I hate hearing the word "entitled"

I hate hearing the word "entitled" used to describe Gen Y. Twentysomethings have been "entitled" for dozens of years now, yet this particular batch of twentysomethings is the first in decades to encounter an economy unable to fulfill rosier expectations. The face of youth hasn't changed; the economy has. Calling Gen Y "entitled" is tantamount to blaming the victim.

Employment's social contract -- the tie between employees' effort and proportionate results -- has fundamentally broken. We didn't mean to leave Gen Y with a broken social contract. It was a path paved by good intentions and reasonable business decisions. Take outsourcing, for example. Companies could get the same work for less cost and draw from a wider talent pool -- that's completely rational. Another popular cost-cutting initiative circa 2000 was reorganization, which removed high-paid middle-management positions (otherwise known as "a chance at promotion") and spread that work to remaining employees.

These rational business decisions -- innovations largely attributable to Baby Boomers -- had consequences, however. Immediately it meant fewer jobs domestically and increased competition. It also meant fewer promotion opportunities, so people started to stay in jobs longer (churn between jobs has dropped 25 percent annually since pre-recession levels). Suddenly, what used to be an entry-level job became a destination job, meaning one less spot for a new grad to cut his or her teeth.

More figuratively, it reduced employee confidence in the social contract with their employers. For Gen X (my own cohort), "putting in your time" used to mean 3-5 years as an analyst before becoming a manager; for Gen Y it now means 3-5 years in service & retail before the first analyst job. In that light, it makes sense that Gen Y would be skeptical of promises about the future, since even gainful employment out of college is now in question.

I've seen Millennials' increased interest in targeting fulfilling careers used as proof of their entitlement. To wit, apparently Google searches for a "fulfilling career" are growing while those for a "secure career" are falling. This to me is less proof of entitlement and more a real-life example of the maximin strategy. A maximin strategy is one that makes decisions based on which option offers the best worst-case scenario. There's no guarantee any career these days will be secure or lucrative, so one might as well target something fulfilling, all other things being equal.

I fear that Gen X-and-above use "entitlement" as code for something far darker when describing Gen Y, which is why I refuse to use the word. Due to both fundamental attribution error (if a situation goes well, it's because of my own virtues; if not, it's because of the faults of others) and the just-world fallacy (people get what they deserve), it's human nature to blame Gen Y's job search difficulty on their character flaws rather than our business decisions. That doesn't make it right, however. Older generations -- wittingly or unwittingly -- played a role in Gen Y's current struggles, either by creating policies that reduced entry-level job or promotion opportunities, or choosing to stay in a safe, stable entry-level job, denying that job from a new grad.

Yes, it's odd to us older folks that Gen Y wants to bring their parents to interviews. However, I think it was the parents, not the kids, who first offered that as an option, seeking to use whatever sway they had to improve their children's outcomes in a competitive market where there are three job seekers per open job. Gen Y didn't create Helicopter Parents -- they evolved together.



We can't change the past, and I'm not sure we'd want to. Those rational business decisions of the past 20 years likely helped this country weather the economic storms we've since faced. As a career coach, my job is to help job seekers succeed regardless of economic circumstances, but understanding my consumers and withholding judgment is a key first step.



I'll call Gen Y unlucky. I'll call them victims of a bad economy. I refuse to call Gen Y entitled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเกลียดได้ยินคำว่า "สิทธิ" ใช้อธิบาย Gen Y. Twentysomethings ได้รับ "สิทธิ" ในหลายสิบปีตอนนี้ แต่ชุดนี้เฉพาะของ twentysomethings เป็นครั้งแรกในทศวรรษที่ผ่านมาเจอเศรษฐกิจไม่สามารถตอบสนองความคาดหวัง rosier ใบหน้าของเยาวชนยังไม่เปลี่ยนแปลง เศรษฐกิจได้ เรียก Gen Y "สิทธิ" เป็น tantamount to blaming เหยื่อ

