2. Previous ResearchThe VRP is one

2. Previous Research
The VRP is one of the most studied among the combinatorial optimization problems, due both to its practical relevance and to its considerable difficulty. The VRP is concerned with the determination of the optimal routes used by a fleet of vehicles, based at one or more depots, to serve a set of customers. The objective considered could be the minimization of distance, time or cost. In a certain sense, the purpose would be to eliminate excess distance in excess, which is considered as waste in the lean thinking arena. Several surveys of the different algorithms developed to solve the VRP problem with various characteristics and assumptions are available in the literature (Golden & Assad, 1988; Laporte, et al., 2000; Laporte & Osman, 1995; Toth & Vigo, 2002). An important aspect in vehicle routing that affects operational performance is that of driver familiarity with service territories. This is more so when the number of clients is very large and vary significantly. Driver performance improves with his degree of familiarity with addresses and locations. This can be a valuable asset when confronted with an environment with stochastic demand because it provides the company with high levels of flexibility to redefine daily routes. A two step vehicle dispatching procedure that balances the trade-offs of route optimality and driver familiarity is provided in Zhong, et al., (2007). This research is the basis upon which was developed the UPS Roadnet transportation suite software. This tool will assign customers to trucks according to their location and demand, and design daily route sequences to minimize distance.
Lean is the relentless elimination of waste in every area of operations. The origins of lean can be traced back to the 1930s when Henry Ford revolutionised car manufacturing with the introduction of mass production techniques. However, the biggest contribution to the development of lean manufacturing techniques over the last 50 years has come from the Japanese automotive manufacturer, Toyota. Taiichi Ohno defined seven common forms of waste: production of goods not yet ordered; waiting; rectification of mistakes; excess processing; excess movement; excess transport; and excess stock.
The lean approach to enable waste elimination throughout the supply chain was extended in Womack & Jones (1994). Transportation is one area where the application of lean techniques would yield important benefits. It is well known that transportation is an activity classified by the lean movement as waste. However, in a world where markets are distant, it becomes a necessary activity to move goods to each customer.
The literature research on the development of concepts, methodologies and applications of lean thinking in the transportation sector is rather limited. Most of the existing work concentrates on the definition of wastes specific to this process (McKinnon, et al., 2003; McKinnon, et al., 1999; Simmons, et al., 2004; Taylor & Martinchenko, 2006, Treviño, et al., 2008; Villarreal, et al., 2009). A methodology for waste elimination in the area of railroad transportation suggested by Dirnberger (2003) is one of the earliest contributions in this area. In this work, waste is defined as any activity or event that results in the ideal product not being provided. Four lean transportation laws proposed by Taylor & Martinchenko (2006) explain where and how transportation processes may be suboptimal and how the application of lean in transportation can positively impact overall organizational performance. These are: The Law of Transportation Waste, The Law of Transportation Strategy, The Law of Daily Event Management, and The Law of Transportation Performance.
The scheme described in this paper includes the definition of several types of waste specific to transportation with the goal of improving efficiency as the relevant performance measure in transport operations. In particular, it is defined for enterprises that own a fleet of vehicles to distribute its products. The use of the Overall Vehicle Effectiveness (OVE) measure for improving transport efficiency is recommended by Simmons, et al., (2004). This measure is attained by translating the principles of the OEE index used in TPM. OVE is to be used to measure the effective utilization of the road haulage vehicle in the freight transport industry. As illustrated in Figure 1, the components of the measure are basically the same.
