์หลังสงครามในปี 1948 ต่อมาในชีวิตของหลุยส์บอยด์เป็นที่ใช้งานและเป็นที่รู้จักรูปมารินและปฏิคมขณะทำหน้าที่เป็น สมาชิกของคณะกรรมการบริหารของซิมโฟนีซานฟรานซิ นอกจากนี้เธอยังสะสมเกียรตินักวิชาการหลายคนที่ได้รับปริญญาทางกฎหมายกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์และจากวิทยาลัยมิลส์ เธอยังเป็นผู้หญิงคนที่สองที่เคยได้รับ Cullum เหรียญอลสังคมอเมริกันในปี 1960 และเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมการของพวกเขา เธอยังเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของสถาบันวิทยาศาสตร์แคลิฟอร์เนีย ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตของเธอหลุยส์ทำบางอย่างที่ไม่ดีและการลงทุนได้ใช้จ่ายไปแล้วมากโชคลาภสิ่งของของเธอและการเช่าเหมาลำสำรวจของเธอมาก ในที่สุดเธอก็ต้องขายบ้านของครอบครัวในซานราฟาเอลและเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดของเธอ เธอเสียชีวิตในซานฟราน 14 กันยายน 1972

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกิดในซานราฟาเอล , แคลิฟอร์เนียจอห์นแฟรงคลิน บอยด์ หลุยส์ ทำอาหารและอาร์เนอร์ เจ้าของ และทายาทร่างทองโบนันซ่าใน 1877 , หลุยส์ เติบโตขึ้นในมณฑลมารินและเนินเขาของโอกแลนด์เล่นแข่งกับเธอและพี่ชายสองคน เซ็ท และ จอห์น การ boyds าประชาชนในยุคนั้น และปีแรกของเด็ก แม้อภิสิทธิ์ และค่อนข้างอิสระรวมถึงการศึกษาที่รอบรู้คั่นทุกหน้าร้อน โดยการขยายอยู่ในไร่ของพวกเขาในโอกแลนด์ฮิลส์ มันอยู่ที่ หลุยส์ และพี่ชายของเธอขี่ม้าสำรวจ Mount Diablo ตกปลาล่า , ค่าย , และโดยทั่วไปทำให้ขรุขระและชีวิตการผจญภัย เมื่อคุณเป็นวัยรุ่น พี่น้องของเธอเสียชีวิตจากโรคหัวใจภายในไม่กี่เดือนของแต่ละอื่น ๆพ่อแม่ของเธอถูกทำลายและเริ่มผอมมาก หลุยส์ สำหรับการดูแลและความสะดวกสบาย มันเป็นช่วงเวลาที่ boyds bequeathed ไปยังเมือง San Rafael ของอดีตประตูเมืองและบางส่วนของทรัพย์สินครอบครัวเป็นที่ระลึกกับบุตรชายสองคนของเขา อาคารสไตล์วิคตอเรียนคือตอนนี้ที่บ้านของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์มาริน หลังจากการเสียชีวิตของพี่ชายของเธอหลุยส์เดินทางอย่างกว้างขวางกับพ่อแม่ของเธอที่ทำให้การเดินทางมากมายในยุโรป ในฤดูใบไม้ผลิของปีค.ศ. ลูอิสพารถไฟควาย , นิวยอร์ก , ซื้อรถท่องเที่ยว และขับรถทั่วสหรัฐอเมริกา ในเวลาที่ยังไม่มีระบบทางหลวงและถนนมักจะกรวดทรายและสิ่งสกปรก นี้จะเป็นครั้งแรกของการเดินทางข้ามประเทศมากมายที่เธอจะใช้เวลาและรายละเอียดในวารสารหลายนางเมื่อตายพ่อแม่ของเธอใน 1919 และ 1920 , หลุยส์ สืบทอดมรดกครอบครัวหลังจากที่การดูแลสำหรับพ่อแม่ ในไม่กี่ปีสุดท้ายของชีวิต

กับมรดกของเธอ , หลุยส์ บอยด์ สามารถควบคุมโชคชะตาของตัวเอง และตามใจจิตใจกล้าหาญของเธอ ในระหว่างที่เธออยู่ในวัยเด็กพัฒนาแคลิฟอร์เนียที่เธอขี่ม้าและการแข่งขันและเล่นกับเธอสองคนเก่า พี่น้องเธอเริ่มที่จะเดินทางในช่วงต้นปี ค.ศ. 1920 และเที่ยวนอร์เวย์ในปี 1924 เธอแล่นออกสู่ทะเลและเห็นแพ็คน้ำแข็งขั้วโลกเป็นครั้งแรก ประสบการณ์นี้พิสูจน์บรรเลงในชีวิตของเธอเธอทันทีและเริ่มการวางแผนการผจญภัยอาร์กติกของเธอเอง 1925 , เธอถูกเสนอให้กษัตริย์และราชินีแห่งอังกฤษและหลังจากนั้น ในปี 1926เธอเช่าจัดหาเรืองานอดิเรกที่ใช้โดยมีชื่อเสียง explorer โรอัลด์ อะมุนด์เซน สำหรับล่าสัตว์ และถ่ายไปขั้วโลกเหนือพร้อมเพื่อนนับ&เคาน์เตสแห่ง ribadavia . เธอได้รับความอื้อฉาวระหว่างประเทศเพื่อใช้ประโยชน์ของเธอ ( และล่าสัตว์ของหมีขั้วโลก ) และถูกขนานนามโดยหนังสือพิมพ์ทั่วโลก เป็น " อาร์กติกไดอาน่า " และ " ผู้หญิงที่เชื่องอาร์กติก


"