*This story happened a long time ag

*This story happened a long time ago, somewhere in Europe, in the middle of a bitter winter. There was a terrible famine throughout the land. In the villages, people were so hungry that each family kept the food hidden away, so that no one else would be able to find it. hardly spoke to each other, and if any food was found, they fought over it.

*One day, a poor traveler arrived in a village and set up his tent h the side of the road. He had with him a large pot, a wooden spoon, and a stone.

* "You can't stay here said the villagers. "There's no food for you And they raced back to their houses to make sure no one would steal their food while they were away.

*That doesn't matter," said the stranger "I have everything I need He gathered sticks and built a fire in the middle of the main square. Then he placed his pot on the fire and added some water. He glanced around and noticed that he was being watched from every window and from every doorway. He smiled with satisfaction as the steam rose from the pot. Next, he took an ordinary stone from his pocket, which he carefully placed in the pot. He stirred the soup and waited patiently for it to boil.

*By this time, the villagers were full of curiosity. Several of them had gathered around the pot. "What are you making?" they asked.

* "Stone soup," replied the man. "It smells good, doesn't it?" And he sniffed the soup and smiled in anticipation. "Of course, a little salt and pepper would really help the flavor.

* I think I could find salt and pepper" said one of the women and she ran back to her house to fetch the salt and pepper to add to the Soup.

* "How tasty it would be with a tiny piece of garlic," said the traveler I might have a tiny piece of garlic," said another villager. "If only we had some potatoes, too, then it would really be delicious," said the stranger.

* "I'll get you a potato said another man and rushed home to fetch it.

*Soon the rumor had spread around the whole village. Someone was making a delicious soup with a special stone. People came from every house to smell the bubbling soup, and each of them brought an extra ingredient to make the soup taste even better. They were so hungry, and the soup smelled so good. "It must be that special stone, they said.

*Finally, the man declared that the soup was ready and it was time to eat. The villagers each brought a dish, and there was plenty of food for everyone. They talked and laughed, and for a while they forgot the famine and the cold. long after the famine had ended, people still remembered Even and the soup had ever tasted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

* เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมาแล้ว บางแห่งในยุโรป กลางฤดูหนาวขม มีภาวะที่น่ากลัวทั่วแผ่นดิน คนได้ไม่ให้หิวว่า แต่ละครเก็บอาหารที่ซ่อนอยู่ เพื่อให้ไม่มีใครจะสามารถหาได้ในหมู่บ้าน ไม่พูดกัน และถ้าพบอาหาร สู้รบกว่า * หนึ่งวัน นักจนมาถึงในหมู่บ้าน และตั้งเต็นท์ h เขาข้างถนน เขามีกับเขาหม้อใหญ่ ช้อนไม้ และหิน * "ไปพักผ่อนที่นี่กล่าวว่า ชาวบ้านได้" มีอาหารไม่มีคุณ และพวกเขา raced กลับไปยังบ้านของพวกเขาให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะขโมยอาหารของพวกเขาขณะที่พวกเขาไป * ที่ไม่สำคัญ, "กล่าวว่า คนแปลกหน้า" มีทุกอย่างที่ต้องรวบรวมแท่ง และสร้างไฟกลางสองหลัก แล้วเขาวางเขาหม้อบนไฟ และเพิ่มน้ำ เขา glanced รอบ ๆ และสังเกตเห็นว่า เขาได้กำลังเฝ้าดู จากหน้าต่างทุกหน้าต่าง และประตูทุก ยิ้ม ด้วยความพึงพอใจเป็นไอน้ำกุหลาบจากหม้อ ถัดไป เขาเอาหินเป็นธรรมดาจากกระเป๋าของเขา ซึ่งเขาวางไว้ในหม้ออย่างระมัดระวัง เขากวนน้ำซุป และอดทนรอมันต้ม* ภายในเวลานี้ ชาวบ้านเต็มไปด้วยความอยากรู้ หลายของพวกเขามารวมตัวกันรอบ ๆ หม้อ "สิ่งคุณทำหรือไม่" เขาถาม* "ต้มหิน ตอบกลับคน "มันกลิ่นดี ไม่ได้" และเขา sniffed น้ำซุป และยิ้มในความคาดหมาย "แน่นอน เกลือและพริกไทยเล็กน้อยจะจริง ๆ ได้รสชาติ * ฉันคิดว่า ฉันได้พบเกลือและพริกไทย "กล่าวว่า หนึ่งในผู้หญิง และเธอวิ่งกลับไปที่บ้านของเธอเพื่อนำเกลือและพริกไทยเพื่อเพิ่มน้ำซุป * "อร่อยอย่างไรมันจะ มีชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของกระเทียม กล่าวว่า นักท่องเที่ยวอาจเป็นชิ้นเล็ก ๆ กระเทียม, " กล่าวว่า ชาวบ้านอีกด้วย "ถ้าเพียงแต่เรามีบางอย่างมันฝรั่ง เกินไป แล้วมันจริง ๆ จะอร่อย กล่าวว่า คนแปลกหน้า* "ฉันจะได้มันฝรั่งที่ว่า คนอื่น และวิ่งหน้าแรกจะนำมาใช้ได้ * เร็ว ๆ นี้ ข่าวลือได้แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านทั้งหมด คนทำน้ำซุปอร่อย ด้วยหินพิเศษ คนมาจากทุกบ้านเพื่อกลิ่นน้ำซุปไหลเอื่อย ๆ และแต่ละของพวกเขานำส่วนผสมพิเศษเพื่อให้น้ำซุปรสชาติยิ่งขึ้น พวกเขาหิวมาก และน้ำซุปกลิ่นดี "มันต้องเป็นหินที่พิเศษ กล่าว * สุดท้าย คนที่ประกาศว่า น้ำซุปพร้อม และก็เวลากิน ชาวบ้านแต่ละนำจาน และมีอาหารสำหรับทุกคน พวกเขาพูดคุย และหัวเราะ และในขณะพวกเขาลืมทุพภิกขภัยและเย็น หลังจากภาวะสิ้นสุดลง คนยังคงจดจำได้ และน้ำซุปได้เคยลิ้มรส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้วอยู่ที่ไหนสักแห่งในยุโรปในช่วงกลางของฤดูหนาวขม มีความอดอยากสาหัสทั่วทั้งแผ่นดินคือ ในหมู่บ้านคนหิวเพื่อให้แต่ละครอบครัวเก็บไว้อาหารที่ซ่อนอยู่เพื่อที่ว่าไม่มีใครจะสามารถที่จะหาได้ แทบจะไม่ได้พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ และถ้าอาหารใด ๆ ก็พบว่าพวกเขาต่อสู้กับมัน. * วันหนึ่งเดินทางมาถึงที่ยากจนในหมู่บ้านและการตั้งค่าชั่วโมงเต็นท์ของเขาที่ด้านข้างของถนน เขามีกับเขาหม้อขนาดใหญ่, ช้อนไม้และหิน. * "คุณไม่สามารถอยู่ที่นี่กล่าวว่าชาวบ้าน." มีอาหารสำหรับคุณและพวกเขาวิ่งกลับไปที่บ้านของพวกเขาไม่ได้ที่จะทำให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะขโมยอาหารของพวกเขา ขณะที่พวกเขาออกไป. * นั่นไม่สำคัญ "กล่าวว่าคนแปลกหน้า" ผมได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการเขามารวมตัวกันและสร้างแท่งไฟในช่วงกลางของตารางหลัก จากนั้นเขาก็วางหม้อของเขาในไฟและเพิ่มน้ำบางส่วน เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่าเขากำลังถูกจับตามองจากหน้าต่างจากทุกคนและทุกประตู เขายิ้มกับความพึงพอใจเป็นไอน้ำเพิ่มขึ้นจากหม้อ ถัดไปเขาเอาหินสามัญจากกระเป๋าของเขาซึ่งเขาวางอย่างระมัดระวังในหม้อ เขาขยับซุปและรอคอยอย่างอดทนเพื่อให้เดือด. * โดยขณะนี้ชาวบ้านได้เต็มรูปแบบของการอยากรู้อยากเห็น หลายของพวกเขาได้รวมตัวกันรอบหม้อ "คุณกำลังทำอะไร?" พวกเขาถาม. * "ซุปก้อนหิน" ชายคนนั้นตอบ "มันมีกลิ่นที่ดีไม่ได้หรือไม่" และเขาดมกลิ่นน้ำซุปและยิ้มในความคาดหมาย "แน่นอนเกลือเล็กน้อยและพริกไทยจริงๆจะช่วยให้รสชาติ. * ผมคิดว่าผมสามารถหาเกลือและพริกไทยกล่าวว่า" ผู้หญิงคนหนึ่งและเธอก็วิ่งกลับไปที่บ้านของเธอสามารถดึงข้อมูลเกลือและพริกไทยเพื่อเพิ่มซุป. * "วิธีอร่อยมันจะมีชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของกระเทียม" นักเดินทางที่ผมอาจจะมีชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของกระเทียมกล่าวว่า "กล่าวว่าชาวบ้านอื่น." ถ้าเพียง แต่เรามีมันฝรั่งบางเกินไปแล้วจริงๆมันจะอร่อย "กล่าวว่า คนแปลกหน้า. * "ฉันจะรับคุณมันฝรั่งกล่าวว่าชายอีกคนหนึ่งและรีบกลับบ้านเพื่อดึงมัน. * เร็ว ๆ นี้ข่าวลือได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน คนที่ได้รับการทำน้ำซุปอร่อยด้วยหินพิเศษ คนที่มาจากบ้านทุกหลังจะได้กลิ่นน้ำซุปเดือดและแต่ละของพวกเขานำมาเป็นส่วนผสมพิเศษที่จะทำให้รสชาติน้ำซุปที่ดียิ่งขึ้น พวกเขาหิวมากและน้ำซุปกลิ่นที่ดีเพื่อให้ "มันจะต้องเป็นที่หินพิเศษที่พวกเขากล่าวว่า. * ในที่สุดชายคนนั้นบอกว่าน้ำซุปก็พร้อมและมันก็ถึงเวลาที่จะกิน. ชาวบ้านแต่ละคนนำอาหารและมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารสำหรับทุกคน. พวกเขาได้พูดคุยและหัวเราะ และในขณะที่พวกเขาลืมความอดอยากและความหนาวเย็น. นานหลังจากที่อดอยากได้สิ้นสุดลงคนยังคงจำได้แม้และน้ำซุปได้ลิ้มรสเคย