Putting Pluto’s Geology on the MapH

Putting Pluto’s Geology on the Map
How to make sense of Pluto’s surprising geological complexity? To help understand the diversity of terrain and to piece together how Pluto’s surface has formed and evolved over time, mission scientists construct geological maps like the one shown above.

This map covers a portion of Pluto’s surface that measures 1,290 miles (2,070 kilometers) from top to bottom, and includes the vast nitrogen-ice plain informally named Sputnik Planum and surrounding terrain. As the key in the figure below indicates, the map is overlaid with colors that represent different geological terrains. Each terrain, or unit, is defined by its texture and morphology – smooth, pitted, craggy, hummocky or ridged, for example. How well a unit can be defined depends on the resolution of the images that cover it. All of the terrain in this map has been imaged at a resolution of approximately 1,050 feet (320 meters) per pixel or better, meaning scientists can map units with relative confidence.
The various blue and greenish units that fill the center of the map represent different textures seen across Sputnik Planum, from the cellular terrain in the center and north, to the smooth and pitted plains in the south. The black lines represent troughs that mark the boundaries of cellular regions in the nitrogen ice. The purple unit represents the chaotic, blocky mountain ranges that line Sputnik’s western border, and the pink unit represents the scattered, floating hills at its eastern edge. The possible cryovolcanic feature informally named Wright Mons is mapped in red in the southern corner of the map. The rugged highlands of the informally named Cthulhu Regio are mapped in dark brown along the western edge, pockmarked by many large impact craters, shown in yellow.

By studying how the boundaries between units crosscut one another, mission scientists can determine which units overlie others, and assemble a relative chronology for the different units. For example, the yellow craters (at left, on the western edge of the map) must have formed after their surrounding terrain. Producing such maps is important for gauging what processes have operated where on Pluto, and when they occurred relative to other processes at work.

The base map for this geologic map is a mosaic of 12 images obtained by the Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) at a resolution of 1,280 feet (about 390 meters) per pixel. The mosaic was obtained at a range of approximately 48,000 miles (77,300 kilometers) from Pluto, about an hour and 40 minutes before New Horizons' closest approach on July 14, 2015.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใส่แผนที่ธรณีวิทยาของดาวพลูโตการทำความเข้าใจในความซับซ้อนทางธรณีวิทยาที่น่าอัศจรรย์ของดาวพลูโต จะช่วยให้เข้าใจความหลากหลายของภูมิประเทศ และชิ้นกันว่าพื้นผิวของดาวพลูโตได้เกิดขึ้น และพัฒนาช่วงเวลา นักวิทยาศาสตร์ภารกิจสร้างแผนที่ธรณีวิทยาเหมือนที่แสดงข้างต้น แผนที่นี้ครอบคลุมส่วนของดาวพลูโต ของผิวที่วัด 1,290 กม. (2,070 กิโลเมตร) จากบนไปล่าง และมีราบน้ำแข็งใหญ่ไนโตรเจนอย่าง ชื่อ Sputnik Planum และภูมิประเทศโดยรอบ เป็นคีย์ในภาพด้านล่างแสดง แผนที่จะวางทับ ด้วยสีที่แสดงถึงภูมิประเทศธรณีวิทยาแตกต่างกัน หรือแต่ละภูมิประเทศ หน่วย กำหนดพื้นผิวและมีสัณฐานวิทยา – เรียบ หลุม ขรุขระ ทำ hummocky หรือเป็น แนว ตัวอย่างเช่น วิธีการที่ดีสามารถกำหนดหน่วยขึ้นอยู่กับความละเอียดของรูปภาพที่ครอบคลุม ทั้งหมดของภูมิประเทศในแผนที่นี้มีการถ่ายภาพที่ความละเอียดประมาณ 1,050 ฟุต (320 เมตร ต่อพิกเซล หรือดีกว่า ความหมายวิทยาศาสตร์แผนหน่วยสัมพัทธ์อย่างมั่นใจหน่วยต่าง ๆ ที่สีฟ้า และเห็นที่กลางแผนที่แสดงพื้นผิวแตกต่างกันที่เห็นใน Sputnik Planum จากภูมิประเทศในศูนย์และเหนือ โทรศัพท์มือถือไปยังที่ราบเรียบ และหลุมในภาคใต้ เส้นสีดำแสดงถึงต่ำสุดที่ทำเครื่องหมายขอบเขตของเซลล์ด้วยน้ำแข็งไนโตรเจน หน่วยสีม่วงแทนวุ่นวาย คบล็อกภูเขาที่ชายแดนตะวันตกของ Sputnik และแสดงหน่วยสีชมพูกระจาย ลอยเขาที่ภาคตะวันออก ลักษณะการทำงานของ cryovolcanic ได้อย่างชื่อมอนส์ไรท์ถูกแมปสีแดงที่มุมใต้ของแผนที่ ไฮแลนด์ขรุขระของ Regio คธูลูมีชื่ออย่างถูกแมปในน้ำตาลเข้มขอบตะวันตก pockmarked โดยมากใหญ่ปิศาจ สีเหลือง โดยศึกษาวิธี crosscut ขอบระหว่างหน่วยอื่น นักวิทยาศาสตร์ภารกิจสามารถกำหนดหน่วย overlie อื่น ๆ และรวบรวมลำดับญาติในหน่วยต่าง ๆ เช่น ลังสีเหลือง (ด้านซ้าย บนขอบด้านตะวันตกของแผนที่) ต้องมีเกิดจากภูมิประเทศโดยรอบของพวกเขา ผลิตแผนที่ดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการวัดกระบวนการใดมีดำเนินการบนดาวพลูโต และเมื่อพวกเขาเกิดสัมพันธ์กับกระบวนการอื่น ๆ ที่ทำงาน แผนที่ฐานเพื่อการแผนที่ธรณีวิทยานี้เป็นของ 12 ภาพได้โดยการยาวนานช่วงลาดตะเวณ Imager (LORRI) ที่ความละเอียด 1,280 ฟุต (ประมาณ 390 เมตรต่อพิกเซล โมเสคได้รับในช่วงประมาณ 48,000 กม. (77,300 กิโลเมตร) จากดาวพลูโต ชั่วโมง และ 40 นาทีก่อนฟ้าใหม่วิธี 14 กรกฎาคม 2015

