During the 1970s, emphasis began to

During the 1970s, emphasis began to shift from defining language in terms of form (syntax) and phonology - see Phonological Awareness) and content (semantics) to defining language in terms of its use. Stein and Glenn (1979) believed that narratives that were understood and created by children were made up of specific consistently ordered story elements. These elements were said to make up a "story grammar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงทศวรรษ 1970 เน้นเริ่มเปลี่ยนจากการกำหนดแบบฟอร์ม (ไวยากรณ์) และทางสัทวิทยาภาษา - ดูรับรู้คำโครงสร้างประโยค) และเนื้อหา (ความหมาย) เพื่อกำหนดภาษาในการใช้งาน สไตน์และเกล็น (1979) เชื่อว่า narratives ที่เข้าใจ และสร้าง โดยเด็กทำขึ้นเฉพาะเรื่องสั่งอย่างสม่ำเสมอ องค์ประกอบเหล่านี้ได้กล่าวว่า "เรื่องไวยากรณ์สร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปี 1970 ที่เน้นเริ่มที่จะเปลี่ยนจากการกำหนดภาษาในแง่ของรูปแบบ (ไวยากรณ์) และ phonology - ดูระบบเสียงให้ความรู้) และเนื้อหา (ความหมาย) ที่จะกำหนดภาษาในแง่ของการใช้งาน สไตน์และเกล็น (1979) เชื่อว่าเรื่องเล่าที่ได้รับการทำความเข้าใจและสร้างขึ้นโดยเด็กถูกสร้างขึ้นจากสั่งซื้ออย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะเรื่องสภาพอากาศ องค์ประกอบเหล่านี้ก็บอกว่าจะทำขึ้น "ไวยากรณ์เรื่องราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปี 1970 โดยเริ่มเปลี่ยนจากการกำหนดภาษาในแง่ของรูปแบบ ( ไวยากรณ์ ) และแบบที่เห็นทางความรู้ ) และเนื้อหา ( ความหมาย ) การกำหนดภาษาในแง่ของการใช้งาน สไตน์และเกล็น ( 1979 ) เชื่อ ว่า เป็นเรื่องที่เข้าใจ และสร้างโดยเด็กถูกสร้างขึ้นเฉพาะอย่างสั่งเรื่ององค์ประกอบองค์ประกอบเหล่านี้ถูกบอกว่าให้ขึ้น " เรื่องไวยากรณ์