ความชำรุดของงานสังคมสัญญา -ผูกระหว่างความพยายามของพนักงานและผลลัพธ์ตาม- เราเลย ออกจาก Gen Y กับสัญญาสังคมเสียหาย เส้นทางปู ด้วยความตั้งใจดีและตัดสินใจทางธุรกิจที่เหมาะสมได้ รับจ้าง ตัวอย่าง บริษัทสามารถทำงานเดียวกันได้ในต้นทุนน้อย และวาดจากความกว้างสระว่ายน้ำพรสวรรค์ - ที่เชือดอย่างสมบูรณ์ ต้นทุนนิยมอื่นริเซอร์กา 2000 ถูกมาก ซึ่งเอาออกจ่ายสูงกลางตำแหน่งผู้บริหาร (หรือที่เรียกว่า "โอกาสที่ส่งเสริมการขาย") และกระจายงานให้พนักงานที่เหลือ

เหล่านี้ตัดสินใจทางธุรกิจที่เชือด -นวัตกรรมส่วนใหญ่รวม Boomers ทารก - มีผล อย่างไรก็ตาม ทันทีนั้นหมายถึง การงานน้อยลงในประเทศ และเพิ่มการแข่งขัน ยังตั้งใจ น้อยลงโอกาสโปรโมชั่น ดังนั้นคนที่เริ่มต้นในงานอีกต่อไป (ผลาญระหว่างงานได้ลดลง 25 เปอร์เซ็นต์ทุกปีตั้งแต่ระดับถดถอยก่อน) ทันใดนั้น สิ่งที่ใช้เป็น ใบงานสำหรับกลายเป็น งานปลายทาง หมายถึง น้อยรับจบใหม่ตัดฟันของเขา หรือเธอ

มาก figuratively มันลดพนักงานเชื่อมั่นในสัญญาประชาคมกับนายจ้าง X Gen (ข้าพเจ้า cohort), "ให้เวลา" ใช้เพื่อหมายถึง 3-5 ปีเป็นการวิเคราะห์ก่อนที่จะเป็น ผู้จัดการ สำหรับ Gen Y ตอนนี้หมายถึง 3-5 ปีใน&บริการก่อนการวิเคราะห์งานการ ในการไฟ ทำให้ความรู้สึกที่ Gen Y จะแคลงใจของสัญญาเกี่ยวกับอนาคต เนื่องจากจ้างแม้ gainful จากวิทยาลัยตอนนี้อยู่ในคำถาม

ผมเคยเห็น Millennials' สนใจที่เพิ่มขึ้นในการกำหนดเป้าหมายความหมายอาชีพใช้เป็นสิทธิของพวกเขา ถึง wit เห็นได้ชัดว่า Google ค้นหา "อาชีพตอบสนอง" จะเติบโตในขณะที่สำหรับ "อาชีพทาง" จะล้ม นี้ผมมีหลักฐานน้อยกว่าสิทธิประโยชน์และเพิ่มเติมเป็นชีวิตตัวอย่างของกลยุทธ์ maximin กลยุทธ์ maximin เป็นหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจตามตัวเลือกใดมีส่วนปฎิ มีรับประกันไม่มีอาชีพใด ๆ วันนี้จะปลอดภัย หรือร่ำ รวย ดังนั้นหนึ่งเช่นอาจกำหนดเป้าหมายสิ่งที่ตอบสนอง สิ่งอื่น ๆ เท่ากับปัจจุบัน

ฉันกลัวที่ Gen X- และข้างบนใช้ "สิทธิ" เป็นรหัสตัวไกลเข้มเมื่ออธิบาย Gen Y ซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมไม่ใช้คำ เนื่องจากข้อผิดพลาดทั้งสองแสดงพื้นฐาน (หากสถานการณ์เป็นไปด้วยดี มันเป็น เพราะคุณค่าของตัวเอง ถ้า ไม่ มันเป็น เพราะความบกพร่องของผู้อื่น) และเข้าใจผิดเพียงโลก (คนได้รับสิ่งที่พวกเขาสมควรได้), มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์จะตำหนิยากค้นหางาน Gen Y ในข้อบกพร่องที่ตัวของพวกเขามากกว่าที่ตัดสินใจทางธุรกิจของเรา ที่ไม่ทำให้มันเหมาะสม อย่างไรก็ตาม รุ่นเก่า - wittingly หรือ ไม่ - บทบาทใน Gen Y ย่างปัจจุบัน ได้ โดยการสร้างนโยบายที่ลดลงสำหรับงานหรือโอกาสในการส่งเสริมการขาย หรือต้องการจองโรงแรมในปลอดภัย มั่นคงสำหรับงาน การปฏิเสธงานจากจบใหม่