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วางของดาวพลูโตธรณีวิทยาบนแผนที่
วิธีที่จะทำให้ความรู้สึกของความซับซ้อนทางธรณีวิทยาของดาวพลูโตที่น่าแปลกใจ? เพื่อช่วยให้เข้าใจความหลากหลายของภูมิประเทศและจะปะติดปะต่อว่าพื้นผิวของดาวพลูโตได้จัดตั้งและพัฒนาในช่วงเวลาที่นักวิทยาศาสตร์ภารกิจสร้างแผนที่ทางธรณีวิทยาอย่างหนึ่งที่แสดงไว้ข้างต้น. แผนที่นี้ครอบคลุมส่วนของพื้นผิวของดาวพลูโตว่ามาตรการ 1,290 ไมล์ (2,070 กิโลเมตร) จากด้านบน ไปที่ด้านล่างและรวมถึงที่ราบไนโตรเจนน้ำแข็งกว้างใหญ่เป็นทางการชื่อสปุตนิพลานัมและภูมิประเทศโดยรอบ เป็นกุญแจสำคัญในรูปด้านล่างแสดงให้เห็นแผนที่จะวางทับด้วยสีที่เป็นตัวแทนของภูมิประเทศที่แตกต่างกันทางธรณีวิทยา แต่ละภูมิประเทศหรือหน่วยจะถูกกำหนดโดยพื้นผิวและลักษณะทางสัณฐานวิทยาของ - เรียบหลุมขรุขระ hummocky หรือยับยกตัวอย่างเช่น วิธีที่ดีที่หน่วยสามารถกำหนดขึ้นอยู่กับความละเอียดของภาพที่ครอบคลุมมัน ทั้งหมดของภูมิประเทศในแผนที่นี้ได้รับการถ่ายภาพที่ความละเอียดประมาณ 1,050 ฟุต (320 เมตร) ต่อพิกเซลหรือดีกว่าหมายถึงนักวิทยาศาสตร์สามารถแมหน่วยที่มีความเชื่อมั่นญาติ. หน่วยสีฟ้าและสีเขียวต่างๆที่กรอกกึ่งกลางของแผนที่แทนที่แตกต่างกัน พื้นผิวที่มองเห็นได้ทั่วปุตนิกพลานัมจากภูมิประเทศที่โทรศัพท์มือถือในศูนย์และทิศตะวันตกเฉียงเหนือไปทางเรียบราบและหลุมในภาคใต้ เส้นสีดำแทนรางที่ทำเครื่องหมายขอบเขตของภูมิภาคโทรศัพท์มือถืออยู่ในน้ำแข็งไนโตรเจน หน่วยสีม่วงหมายถึงวุ่นวายภูเขาบล็อกช่วงที่เส้นขอบตะวันตกปุตนิกและหน่วยสีชมพูหมายถึงกระจัดกระจายเนินเขาลอยที่ขอบด้านตะวันออกของ คุณลักษณะที่เป็นไปได้ทางการ cryovolcanic ชื่อไรท์มอนส์ถูกแมปในสีแดงในมุมด้านใต้ของแผนที่ ที่ราบสูงขรุขระของชื่อทางการคธูลูเรจิแมปในสีน้ำตาลเข้มตามขอบตะวันตกหน้าข้าวตังหลายหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่สีเหลือง. โดยการศึกษาวิธีการที่รอยต่อระหว่างหน่วยขวางอีกคนหนึ่งที่นักวิทยาศาสตร์ภารกิจสามารถกำหนดหน่วย overlie คนอื่น ๆ และรวบรวมเหตุการณ์สัมพัทธ์สำหรับหน่วยที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่นหลุมอุกกาบาตสีเหลือง (ที่ด้านซ้ายบนขอบตะวันตกของแผนที่) จะต้องเกิดขึ้นหลังจากภูมิประเทศโดยรอบของพวกเขา การผลิตแผนที่ดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการวัดสิ่งที่กระบวนการได้ดำเนินการที่เกี่ยวกับดาวพลูโตและเมื่อพวกเขาเกิดขึ้นเมื่อเทียบกับกระบวนการอื่น ๆ ที่ทำงาน. แผนที่ฐานสำหรับแผนที่ทางธรณีวิทยานี้เป็นโมเสค 12 ภาพที่ได้จากระยะไกลลาดตระเวน Imager (Lorri) ที่ ความละเอียด 1,280 ฟุต (ประมาณ 390 เมตร) ต่อพิกเซล กระเบื้องโมเสคที่ได้รับในช่วงที่ประมาณ 48,000 ไมล์ (77,300 กิโลเมตร) จากดาวพลูโตประมาณหนึ่งชั่วโมงและ 40 นาทีก่อนที่จะเข้าใกล้เปิดโลกทัศน์ใหม่ 'บน 14 กรกฎาคม 2015