The availability, performance and quality efficiency factors were calculated and multiplied together to produce a total OVE percentage rate and the method converted the OEE losses (breakdowns, changeovers, speed, minor stoppages, defects, yield loss) from manufacturing to transport. The result is the definition of five transport losses or wastes, which are:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. งานวิจัยก่อนหน้านี้VRP เป็นหนึ่งของศึกษาที่มากที่สุดระหว่างปัญหาปัญหาเพิ่มประสิทธิภาพ ครบกำหนดทั้งที่เกี่ยวข้องปฏิบัติ และตัวอย่างยากลำบาก VRP เกี่ยวข้องกับการกำหนดเส้นทางสูงสุดที่ใช้กองยานพาหนะ ตามที่คลัง น้อย บริการชุดของลูกค้า วัตถุประสงค์ถือว่าอาจเป็นการลดภาระของระยะทาง เวลา หรือต้นทุน ในความรู้สึกบาง วัตถุประสงค์จะเป็นการ กำจัดส่วนเกินระยะทางเกินกว่า ซึ่งถือว่าเป็นขยะในเวทีความคิดแบบ lean สำรวจหลายอัลกอริทึมต่าง ๆ พัฒนาแก้ปัญหาของ VRP ลักษณะต่าง ๆ และสมมติฐานที่มีอยู่ในวรรณคดี (โกลเด้นและ Assad, 1988 Laporte, et al., 2000 Laporte และ Osman, 1995 Toth และ Vigo, 2002) ด้านในสายงานการผลิตรถยนต์สำคัญที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการดำเนินงานเป็นที่คุ้นเคยในโปรแกรมควบคุมบริการอาณาเขต นี้มีมากขึ้นดังนั้นเมื่อจำนวนลูกค้ามีขนาดใหญ่มาก และแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ประสิทธิภาพการทำงานของโปรแกรมควบคุมที่ปรับปรุงกับปริญญาของเขาคุ้นเคยกับที่อยู่และสถาน นี้ได้คุณค่าเมื่อเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่มีความต้องการแบบเฟ้นสุ่มเนื่องจากมีบริษัทระดับสูงของความยืดหยุ่นในการกำหนดเส้นทางทุกวัน แบบสองขั้นตอนรถจัดกระบวนการที่สมดุลในทางเลือกของกระบวนการผลิต optimality และคุ้นเคยควบคุมไว้ในซอง et al., (2007) งานวิจัยนี้เป็นพื้นฐานซึ่งได้รับการพัฒนาซอฟต์แวร์ UPS Roadnet ขนส่งท เครื่องมือนี้จะกำหนดให้ลูกค้ากับรถบรรทุกตามของที่ตั้ง และความต้องการ และออกแบบลำดับกระบวนการผลิตประจำวันเพื่อลดระยะLean คือ การขจัด relentless ขยะในทุกพื้นที่ของการดำเนินงาน กำเนิดของ lean สามารถติดตามกลับไปสิบ ๆ เมื่อเฮนรีฟอร์ด revolutionised ผลิตรถยนต์ ด้วยการแนะนำเทคนิคการผลิตจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ที่สุดในการพัฒนาเทคนิคการผลิตแบบ lean 50 ปีได้มาจากญี่ปุ่นรถยนต์ผู้ผลิต โตโยต้า Taiichi Ohno กำหนดแบบฟอร์มทั่วไปเจ็ดของเสีย: ผลิตสินค้าที่ยังไม่ได้ สั่ง รอ กำหนดความผิดพลาด การประมวลผลส่วนเกิน เคลื่อนไหวส่วนเกิน การขนส่งส่วนเกิน และหุ้นส่วนเกินแบบลีนเพื่อให้ตัดออกเสียตลอดห่วงโซ่อุปทานที่ขยายใน Womack และโจนส์ (1994) เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่ใช้เทคนิคแบบ lean จะผลผลิตผลขนส่ง เป็นที่รู้จักกันดีว่าการเดินทางกิจกรรมการเคลื่อนไหวแบบ lean เป็นขยะประเภท อย่างไรก็ตาม ในไกลตลาดโลก จะกลายเป็นกิจกรรมที่จำเป็นเพื่อย้ายสินค้าไปยังลูกค้าแต่ละรายThe literature research on the development of concepts, methodologies and applications of lean thinking in the transportation sector is rather limited. Most of the existing work concentrates on the definition of wastes specific to this process (McKinnon, et al., 2003; McKinnon, et al., 1999; Simmons, et al., 2004; Taylor & Martinchenko, 2006, Treviño, et al., 2008; Villarreal, et al., 2009). A methodology for waste elimination in the area of railroad transportation suggested by Dirnberger (2003) is one of the earliest contributions in this area. In this work, waste is defined as any activity or event that results in the ideal product not being provided. Four lean transportation laws proposed by Taylor & Martinchenko (2006) explain where and how transportation processes may be suboptimal and how the application of lean in transportation can positively impact overall organizational performance. These are: The Law of Transportation Waste, The Law of Transportation Strategy, The Law of Daily Event