Lunch time.KangYoon had his lunch i

Lunch time.
KangYoon had his lunch in the 1st floor cafeteria. Normally, he would have lunch with Chairman Won JinMoon or President Lee HyunJi while talking about work, but today he was free from that. The two in question were in Japan due to important work.

“Good afternoon!”
“Hello.”

Each and every one of the trainees who met KangYoon in the cafeteria bowed 90 degrees while greeting. Everyone was disciplined well. They received their meals and had their meals together in groups. Their figures of chatting and playing around indicated that they were in the end, teens.

‘Good times.’

While thinking like an old man, KangYoon shrugged his shoulders. To think those playful boys and girls will become singers… It was a wonder just thinking about it.
While having lunch, a person came and stood in front of him with a tray in her hands.

“G, good afternoon.”
“Oh, HanYu, hello.”

It was Seo HanYu in her school uniform. She was hesitating whether to sit down or not.

“Sit.”
“Oh, thank you.”

As soon af KangYoon’s permission fell, she sat in front of KangYoon with frightening speed. She mixed the Bibimbap that she got and took a spoonful in her mouth. Perhaps due to liking spicy food, it was very red.

“It’s not spicy?”
“I like spicy things.”
“Really? Have a nice meal.”
“Yes.”

KangYoon didn’t say much after that. Did you rest well, how was it, are you stopping your part time job – all these were absent. He literally kept lifting his spoon up and down. Seo HanYu hesitated for a moment before speaking first.

“Team Leader.”
“What is it?”
“Thank you for minding about me.”

KangYoon smiled without saying anything. She was a person who will go together with him in the future. It was an obvious thing to do. At KangYoon’s smile, Seo HanYu seemed to have become more enthusiastic as she continued.

“I heard you went to visit my mother. I won’t forget that you’ve done various things for me.”
“I didn’t do anything much.”
“No, there wasn’t anyone until now who minded so much about me. Really… thank you.”

To Seo HanYu, there wasn’t anyone like KangYoon until now. She never told anyone that her mother was sick. KangYoon had known about a thing that even the company didn’t know about, comforted her mother, and moreover, comforted her father. What KangYoon gave her was safety and the trust of her family.
Seo HanYu could still remember the scene where her mother told her to do her best to become a singer, vividly in her mind. Whether he knew or not, KangYoon was no different from his ordinary self.

“I already told you. That we’re doing this together. It’s an obvious thing to do.”
“Yes. You’ve talked to my father about it, too, haven’t you? That you will definitely make me a singer.”

KangYoon said that she will become a good singer. However, words differed according to how a person accepted it. Moreover, the person in charge of Seo HanYu was KangYoon. The words ‘Seo HanYu will become a good singer’ meant that he will make her into one. Of course, KangYoon never planned to throw her away from the beginning.

“Well… that.”
“I will answer to your expectations no matter what, Team Leader.”
“Y…yeah. Please do.”

The lights in Seo HanYu’s eyes looking at KangYoon changed. At Seo HanYu’s figure, who felt like she would believe even if KangYoon said water was fire, he felt unreal. He had received no such trust even in his ‘past’. He even thought randomly that he might be fooling a girl now that he had received full trust from her.
Even so, he felt good. It was always delightful to receive someone’s trust. However, KangYoon was a person who will definitely speak what he had to speak.

“Don’t be late from now on.”
“Yes, sir. I definitely won’t.”
“… You don’t have to be so strict with yourself.”
“Yes.”

Of course, KangYoon instead felt embarrassed.
He couldn’t adapt easily to Seo HanYu’s tense discipline.