ใช่ มันเป็นคี่ให้เราคนรุ่นเก่าที่ Gen Y ต้องการพ่อแม่ให้สัมภาษณ์ อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า มันเป็นผู้ปกครอง ไม่เด็ก คนแรก ที่นำเสนอที่เป็นตัวเลือก ไม่ใช้กทางสิ่งที่พวกเขามีการปรับปรุงผลลัพธ์ของเด็กของพวกเขาในตลาดการแข่งขัน มีผู้หางานที่สามต่องานเปิด Gen Y ไม่ได้สร้างเฮลิคอปเตอร์ครอบครัว — พวกเขาพัฒนากัน


เราไม่สามารถเปลี่ยนอดีต และฉันไม่แน่ใจว่า เราอยาก ผู้ตัดสินใจทางธุรกิจที่เชือดผ่านมา 20 ปีมีแนวโน้มช่วยประเทศนี้จะฝ่ามรสุมทางเศรษฐกิจได้เนื่องจากประสบกับ เป็นโค้ชเป็นอาชีพ งานจะช่วยให้ผู้หางานที่ประสบความสำเร็จโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ แต่เข้าใจผู้บริโภคของฉัน และคำพิพากษาที่หักณที่จ่ายได้เป็นคีย์แรกขั้นตอน


เราจะเรียก Gen Y ไป เราจะเรียกพวกเขาเหยื่อของระบบเศรษฐกิจไม่ดี หรอกโทร Gen Y ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเกลียดที่จะได้ยินคำว่า " สิทธิ " ใช้เพื่ออธิบายการ Gen Y twentysomethings ได้รับ " สิทธิ " มาหลายสิบปีแล้ว แต่ชุดนี้โดยเฉพาะ twentysomethings เป็นครั้งแรกในทศวรรษที่ผ่านมาจะพบเศรษฐกิจไม่สามารถเติมเต็ม Rosier ความคาดหวัง หน้ายังเด็กไม่ได้เปลี่ยนไป เศรษฐกิจได้ โทรศัพท์ Gen Y " สิทธิ " เป็นประหนึ่งโทษเหยื่อ

การจ้างงานเป็นสัญญาทางสังคม -- ผูกระหว่างผลลัพธ์ของความพยายามและสัดส่วนของพนักงาน -- มีพื้นฐานที่แตก เราไม่ได้ตั้งใจจะทิ้ง Gen Y ด้วยเสียสังคมสัญญา มันเป็นทางที่ปูด้วยเจตนาที่ดี และการตัดสินใจทางธุรกิจที่เหมาะสม ใช้งานตัวอย่างเช่น บริษัทได้รับงานเดียวกันสำหรับค่าใช้จ่ายน้อยลงและดึงออกมาจากสระว่ายน้ำพรสวรรค์กว้าง -- นั่นคือทั้งหมดที่มีเหตุผลอื่นที่นิยมตัดค่าใช้จ่ายเริ่มต้นประมาณ 2000 ปฏิรูป ซึ่งยกสูงจ่ายตำแหน่งผู้บริหารระดับกลาง ( หรือที่เรียกว่า " โอกาสในการส่งเสริม " ) และกระจายงานให้พนักงานที่เหลือ

เหตุผลเหล่านี้ตัดสินใจทางธุรกิจ -- นวัตกรรมส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการ boomers ทารก -- ได้ผลอย่างไรทันทีมันหมายถึงงานน้อยลงในประเทศและการแข่งขันมากขึ้น นอกจากนี้ยังหมายถึงโอกาสส่งเสริมน้อยลงดังนั้นผู้คนเริ่มที่จะอยู่ในงานนานกว่า ( ปั่นระหว่างงานได้ลดลงร้อยละ 25 ปี ตั้งแต่ก่อนระดับภาวะถดถอย ) ทันใดนั้น สิ่งที่เคยเป็นระดับอาชีพ เป็นปลายทางอาชีพ หมายถึง น้อยหนึ่งจุดสำหรับจบใหม่ตัดฟันของเขา หรือเธอ