Management, and The Law of Transportation Performance.The scheme described in this paper includes the definition of several types of waste specific to transportation with the goal of improving efficiency as the relevant performance measure in transport operations. In particular, it is defined for enterprises that own a fleet of vehicles to distribute its products. The use of the Overall Vehicle Effectiveness (OVE) measure for improving transport efficiency is recommended by Simmons, et al., (2004). This measure is attained by translating the principles of the OEE index used in TPM. OVE is to be used to measure the effective utilization of the road haulage vehicle in the freight transport industry. As illustrated in Figure 1, the components of the measure are basically the same.The availability, performance and quality efficiency factors were calculated and multiplied together to produce a total OVE percentage rate and the method converted the OEE losses (breakdowns, changeovers, speed, minor stoppages, defects, yield loss) from manufacturing to transport. The result is the definition of five transport losses or wastes, which are:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ก่อนหน้าการวิจัย
VRP เป็นหนึ่งในการศึกษามากที่สุดในหมู่ผู้ที่ปัญหาการเพิ่มประสิทธิภาพ combinatorial เนื่องจากความเกี่ยวข้องทั้งในทางปฏิบัติและความยากลำบากมากของ VRP ที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดเส้นทางที่ดีที่สุดที่ใช้โดยเรือเดินสมุทรของยานพาหนะตามที่หนึ่งหรือคลังที่จะให้บริการชุดของลูกค้า วัตถุประสงค์การพิจารณาอาจจะลดระยะเวลาหรือค่าใช้จ่าย ในความรู้สึกบางอย่างมีวัตถุประสงค์ที่จะกำจัดส่วนเกินในระยะเกินกว่าซึ่งถือว่าเป็นของเสียในเวทีแนวคิดแบบลีน การสำรวจหลายขั้นตอนวิธีการที่แตกต่างกันการพัฒนาเพื่อแก้ปัญหา VRP ที่มีลักษณะที่แตกต่างกันและการตั้งสมมติฐานที่มีอยู่ในวรรณคดี (โกลเด้นและอัสซาด 1988; พอร์ต, et al, 2000;. พอร์ตและออสมัน, 1995; & Toth โก้, 2002) ส่วนที่สำคัญที่สุดในการกำหนดเส้นทางยานพาหนะที่มีผลต่อผลการดำเนินงานที่เป็นที่คุ้นเคยของคนขับรถที่มีเขตพื้นที่บริการ นี้มีมากขึ้นดังนั้นเมื่อจำนวนของลูกค้าที่มีขนาดใหญ่มากและแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของไดร์เวอร์ที่มีระดับของเขาคุ้นเคยกับที่อยู่และสถานที่ นี้อาจจะเป็นสินทรัพย์ที่มีค่าเมื่อต้องเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่มีความต้องการสุ่มเพราะมี บริษัท ที่มีระดับสูงของความยืดหยุ่นในการกำหนดเส้นทางในชีวิตประจำวัน รถสองขั้นตอนขั้นตอนการฝึกอบรมที่ยอดไม่ชอบการค้าของ optimality เส้นทางและความคุ้นเคยคนขับรถที่มีให้ใน Zhong, et al. (2007) การวิจัยครั้งนี้เป็นพื้นฐานตามที่ได้รับการพัฒนาเครื่อง UPS Roadnet ซอฟต์แวร์ชุดการขนส่ง เครื่องมือนี้จะกำหนดให้ลูกค้ารถบรรทุกตามที่ตั้งของพวกเขาและความต้องการและลำดับการออกแบบเส้นทางชีวิตประจำวันเพื่อลดระยะทาง.
ยันคือการกำจัดอย่างไม่หยุดยั้งของเสียในพื้นที่ของการดำเนินงานทุก ต้นกำเนิดของลีนสามารถสืบย้อนกลับไปช่วงทศวรรษที่ 1930 เมื่อเฮนรี่ฟอร์ดปฏิวัติผลิตรถยนต์มีการแนะนำเทคนิคการผลิตมวล แต่ผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการพัฒนาเทคนิคการผลิตแบบลีนในช่วง 50 ปีที่ได้มาจากผู้ผลิตยานยนต์ญี่ปุ่นโตโยต้า Taiichi Ohno กำหนดเจ็ดรูปแบบที่พบของเสีย: การผลิตของสินค้าที่ยังไม่ได้รับคำสั่ง; รอ; แก้ไขข้อผิดพลาด; การประมวลผลส่วนเกิน; การเคลื่อนไหวเกิน; การขนส่งส่วนเกิน; และสต็อกส่วนเกิน.
วิธีการผลิตแบบลีนเพื่อช่วยให้การกำจัดของเสียตลอดห่วงโซ่อุปทานยื่น Womack และโจนส์ (1994) การขนส่งเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่การประยุกต์ใช้เทคนิคยันจะให้ผลผลิตผลประโยชน์ที่สำคัญ เป็นที่ทราบกันดีว่าการขนส่งเป็นกิจกรรมแยกตามการเคลื่อนไหวที่ไม่ติดมันเป็นของเสีย อย่างไรก็ตามในตลาดโลกที่อยู่ห่างไกลมันจะกลายเป็นกิจกรรมที่จำเป็นในการเคลื่อนย้ายสินค้าไปยังลูกค้าแต่ละราย.
