Non-essential metals can be extreme

Non-essential metals can be extremely toxic to most microbes at exceptionally low concentrations,
either in the free state or in compounds. Due to their biocidal activity, different metal, oxide or salt
compounds, mostly based on silver, but also on copper, zinc and cobalt, have been widely used as
antimicrobial agents in textiles for agriculture, healthcare and other industries. Often, metals are used
in the form of salt-based additives due to the highly expensive metal form [6,7,9]. Their biocidal effect,
depending on the metal, can be triggered by the metal reduction potential and/or by the metal donor
atom selectivity and/or speciation (the formation of new species in the course of evolution). Therefore,
redox-active essential metals can act as catalytic cofactors in a wide range of cell enzymes, either
generating or catalyzing reactive oxygen species, which can induce an oxidative stress, damaging
cellular proteins, lipids and DNA. In general, metal ions bind to some donor ligands, such as O, N and
S, by strong and selective interactions. Thus, external metal ions or their complexes can replace the
original metals present in biomolecules, such as in Fe-S clusters, leading to cellular dysfunction [31,32].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลหะไม่จำเป็นสามารถเป็นพิษกับจุลินทรีย์ส่วนใหญ่ที่ความเข้มข้นต่ำ มากทั้ง ในรัฐอิสระ หรือสารประกอบ เนื่องจากกิจกรรม biocidal ของพวกเขา โลหะต่าง ๆ ออกไซด์ หรือเกลือสาร ส่วนใหญ่ใช้ ในเงิน แต่ยัง เกี่ยวกับทองแดง สังกะสี และ โคบอลต์ มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นตัวแทนยาต้านจุลชีพในสิ่งทอเพื่อการเกษตร การดูแลสุขภาพ และอุตสาหกรรมอื่น ๆ มักจะ ใช้โลหะในรูปของสารเติมแต่งเกลือขึ้นเนื่องจากแบบฟอร์มโลหะราคาแพงสูง [6,7,9] ผลกระทบต่อ biocidalขึ้นอยู่กับโลหะ ถูกทริกเกอร์ โดยโลหะลดศักยภาพ หรือ การบริจาคโลหะใวอะตอมหรือสปี (การก่อตัวของสายพันธุ์ใหม่ในหลักสูตรของวิวัฒนาการ) ดังนั้นรีดอกซ์การใช้งานจำเป็นโลหะสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาหลักในรูปแบบของเซลล์เอนไซม์ อย่างใดอย่างหนึ่งสร้าง หรือ catalyzing ออกซิเจนปฏิกิริยาสายพันธุ์ ซึ่งสามารถก่อให้เกิดความเครียด ความเสียหายเซลลูลาร์โปรตีน ไขมัน และดีเอ็นเอ ทั่วไป ไอออนโลหะผูก ligands บริจาคบาง เช่น O, N และS จากการโต้ตอบที่แข็งแกร่ง และการเลือก ดังนั้น ไอออนโลหะภายนอกหรือคอมเพล็กซ์สามารถแทนโลหะเดิมปัจจุบันในชื่อโมเลกุลชีวภาพ เช่นในกลุ่ม Fe S นำไปสู่ความผิดปกติของเซลล์ [31,32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลหะที่ไม่จำเป็นสามารถเป็นพิษมากที่จะจุลินทรีย์มากที่สุดในความเข้มข้นต่ำเป็นพิเศษ
ทั้งในรัฐอิสระหรือสาร เนื่องจากกิจกรรม biocidal โลหะที่แตกต่างกันออกไซด์หรือเกลือของพวกเขา
สารประกอบขึ้นอยู่กับเงินส่วนใหญ่ แต่ยังเกี่ยวกับทองแดงสังกะสีและโคบอลต์ได้ถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางว่าเป็น
ยาต้านจุลชีพในสิ่งทอเพื่อการเกษตร, การดูแลสุขภาพและอุตสาหกรรมอื่น ๆ บ่อยครั้งที่มีการใช้โลหะ
ในรูปแบบของสารเติมเกลือตามเนื่องจากรูปของโลหะที่มีราคาแพงสูง [6,7,9] ผล biocidal ของพวกเขา
ขึ้นอยู่กับโลหะที่สามารถเรียกโดยมีศักยภาพการลดโลหะและ / หรือโลหะบริจาค
หัวกะทิอะตอมและ / หรือ speciation (การก่อตัวของสายพันธุ์ใหม่ในหลักสูตรของการวิวัฒนาการ) ดังนั้น
โลหะที่สำคัญรีดอกซ์ที่ใช้งานสามารถทำหน้าที่เป็นปัจจัยเร่งปฏิกิริยาในช่วงกว้างของเอนไซม์เซลล์อย่างใดอย่างหนึ่ง
ที่ก่อให้เกิดหรือเร่งออกซิเจนซึ่งสามารถทำให้เกิดความเครียด oxidative ทำลาย
เซลล์โปรตีนไขมันและดีเอ็นเอ โดยทั่วไปโลหะไอออนผูกกับบางแกนด์ผู้บริจาคเช่น O, N และ
S โดยการมีปฏิสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งและการคัดเลือก ดังนั้นโลหะไอออนภายนอกหรือคอมเพล็กซ์ของพวกเขาสามารถแทนที่
โลหะเดิมที่มีอยู่ในสารชีวโมเลกุลเช่นในกลุ่มเฟ-S ที่นำไปสู่ความผิดปกติของโทรศัพท์มือถือ [31,32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่สําคัญโลหะสามารถเป็นพิษต่อจุลินทรีย์มากที่สุดที่ความเข้มข้นต่ำโคตรทั้งในรัฐอิสระหรือในสารประกอบ เนื่องจากกิจกรรมของพวกเขาที่แตกต่างกัน biocidal โลหะออกไซด์ หรือเกลือสารประกอบส่วนใหญ่ยึดเงิน แต่ยัง บน ทองแดง สังกะสี และมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย เช่น โคบอลต์ยาต้านจุลชีพในสิ่งทอเพื่อการเกษตร , การดูแลสุขภาพและอุตสาหกรรมอื่น ๆ โลหะที่ใช้บ่อยในรูปแบบของเกลือที่ใช้วัตถุเจือปน เนื่องจากรูปแบบค่อนข้างแพง 6,7,9 [ โลหะ ] ผล biocidal ของพวกเขาขึ้นอยู่กับโลหะที่สามารถถูกทริกเกอร์ โดยโลหะการลดศักยภาพ และ / หรือ โดยผู้บริจาคโลหะเวลาที่อะตอมและ / หรือชนิด ( การเกิดสปีชีส์ใหม่ในหลักสูตรของวิวัฒนาการ ) ดังนั้น1 งานโลหะสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่สำคัญปัจจัยในช่วงกว้างของเซลล์ เอนไซม์ อย่างใดอย่างหนึ่งการสร้างหรือการจัดการชนิดออกซิเจนปฏิกิริยา ซึ่งสามารถทำให้เกิดการเครียดออกซิเดชัน , ทำความเสียหายโปรตีนในเซลล์ไขมันและดีเอ็นเอ ในทั่วไป , ไอออนโลหะผูกมัดกับลิแกนด์ผู้บริจาค เช่น O , N และs , แข็งแรง และใช้โปรแกรม ดังนั้น , ไอออนโลหะภายนอกหรือเชิงซ้อนสามารถแทนที่โลหะในปัจจุบันสารชีวโมเลกุลเดิม เช่น ในกลุ่ม fe-s ไปสู่เซลล์ผิดปกติ [ 31,32 ]