เพิ่มเติมตามบริบทมันลดพนักงานเชื่อมั่นในสัญญาทางสังคมกับนายจ้างของพวกเขา สำหรับ Gen X ( เพื่อนร่วมงานของฉันเอง ) " ใส่ในเวลาของคุณ " ใช้หมายถึง 3-5 ปี ขณะที่นักวิเคราะห์ ก่อนเป็นผู้จัดการ สำหรับ Gen Y ตอนนี้หมายถึง 3-5 ปีในการให้บริการ&มาก่อนงานวิเคราะห์ก่อน ในแสงนั่น มันทำให้รู้สึกว่า Gen Y จะกังขาของพระองค์เกี่ยวกับอนาคตเนื่องจากแม้มีประโยชน์การจ้างงานออกจากวิทยาลัยอยู่ในคำถาม

ผมเห็น millennials ' เพิ่มความสนใจในเป้าหมายบรรลุอาชีพใช้เป็นหลักฐานของสิทธิของพวกเขา คือเห็นได้ชัดว่า การค้นหาของ Google สำหรับ " การอาชีพ " มีการเจริญเติบโตในขณะที่ผู้ " อาชีพมั่นคง " ตก ให้ฉันเป็นหลักฐานน้อยลงและตัวอย่างชีวิตจริงของกลยุทธ์แมกซิมิน .แมกซิมินเป็นกลยุทธ์หนึ่งที่ทำให้การตัดสินใจขึ้นอยู่กับตัวเลือกที่เลวร้ายที่สุดเสนอที่ดีที่สุด ไม่มีหลักประกันใด ๆอาชีพวันเหล่านี้จะมั่นคงหรือร่ำรวย ดังนั้นหนึ่งอาจรวมทั้งเป้าหมายสิ่งตอบสนอง , ทุกสิ่งเป็นเท่ากับ ฉันกลัวว่า Gen ใช้ " x-and-above สิทธิ " เป็นรหัสอะไรไกลเข้มขึ้นเมื่ออธิบาย Gen Y ,ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันปฎิเสธที่จะใช้คำ เนื่องจากทั้งพื้นฐานข้อผิดพลาด ( ถ้าสถานการณ์ผ่านไปได้ด้วยดี ก็เพราะคุณธรรม ; ของตัวเอง ถ้าไม่เป็นเพราะความผิดของผู้อื่น ) และเข้าใจผิดแค่โลก ( คนได้รับสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับ มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะโทษความยากงานของ Gen Y ในข้อบกพร่องของตัวละครมากกว่า การตัดสินใจทางธุรกิจของเรา นั่นไม่ได้ทำให้มันถูกต้องอย่างไรก็ตาม รุ่นเก่า -- อย่างเจตนาหรือไม่เจตนา -- เล่นบทบาทใน Gen Y ปัจจุบันการต่อสู้ด้วย โดยการสร้างนโยบายที่ลดระดับงานหรือโปรโมชั่น โอกาส , หรือเลือกที่จะอยู่ในที่ปลอดภัย , งานรายการระดับมีเสถียรภาพ ปฏิเสธว่า งานจบใหม่

ใช่ มันแปลกที่เราแก่คนที่ว่า Gen Y ต้องการพาพ่อแม่ไปสัมภาษณ์ อย่างไรก็ตามฉันคิดว่ามันเป็นพ่อแม่ ไม่เด็ก คนแรกที่เสนอว่า เป็นตัวเลือก พยายามใช้แกว่งสิ่งที่พวกเขามีเพื่อปรับปรุงผลลัพธ์ของเด็กในตลาดการแข่งขัน ที่ มี สามคนหางาน / เปิดงาน Gen Y ไม่ได้สร้างพ่อแม่เฮลิคอปเตอร์ -- พวกเขาพัฒนาด้วยกัน



เราไม่สามารถเปลี่ยนอดีตได้ และผมไม่แน่ใจว่าเราต้องการอะไรผู้ที่มีเหตุผลทางธุรกิจการตัดสินใจของอดีต 20 ปีอาจช่วยประเทศนี้สภาพอากาศพายุทางเศรษฐกิจ เราก็ต้องเผชิญ ในฐานะที่เป็นโค้ชอาชีพ งานของฉันคือการช่วยให้ผู้หางานที่ประสบความสำเร็จไม่ว่าสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ แต่ความเข้าใจของผู้บริโภค และการหัก ณที่จ่าย เป็นก้าวแรกที่สำคัญ



ผมจะโทรหา Gen Y โชคร้าย ผมจะโทรหาพวกเขาเหยื่อในเศรษฐกิจไม่ดีฉันปฏิเสธที่จะเรียก Gen Y

มีสิทธิ์