การวิจัยหนังสือที่เกี่ยวกับการพัฒนาแนวคิดวิธีการและการประยุกต์ใช้แนวคิดแบบลีนในภาคการขนส่งที่มีค่อนข้าง จำกัด ที่สุดของการทำงานที่มีอยู่มุ่งเน้นที่ความหมายของของเสียที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการนี้ (McKinnon, et al, 2003;. McKinnon, et al, 1999;. ซิมมอนส์, et al, 2004;. เทย์เลอร์และ Martinchenko 2006 Treviño, et al . 2008. บียาร์รีล, et al, 2009) กรรมวิธีในการกำจัดของเสียในพื้นที่ของการขนส่งทางรถไฟแนะนำโดย Dirnberger (2003) เป็นหนึ่งในผลงานที่เก่าแก่ที่สุดในพื้นที่นี้ ในงานนี้เสียถูกกำหนดให้เป็นกิจกรรมหรือเหตุการณ์ใด ๆ ที่ส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ที่เหมาะไม่ถูกให้ สี่กฎหมายขนส่งยันเสนอโดยเทย์เลอร์และ Martinchenko (2006) อธิบายที่กระบวนการและวิธีการขนส่งอาจจะก่อให้เกิดผลลัพธ์และวิธีการประยุกต์ใช้การผลิตแบบลีนในการขนส่งสามารถส่งผลกระทบในเชิงบวกประสิทธิภาพขององค์กรโดยรวม เหล่านี้คือ:. กฎหมายของการขนส่งของเสีย,
กฎหมายขนส่งกลยุทธ์กฎหมายของการจัดการเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันและกฎหมายของการขนส่งผลการดำเนินงานโครงการที่อธิบายไว้ในบทความนี้รวมถึงความหมายของหลายประเภทของขยะที่เฉพาะเจาะจงเพื่อการขนส่งที่มีเป้าหมายของการการปรับปรุงประสิทธิภาพเป็นวัดประสิทธิภาพในการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับการขนส่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการกำหนดสำหรับองค์กรที่เป็นเจ้าของยานพาหนะในการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของตน การใช้ยานพาหนะประสิทธิผลโดยรวม (OVE) ตัวชี้วัดสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพการขนส่งแนะนำโดยซิมมอนส์, et al. (2004) มาตรการนี้จะบรรลุโดยการแปลหลักการของดัชนี OEE ที่ใช้ในการ TPM OVE จะนำมาใช้ในการวัดการใช้ยานพาหนะที่มีประสิทธิภาพของการขนส่งสินค้าทางถนนในอุตสาหกรรมการขนส่งการขนส่งสินค้า ดังแสดงในรูปที่ 1 ส่วนประกอบของวัดมีพื้นเดียวกัน. the
พร้อมประสิทธิภาพการทำงานและปัจจัยที่มีประสิทธิภาพที่มีคุณภาพจะถูกคำนวณและคูณด้วยกันในการผลิต OVE อัตราร้อยละรวมและวิธีการแปลงการสูญเสีย OEE (พัง, เปลี่ยน, ความเร็ว, หยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้อบกพร่องการสูญเสียผลผลิต) จากการผลิตเพื่อการขนส่ง ผลที่ได้คือความหมายของการสูญเสียห้าขนส่งหรือของเสียซึ่งเป็น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูกค้า ก่อนหน้างานวิจัย
vrp เป็นหนึ่งในส่วนใหญ่การศึกษาปัญหาการเพิ่มประสิทธิภาพ เนื่องจากทั้งความเกี่ยวข้องของการปฏิบัติและความยากลําบากมากของมัน การ vrp เป็นกังวลกับการหาเส้นทางที่ดีที่สุดที่ใช้โดยกองยานพาหนะ ที่ใช้ในหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งคลังเพื่อให้ชุดของลูกค้า วัตถุประสงค์ถือว่าสามารถลดระยะทางor ยัง cost . ในความรู้สึกบางอย่าง จุดประสงค์ที่จะขจัดระยะห่างเกินในส่วนที่เกิน ซึ่งจะถือว่าเป็นขยะในเวทีการคิดแบบลีน . การสำรวจของหลายพัฒนาอัลกอริทึมต่าง ๆเพื่อแก้ไขปัญหา vrp ที่มีลักษณะต่างๆ และสมมติฐานที่มีอยู่ในวรรณกรรม ( ทอง& Assad , 1988 ; เลิปพอร์ต , et al . , 2000 ; เลิปพอร์ต&ออสแมน , 1995 ; ทอธ& วิโก้2002 ) ลักษณะสำคัญในการจัดเส้นทางยานพาหนะ ที่มีผลต่อการดำเนินงานของคนขับที่คุ้นเคยกับพื้นที่บริการ นี้เป็นมากขึ้นดังนั้นเมื่อจำนวนลูกค้ามีขนาดใหญ่มากและแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ไดรเวอร์ปรับปรุงประสิทธิภาพด้วยระดับของความคุ้นเคยกับที่อยู่และสถานที่