***

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลากลางวันKangYoon มีอาหารกลางวันของเขาในโรงอาหารชั้น 1 ปกติ เขาจะมีอาหารกลางวัน JinMoon วอนประธานหรือประธานลี HyunJi ในขณะที่พูดคุยเกี่ยวกับการทำงาน แต่วันนี้เขาเป็นอิสระจากที่ สองในคำถามได้ในญี่ปุ่นเนื่องจากทำงานที่สำคัญ"ช่วงบ่ายดี""ฮัลโหล"ของผู้รับการฝึกคน KangYoon ในโรงอาหารทุกคนโค้งคำนับ 90 องศาในขณะอวยพร ทุกคนมีวินัยดี พวกเขารับประทานอาหาร และมีอาหารรับประทานกันในกลุ่ม ตัวเลขของการพูดคุย และเล่นรอบระบุว่า พวกเขาได้ในสุด วัยรุ่น'ดีเวลา'ในขณะที่คิดเช่นคนเก่า KangYoon ยักไหล่ไหล่ของเขา คิดที่ขี้เล่น ชายและหญิงจะกลายเป็น นักร้อง... ก็แปลกใจเพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันในขณะที่มีอาหารกลางวัน คนมา และยืนอยู่หน้าเขาพร้อมถาดในมือของเธอ"G สวัสดี""โอ้ พจนานุ สวัสดี. "ก็ฮานยู Seo ในชุดนักเรียนของเธอ เธอก็อย่าลังเลใจว่าจะนั่งลง หรือไม่"นั่ง"โอ้ ขอบคุณนี้"เป็นเร็ว af KangYoon สิทธิ์ตก เธอนั่งอยู่หน้า KangYoon ด้วยความเร็วที่น่ากลัว เธอผสม Bibimbap ที่เธอมี และเอาลอยตัวในปากของเธอ อาจจะเนื่องจากชื่นชอบอาหารรสจัด มันก็แดงมาก"มันคือไม่เผ็ด"ฉันชอบสิ่งที่เผ็ด""จริง ๆ มีมื้ออาหารดี""ใช่"KangYoon didn’t say much after that. Did you rest well, how was it, are you stopping your part time job – all these were absent. He literally kept lifting his spoon up and down. Seo HanYu hesitated for a moment before speaking first.“Team Leader.”“What is it?”“Thank you for minding about me.”KangYoon smiled without saying anything. She was a person who will go together with him in the future. It was an obvious thing to do. At KangYoon’s smile, Seo HanYu seemed to have become more enthusiastic as she continued.“I heard you went to visit my mother. I won’t forget that you’ve done various things for me.”“I didn’t do anything much.”“No, there wasn’t anyone until now who minded so much about me. Really… thank you.”To Seo HanYu, there wasn’t anyone like KangYoon until now. She never told anyone that her mother was sick. KangYoon had known about a thing that even the company didn’t know about, comforted her mother, and moreover, comforted her father. What KangYoon gave her was safety and the trust of her family.Seo HanYu could still remember the scene where her mother told her to do her best to become a singer, vividly in her mind. Whether he knew or not, KangYoon was no different from his ordinary self.“I already told you. That we’re doing this together. It’s an obvious thing to do.”“Yes. You’ve talked to my father about it, too, haven’t you? That you will definitely make me a singer.”KangYoon กล่าวว่า เธอจะร้องดี อย่างไรก็ตาม คำแตกต่างกันตามวิธีการที่บุคคลยอมรับมัน นอกจากนี้ บุคคลฮานยู Seo ถูก KangYoon คำว่า 'ฮานยู Seo จะกลายเป็น นักร้องที่ดี' หมายความ ว่า เขาจะทำให้เธอเป็นหนึ่ง แน่นอน KangYoon ไม่เคยวางแผนโยนเธอออกไปจากจุดเริ่มต้น"ดี...ที่""ฉันจะตอบความคาดหวังว่า ผู้นำทีมของคุณ""Y...yes โปรดทำการ"ไฟในดวงตาของฮานยู Seo KangYoon การเปลี่ยนแปลง ในรูปของฮานยู Seo ที่รู้สึกเหมือนเธอจะเชื่อแม้ว่า KangYoon กล่าวว่า น้ำ ไฟ เขารู้สึกว่าไม่จริง เขาได้รับไม่น่าเชื่อถือดังกล่าวแม้ใน 'อดีต' ของเขา เขายังคิดแบบสุ่มว่า เขาอาจจะหลอกลวงหญิงสาวที่เขาได้รับการเชื่อถือแบบเต็มจากเธอดังนั้นแม้ เขารู้สึกดี ได้เสมอแถมยังได้รับความไว้วางใจของผู้อื่น อย่างไรก็ตาม KangYoon คือ คนที่แน่นอนจะพูดสิ่งที่เขาพูด"อย่ามาสายจากนี้""ใช่ ที่รัก ฉันแน่นอนไม่"“… คุณไม่จำเป็นต้องเข้มงวดกับตัวเองเพื่อให้""ใช่"แน่นอน KangYoon แทนรู้สึกอายเขาไม่สามารถปรับได้อย่างง่ายดายเพื่อ Seo ฮานยูตึงวินัย***